خُشَّعاً أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ {7} مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ {8} كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ {9} فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ {10} فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ {11} وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ {12} وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ {13} تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ {14} وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ {15} فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ {16} وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ {17} كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ {18} إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ {19} تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ {20} فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ {21} وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ {22} كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ {23} فَقَالُوا أَبَشَراً مِّنَّا وَاحِداً نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ {24} أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ {25} سَيَعْلَمُونَ غَداً مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ {26} إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ {27} سورة القمر (54) ص

(7) Sanki etrafa yayılmış çekirge sürüsü gibi bakışları perişan (utançtan yere bakar) bir halde ve davetçiye koşarak kabirlerden çıkarlar. O esnada kafirler: Bu, çok çetin bir gündür! derler. (7) (8) Sanki etrafa yayılmış çekirge sürüsü gibi bakışları perişan (utançtan yere bakar) bir halde ve davetçiye koşarak kabirlerden çıkarlar. O esnada kafirler: Bu, çok çetin bir gündür! derler. (8) Onlardan önce Nuh`un kavmi de yalanladı, hem de kulumuzun yalancı olduğunda ısrar ederek: O, delirdi, dediler. Ve (Nuh, davetten vazgeçmeye) zorlandı. (9) Bunun üzerine, Rabbine: Ben yenik düştüm, bana yardım et! diyerek yalvardı. (10) Biz de derhal nehir gibi devamlı akan bir su ile göğün kapılarını açtık. (11) Yeryüzünde kaynaklar fışkırttık. (Her iki) su, takdir edilmiş bir işin olması için birleşmişti. (12) Nuh`u da tahtalardan yapılmış, çivilerle çakılmış gemiye bindirdik. (13) İnkâr edilmiş olana (Nuh`a) bir mükâfat olmak üzere gemi, gözlerimizin önünde akıp gidiyordu. (14) Andolsun ki onu bir ibret olarak bıraktık, ibret alan yok mudur? (15) Benim azabım ve uyarılarım nasılmış! (16) Andolsun biz Kur`an`ı öğüt alınsın diye kolaylaştırdık. (Ondan) öğüt alan yok mu? (17) Âd kavmi (Peygamberleri Hûd`u) yalanladı da azabım ve tehdidim nasılmış (gördüler). (18) Biz onların üstüne, uğursuzluğu devamlı bir günde dondurucu bir rüzgâr gönderdik. (19) O rüzgâr, insanları, sökülmüş hurma kütükleri gibi yere seriyordu. (20) Nasılmış benim azabım ve uyarılarım! (21) Andolsun biz Kur`an`ı düşünüp öğüt alınsın diye kolaylaştırdık. Öğüt alan yok mu? (22) Semûd kavmi de uyarıcıları yalanladı. (23) "Aramızdan bir beşere mi uyacağız? O takdirde biz apaçık bir sapıklık ve çılgınlık etmiş oluruz" dediler. (24) "Vahiy, aramızda ona mı verildi? Hayır o, yalancı ve şımarığın biridir" (dediler). (25) Yarın onlar, yalancı ve şımarığın kim olduğunu bileceklerdir. (26) Gerçekten onları imtihan etmek için dişi deveyi gönderen biziz. Sen onları gözetle ve sabret. (27)

