خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ {43} فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ {44} وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ {45} أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْراً فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ {46} أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ {47} فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ {48} لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ {49} فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ {50} وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ {51} وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ {52} سورة القلم (68) ص

سورة الحاقة (69) ص 565
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
الْحَاقَّةُ {1} مَا الْحَاقَّةُ {2} وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ {3} كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ {4} فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ {5} وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ {6} سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ {7} فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ {8} سورة الحاقة (69) ص

Gözleri horluktan aşağı düşmüş bir halde kendilerini zillet bürür. Halbuki onlar, sapasağlam iken de secdeye davet ediliyorlardı (fakat yine secde etmiyorlardı). (43) (Resûlüm!) Sen bu sözü (Kur`an`ı) yalan sayanı bana bırak (kendini üzme). Biz onları, bilmedikleri bir yönden yavaş yavaş azaba yaklaştırıyoruz. (44) Onlara mühlet veriyorum. Doğrusu benim fendim çok sağlamdır! (45) Yoksa sen onlardan bir ücret istiyorsun da bu yüzden onlar ağır bir borç altında mı kalıyorlar? (46) Yahut gaybın bilgisi onların nezdinde de, onlar mı (istedikleri gibi) yazıyorlar? (47) Sen Rabbinin hükmünü sabırla bekle. Balık sahibi (Yunus) gibi olma. Hani o, dertli dertli Rabbine niyaz etmişti. (48) Şayet Rabbinden ona bir nimet yetişmemiş olsaydı o, mutlaka, kınanacak bir halde ıssız bir diyara atılacaktı. (49) Fakat ardından, Rabbi onu seçti (vahiy verdi) ve onu salihlerden kıldı. (50) O inkar edenler Zikr`i (Kur`an`ı) işittikleri zaman, neredeyse seni gözleriyle devirivereceklerdi. Hâla da (kin ve hasetlerinden:) "Hiç şüphe yok o bir delidir" derler. (51) Oysa o (Kur`an), âlemler için ancak bir öğüttür. / (52)

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla Gerçekleşecek olan; (1) (Evet) nedir o gerçekleşecek olan? (2) Gerçekleşecek olanın (kıyametin) ne olduğunu sen nereden bileceksin? (3) Semûd ve Âd kavimleri, kapılarını çalacak felâketi (kıyameti) yalan saymışlardı. (4) Semûd`a gelince: Onlar pek zorlu (bir sarsıntı) ile helâk edildiler. (5) Âd kavmi ise, uğultulu, kasıp kavuran bir fırtına ile mahvedildiler. (6) Allah onu, ardarda yedi gece, sekiz gün onların üzerine musallat etti. Öyle ki (eğer orada olsaydın), o kavmi, içi boş hurma kütükleri gibi oracıkta yere serilmiş halde görürdün. (7) Şimdi onlardan arda kalan bir şey görüyor musun? (8)

Ihre Blicke werden niedergeschlagen sein, (und) Schande wird sie bedecken; denn sie waren (vergebens) aufgefordert worden, sich anbetend niederzuwerfen, damals als sie (noch) wohlbehalten waren. (43) So überlaß Mir diejenigen, die diese Verkündigung leugnen. Wir werden sie Schritt um Schritt gehen lassen, ohne daß sie es wissen. (44) Und Ich gewähre ihnen einen Aufschub; wahrlich, Mein Plan ist vollkommen. (45) Oder verlangst du einen Lohn von ihnen, so daß sie sich von einer Schuldenlast bedrückt fühlen? (46) Oder ist das Verborgene bei ihnen, so daß sie (es) niederschreiben können? (47) So warte geduldig auf den Befehl deines Herrn, und sei nicht wie der Mann des Fisches (Jonas), als er (seinen Herrn) anrief, während er von Kummer erfüllt war. (48) Wäre ihm keine Gnade von seinem Herrn erwiesen worden, wäre er sicher an ein kahles Land geworfen worden, und er wäre geschmäht worden. (49) Doch sein Herr erwählte ihn und machte ihn zu einem der Rechtschaffenen. (50) "Und jene, die ungläubig sind, möchten dich gerne mit ihren (zornigen) Blicken zu Fall bringen, wenn sie die Ermahnung hören; und sie sagen: ""Er ist gewiß verrückt!"" (51) "Und es ist nichts anderes als eine Ermahnung für alle Welten. (52)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Al-Haqqa. (1) Was ist Al-Haqqa? (2) Und wie kannst du wissen, was Al-Haqqa ist? (3) Die Thamud und die `Ad leugneten Al-Qari`a. (4) Dann, was die Thamud anbelangt, so wurden sie durch einen fürchterlichen Schall vernichtet. (5) Und was die `Ad anbelangt, so wurden sie durch einen gewaltigen, eiskalten Wind vernichtet, (6) den Er sieben Nächte und acht Tage lang ununterbrochen gegen sie wüten ließ, so daß du das Volk hättest sehen können, dort niedergestreckt, als wären sie hohle Palmstämme. (7) Siehst du von ihnen einen übrig (geblieben)? (8)

