وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ {28} فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ {29} فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ {30} إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ {31} وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ {32} كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ {33} إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ {34} نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ {35} وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ {36} وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ {37} وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ {38} فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ {39} وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ {40} وَلَقَدْ جَاء آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ {41} كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ {42} أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُوْلَئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءةٌ فِي الزُّبُرِ {43} أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ {44} سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ {45} بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ {46} إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ {47} يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ {48} إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ {49} سورة القمر (54) ص

Onlara, suyun aralarında paylaştırıldığını haber ver. Her biri kendi içme sırasında gelsin. (28) Arkadaşlarını çağırdılar, o da (bundan cür`et alarak) kılıcını kaptı ve deveyi kesti. (29) (Bu azgınlara) azabım ve uyarılarım nasıl oldu! (30) Biz onların üzerlerine korkunç bir ses gönderdik. Hemen hayvan ağılına konan kuru ot gibi oluverdiler. (31) Andolsun biz Kur`an`ı, anlaşılıp öğüt alınması için kolaylaştırdık. O halde düşünüp öğüt alan yok mu? (32) Lût`un kavmi de uyarıcı peygamberleri yalanladı. (33) (34) Biz de üstlerine taş (yağdıran bir fırtına) gönderdik. Ancak Lût ailesi müstesna; katımızdan bir nimet olarak onları seher vaktinde kurtardık. Biz şükredeni işte böyle mükâfatlandırırız. (34) (35) Biz de üstlerine taş (yağdıran bir fırtına) gönderdik. Ancak Lût ailesi müstesna; katımızdan bir nimet olarak onları seher vaktinde kurtardık. Biz şükredeni işte böyle mükâfatlandırırız. (35) Andolsun ki, Lût onları bizim şiddetli azabımızla uyardı. Fakat onlar bu tehditleri kuşkuyla karşıladılar. (36) Onlar Lût`un misafirlerine karşı kötülük yapmayı planlamışlardı. Hemen biz onların gözlerini silme kör ettik. "Haydi azabımı ve uyarılarımı tadın!" (dedik). (37) Bir sabah kendilerine, yakalarını bir daha bırakmayacak olan bir azap gelip çattı. (38) İşte azabımı ve uyarılarımı tadın! (denildi). (39) Andolsun biz Kur`an`ı, anlaşılıp öğüt alınması için kolaylaştırdık. O halde düşünüp ibret alan yok mu? (40) Şüphesiz Firavun`un kavmine de uyarıcılar gelmişti. (41) Lâkin onlar bütün âyetlerimizi yalanladılar. Biz de onları güç ve kudretimize lâyık bir şekilde yakaladık. (42) Şimdi sizin kafirleriniz, onlardan daha mı iyidirler? Yoksa kitaplarda sizin için bir berât mı var? (43) Yoksa "Biz, intikam almaya gücü yeten bir topluluğuz" mu diyorlar? (44) O topluluk yakında bozulacak ve onlar arkalarını dönüp kaçacaklardır. (45) Bilakis kıyamet onlara vadedilen asıl saattir ve o saat daha belalı ve daha acıdır. (46) Şüphesiz suçlular sapıklık ve çılgınlık içindedirler. (47) O gün yüzüstü ateşe sürüklendiklerinde "Cehennemin elemini tadın!" denir. (48) Biz, her şeyi bir ölçüye göre yarattık. (49)