werden sie mit niedergeschlagenen Blicken aus den Gräbern hervorkommen, als wären sie weithin zerstreute Heuschrecken, (7) "(und) sie werden dem Rufer entgegeneilen. Die Ungläubigen werden sagen: ""Das ist ein schrecklicher Tag."" (8) ""Vor ihnen schon leugnete das Volk Noahs; ja, sie leugneten Unseren Diener und sagten: ""(Er ist) ein Besessener."" Und er war eingeschüchtert. (9) ""Da betete er zu seinem Herrn: ""Ich bin unterlegen, so hilf Du (mir)."" (10) "So öffneten Wir denn die Tore des Himmels dem strömenden Wasser, (11) und aus der Erde ließen Wir Quellen hervorsprudeln; so vereinigte sich das Wasser zu einem beschlossenen Zweck. (12) Und Wir trugen ihn auf einem Gefüge aus Planken und Nägeln. (13) Es trieb unter Unserer Aufsicht dahin, als Belohnung für denjenigen, der Undank geerntet hatte. (14) Und Wir machten es zu einem Zeichen. Gibt es also einen, der daraus eine Lehre zieht? (15) Wie war denn Meine Strafe und Meine Warnung? (16) Und wahrlich, Wir haben den Qur`an zur Ermahnung leicht gemacht. Gibt es also einen, der ermahnt sein mag? (17) Die `Ad verleugneten (die Warner). Und wie war dann Meine Strafe und Meine Warnung? (18) Wir sandten gegen sie an einem unheilvollen Tag einen eiskalten Sturmwind, (der) ununterbrochen wütete. (19) Er raffte die Menschen dahin, als wären sie Stämme schon entwurzelter Palmen. (20) Wie war also Meine Strafe und Meine Warnung? (21) Und wahrlich, Wir haben den Qur`an zur Ermahnung leicht gemacht. Gibt es also einen, der ermahnt sein mag? (22) Die Thamud verleugneten die Warner, (23) "und sie sagten: ""Wie? Einem Menschen aus unserer Mitte, einem einzelnen sollen wir folgen? Dann befänden wir uns wahrlich im Irrtum und in brennender Pein. (24) ""Ist die Ermahnung ihm (allein) von uns allen gegeben worden? Nein, er ist ein unverschämter Lügner."" (25) """"Morgen werden sie erfahren, wer der unverschämte Lügner ist! (26) "Wir werden die Kamelstute als eine Prüfung für sie schicken. Darum beobachte sie und harre in Geduld aus. (27)

They will come forth, with humbled eyes from (their) graves as if they were locusts spread abroad, (7) Hastening towards The caller, the disbelievers will say: "This is a hard Day." (8) The people of Nûh (Noah) denied (their Messenger) before them, They rejected Our slave, and said: "A madman!" and he was insolently rebuked and threatened. (9) Then he invoked his Lord (saying): "I have been overcome, so help (me)!" (10) So We opened the gates of heaven with water pouring forth. (11) And We caused the spring to gush forth from the earth. So the waters (of the heaven and the earth) met for a matter predestined (12) And We carried him on a (ship) made of planks and nails, (13) Floating under Our Eyes, a reward for him who had been rejected! (14) And indeed, We have left this as a sign, Then is there any that will remember (or receive admonition)? (15) Then how (terrible) was My Torment and My Warnings? (16) And We have indeed made the Qur'ân easy to understand and remember, then is there any one who will remember (or receive admonition)? (17) 'Ad (people) belied (their Prophet, Hûd), then how (terrible) was My Torment and My Warnings? (18) Verily, We sent against them a furious wind of harsh voice on a day of evil omen and continuous calamity. (19) Plucking out men as if they were uprooted stems of date-palms. (20) Then, how (terrible) was My Torment and My Warnings? (21) And We have indeed made the Qur'ân easy to understand and remember, then is there any that will remember (or receive admonition)? (22) Thamûd (people also) belied the warnings. (23) And they said: "A man, alone among us — shall we follow him? Truly, then we should be in error and distress or madness!" (24) "Is it that the Reminder is sent to him [Prophet Sâlih A.S.] alone from among us? Nay, he is an insolent liar!" (25) Tomorrow they will come to know, who is the liar, the insolent one! (26) Verily, We are sending the she-camel as a test for them. So watch them [O Sâlih (Saleh) A.S.], and be patient! (27)

