وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ {7} إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ {8} يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ {9} قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ {10} الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ {11} يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ {12} يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ {13} ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ {14} إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ {15} آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ {16} كَانُوا قَلِيلاً مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ {17} وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ {18} وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ {19} وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ {20} وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ {21} وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ {22} فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ {23} هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ {24} إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَاماً قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ {25} فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ {26} فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ {27} فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ {28} فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ {29} قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ {30} سورة الذاريات (51) ص

İçinde yörüngeleri olan göğe andolsun ki siz çelişkili sözler söylüyorsunuz. Ondan (Kur`an`dan veya imandan) dönen döndürülür (engellenmez). (7) İçinde yörüngeleri olan göğe andolsun ki siz çelişkili sözler söylüyorsunuz. Ondan (Kur`an`dan veya imandan) dönen döndürülür (engellenmez). (8) İçinde yörüngeleri olan göğe andolsun ki siz çelişkili sözler söylüyorsunuz. Ondan (Kur`an`dan veya imandan) dönen döndürülür (engellenmez). (9) Kahrolsun o koyu yalancılar! (10) Onlar koyu bir cehalet içerisinde kalmış gafillerdir. (11) Ceza gününün ne zaman olduğunu sorarlar. (12) O gün onlar ateşe sokulacaklardır. (13) Azabınızı tadın! Acele gelmesini beklediğiniz şey budur işte! (denir.) (14) (15) Şüphesiz ki Allah`a isyandan sakınanlar, Rablerinin kendilerine verdiğini alarak cennetlerde ve pınar başlarında bulunacaklar. Kuşkusuz onlar, bundan önce dünyada güzel davrananlardı. (15) (16) Şüphesiz ki Allah`a isyandan sakınanlar, Rablerinin kendilerine verdiğini alarak cennetlerde ve pınar başlarında bulunacaklar. Kuşkusuz onlar, bundan önce dünyada güzel davrananlardı. (16) Geceleri pek az uyurlardı. (17) Seher vakitlerinde de istiğfar ederlerdi. (18) Mallarında, muhtaç ve yoksullar için bir hak vardı. (19) Kesin olarak inananlar için yeryüzünde âyetler vardır. (20) Kendi nefislerinizde de öyle. Görmüyor musunuz? (21) Semada da rızkınız ve size vadedilen başka şeyler vardır. (22) Göğün ve yerin Rabbine andolsun ki bu vaat, sizin konuşmanız gibi kesin ve gerçektir. (23) İbrahim`in ağırlanan misafirlerinin haberi sana geldi mi? (Bunlar meleklerdi.) (24) Onlar İbrahim`in yanına girmişler, selam vermişlerdi. İbrahim de selamı almış, içinden, "bunlar, yabancılar" demişti. (25) Hemen ailesinin yanına giderek semiz bir dana (kebabı) getirmiş, (26) Onların önüne koyup "yemez misiniz?" demişti. (27) Derken onlardan korkmaya başladı. "Korkma" dediler ve ona bilgin bir oğlan çocuğu müjdelediler. (28) Karısı çığlık atarak geldi. Elini yüzüne çarparak: "Ben kısır bir kocakarıyım!" dedi. (29) Onlar: "Bu böyledir. Rabbin söylemiştir. O, hikmet sahibidir, bilendir" dediler. (30)