"Und verkünde ihnen, daß das Wasser zwischen ihnen geteilt sein soll; (also) soll jede Trinkzeit eingehalten werden."" (28) "Doch sie riefen ihren Gefährten, und er packte (sie) und schnitt (ihr) die Sehnen durch. (29) Wie war also Meine Strafe und Meine Warnung? (30) Wahrlich, Wir entsandten einen einzigen Schrei auf sie, und sie wurden wie dürre, zertretene Stoppeln. (31) Und wahrlich, Wir haben den Qur`an zur Ermahnung leicht gemacht. Gibt es also einen, der ermahnt sein mag? (32) Das Volk Lots verleugnete die Warner. (33) Da sandten Wir einen Steinregen über sie; ausgenommen (davon war) die Familie Lots, die Wir vor dem Morgengrauen erretteten (34) als eine Gnade von Uns. So belohnen Wir den, der dankbar ist. (35) Und er hatte sie in der Tat vor Unserer Strafe gewarnt, sie aber stritten mit den Warnern. (36) "Und sie versuchten ihn zu überreden, ihnen seine Gäste auszuliefern. Daher blendeten Wir ihre Augen (und sprachen): ""Kostet nun Meine Strafe und Meine Warnung."" (37) "Und in der Morgenfrühe ereilte sie eine dauernde Strafe. (38) """So kostet nun Meine Strafe und Meine Androhung."" (39) "Und wahrlich, Wir haben den Qur`an zur Ermahnung leicht gemacht. Gibt es also einen, der ermahnt sein mag? (40) Und zu dem Volke Pharaos kamen (ebenfalls) die Warner. (41) Sie aber hielten all Unsere Zeichen für Lügen; darum erfaßten Wir sie mit dem Griff eines Erhabenen, Allmächtigen. (42) Sind die Ungläubigen unter euch etwa besser als jene? Oder habt ihr in den Schriften einen Freibrief? (43) "Oder sagen sie etwa: ""Wir sind allesamt eine siegreiche Schar.""? (44) "Die Scharen werden alle besiegt werden, und sie werden in die Flucht geschlagen. (45) Nein, die Stunde ist ihr Termin; und die Stunde ist noch unheilvoller und bitterer. (46) Wahrlich, die Schuldigen befinden sich im Irrtum und in brennender Pein. (47) "Am Tage, wo sie auf ihren Gesichtern ins Feuer geschleift werden, (heißt es): ""Fühlt die Berührung der Saqar."" (48) "Wir haben jedoch ein jegliches Ding nach (rechtem) Maß erschaffen. (49)

And inform them that the water is to be shared between (her and) them. each one's right to drink being established (by turns). (28) But they called their comrade and he took (a sword) and killed (her). (29) Then, how (terrible) was My Torment and My Warnings? (30) Verily, We sent against them a single Saîhah (torment - awful cry), and they became like the stubble of a fold-builder. (31) And indeed, We have made the Qur'ân easy to understand and remember, then is there any that will remember (or receive admonition)? (32) The people of Lut (Lot) belied the warnings. (33) Verily, We sent against them a violent storm of stones (which destroyed them all), except the family of Lut (Lot), them We saved in last hour of the night, (34) As a Favour from Us, Thus do We reward him who gives thanks (by obeying Us) (35) And he [Lut (Lot)] indeed had warned them of Our Seizure (punishment), but they did doubt the warnings! (36) And they indeed sought to shame his guest (by asking to commit sodomy with them). So We blinded their eyes, (saying) "Then taste you My Torment and My Warnings." (37) And verily, an abiding torment seized them early in the morning. (38) "Then taste you My Torment and My Warnings." (39) And indeed, We have made the Qur'ân easy to understand and remember, then is there any that will remember (or receive admonition)? (40) And indeed, warnings came to the people of Fir'aun (Pharaoh) [through Mûsa (Moses) and Hârûn (Aaron)]. (41) (They) belied all Our Signs, so We seized them with a Seizure of the All-Mighty, All-Capable (Omnipotent). (42) Are your disbelievers (O Quraish!) better than these [nations of Nûh (Noah), Lut (Lot), Sâlih, and the people of Fir'aun (Pharaoh), who were destroyed)? Or have you an immunity (against Our Torment) in the Divine Scriptures? (43) Or say they: "We are a great multitude, victorious.?" (44) Their multitude will be put to flight, and they will show their backs. (45) Nay, but the Hour is their appointed time (for their full recompense), and the Hour will be more grievous and more bitter. (46) Verily, the Mujrimûn (polytheists, disbelievers, sinners, criminals) are in error (in this world) and will burn (in the Hell-fire in the Hereafter). (47) The Day they will be dragged on their faces into the Fire (it will be said to them): "Taste you the touch of Hell!"[] (48) Verily, We have created all things with Qadar (Divine Preordainments of all things before their creation, as written in the Book of Decrees Al-Lauh Al-Mahfûz). (49)

