سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ {16} إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ {17} وَلَا يَسْتَثْنُونَ {18} فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ {19} فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ {20} فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ {21} أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ {22} فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ {23} أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ {24} وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ {25} فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ {26} بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ {27} قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ {28} قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ {29} فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ {30} قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ {31} عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْراً مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ {32} كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ {33} إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ {34} أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ {35} مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ {36} أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ {37} إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ {38} أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ {39} سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ {40} أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ {41} يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ {42} سورة القلم (68) ص

Biz yakında onun burnuna damga vuracağız (kibrini kırıp rezil edeceğiz). (16) (17) Biz, vaktiyle "bahçe sahipleri"ne bela verdiğimiz gibi, onlara da bela verdik. Hani onlar (bahçe sahipleri), sabah olurken (kimse görmeden) onu (mahsullerini) devşireceklerine yemin etmişlerdi. Onlar istisna da etmiyorlardı. (17) (18) Biz, vaktiyle "bahçe sahipleri"ne bela verdiğimiz gibi, onlara da bela verdik. Hani onlar (bahçe sahipleri), sabah olurken (kimse görmeden) onu (mahsullerini) devşireceklerine yemin etmişlerdi. Onlar istisna da etmiyorlardı. (18) (19) Fakat onlar daha uykudayken Rabbinin katından (gönderilen) kuşatıcı bir âfet (ateş) bahçeyi sarıverdi de, bahçe kapkara kesildi. (19) (20) Fakat onlar daha uykudayken Rabbinin katından (gönderilen) kuşatıcı bir âfet (ateş) bahçeyi sarıverdi de, bahçe kapkara kesildi. (20) (21) (Beri tarafta ise) onlar, sabah olurken: Madem devşireceksiniz, hadi erkenden mahsülünüzün başına gidin! diye birbirlerine seslendiler. (21) (22) (Beri tarafta ise) onlar, sabah olurken: Madem devşireceksiniz, hadi erkenden mahsülünüzün başına gidin! diye birbirlerine seslendiler. (22) (23) Derken: Aman, bugün orada hiçbir yoksul yanınıza sokulmasın! diye fısıldaşa fısıldaşa yola koyuldular. (23) (24) Derken: Aman, bugün orada hiçbir yoksul yanınıza sokulmasın! diye fısıldaşa fısıldaşa yola koyuldular. (24) (Evet, yoksullara yardıma) güçleri yettiği halde, onları yardımdan mahrum etmek niyet ve azmi ile erkenden yola düştüler. (25) Fakat bahçeyi gördüklerinde: Mutlaka yolumuzu şaşırmış olmalıyız! dediler. (26) Yok yok, doğrusu biz mahrum bırakılmışız! (27) İçlerinden en makul olanı şöyle dedi: Ben size "Rabbinizi tesbih etsenize!" dememiş miydim? (28) Rabbimizi tesbih ederiz; doğrusu biz (kendi kendimize) yazık etmişiz, dediler. (29) Ardından, kabahati birbirlerine yüklemeye başladılar. (30) (Nihayet) şöyle dediler: Yazıklar olsun bize! Gerçekten biz azgın kişilermişiz. (31) Belki Rabbimiz bize bunun yerine daha iyisini