Und bei dem Himmel mit seiner makellosen Bauweise! (7) Wahrlich, ihr seid in eine widerspruchsvolle Rede verwickelt. (8) Der allein wird von der (Wahrheit) abgewendet, der sich davon abbringen läßt. (9) Verflucht seien die, die Mutmaßungen anstellen, (10) die in ihrer Verblendung achtlos sind. (11) "Sie fragen: ""Wann wird der Tag des Gerichts sein?"" (12) "Es wird der Tag sein, an dem sie im Feuer gepeinigt werden. (13) """Kostet nun eure Pein. Das ist es, was ihr zu beschleunigen wünschtet."" (14) "Wahrlich, die Gottesfürchtigen werden inmitten von Gärten und Quellen sein, (15) (und das) empfangen, was ihr Herr ihnen gegeben hat, weil sie vordem Gutes zu tun pflegten. (16) Sie schliefen nur einen kleinen Teil der Nacht, (17) und vor Tagesanbruch suchten sie stets Vergebung, (18) und von ihrem Vermögen war ein Anteil für den Bittenden und den Unbemittelten bestimmt. (19) Und auf Erden existieren Zeichen für jene, die fest im Glauben sind, (20) und in euch selber. Wollt ihr es denn nicht sehen? (21) Und im Himmel ist eure Versorgung und das, was euch verheißen wird. (22) Darum, bei dem Herrn des Himmels und der Erde - dies ist gewiß wahr, eben wie (es wahr ist,) daß ihr redet. (23) Ist die Geschichte von Abrahams geehrten Gästen nicht zu dir gekommen? (24) "Als sie bei ihm eintraten und sprachen: ""Frieden!"" sagte er: ""Frieden, unbekannte Leute."" (25) "Und er ging unauffällig zu seinen Angehörigen und brachte ein gemästetes Kalb. (26) "Und er setzte es ihnen vor. Er sagte: ""Wollt ihr nicht essen?"" (27) ""Es erfaßte ihn Furcht vor ihnen. Sie sprachen: ""Fürchte dich nicht."" Dann gaben sie ihm die frohe Nachricht von einem klugen Knaben. (28) ""Da kam seine Frau in Aufregung heran, und sie schlug ihre Wange und sagte: ""(Ich bin doch) eine unfruchtbare alte Frau!"" (29) ""Sie sprachen: ""Das ist so, aber dein Herr hat gesprochen. Wahrlich, Er ist der Allweise, der Allwissende."" (30)

By the heaven full of paths, (7) Certainly, you have different ideas (about Muhammad SAW and the Qur'ân). (8) Turned aside therefrom (i.e. from Muhammad SAW and the Qur’ân) is he who is turned aside (by the Decree and Preordainment القضاء والقدر of Allâh). (9) Cursed be the liars, (10) Who are under a cover of heedlessness (think not about the gravity of the Hereafter), (11) They ask;"When will be the Day of Recompense?" (12) (It will be) a Day when they will be tried (punished i.e. burnt) over the Fire! (13) "Taste you your trial (punishment i.e. burning)! This is what you used to ask to be hastened!" (14) Verily, the Muttaqûn (pious - see V.2:2) will be in the midst of Gardens and Springs (in the Paradise), (15) Taking joy in the things which their Lord has given them. Verily, they were before this Muhsinûn (good-doers - see V.2:112) (16) They used to sleep but little by night [invoking their Lord (Allâh) and praying, with fear and hope]. (17) And in the hours before dawn, they were (found) asking (Allâh) for forgiveness, (18) And in their properties there was the right of the Sa'il (the beggar who asks), and the Mahrûm (the poor who does not ask the others)[] , (19) And on the earth are signs for those who have Faith with certainty, (20) And also in your ownselves. Will you not then see? (21) And in the heaven is your provision, and that which you are promised. (22) Then, by the Lord of the heaven and the earth, it is the truth (i.e. what has been promised to you), just as it is the truth that you can speak. (23) Has the story reached you, of the honoured guests [three angels; Jibril (Gabriel) along with another two] of Ibrahîm (Abraham)? (24) When they came in to him, and said, "Salâm, (peace be upon you)!" He answered;"Salâm, (peace be upon you )," and said: "You are a people unknown to me," (25) Then he turned to his household, and brought out a roasted calf [as the property of Ibrahîm (Abraham) was mainly cows]. (26) And placed it before them, (saying): "Will you not eat?" (27) Then he conceived fear of them (when they ate not). They said: "Fear not."[] And they gave him glad tidings of son, having knowledge (about Allâh and His religion of True Monotheism). (28) Then his wife came forward with a loud voice, she smote her face, and said: "A barren old woman!"[] (29) They said: "Even so says your Lord.[] Verily, He is the All-Wise, the All-Knower." (30)