And tell them that the water is to be divided between them: each one's right to drink being brought forward (by suitable turns). (28) But they called to their companion, and he took a sword in hand, and hamstrung (her). (29) Ah! how (terrible) was My Penalty and My Warning! (30) For We sent against them a single Mighty Blast, and they became like the dry stubble used by one who pens cattle. (31) And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is there any that will receive admonition? (32) The People of Lut rejected (his) Warning. (33) We sent against them a violent tornado with showers of stones, (which destroyed them), except Lut's household: them We delivered by early Dawn― (34) As a Grace from Us: Thus do We reward those who give thanks. (35) And (Lut) did warn them of Our Punishment, but they disputed about the Warning. (36) And they even sought to snatch away his guests from him, but We blinded their eyes. (They heard:) "Now taste ye My Wrath and My Warning." (37) Early on the morrow an abiding Punishment seized them: (38) "So taste ye My Wrath and My Warning." (39) And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is there any that will receive admonition? (40) To the people of Pharaoh, too, aforetime came Warners (from Allah). (41) The (people) rejected all Our Signs; but We seized them with such Penalty (as comes) from One exalted in Power able to carry out His Will. (42) Are your Unbelievers, (O Quraish) better than they? or have ye an immunity in the Sacred Books? (43) Or do they say: "We acting together can defend ourselves"? (44) Soon will their multitude be put to flight, and they will show their backs. (45) Nay, the Hour (of Judgment) is the time promised them (for their full recompense): And that Hour will be Most grievous and most bitter. (46) Truly those in sin are the ones straying in mind, and mad. (47) The Day they will be dragged through the Fire on their faces, (they will hear:) "Taste ye the touch of Hell!" (48) Verily, all things have We created in proportion and measure. (49)

Et informe-les que l’eau sera en partage entre eux [et la chamelle]; chacun boira à son tour. (28) Puis ils appelèrent leur camarade qui prit [son épée] et [la] tua. (29) Comment furent donc Mon châtiment et Mes avertissements? (30) Nous lachâmes sur eux un seul Cri, et voilà qu’ils furent réduits à l’état de paille d’étable. (31) Et vraiment, Nous avons rendu le Coran facile pour la méditation. Y a-t-il quelqu’un pour réfléchir? (32) Le peuple de Loṭ traita de mensonges les avertissements. (33) Nous lachâmes sur eux un ouragan, excepté la famille de Lot que Nous sauvâmes avant l’aube, (34) à titre de bienfait de Notre part: ainsi récompensons-Nous celui qui est reconnaissant. (35) Il les avait pourtant avertis de Nos représailles. Mais ils mirent les avertissements en doute. (36) En effet, ils voulaient séduire ses hôtes. Nous aveuglâmes leurs yeux «Goûtez donc Mon châtiment et Mes avertissements». (37) En effet, au petit matin, un châtiment persistant les surprit. (38) Goûtez donc Mon châtiment et Mes avertissements. (39) Et vraiment, Nous avons rendu le Coran facile pour la méditation. Y a-t-il quelqu’un pour réfléchir? (40) Les avertissements vinrent certes, aux gens de Pharaon. (41) Ils traitèrent de mensonges tous Nos prodiges. Nous les saisîmes donc, de la saisie d’un Puissant Omnipotent. (42) Vos mécréants sont-ils meilleurs que ceux-là? Ou bien y a-t-il dans les Ecritures une immunité pour vous?(1) (43) Ou bien ils disent: «Nous formons un groupe [fort] et nous vaincrons». (44) Leur rassemblement sera bientôt mis en déroute, et ils fuiront. (45) L’Heure, plutôt, sera leur rendez-vous, et l’Heure sera plus terrible et plus amère. (46) Les criminels sont certes, dans l’égarement et la folie. (47) Le jour où on les traînera dans le Feu sur leurs visages, (on leur dira): «Goûtez au contact de Saqar [la chaleur brûlante de l’Enfer]». (48) Nous avons créé toute chose avec mesure, (49)