verir. Çünkü biz (artık) Rabbimizi (O`nun hoşnutluğunu) arzuluyoruz. (32) İşte azap böyledir. Ahiret azabı ise elbette daha büyüktür. Keşke bilselerdi! (33) Şu da muhakkak ki, takvâ sahipleri için Rableri katında nimetleri bol cennetler vardır. (34) Öyle ya, (Allah`a) teslimiyet gösterenleri, (o) günahkârlar gibi tutar mıyız hiç? (35) Size ne oluyor? Ne biçim hüküm veriyorsunuz? (36) Yoksa size ait bir kitap var da, (bu bâtıl inanışları) onda mı okuyorsunuz? (37) Onda, beğendiğiniz her şey sizin için mutlaka vardır (diye mi yazılı)? (38) Yoksa, "Ne hükmederseniz mutlaka sizindir" diye sizin lehinize olarak tarafımızdan verilmiş, kıyamet gününe kadar geçerli kesin sözler mi var? (39) Sor onlara: Bu iddiayı onların hangisi savunacak? (40) Yoksa ortakları mı var onların? Sözlerinde doğru iseler, hadi getirsinler ortaklarını! (41) O gün incikten açılır (işler güçleşir, hakikatler ortaya çıkar) ve secdeye davet edilirler; fakat güç getiremezler. (42)

"Wir wollen ihn auf der Nase brandmarken. (16) Wir prüfen sie, wie Wir die Eigentümer des Gartens prüften, als sie schworen, sie würden sicherlich (all) seine Früchte am Morgen pflücken. (17) Und sie machten keinen Vorbehalt. (18) Dann kam eine Heimsuchung deines Herrn über ihn, während sie schliefen. (19) Und am Morgen war (der Garten) bereits verwüstet. (20) Dann riefen sie am Morgen einander zu (21) ": ""Geht in der Frühe zu eurem Acker hinaus, wenn ihr ernten möchtet."" (22) "Und sie machten sich auf den Weg und redeten dabei flüsternd miteinander: (23) """Zu euch hinein darf ihn heute kein Armer betreten."" (24) "Und sie gingen in der Frühe hin mit dem festen Vorsatz, geizig zu sein. (25) "Doch als sie ihn sahen, sagten sie: ""Wahrlich, wir befinden uns im Irrtum! (26) ""Nein, wir sind beraubt."" (27) ""Der Gemäßigte unter ihnen sagte: ""Habe ich euch nicht gesagt: »Warum preist ihr (Allah) nicht?«"" (28) ""(Nun) sagten sie: ""Preis sei unserem Herrn! Gewiß, wir sind ungerecht gewesen."" (29) "Dann wandten sich einige von ihnen an die anderen, indem sie sich gegenseitig Vorwürfe machten. (30) "Sie sagten: ""Wehe uns! Wir waren wahrlich widerspenstig. (31) ""Vielleicht wird unser Herr uns einen besseren (Garten) als Ersatz für diesen geben; wir flehen demütig zu unserem Herrn."" (32) "So ist die Strafe. Und wahrlich, die Strafe des Jenseits ist (noch) schwerer. Wenn sie es nur wüßten! (33) Für die Gerechten sind wahrlich Gärten der Wonne bei ihrem Herrn (bestimmt). (34) Sollten Wir etwa die Gottergebenen wie die Schuldigen behandeln. (35) Was ist euch? Wie urteilt ihr? (36) Oder habt ihr etwa ein Buch, in dem ihr studiert, (37) so daß ihr danach alles erhalten sollt, was ihr wünscht? (38) Oder habt ihr Gelöbnisse von Uns - bindend bis zum Tage der Auferstehung -, daß alles für euch sei, was ihr befehlt? (39) Frage sie, wer von ihnen dafür bürgen mag. (40) Oder haben sie Partner? So sollen sie ihre Partner herbeibringen, wenn sie die Wahrheit reden. (41) Am Tage, wenn die Beine entblößt werden und sie aufgefordert werden, sich anbetend niederzuwerfen, werden sie es nicht können. (42)

We shall brand him on the snout (nose)! (16) Verily, We have tried them as We tried the people of the garden, when they swore to pluck the fruits of the (garden) in the morning. (17) Without saying: Inshâ' Allâh (If Allâh wills). (18) Then there passed by on the (garden) visitation (fire) from your Lord at night and burnt it while they were asleep. (19) So the (garden) became black by the morning, like a pitch dark night (in complete ruins). (20) Then they called out one to another as soon as the morning broke, (21) Saying: "Go to your tilth in