They will come forth― their eyes humbled― from (their) graves, (torpid) like locusts scattered abroad, (7) Hastening, with eyes transfixed, towards the Caller!― "Hard is this Day!" the Unbelievers will say. (8) Before them the People of Noah rejected (their messenger): they rejected Our servant and said "Here is one possessed!" and he was driven out. (9) Then he called on his Lord: "I am one overcome: do Thou then help (me)!" (10) So We opened the gates of heaven, with water pouring forth. (11) And We caused the earth to gush forth with springs so the waters met (and rose) to the extent decreed. (12) But We bore him on an (Ark) made of broad planks and caulked with palm-fibre: (13) She floats under Our eyes (and care): a recompense to one who had been rejected (with scorn)! (14) And We have left this as a Sign (for all time): then is there any that will receive admonition? (15) But how (terrible) was My Penalty and My Warning? (16) And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is there any that will receive admonition? (17) The `Ad (people) (too) rejected (Truth): then how terrible was my Penalty and my Warning! (18) For We sent against them a furious wind on a Day of violent Disaster (19) Plucking out men as if they were roots of palm-trees torn up (from the ground). (20) Yea how (terrible) was my Penalty and My Warning! (21) But We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is there any that will receive admonition? (22) The Thamud (also) rejected (their) Warners. (23) For they said: "what! a man! a solitary one from among ourselves! shall we follow such a one? Truly should we then be straying in mind, and mad! (24) "Is it that the Message is sent to him of all people amongst us? Nay he is a liar, an insolent one!" (25) Ah! they will know on the morrow, which is the liar, the insolent one! (26) For We will send the she camel by way of trial for them, So watch them (O Saleh) and possess thyself in patience! (27)

les regards baissés, ils sortiront des tombes comme des sauterelles éparpillées, (7) courant, le cou tendu, vers l’appeleur. Les mécréants diront: «Voilà un jour difficile». (8) Avant eux, le peuple de Noé avait crié au mensonge. Ils traitèrent Notre serviteur de menteur et dirent: «C’est un possédé!» et il fut repoussé. (9) Il invoqua donc son Seigneur: «Moi, je suis vaincu. Fais triompher (Ta cause)». (10) Nous œuvrîmes alors les portes du ciel à une eau torrentielle, (11) et fîmes jaillir la terre en sources. Les eaux se rencontrèrent d’après un ordre qui était déjà décrété dans une chose [faite]. (12) Et Nous le portâmes sur un objet [fait] de planches et de clous [l’arche], (13) voguant sous Nos yeux: récompense pour celui qu’on avait renié [Noé]. (14) Et Nous la laissâmes, comme un signe [d’avertissement]. Y a-t-il quelqu’un pour réfléchir? (15) Comment furent Mon châtiment et Mes avertissements? (16) En effet, Nous avons rendu le Coran facile pour la méditation(1). Y a-t-il quelqu’un pour réfléchir? (17) Les ‘Aad ont traité de menteur (leur Messager). Comment furent Mon châtiment et Mes avertissements? (18) Nous avons envoyé contre eux un vent violent et glacial, en un jour néfaste et interminable; (19) il arrachait les gens comme des souches de palmiers déracinés. (20) Comment furent Mon châtiment et Mes avertissements? (21) En effet, Nous avons rendu le Coran facile pour la méditation. Y a-t-il quelqu’un pour réfléchir? (22) Les Ṯamūd ont traité de mensonges les avertissements. (23) Ils dirent: «Allons-nous suivre un seul homme (Ṣālih) d’entre nous-mêmes? Nous serions alors dans l’égarement et la folie. (24) Est-ce que le message a été envoyé à Lui à l’exception de nous tous? C’est plutôt un grand menteur, plein de prétention et d’orgueil». (25) Demain, ils sauront qui est le grand menteur plein de prétention et d’orgueil. (26) Nous leur enverrons la chamelle, comme épreuve(2). Surveille-les donc et sois patient. (27)