Their eyes will be cast down and ignominy will cover them; they used to be called to prostrate themselves (offer prayers), while they were healthy and good (in the life of the world, but they did not). (43) Then leave Me Alone with such as belie this Qur'ân. We shall punish them gradually from directions they perceive not. (44) And I will grant them a respite. Verily, My Plan is strong. (45) Or is it that you (O Muhammad SAW) ask them a wage, so that they are heavily burdened with debt? (46) Or that the Ghaib (unseen — here in this Verse it means Al-Lauh Al-Mahfûz) is in their hands, so that they can write it down? (47) So wait with patience for the Decision of your Lord, and be not like the Companion of the Fish — when he cried out (to Us) while he was in deep sorrow. (See the Qur'ân, Verse 21:87). (48) Had not a Grace from his Lord reached him, he would indeed have been (left in the stomach of the fish, but We forgave him), so he was cast off on the naked shore, while he was to be blamed. (49) Then his Lord chose him and made him of the righteous. (50) And verily, those who disbelieve would almost make you slip with their eyes (through hatred) when they hear the Reminder (the Qur'ân), and they say: "Verily, he (Muhammad SAW) is a madman!" (51) But it is nothing else than a Reminder to all the 'Alamîn (mankind, jinn and all that exists). (52)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful The Inevitable (i.e. the Day of Resurrection)! (1) What is the Inevitable? (2) And what will make you know what the Inevitable is? (3) Thamûd and 'Ad people denied the Qâri'ah [the striking Hour (of Judgement)]! (4) As for Thamûd, they were destroyed by the awful cry! (5) And as for 'Ad, they were destroyed by a furious violent wind! (6) Which Allâh imposed on them for seven nights and eight days in succession, so that you could see men lying overthrown (destroyed), as if they were hollow trunks of date-palms! (7) Do you see any remnants of them? (8)

Their eyes will be cast down, ignominy will cover them; seeing that they had been summoned aforetime to bow in adoration, while they were whole (and had refused). (43) Then leave Me alone with such as reject this Message: by degrees shall We punish them from directions they perceive not. (44) A (long) respite will I grant them: truly powerful is My plan. (45) Or is it that thou dost ask them for a reward, so that they are burdened with a load of debt?― (46) Or that they Unseen is in their hands, so that they can write it down? (47) So wait with patience for the command of thy Lord, and be not like the Companion of the Fish― when he cried out in agony. (48) Had not Grace from His Lord reached him, he would indeed have been cast off on the naked shore, in disgrace. (49) Thus did his Lord choose him and make him of the company of the Righteous. (50) And the Unbelievers would almost trip thee up with their eyes when they hear the Message; and they say: "Surely he is possessed!" (51) But it is nothing less than a Message to all the worlds. (52)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful The Sure Reality! (1) What is the Sure Reality? (2) And what will make thee realise what the Sure Reality is? (3) The Thamud and the `Ad people (branded) as false the Stunning Calamity! (4) But the Thamud― they were destroyed by a terrible storm of thunder and lightning! (5) And the `Ad― they were destroyed by a furious wind, exceedingly violent; (6) He made it rage against them seven nights and eight days in succession: So that thou couldst see the (whole) people lying prostrate in its (path), as if they had been roots of hollow palm- trees tumbled down! (7) Then seest thou any of them left surviving? (8)