the morning, if you would pluck the fruits." (22) So they departed, conversing in secret low tones (saying), (23) No Miskîn (poor man) shall enter upon you into it today. (24) And they went in the morning with strong intention, thinking that they have power (to prevent the poor taking anything of the fruits therefrom). (25) But when they saw the (garden), they said: "Verily, we have gone astray," (26) (Then they said): "Nay! Indeed we are deprived of (the fruits)!" (27) The best among them said: "Did I not tell you: why say you not: Inshâ' Allâh (If Allâh wills)." (28) They said: "Glory to Our Lord! Verily, we have been Zâlimûn (wrong-doers)." (29) Then they turned, one against another, blaming. (30) They said: "Woe to us! Verily, we were Tâghûn (transgressors and disobedient). (31) We hope that our Lord will give us in exchange a better (garden) than this. Truly, we turn to our Lord (wishing for good that He may forgive our sins, and reward us in the Hereafter)." (32) Such is the punishment (in this life), but truly, the punishment of the Hereafter is greater, if they but knew. (33) Verily, for the Muttaqûn (pious and righteous persons - see V.2:2) are Gardens of delight (Paradise) with their Lord. (34) Shall We then treat the Muslims (believers of Islamic Monotheism, doers of righteous deeds) like the Mujrimûn (criminals, polytheists and disbelievers)? (35) What is the matter with you? How judge you? (36) Or have you a Book where in you learn, (37) That you shall therein have all that you choose? (38) Or have you oaths from Us, reaching to the Day of Resurrection that yours will be what you judge? (39) Ask them, which of them will stand surety for that! (40) Or have they "partners"? Then let them bring their "partners" if they are truthful! (41) (Remember) the Day when the Shin[] shall be laid bare (i.e. the Day of Resurrection) and they shall be called to prostrate themselves (to Allâh), but they (hypocrites) shall not be able to do so. (42)

Soon shall We brand (the beast) on the snout! (16) Verily We have tried them as We tried the people of the Garden when they resolved to gather the fruits of the (garden) in the morning. (17) But made no reservation, ("If it be Allah's Will"). (18) Then there came on the (garden) a visitation from thy Lord, (which swept away) all around while they were asleep. (19) So the (garden) became, by the morning, like a dark and desolate spot, (whose fruit had been gathered). (20) As the morning broke, they called out one to another― (21) "Go ye to your tilth (betimes) in morning, if ye would gather the fruits." (22) So they departed, conversing in secret low tones, (saying)― (23) "Let not a single indigent person break in upon you into the (garden) this day." (24) And they opened the morning, strong in an (unjust) resolve. (25) But when they saw the (garden), they said: "We have surely lost our way: (26) "Indeed we are shut out (of the fruits of our labour)!" (27) Said one of them, more just (than the rest): "Did I not say to you `Why not glorify (Allah)?' " (28) They said: "Glory to our Lord! Verily we have been doing wrong!" (29) Then they turned, one against another in reproach. (30) They said: "Alas for us! We have indeed transgressed! (31) "It may be that our Lord will give us in exchange a better (garden) than this: for we do turn to Him (in repentance)!" (32) Such is the Punishment (in this life); but greater is the Punishment in the Hereafter― if only they knew! (33) Verily, for the Righteous are Gardens of Delight, in the Presence of their Lord. (34) Shall We then treat the People of Faith like the People of Sin? (35) What is the matter with you? How judge ye? (36) Or have ye a Book through which ye learn― (37) That ye shall have, through it whatever ye choose? (38) Or have ye Covenants with Us on oath, reaching to the Day of Judgment, (providing) that ye shall have whatever ye shall demand? (39) Ask thou of them, which of them will stand surety for that! (40) Or have they some "Partners" (in Allah)? Then let them produce their "partners" if they are truthful! (41) The Day that the shin shall be laid bare, to prostrate, but they shall not be able--- (42)

