الجزء السابع والعشرون
سورة الذاريات (51) ص 521
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ {31} قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ {32} لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ {33} مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ {34} فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ {35} فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ {36} وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ {37} وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ {38} فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ {39} فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ {40} وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ {41} مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ {42} وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ {43} فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ {44} فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ {45} وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْماً فَاسِقِينَ {46} وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ {47} وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ {48} وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ {49} فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ {50} وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ {51} سورة الذاريات (51) ص

(İbrahim:) O halde işiniz nedir, ey elçiler? dedi. (31) "Biz, dediler, suçlu bir kavme gönderildik." (32) "Üzerlerine çamurdan taş yağdırmaya (geldik)." (33) (Bu taşlar,) aşırı gidenler için Rabbinin katında işaretlenmiş (taşlardır). (34) Bunun üzerine orada bulunan müminleri çıkardık. (35) Zaten orada müslümanlardan, bir ev halkından başka kimse bulmadık. (36) Acı azaptan korkanlar için orada bir işaret bıraktık. (37) Musa`da da (ibretler vardır). Onu apaçık bir delil ile Firavun`a göndermiştik. (38) Firavun ordusuyla birlikte yüz çevirmiş: "O, bir büyücüdür veya bir delidir" demişti. (39) Nihayet onu da ordularını da yakalayıp denize attık, bu sırada kendini kınayıp duruyordu. (40) Âd kavminde de (ibretler vardır). Onlara kasıp kavuran rüzgârı göndermiştik. (41) Üzerinden geçtiği şeyi canlı bırakmıyor, onu kül edip savuruyordu. (42) Semûd kavminde de (ibretler vardır). Onlara: Bir süreye kadar faydalanın, denmişti. (43) Rablerinin emrine karşı geldiler. Bu yüzden, bakıp dururlarken onları yıldırım çarpıverdi. (44) Ayağa kalkacak güçleri kalmamış, yardım edenleri de olmamıştı. (45) Bunlardan önce de Nuh kavmini helâk etmiştik. Çünkü onlar yoldan çıkmış bir toplum idiler. (46) Göğü kendi ellerimizle biz kurduk ve biz (onu) elbette genişleticiyiz. (47) Yeri de döşedik. (Bak) ne güzel döşeyiciyiz! (48) Her şeyden de çift çift yarattık ki, düşünüp öğüt alasınız. (49) O halde Allah`a koşun. Çünkü ben, size O`nun katından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım. (50) Allah ile beraber başka bir tanrı edinmeyin. Zira ben size O`nun tarafından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım. (51)

""(Abraham) sagte: ""Wohlan, was ist euer Auftrag, ihr Boten?"" (31) ""Sie sprachen: ""Wir sind zu einem schuldigen Volke entsandt worden, (32) "auf daß wir Steine von Ton auf sie niedersenden, (33) "die von deinem Herrn für diejenigen gekennzeichnet sind, die nicht maßhalten."" (34) "Und Wir ließen alle die Gläubigen, die dort waren, fortgehen. (35) Wir fanden dort nur ein Haus von den Gottergebenen. (36) Und Wir hinterließen dort ein Zeichen für jene, die die qualvolle Strafe fürchten. (37) Und (ein weiteres Zeichen war) in Moses, als Wir ihn zu Pharao mit offenkundiger Beweismacht sandten. (38) "Da drehte dieser sich im Gefühl seiner Stärke um und sagte: ""(Dies ist) ein Zauberer oder ein Wahnsinniger!"" (39) "So erfaßten Wir ihn und seine Heerscharen und warfen sie ins Meer; und er ist zu tadeln. (40) Und (ein Zeichen war) in den `Ad, als Wir den verheerenden Wind gegen sie sandten; (41) er ließ nichts von alledem, was er heimsuchte, zurück, ohne daß er alles gleichsam morsch gemacht hätte. (42) "Und (ein Zeichen war) in den Thamud, als zu ihnen gesprochen wurde: ""Genießt (das Leben) nur eine Weile."" (43) "Und sie trotzten dem Befehl ihres Herrn. So ereilte sie der Blitzschlag, als sie dahin schauten. (44) Und sie vermochten nicht (wieder) aufzustehen, noch fanden sie Hilfe. (45) Und vordem (vertilgten Wir) das Volk Noahs; denn sie waren ein frevelhaftes Volk. (46) Und den Himmel haben Wir mit (Unserer) Kraft erbaut; und siehe, wie Wir ihn reichlich geweitet haben. (47) Und die Erde haben Wir ausgebreitet, und wie schön breiten Wir aus! (48) Und von jeglichem Wesen haben Wir Paare erschaffen, auf daß ihr euch vielleicht doch besinnen möget. (49) """Flieht darum zu Allah. Ich bin zu euch als deutlicher Warner von Ihm (gesandt worden). (50) ""Und setzt keinen anderen Gott neben Allah. Ich bin zu euch als deutlicher Warner von Ihm (gesandt worden)."" (51)