Dan beritakanlah kepada mereka bahwa sesungguhnya air itu terbagi antara mereka [dengan unta betina itu]; tiap-tiap giliran minum dihadiri [oleh yang punya giliran] [1]. (28) Maka mereka memanggil kawannya, lalu kawannya menangkap [unta itu] dan membunuhnya. (29) Alangkah dahsyatnya azab-Ku dan ancaman-ancaman-Ku. (30) Sesungguhnya Kami menimpakan atas mereka satu suara yang keras mengguntur, maka jadilah mereka seperti rumput-rumput kering [yang dikumpulkan oleh] yang punya kandang binatang. (31) Dan sesungguhnya telah Kami mudahkan Al Qur’an untuk pelajaran, maka adakah orang yang mau mengambil pelajaran? (32) Kaum Lutpun telah mendustakan ancaman-ancaman [Nabinya]. (33) Sesungguhnya Kami telah menghembuskan kepada mereka angin yang membawa batu-batu [yang menimpa mereka], kecuali keluarga Luth. Mereka Kami selamatkan di waktu sebelum fajar menyingsing, (34) sebagai ni’mat dari Kami. Demikianlah Kami memberi balasan kepada orang-orang yang bersyukur. (35) Dan sesungguhnya dia [Luth] telah memperingatkan mereka akan azab-azab Kami, maka mereka mendustakan ancaman-ancaman itu. (36) Dan sesungguhnya mereka telah membujuknya [agar menyerahkan] tamunya [kepada mereka], lalu Kami butakan mata mereka, maka rasakanlah azab-Ku dan ancaman-ancaman-Ku. (37) Dan sesungguhnya pada esok harinya mereka ditimpa azab yang kekal. (38) Maka rasakanlah azab-Ku dan ancaman-ancaman-Ku [2]. (39) Dan sesungguhnya telah Kami mudahkan Al Qur’an untuk pelajaran, maka adakah orang yang mengambil pelajaran? (40) Dan sesungguhnya telah datang kepada kaum Fir’aun ancaman-ancaman. (41) Mereka mendustakan mu’jizat-mu’jizat Kami kesemuanya, lalu Kami azab mereka sebagai azab dari Yang Maha Perkasa lagi Maha Kuasa [3]. (42) Apakah orang-orang kafirmu [hai kaum musyrikin] lebih baik dari mereka itu, atau apakah kamu telah mempunyai jaminan kebebasan [dari azab] dalam Kitab-kitab yang dahulu? [4]. (43) Atau apakah mereka mengatakan: "Kami adalah satu golongan yang bersatu yang pasti menang". (44) Golongan itu pasti akan dikalahkan dan mereka akan mundur ke belakang. (45) Sebenarnya hari kiamat itulah hari yang dijanjikan kepada mereka dan kiamat itu lebih dahsyat dan lebih pahit. (46) Sesungguhnya orang-orang yang berdosa berada dalam kesesatan [di dunia] dan dalam neraka. (47) [Ingatlah] pada hari mereka diseret ke neraka atas muka mereka. [Dikatakan kepada mereka]: "Rasakanlah sentuhan api neraka". (48) Sesungguhnya Kami menciptakan segala sesuatu menurut ukuran. (49)

Dan khabarkanlah kepada mereka, bahawa sesungguhnya air (telaga mereka) terbahagi di antara mereka dengan unta itu, tiap-tiap bahagian air itu dihadiri oleh yang berhak mengambilnya (pada hari gilirannya). (28) (Mereka selepas itu merasa bosan dengan keadaan unta itu dan berkira hendak membunuhnya), lalu mereka memanggil kawan mereka (yang sanggup membunuhnya), dia pun bertindak sampai dapat membunuhnya. (29) Maka perhatikanlah, bagaimana buruknya azabKu dan kesan amaran-amaranKu! (30) Sesungguhnya Kami hantarkan kepada mereka satu pekikan (yang dahsyat), lalu menjadilah mereka (hancur) seperti ranting-ranting dan daun-daun yang pecah hancur, yang dikumpulkan oleh pemilik kandang binatang ternak. (31) Dan demi sesungguhnya! Kami telah mudahkan Al-Quran untuk peringatan dan pengajaran, maka adakah sesiapa yang mahu mengambil peringatan dan pelajaran (daripadanya)? (32) (Demikian juga) kaum Nabi Lut telah mendustakan peringatan dan amaran (yang disampaikan oleh Rasulnya). (33) Sesungguhnya Kami telah menghantarkan kepada mereka angin ribut yang menghujani mereka dengan batu, kecuali keluarga Nabi Lut, Kami selamatkan