sambil menundukkan pandangan-pandangan mereka keluar dari kuburan seakan-akan mereka belalang yang beterbangan, (7) mereka datang dengan cepat kepada penyeru itu. Orang-orang kafir berkata: "Ini adalah hari yang berat". (8) Sebelum mereka, telah mendustakan [pula] kaum Nuh maka mereka mendustakan hamba Kami [Nuh] dan mengatakan: "Dia seorang gila dan dia sudah pernah diberi ancaman". (9) Maka dia mengadu kepada Tuhannya: "bahwasanya aku ini adalah orang yang dikalahkan, oleh sebab itu tolonglah [aku]". (10) Maka Kami bukakan pintu-pintu langit dengan [menurunkan] air yang tercurah. (11) Dan Kami jadikan bumi memancarkan mata air-mata air maka bertemulah air-air itu untuk satu urusan yang sungguh telah ditetapkan. (12) Dan Kami angkut Nuh ke atas [bahtera] yang terbuat dari papan dan paku, (13) Yang berlayar dengan pemeliharaan Kami sebagai balasan bagi orang-orang yang diingkari [Nuh]. (14) Dan sesungguhnya telah Kami jadikan kapal itu sebagai pelajaran, maka adakah orang yang mau mengambil pelajaran? (15) Maka alangkah dahsyatnya azab-Ku dan ancaman-ancaman-Ku. (16) Dan sesungguhnya telah Kami mudahkan Al Qur’an untuk pelajaran, maka adakah orang yang mengambil pelajaran? (17) Kaum ‘Aadpun telah mendustakan [pula]. Maka alangkah dahsyatnya azab-Ku dan ancaman-ancaman-Ku. (18) Sesungguhnya Kami telah menghembuskan kepada mereka angin yang sangat kencang pada hari nahas yang terus menerus, (19) yang menggelimpangkan manusia seakan-akan mereka pokok kurma yang tumbang. (20) Maka betapakah dahsyatnya azab-Ku dan ancaman-ancaman-Ku. (21) Dan sesungguhnya telah Kami mudahkan Al Qur’an untuk pelajaran, maka adakah orang yang mengambil pelajaran? (22) Kaum Tsamudpun telah mendustakan ancaman-ancaman [itu]. (23) Maka mereka berkata: "Bagaimana kita akan mengikuti saja seorang manusia [biasa] di antara kita? Sesungguhnya kalau kita begitu benar-benar berada dalam keadaan sesat dan gila. (24) Apakah wahyu itu diturunkan kepadanya di antara kita? Sebenarnya dia adalah seorang yang amat pendusta lagi sombong". (25) Kelak mereka akan mengetahui siapakah yang sebenarnya amat pendusta lagi sombong. (26) Sesungguhnya Kami akan mengirimkan unta betina sebagai cobaan bagi mereka, maka tunggulah [tindakan] mereka dan bersabarlah. (27)

(Pada saat itu) masing-masing dengan keadaan menundukkan pandangannya kerana ketakutan keluar dari kubur seperti belalang yang terbang bertebaran. (7) Masing-masing dengan cepatnya menuju kepada penyeru itu. (Pada saat yang demikian), orang-orang yang kafir berkata: Hari ini ialah hari yang amat sukar! (8) Sebelum mereka, kaum Nabi Nuh juga telah mendustakan (Rasulnya); iaitu mereka mendustakan hamba Kami (Nabi Nuh) serta mereka menuduhnya dengan berkata: Dia seorang gila dan dia telah diancam (dan dihalang daripada menjalankan dakwah agama). (9) Lalu dia berdoa merayu kepada Tuhannya dengan berkata: Sesungguhnya aku ini dikalahkan (oleh kaumku yang ingkar), oleh itu menangkanlah daku (terhadap mereka)! (10) Maka Kami bukakan pintu-pintu langit, dengan menurunkan hujan yang mencurah-curah. (11) Dan Kami jadikan bumi memancarkan mata air-mata air (di sana sini), lalu bertemulah air (langit dan bumi) itu untuk (melakukan) satu perkara yang telah ditetapkan. (12) Dan Kami bawa naik Nabi Nuh (berserta pengikut-pengikutnya) di atas (bahtera yang dibina) dari keping-keping papan dan paku; (13) Yang belayar laju dengan pemeliharaan dan pengawasan Kami; (Kami melakukan yang demikian dan menimpakan taufan itu) sebagai