[Ibrâhim (Abraham)] said: "Then for what purpose you have come, O Messengers?" (31) They said: "We have been sent to a people who are Mujrimûn (polytheists, sinners, criminals, disbelievers in Allâh); (32) To send down upon them stones of baked clay. (33) Marked by your Lord for the Musrifûn (polytheists, criminals, sinners — those who trespass Allâh's set limits in evil-doings by committing great sins). (34) So We brought out from therein the believers. (35) But We found not there any household of the Muslims except one [of Lut (Lot) and his two daughters]. (36) And We have left there a sign (i.e. the place of the Dead Sea[] in Palestine) for those who fear the painful torment. (37) And in Mûsa (Moses) (too, there is a sign). When We sent him to Fir'aun (Pharaoh) with a manifest authority. (38) But [Fir'aun (Pharaoh)] turned away (from Belief in might) along with his hosts, and said: "A sorcerer, or a madman." (39) So We took him and his hosts, and dumped them into the sea for he was blameworthy. (40) And in 'Ad (there is also a sign) when We sent against them the barren wind; (41) It spared nothing that it reached, but blew it into broken spreads of rotten ruins. (42) And in Thamûd (there is also a sign), when they were told: "Enjoy yourselves for a while!" (43) But they insolently defied the Command of their Lord, so the Sâ'iqah[] overtook them while they were looking. (44) Then they were unable to rise up, nor could they help themselves. (45) (So were) the people of Nûh (Noah) before them. Verily, they were a people who were Fâsiqûn (rebellious, disobedient to Allâh). (46) With power did We construct the heaven. Verily, We are Able to extend the vastness of space thereof. (47) And We have spread out the earth, how Excellent Spreader (thereof) are We! (48) And of everything We have created pairs, that you may remember (the Grace of Allâh). (49) So flee to Allâh (from His Torment to His Mercy — Islâmic Monotheism), verily, I (Muhammad SAW) am a plain warner to you from Him.[] (50) And set not up (or worship not) any other ilâh (god) along with Allâh [Glorified be He (Alone), Exalted above all that they associate as partners with Him]. Verily, I (Muhammad SAW) am a plain warner to you from Him. (51)

(Abraham) said: "And what, O ye Messengers, is your errand (now)?" (31) They said "We have been sent to a people (deep) in sin― (32) "To bring on, on them, (a shower of) stones of clay (brimstone), (33) "Marked as from thy Lord for those who trespass beyond bounds." (34) Then We evacuated those of the Believers who were there. (35) But We found not there any just (Muslim) persons except in one house: (36) And We left there a Signs for such as fear the Grievous Penalty. (37) And in Moses (was another Sign): behold, We sent him to Pharaoh, with authority manifest. (38) But (Pharaoh) turned back with his Chiefs, and said "A sorcerer, or one possessed!" (39) So We took him and his forces, and threw them into the sea: and his was the blame. (40) And in the `Ad (people) (was another Sign): Behold, We sent against them the devastating Wind: (41) It left nothing whatever that it came up against, but reduced it to ruin and rottenness. (42) And in the Thamud (was another Sign): behold they were told "Enjoy (your brief day) for a little while!" (43) But they insolently defied the command of their Lord: so the stunning noise (of an earthquake) seized them, even while they were looking on. (44) Then they could not even stand (on their feet), nor could they help themselves. (45) So were the people of Noah before them: for they wickedly transgressed. (46) With the power and skill did We construct the Firmament: for it is We Who create the vastness of Space. (47) And We have spread out the (spacious) earth: how excellently We do spread out! (48) And of everything We have created pairs: that ye may receive instruction. (49) Hasten ye then (at once) to Allah: I am from Him a warner to you, clear and open! (50) And make not another an object of worship with Allah: I am from Him a Warner to you clear and open! (51)