mereka (dengan menyuruh mereka keluar dari situ) pada waktu jauh malam, (34) Sebagai limpah kurnia dari Kami. Demikianlah kami membalas orang-orang yang bersyukur. (35) Dan demi sesungguhnya! Nabi Lut telah memberi amaran kepada mereka mengenai azab seksa Kami; dalam pada itu, mereka tetap mendustakan amaran-amaran itu. (36) Dan demi sesungguhnya! Mereka telah memujuk Nabi Lut mengenai tetamunya, lalu Kami hapuskan biji mata mereka, serta (dikatakan kepada mereka): Rasalah azabKu dan kesan amaran-amaranKu! (37) Dan demi sesungguhnya! Mereka telah ditimpa azab yang kekal pada pagi-pagi hari (esoknya). (38) Lalu (dikatakan kepada mereka): Rasalah azabKu dan kesan amaran-amaranKu! (39) Dan demi sesungguhnya! Kami telah mudahkan Al-Quran untuk peringatan dan pengajaran, maka adakah sesiapa yang mahu mengambil peringatan dan pelajaran (daripadanya)? (40) Dan demi sesungguhnya! Firaun dan kaumnya telah didatangi (Rasul-rasul) pemberi amaran. (41) Mereka telah mendustakan mukjizat-mukjizat Kami semuanya, lalu Kami timpakan azab seksa kepada mereka sebagai seksaan dari Yang Maha Perkasa, lagi Maha Kuasa. (42) Adakah orang-orang kafir kamu (wahai kaum musyrik Mekah), lebih baik (kekuatan, kekayaan dan kehandalannya) daripada kaum-kaum kafir yang tersebut itu? Atau adakah kamu mempunyai sebarang bukti dalam Kitab-kitab Suci tentang kebebasan kamu (dari azab)? (43) (Mereka tidak mempunyai sebarang bukti) bahkan mereka akan berkata (dengan angkuhnya): Kami satu kaum yang bersatu, yang sudah tentu dapat membela diri! (44) Kumpulan mereka yang bersatu itu tetap akan dikalahkan dan mereka pula akan berpaling lari. (45) (Bukan kekalahan itu sahaja) bahkan hari kiamat ialah hari yang dijanjikan kepada mereka (untuk menerima balasan yang sepenuh-penuhnya) dan (azab seksa) hari kiamat itu amat dahsyat dan amat pahit. (46) Sesungguhnya orang-orang yang berdosa berada dalam keadaan sesat (di dunia), dan (di akhirat pula mereka berada dalam) api Neraka. (47) Semasa mereka diseret di dalam Neraka (dengan tertiarap) atas muka mereka, (serta dikatakan kepada mereka): Rasalah kamu bakaran api Neraka. (48) Sesungguhnya Kami menciptakan tiap-tiap sesuatu menurut takdir (yang telah ditentukan). (49)

Y anúnciales que el agua habrá de ser compartida y que cada uno tendrá su turno de bebida. (28) Entonces llamaron a su compañero que tuvo la osadía y la desjarretó. (29) ¡Y cómo fueron Mi castigo y Mi advertencia! (30) Enviamos contra ellos un solo grito y quedaron como el ramaje pisoteado por el ganado en un aprisco. (31) Y es verdad que hemos hecho el Corán fácil para recordar.¿Hay quien recapacite? (32) La gente de Lut no tomó en serio las advertencias. (33) Y enviamos contra ellos una pedrisca de la que fue librada la familia de Lut, a los que salvamos al amanecer (34) como una gracia de Nuestra parte; así es como pagamos a quien es agradecido. (35) Ya les había advertido de Nuestra furia, pero ellos dudaron de las advertencias. (36) Intentaron seducir a sus huéspedes y cegamos sus ojos.¡Gustad Mi castigo y Mi advertencia! (37) Y les llegó por la mañana un castigo permanente. (38) ¡Gustad Mi castigo y Mi advertencia! (39) Hemos hecho el Corán fácil para recordar.¿Hay quien recapacite? (40) Y les llegaron Mis advertencias a la gente de Firaún. (41) Negaron la veracidad de todos Nuestros signos y los agarramos con el castigo de un Irresistible, Todopoderoso. (42) ¿Acaso son mejores que ellos los que de vosotros se niegan a creer? ¿O es que aparece en las escrituras alguna inmunidad para vosotros? (43) ¿O acaso dicen: Somos un grupo invencible? (44) Tal grupo será derrotado y darán la espalda. (45) Pero la Hora será su cita y ella será aún más terrible y más amarga. (46) Es cierto que los que hacen el mal están en un extravío y en una locura. (47) El día en que sean arrojados de cara al Fuego: ¡Gustad el tacto de Saqar*! (48) Es cierto que hemos creado cada cosa en una medida. (49)