Nous le marquerons sur le museau [nez](1). (16) Nous les avons éprouvés comme Nous avons éprouvé les propriétaires du verger qui avaient juré d’en faire la récolte au matin, (17) sans dire: «Si Allah le veut»(2). (18) Une calamité de la part de ton Seigneur tomba dessus pendant qu’ils dormaient, (19) et le matin, ce fut comme si tout avait été rasé. (20) Le [lendemain] matin, ils s’appelèrent les uns les autres: (21) «Partez tôt à votre champ si vous voulez le récolter». (22) Ils allèrent donc, tout en parlant entre eux à voix basse: (23) «Ne laissez aucun pauvre y entrer aujourd’hui». (24) Ils partirent de bonne heure décidés à user d’avarice [envers les pauvres], convaincus que cela était en leur pouvoir. (25) Puis, quand ils le virent [le jardin], ils dirent: «vraiment, nous avons perdu notre chemin. (26) Ou plutôt nous sommes frustrés». (27) Le plus juste d’entre eux dit: «Ne vous avais-je pas dit: Si seulement vous avez rendu gloire à Allah!» (28) Ils dirent: «Gloire à notre Seigneur! Oui, nous avons été des injustes». (29) Puis ils s’adressèrent les uns aux autres, se faisant des reproches. (30) Ils dirent: «Malheur à nous! Nous avons été des rebelles. (31) Nous souhaitons que notre Seigneur nous le remplace par quelque chose de meilleur. Nous désirons nous rapprocher de notre Seigneur». (32) Tel fut le châtiment; et le châtiment de l’au-delà est plus grand encore, si seulement ils savaient! (33) Les pieux auront auprès de leur Seigneur les Jardins du délice. (34) Traiterons-Nous les soumis [à Allah] à la manière des criminels? (35) Qu’avez-vous? Comment jugez-vous? (36) Ou bien avez-vous un Livre dans lequel vous apprenez (37) qu’en vérité vous obtiendrez tout ce que vous désirez? (38) Ou bien est-ce que vous avez obtenu de Nous des serments valables jusqu’au Jour de la Résurrection, Nous engageant à vous donner ce que vous décidez? (39) Demande-leur qui d’entre eux en est garant? (40) Ou encore, est-ce qu’ils ont des associés? Eh bien, qu’ils fassent venir leurs associés s’ils sont véridiques! (41) Le jour où ils affronteront les horreurs [du Jugement](3) et où ils seront appelés à la Prosternation mais ils ne le pourront pas. (42)

Kelak akan kami beri tanda dia di belalai-[nya] [1]. (16) Sesungguhnya Kami telah menguji mereka [musyrikin Mekah] sebagaimana Kami telah menguji pemilik-pemilik kebun, ketika mereka bersumpah bahwa mereka sungguh-sungguh akan memetik [hasil]nya di pagi hari, (17) dan mereka tidak mengucapkan: "Insyaa Allah", (18) lalu kebun itu diliputi malapetaka [yang datang] dari Tuhanmu ketika mereka sedang tidur, (19) maka jadilah kebun itu hitam seperti malam yang gelap gulita [2]. (20) lalu mereka panggil memanggil di pagi hari: (21) "Pergilah di waktu pagi [ini] ke kebunmu jika kamu hendak memetik buahnya". (22) Maka pergilah mereka saling berbisik-bisikan. (23) "Pada hari ini janganlah ada seorang miskinpun masuk ke dalam kebunmu". (24) Dan berangkatlah mereka di pagi hari dengan niat menghalangi [orang-orang miskin] padahal mereka mampu [menolongnya]. (25) Tatkala mereka melihat kebun itu, mereka berkata: "Sesungguhnya kita benar-benar orang-orang yang sesat [jalan], (26) bahkan kita dihalangi [dari memperoleh hasilnya] [3]. (27) Berkatalah seorang yang paling baik fikirannya di antara mereka: "Bukankah aku telah mengatakan kepadamu, hendaklah kamu bertasbih [kepada Tuhanmu]? [4]. (28) Mereka mengucapkan: "Maha Suci Tuhan kami, sesungguhnya kami adalah orang-orang yang zalim". (29) Lalu sebahagian mereka menghadapi sebahagian yang lain seraya cela mencela. (30) Mereka berkata: "Aduhai celakalah kita; sesungguhnya kita ini adalah orang-orang yang melampaui batas". (31) Mudah-mudahan Tuhan kita memberikan ganti kepada kita dengan [kebun] yang lebih baik daripada itu; sesungguhnya kita mengharapkan ampunan dari Tuhan kita. (32) Seperti itulah azab [dunia]. Dan sesungguhnya azab akhirat lebih besar jika mereka mengetahui [5]. (33) Sesungguhnya bagi orang-orang yang bertakwa [disediakan] surga-surga yang penuh keni’matan di sisi Tuhannya. (34) Maka apakah patut Kami menjadikan orang-orang Islam itu sama dengan orang-orang yang berdosa [orang kafir] [6]? (35) Mengapa kamu [berbuat demikian]: bagaimanakah kamu mengambil keputusan? (36) Atau adakah kamu mempunyai sebuah kitab [yang diturunkan Allah] yang kamu membacanya?, (37) bahwa di dalamnya kamu benar-benar boleh memilih apa yang kamu sukai untukmu. (38) Atau apakah kamu memperoleh janji-janji yang diperkuat dengan sumpah dari Kami, yang tetap berlaku sampai hari kiamat; sesungguhnya kamu benar-benar dapat mengambil keputusan [sekehendakmu]? (39) Tanyakanlah kepada mereka: "Siapakah di antara mereka yang bertanggung jawab terhadap keputusan yang diambil itu?" (40) Atau apakah mereka mempunyai sekutu-sekutu? Maka hendaklah mereka mendatangkan sekutu-sekutunya jika mereka adalah orang-orang yang benar. (41) Pada hari betis disingkapkan [7] dan mereka dipanggil untuk bersujud; maka mereka tidak kuasa [8]. (42)

(Orang yang bersifat demikian, akan didedahkan kehinaannya) Kami akan adakan tanda di atas hidungnya (yang berupa belalai itu). (16) Sesungguhnya Kami telah timpakan mereka dengan bala bencana, sebagaimana Kami timpakan tuan-tuan punya kebun (dari kaum yang telah lalu), ketika orang-orang itu bersumpah (bahawa) mereka akan memetik buah-buah kebun itu pada esok pagi. (17) Serta mereka tidak menyebut pengecualian. (18) Maka kebun itu didatangi serta diliputi oleh bala bencana dari Tuhanmu (pada malam hari), sedang mereka semua tidur. (19) Lalu menjadilah ia sebagai kebun yang telah binasa semua buahnya. (20) Kemudian pada pagi-pagi, mereka panggil memanggil antara satu dengan yang lain. (21) (Setengahnya berkata): Pergilah pada pagi-pagi ke kebun kamu, kalau betul kamu mahu memetik buahnya. (22) Lalu berjalanlah mereka sambil berbisik (katanya): (23) Pada hari ini, janganlah hendaknya seorang miskin pun masuk ke kebun itu mendapatkan kamu. (24) Dan pergilah mereka pada pagi-pagi itu, dengan kepercayaan, (bahawa) mereka berkuasa menghampakan fakir miskin dari hasil kebun itu. (25) Sebaik-baik sahaja mereka melihat kebunnya, mereka berkata: Sebenarnya kita sesat jalan, (ini bukanlah kebun kita). (26) (Setelah mereka perhati dengan teliti, mereka berkata: Tidak! Kita tidak sesat), bahkan kita orang-orang yang dihampakan (dari hasil kebun kita, dengan sebab ingatan buruk kita sendiri). (27) Berkatalah orang yang bersikap adil di antara mereka: Bukankah aku telah katakan kepada kamu (semasa kamu hendak menghampakan orang-orang fakir miskin dari habuannya): Amatlah elok kiranya kamu mengingati Allah (serta membatalkan rancangan kamu yang jahat itu)? (28) Mereka berkata (dengan sesalnya): Maha Suci Tuhan Kami! Sesungguhnya kami adalah