Alors [Abraham] dit: «Quelle est donc votre mission, ô envoyés?» (31) Ils dirent: «Nous avons été envoyés vers des gens criminels, (32) pour lancer sur eux des pierres de glaise, (33) marquées auprès de ton Seigneur à l’intention des outranciers». (34) Nous en fîmes sortir alors ce qu’il y avait comme croyants, (35) mais Nous n’y trouvâmes qu’une seule maison de gens soumis. (36) Et Nous y laissâmes un signe pour ceux qui redoutent le douloureux châtiment; (37) [Il y a même un signe] en Moïse quand Nous l’envoyâmes, avec une preuve évidente, vers Pharaon. (38) Mais [celui-ci] se détourna confiant en sa puissance, et dit: «C’est un magicien ou un possédé!» (39) Nous le saisîmes ainsi que ses troupes, puis les jetâmes dans les flots, pour son comportement blâmable. (40) De même pour les ‘Aad, quand Nous envoyâmes contre eux le vent dévastateur (41) n’épargnant rien sur son passage sans le réduire en poussière. (42) De même pour les Ṯamūd, quand il leur fut dit: «Jouissez jusqu’à un certain temps!» (43) Ils défièrent le commandement de leur Seigneur. La foudre les saisit alors qu’ils regardaient. (44) Ils ne purent ni se mettre debout ni être secourus. (45) De même, pour le peuple de Noé auparavant. Ils étaient des gens pervers. (46) Le ciel, Nous l’avons construit par Notre puissance: et Nous l’étendons [constamment] dans l’immensité. (47) Et la terre, Nous l’avons étendue. Et de quelle excellente façon Nous l’avons nivelée! (48) Et de toute chose Nous avons créé [deux éléments] de couple. Peut-être vous rappellerez-vous? (49) «Fuyez donc vers Allah. Moi, je suis pour vous de Sa part, un avertisseur explicite. (50) Ne placez pas avec Allah une autre divinité. Je suis pour vous de Sa part, un avertisseur explicite» (51)

Ibrahim bertanya: "Apakah urusanmu hai para utusan?" (31) Mereka menjawab: "Sesungguhnya kami diutus kepada kaum yang berdosa [kaum Luth], (32) agar kami timpakan kepada mereka batu-batu dari tanah yang [keras], (33) yang ditandai di sisi Tuhanmu untuk [membinasakan] orang-orang yang melampaui batas" [1]. (34) Lalu Kami keluarkan orang-orang yang beriman yang berada di negeri kaum Luth itu. (35) Dan Kami tidak mendapati di negeri itu, kecuali sebuah rumah [2] dari orang-orang yang berserah diri. (36) Dan Kami tinggalkan pada negeri itu suatu tanda [3] bagi orang-orang yang takut kepada siksa yang pedih. (37) Dan juga pada Musa [terdapat tanda-tanda kekuasaan Allah] ketika Kami mengutusnya kepada Fir’aun dengan membawa mu’jizat yang nyata. (38) Maka dia [Fir’aun] berpaling [dari iman] bersama tentaranya, dan berkata: "Dia adalah seorang tukang sihir atau seorang gila". (39) Maka Kami siksa dia dan tentaranya lalu Kami lemparkan mereka ke dalam laut, sedang dia melakukan pekerjaan yang tercela. (40) Dan juga pada [kisah] ’Aad ketika Kami kirimkan kepada mereka angin yang membinasakan, (41) angin itu tidak membiarkan suatupun yang dilandanya, melainkan dijadikannya seperti serbuk. (42) Dan pada [kisah] kaum Tsamud ketika dikatakan kepada mereka, "Bersenang-senanglah kamu sampai suatu waktu". (43) Maka mereka berlaku angkuh terhadap perintah Tuhannya, lalu mereka disambar petir sedang mereka melihatnya. (44) Maka mereka sekali-kali tidak dapat bangun dan tidak pula mendapat pertolongan, (45) dan [Kami membinasakan] kaum Nuh sebelum itu. Sesungguhnya mereka adalah kaum yang fasik. (46) Dan langit itu Kami bangun dengan kekuasaan [Kami] dan sesungguhnya Kami benar-benar meluaskannya. (47) Dan bumi itu Kami hamparkan; maka sebaik-baik yang menghamparkan [adalah Kami]. (48) Dan segala sesuatu Kami ciptakan berpasang-pasangan supaya kamu mengingat akan kebesaran Allah. (49) Maka segeralah kembali kepada [menta’ati] Allah. Sesungguhnya aku seorang pemberi peringatan yang nyata dari Allah untukmu. (50) Dan janganlah kamu mengadakan tuhan yang lain di samping Allah. Sesungguhnya aku seorang pemberi peringatan yang nyata dari Allah untukmu. (51)