balasan bagi orang-orang yang kufur ingkar! (14) Dan demi sesungguhnya! Kami telah jadikan bahtera itu sebagai satu tanda yang menjadi pengajaran, maka adakah orang yang mahu beringat dan insaf? (15) Oleh itu, perhatikanlah bagaimana buruknya azabKu dan kesan amaran-amaranKu. (16) Dan demi sesungguhnya! Kami telah mudahkan Al-Quran untuk menjadi peringatan dan pengajaran, maka adakah sesiapa yang mahu mengambil peringatan dan pelajaran (daripadanya)? (17) (Demikian juga) kaum Aad telah mendustakan Rasulnya (lalu mereka dibinasakan); maka perhatikanlah, bagaimana buruknya azabku dan kesan amaran-amaranKu! (18) Sesungguhnya Kami telah menghantarkan kepada mereka angin ribut yang kencang, pada hari nahas yang berlanjutan. (19) Yang menumbangkan manusia gugur bergelimpangan, seolah-olah mereka batang-batang pohon kurma yang terbongkar. (20) Maka perhatikanlah, bagaimana buruknya azabKu dan kesan amaran-amaranKu! (21) Dan demi sesungguhnya! Kami telah mudahkan Al-Quran untuk peringatan dan pengajaran, maka adakah sesiapa yang mahu mengambil peringatan dan pelajaran (daripadanya)? (22) (Demikian juga) kaum Thamud telah mendustakan peringatan dan amaran (yang disampaikan oleh Rasul mereka, Nabi Soleh). (23) Lalu mereka berkata: Patutkah kita menurut manusia dari jenis kita, lagi yang berseorangan? Jika demikian, sesungguhnya kita berada dalam keadaan sesat dan gila! (24) Tidaklah patut wahyu peringatan itu diturunkan kepadanya (padahal orang-orang yang lebih layak ada) di antara kita. Bahkan dialah seorang pendusta, lagi sombong angkuh. (25) Mereka akan mengetahui kelak siapakah orangnya yang pendusta, lagi sombong angkuh itu. (26) Sesungguhnya Kami menghantarkan unta betina (yang menjadi mukjizat) sebagai satu ujian bagi mereka. Lalu (Kami perintahkan Rasul Kami): Tunggulah (apakah yang mereka akan lakukan) serta bersabarlah (terhadap tentangan mereka). (27)

La mirada rendida, saldrán de las tumbas como saltamontes desorientados. (7) Acudiendo apresuradamente hacia quien los llamó, dirán los incrédulos: Este es un día difícil. (8) Antes que ellos ya había negado la verdad la gente de Nuh.Negaron a Nuestro siervo y dijeron: Es un poseso. Y lo rechazaron con amenazas. (9) Entonces rogó a su Señor: ¡Me han vencido, auxíliame! (10) Y abrimos las puertas del cielo con un agua torrencial, (11) e hicimos que la tierra se abriera en manantiales y se encontraron las aguas por un mandato que había sido decretado. (12) Y lo llevamos en una embarcación hecha de tablas y clavos (13) que navegó bajo Nuestra mirada. Recompensa para el que había sido negado. (14) La hemos dejado como un signo. ¿Hay quien recapacite? (15) ¡Y cómo fueron Mi castigo y Mi advertencia! (16) Realmente hemos hecho el Corán fácil para recordar.¿Hay quien recapacite? (17) Negaron la verdad los Ad y cómo fueron Mi castigo y Mi advertencia. (18) Enviamos contra ellos un viento helado en un día nefasto y sin fin. (19) Se llevaba a los hombres como palmeras arrancadas de cuajo. (20) ¡Y cómo fueron Mi castigo y Mi advertencia! (21) Realmente hemos hecho el Corán fácil para recordar.¿Hay quien recapacite? (22) Los Zamud no tomaron en serio las advertencias. (23) Y dijeron: ¿Es que vamos a seguir a quien no es mas que un ser humano, uno de nosotros? Si lo hiciéramos estaríamos en un extravío y en una locura. (24) ¿Cómo es que de entre todos nosotros ha sido precisamente a él al que se le ha revelado el Recuerdo? Por el contrario no es mas que un embustero con pretensiones. (25) Ya sabrán el día de mañana quién era el embustero con pretensiones. (26) Y es verdad que enviamos a la camella como una prueba para ellos: Estáte atento a lo que hacen y ten paciencia. (27)