orang-orang yang berlaku zalim! (29) Kemudian setengahnya mengadap yang lain, sambil cela-mencela. (30) Mereka berkata: Aduhai celakanya kita! Sesungguhnya kita adalah orang-orang yang melampaui batas. (31) Semoga Tuhan kita, (dengan sebab kita bertaubat) menggantikan bagi kita yang lebih baik daripada (kebun yang telah binasa) itu; sesungguhnya, kepada Tuhan kita sahajalah kita berharap. (32) Demikianlah azab seksa (yang telah ditimpakan kepada golongan yang ingkar di dunia) dan sesungguhnya azab hari akhirat lebih besar lagi; kalaulah mereka orang-orang yang berpengetahuan (tentulah mereka beringat-ingat). (33) Sesungguhnya orang-orang yang bertakwa, disediakan bagi mereka taman-taman Syurga yang penuh nikmat, di sisi Tuhan mereka. (34) Patutkah Kami (berlaku tidak adil, dengan) menjadikan orang-orang Islam (yang taat), sama seperti orang-orang yang berdosa (yang kufur ingkar)? (35) Apa sudah jadi kepada akal kamu? Bagaimana kamu menetapkan hukum (yang terang-terang salahnya itu)? (36) Adakah kamu mempunyai sesebuah Kitab (dari Allah) yang kamu baca dan pelajari? (37) Bahawa di dalam Kitab itu membolehkan kamu mendapat apa sahaja yang kamu pilih? (38) Atau adakah kamu mendapat akuan-akuan yang ditegaskan dengan sumpah dari Kami, yang tetap hingga hari kiamat, menentukan bahawa kamu dapat mencapai apa yang kamu putuskan? (39) Bertanyalah kepada mereka: Siapakah orangnya di antara mereka yang menjamin benarnya hukum: Bahawa mereka akan mendapat di akhirat apa yang didapati oleh orang Islam? (40) Atau adakah mereka mempunyai sekutu-sekutu (yang sefaham dengan mereka? Kalau ada) maka hendaklah mereka membawanya, jika betul mereka orang-orang yang benar. (41) (Ingatkanlah orang-orang yang tidak beriman) akan masa didedahkan kedahsyatan huru-hara (hari kiamat) dan mereka diseru supaya sujud maka mereka tidak dapat melakukannya; (42)

Le marcaremos con fuego en el hocico. (16) Les hemos puesto a prueba como hicimos con los dueños del vergel cuando juraron que recogerían sus frutos de amanecida. (17) Pero no manifestaron ninguna excepción*. (18) Y de noche, mientras dormían, un visitante de tu Señor cayó sobre él. (19) Y amaneció como la noche oscura. (20) Y cuando amanecieron se avisaron unos a otros: (21) Id temprano a vuestro sembrado si habéis de recoger la cosecha. (22) Y partieron diciéndose en voz baja: (23) Hoy no entrará a costa nuestra ningún mendigo en él. (24) Y salieron de mañana sintiéndose seguros en su propósito, (25) pero al verlo dijeron: ¡Nos hemos perdido!*. (26) Pero no, lo hemos perdido todo. (27) Dijo el más razonable de ellos: ¿No os dije que glorificarais? (28) Dijeron: ¡Gloria a nuestro Señor! Realmente hemos sido injustos. (29) Y comenzaron a hacerse reproches unos a otros. (30) Dijeron: ¡Ay de nosotros! Hemos desobedecido. (31) Quizás nuestro Señor nos dé en su lugar algo mejor; a nuestro Señor suplicamos. (32) Así es el castigo; pero el castigo de la Última Vida es mayor, si supieran. (33) Es cierto que los temerosos tendrán, junto a su Señor, los Jardines del Deleite. (34) ¿Es que vamos a tratar a los sometidos como a los malhechores? (35) ¿Qué os pasa?, ¿cómo juzgáis? (36) ¿O es que tenéis un libro que os dice* (37) que tendréis lo que elijáis? (38) ¿O es que tenéis un juramento favorable de Nuestra parte, y que alcanza hasta el Día del Levantamiento, de que tendréis lo que suponéis? (39) Pregúntales cuál de ellos puede garantizar eso. (40) ¿O es que tienen asociados? Que traigan a ésos que (me) asocian, si es verdad lo que dicen. (41) El día que se ponga de manifiesto la gravedad de la situación, se les llamará a postrarse pero no podrán. (42)