Leurs regards seront abaissés, et l’avilissement les couvrira. Or, ils étaient appelés à la Prosternation au temps où ils étaient sains et saufs!... (43) Laisse-Moi donc avec quiconque traite de mensonge ce discours; Nous allons les mener graduellement par où ils ne savent pas! (44) Et Je leur accorde un délai, car Mon stratagème est sûr! (45) Ou bien est-ce que tu leur demandes un salaire, les accablant ainsi d’une lourde dette? (46) Ou savent-ils l’Inconnaissable et c’est de là qu’ils écrivent [leurs mensonges]? (47) Endure avec patience la sentence de ton Seigneur, et ne sois pas comme l’homme au Poisson [Jonas] qui appela (Allah) dans sa grande angoisse. (48) Si un bienfait de son Seigneur ne l’avait pas atteint, il aurait été rejeté honni sur une terre déserte, (49) Puis son Seigneur l’élut et le désigna au nombre des gens de bien. (50) Peu s’en faut que ceux qui mécroient ne te transpercent par leurs regards, quand ils entendent le Coran, ils disent: «Il est certes fou!» (51) Et ce n’est qu’un Rappel, adressé aux mondes! (52)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux L’inévitable [l’Heure qui montre la vérité] (1) Qu’est-ce que l’inévitable? (2) Et qui te dira ce que c’est que l’inévitable? (3) Les Ṯamūd et les ‘Ad avaient traité de mensonge le cataclysme. (4) Quant aux Ṯamūd, ils furent détruits par le [bruit] excessivement fort. (5) Et quant aux ‘Ad, ils furent détruits par un vent mugissant et furieux (6) qu’[Allah] déchaîna contre eux pendant sept nuits et huit jours consécutifs; tu voyais alors les gens renversés par terre comme des souches de palmiers évidées. (7) En vois-tu le moindre vestige? (8)

[dalam keadaan] pandangan mereka tunduk ke bawah, lagi mereka diliputi kehinaan. Dan sesungguhnya mereka dahulu [di dunia] diseru untuk bersujud, dan mereka dalam keadaan sejahtera [1]. (43) Maka serahkanlah [ya Muhammad] kepada-Ku [urusan] orang-orang yang mendustakan perkataan ini [Al Qur’an]. Nanti Kami akan menarik mereka dengan berangsur-angsur [ke arah kebinasaan] dari arah yang tidak mereka ketahui, (44) dan Aku memberi tangguh kepada mereka. Sesungguhnya rencana-Ku amat teguh. (45) Ataukah kamu meminta upah kepada mereka, lalu mereka diberati dengan hutang? (46) Ataukah ada pada mereka ilmu tentang yang ghaib lalu mereka menulis [padanya apa yang mereka tetapkan]? (47) Maka bersabarlah kamu [hai Muhammad] terhadap ketetapan Tuhanmu, dan janganlah kamu seperti orang [Yunus] yang berada dalam [perut] ikan ketika ia berdo’a sedang ia dalam keadaan marah [kepada kaumnya]. (48) Kalau sekiranya ia tidak segera mendapat ni’mat dari Tuhannya, benar-benar ia dicampakkan ke tanah tandus dalam keadaan tercela. (49) Lalu Tuhannya memilihnya dan menjadikannya termasuk orang-orang yang saleh. (50) Dan sesungguhnya orang-orang kafir itu benar-benar hampir menggelincirkan kamu dengan pandangan mereka, tatkala mereka mendengar Al Qur’an dan mereka berkata: "Sesungguhnya ia [Muhammad] benar-benar orang yang gila [2] . (51) Dan Al Qur’an itu tidak lain hanyalah peringatan bagi seluruh umat. (52)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Hari kiamat [3], (1) apakah hari kiamat itu? (2) Dan tahukah kamu apakah hari kiamat itu? (3) Kaum Tsamud dan ’Aad telah mendustakan hari kiamat [4]. (4) Adapun kaum Tsamud maka mereka telah dibinasakan dengan kejadian yang luar biasa [5], (5) Adapun kaum ’Aad maka mereka telah dibinasakan dengan angin yang sangat dingin lagi amat kencang, (6) yang Allah menimpakan angin itu kepada mereka selama tujuh malam dan delapan hari terus menerus; maka kamu lihat kaum ’Aad pada waktu itu mati bergelimpangan seakan-akan mereka tunggul-tunggul pohon kurma yang telah kosong [lapuk]. (7) Maka kamu tidak melihat seorangpun yang tinggal di antara mereka [6]. (8)