Nabi Ibrahim bertanya: (Selain dari itu) apa lagi tugas penting kamu wahai utusan Tuhan? (31) Mereka menjawab: Sesungguhnya Kami diutus kepada suatu kaum yang berdosa (untuk membinasakan mereka); (32) Supaya Kami menimpakan mereka dengan batu-batu dari tanah (yang dibakar), (33) Batu-batu itu ditandakan di sisi Tuhanmu, untuk membinasakan orang-orang yang melampaui batas (dalam keingkarannya). (34) (Setelah sampai utusan Kami ke tempat itu), Kami (perintahkan mereka) mengeluarkan orang-orang yang beriman yang tinggal di situ. (35) (Sesudah diperiksa) maka (utusan) Kami tidak mendapati di situ melainkan sebuah rumah sahaja yang ada penduduknya dari orang-orang Islam (yang beriman kepada Nabi Lut). (36) Dan Kami tinggalkan di negeri itu (timbunan batu-batu yang telah menghujani dan membinasakan mereka), sebagai tanda (yang mendatangkan keinsafan) bagi orang-orang yang sedia takut kepada azab seksa yang tidak terperi sakitnya. (37) Dan juga pada (kisah) Nabi Musa (terdapat dalil-dalil yang memberi keinsafan), ketika kami mengutusnya kepada Firaun dengan membawa mukjizat yang nyata. (38) Maka Firaun berpaling ingkar dengan berdasarkan kekuasaannya sambil berkata: (Musa itu) adalah seorang ahli sihir atau seorang gila! (39) Lalu Kami (adakan jalan) mengambil Firaun bersama-sama tenteranya, kemudian Kami humbankan mereka ke dalam laut, sedang dia berkeadaan tercela. (40) Dan juga pada (kisah) kaum Aad (terdapat perkara-perkara yang menjadi iktibar), ketika kami hantarkan kepada mereka angin ribut yang tidak mengandungi sebarang kebaikan; (41) Angin itu tidak meninggalkan sesuatupun yang dirempuhnya, melainkan menjadikannya (hancur) seperti debu. (42) Dan juga pada (kisah) kaum Thamud (terdapat perkara-perkara yang menjadi pelajaran) ketika dikatakan kepada mereka: Bersenang-senanglah kamu hingga ke suatu waktu (yang termaklum)! (43) Maka mereka membesarkan diri terhadap perintah Tuhannya, lalu mereka disambar petir (dengan tidak dapat melarikan diri), sedang mereka melihatnya. (44) Dengan yang demikian, mereka tidak dapat bangun lagi dan mereka juga tidak mendapat pertolongan. (45) Dan kaum Nuh (Kami juga telah binasakan) sebelum itu; sesungguhnya mereka adalah kaum yang fasik (derhaka). (46) Dan langit itu Kami dirikan dengan kekuasaan Kami (dalam bentuk binaan yang kukuh rapi) dan sesungguhnya Kami adalah mempunyai kekuasaan yang luas tidak terhingga. (47) Dan bumi pula Kami hamparkan (untuk kemudahan kamu mendiaminya); maka Kamilah sebaik-baik yang menghamparkannya. (48) Dan tiap-tiap jenis Kami ciptakan berpasangan, supaya kamu mengingati (kekuasaan kami dan mentauhidkan Kami). (49) (Katakanlah wahai Muhammad kepada mereka): Maka segeralah kamu kembali kepada Allah (dengan bertaubat dan taat), sesungguhnya aku diutuskan Allah kepada kamu, sebagai pemberi amaran yang nyata. (50) Dan janganlah kamu adakan tuhan yang lain bersama Allah (dalam kepercayaan kamu), sesungguhnya aku diutus oleh Allah kepada kamu sebagai pemberi amaran yang nyata. (51)

Dijo: ¿Y cuál es vuestra misión, enviados? (31) Dijeron: Hemos sido enviados a una gente que hace el mal, (32) para mandar contra ellos piedras de arcilla (33) marcadas junto a tu Señor y destinadas a los que excedieron los límites* (34) y para sacar de allí a los creyentes que haya. (35) Aunque sólo hemos encontrado una casa de sometidos*. (36) Y dejamos en ella un signo para los que temieran el castigo doloroso. (37) Y Musa, cuando lo enviamos a Firaún con una prueba evidente. (38) Pero éste, con lo que lo sostenía*, se desentendió y dijo: Es un mago o un poseso. (39) Lo agarramos a él y a sus ejércitos arrojándolos al mar, y quedó reprobado. (40) Y los Ad, cuando mandamos contra ellos el viento aciago. (41) Nada de lo que alcanzó quedó sin estar marchito. (42) Y los Zamud cuando se les dijo: Disfrutad hasta que se cumpla un tiempo fijado. (43) Desobedecieron el mandato de su Señor y fueron fulminados mientras miraban. (44) No pudieron levantarse y no tuvieron quien los auxiliara. (45) Y antes, la gente de Nuh.Era una gente que se había desviado. (46) Hemos edificado el cielo con solidez. Somos capaces. (47) Y la tierra la hemos preparado para vivir en ella.¡Con qué excelencia la hemos extendido! (48) Y hemos creado dos parejas de cada cosa para que tal vez reflexionarais. (49) Así pues refugiaos en Allah, pues realmente yo soy, de Su parte, un claro advertidor para vosotros. (50) Y no pongáis junto a Allah a otro dios pues realmente yo soy, de Su parte, un claro advertidor. (51)