Sambil pandangan mereka tunduk malu, serta mereka diliputi kehinaan dan sesungguhnya mereka (di dunia) dahulu telahpun diseru supaya sujud (tetapi mereka enggan) sedang mereka dalam keadaan sihat. (43) Biarkanlah Aku sahaja (wahai Muhammad) dengan orang yang mendustakan keterangan Al-Quran ini, Kami akan menarik mereka sedikit demi sedikit (ke jurang kebinasaan), dari arah yang mereka tidak mengetahuinya. (44) Dan Aku akan melanjutkan tempoh untuk mereka; sesungguhnya rancangan sulitKu (terhadap golongan yang kufur ingkar itu), amatlah kuat kukuh. (45) Pernahkah engkau (wahai Muhammad) meminta sebarang bayaran kepada mereka (mengenai ajaran Islam yang engkau sampaikan), lalu mereka merasa berat menanggung bayaran itu (sehingga menjauhkan diri daripada menyahut seruanmu)? (46) Atau adakah di sisi mereka (Luh Mahfuz yang mengandungi) perkara-perkara yang ghaib lalu mereka menyalin (daripadanya untuk menentang ajaran dan peringatanmu)? (47) Maka bersabarlah (wahai Muhammad) menerima hukum Tuhanmu (memberi tempoh kepada mereka) dan janganlah engkau bersikap seperti orang yang telah ditelan oleh ikan. (Ingatlah kisahnya) ketika dia berdoa merayu dengan keadaan sesak sebak terkurung dalam perut ikan. (48) Kalaulah dia tidak didatangi nikmat pertolongan dari Tuhannya, nescaya tercampaklah dia ke tanah yang tandus (di tepi pantai) dalam keadaan dia ditempelak (kerana salah silapnya). (49) Selepas itu Tuhannya memilihnya, serta menjadikan dia dari orang-orang yang soleh. (50) Dan sesungguhnya orang-orang yang kafir itu, hampir-hampir menggelincir dan menjatuhkanmu dengan pandangan mereka (yang penuh dengan permusuhan dan kebencian), semasa mereka mendengar Al-Quran sambil berkata: Sebenarnya (Muhammad) itu, sungguh-sungguh orang gila. (51) Padahal Al-Quran itu tidak lain hanyalah peringatan bagi umat manusia seluruhnya. / (52)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Saat yang tetap berlaku itu. (1) Apakah dia sifat dan keadaan saat yang tetap berlaku itu? (2) Dan apa jalannya engkau dapat mengetahui tentang sifat dan keadaan saat yang tetap berlaku itu? (Saat itu ialah hari kiamat). (3) Kaum Thamud dan Aad telah mendustakan hari (kiamat) yang menggempar dan mengharukan itu. (4) Maka (masing-masing menerima azab dunianya), adapun Thamud (kaum Nabi Soleh), maka mereka telah dibinasakan dengan (petir) yang melampau dahsyatnya. (5) Adapun Aad (kaum Nabi Hud), maka mereka telah dibinasakan dengan angin ribut yang kencang, yang melampau kencangnya. (6) Yang diarahkannya menyerang mereka tujuh malam lapan hari terus-menerus; (kalaulah engkau menyaksikannya) maka engkau akan melihat kaum itu bergelimpangan mati, seolah-olah mereka batang-batang pohon kurma yang (tumbang dan) lompang. (7) Dengan yang demikian, dapatkah engkau melihat lagi sisa-sisa mereka (yang masih hidup)? (8)

La mirada rendida, les cubrirá la humillación. Ya se les llamó a que se postraran cuando gozaban de bienestar. (43) ¡Déjame con quien niega la verdad de este relato!Los agarraremos, sin prisa, cuando menos lo esperen. (44) Y los dejaré un tiempo; realmente Mi plan es sólido. (45) ¿O es que les pide alguna recompensa y semejante impuesto les agobia? (46) ¿O acaso tienen acceso a lo desconocido y toman nota? (47) Ten paciencia con el juicio de tu Señor y no seas como el del pez* cuando suplicó mientras estaba en la más completa indefensión. (48) Si no le hubiera alcanzado una gracia de tu Señor, habría quedado abandonado en la soledad, reprobado. (49) Pero su Señor lo había escogido y lo hizo de los justos. (50) Casi te tumban con sus miradas los que se niegan a creer, cuando oyen el Recuerdo, y dicen: Es un poseso. (51) Sin embargo, no es sino un recuerdo para los mundos. (52)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo La verdad indefectible. (1) ¿Qué es la verdad indefectible? (2) ¿Y cómo sabrás qué es la verdad indefectible? (3) Los Zamud y los Ad negaron la veracidad de lo que ha de causar conmoción. (4) En cuanto a los Zamud, fueron destruidos por el Grito que todo lo traspasaba*. (5) Y los Ad fueron destruidos por un viento gélido y tempestuoso. (6) Lo hizo soplar contra ellos siete noches y ocho días consecutivos, durante los cuales veías a la gente caída como troncos huecos de palmera. (7) ¿Y ves que haya quedado algo de ellos? (8)