By the Sky with (its) numerous Paths, (7) Truly ye are in a doctrine discordant (8) Through which are deluded (away from the Truth) such as would be deluded. (9) Woe to the falsehood-mongers― (10) Those who (flounder) heedless in a flood of confusion: (11) They ask "when will be the Day of Judgment and Justice?" (12) (It will be) a Day when they will be tried (and tested) over the Fire! (13) "Taste ye your trial! this is what ye used to ask to be hastened!" (14) As to the Righteous, they will be in the midst of Gardens and Springs, (15) Taking joy in the things which their Lord gives them, because, before then, they lived a good life. (16) They were in the habit of sleeping but little by night, (17) And in the hours of early dawn they (were found) praying for Forgiveness; (18) And in their wealth and possessions (was remembered) the right of the (needy), him who asked and him who (for some reason) was prevented (from asking). (19) On the earth are Signs for those of assured Faith, (20) As also in your own selves: will ye not then see? (21) And in heaven is your Sustenance, as (also) that which ye are promised. (22) Then by the Lord of heaven and earth, this is the very Truth, as much as the fact that ye can speak intelligently to each other. (23) Has the story reached thee, of the honoured Guests of Abraham? (24) Behold they entered His presence, and said: "Peace!" He said "Peace!" (and thought) "these seem unusual people." (25) Then he turned quickly to his household, brought out a fatted calf. (26) And placed it before them... He said "Will ye not Eat?" (27) (When they did not eat), He conceived a fear of them. They said "Fear not" and they gave him glad tidings of a son endowed with knowledge. (28) But his wife came forward (laughing) aloud: she smote her forehead and said: "A barren old woman!" (29) They said "Even so has thy Lord spoken: and He is full of Wisdom and Knowledge." (30)

Par le ciel aux voies parfaitement tracées! (7) vous divergez sur ce que vous dites(1). (8) Est détourné de lui(2) quiconque a été détourné de la foi. (9) Maudits soient les menteurs, (10) qui sont plongés dans l’insouciance. (11) Ils demandent: «A quand le jour de la Rétribution?» (12) Le jour où ils seront éprouvés au Feu: (13) «Goûtez à votre épreuve [punition]; voici ce que vous cherchiez à hâter». (14) Les pieux seront dans des Jardins et [parmi] des sources, (15) recevant ce que leur Seigneur leur aura donné. Car ils ont été auparavant des bienfaisants: (16) ils dormaient peu, la nuit(3), (17) et aux dernières heures de la nuit ils imploraient le pardon [d’Allah]; (18) et dans leurs biens, il y avait un droit au mendiant et au déshérité. (19) Il y a sur terre des preuves pour ceux qui croient avec certitude; (20) ainsi qu’en vous-mêmes. N’observez-vous donc pas? (21) Et il y a dans le ciel votre subsistance et ce qui vous a été promis. (22) Par le Seigneur du ciel et de la terre! Ceci est tout aussi vrai que le fait que vous parliez. (23) T’est-il parvenu le récit des visiteurs honorables d’Abraham? (24) Quand ils entrèrent chez lui et dirent: «Paix!», il [leur] dit: «Paix, visiteurs inconnus». (25) Puis il alla discrètement à sa famille et apporta un veau gras. (26) Ensuite il l’approcha d’eux... «Ne mangez-vous pas?» dit-il. (27) Il ressentit alors de la peur vis-à-vis d’eux. Ils dirent: «N’aie pas peur». Et ils lui annoncèrent [la naissance] d’un garçon plein de savoir. (28) Alors sa femme s’avança en criant, se frappa le visage et dit: «Une vieille femme stérile...»(4) (29) Ils dirent: «Ainsi a dit ton Seigneur. C’est Lui vraiment le Sage, l’Omniscient». (30)

Demi langit yang mempunyai jalan-jalan. [1] (7) sesungguhnya kamu benar-benar dalam keadaan berbeda-beda pendapat [2]. (8) dipalingkan daripadanya [Rasul dan Al Qur’an] orang yang dipalingkan. (9) Terkutuklah orang-orang yang banyak berdusta, (10) [yaitu] orang-orang yang terbenam dalam kebodohan lagi lalai, (11) mereka bertanya: "Bilakah hari pembalasan itu?" (12) [Hari pembalasan itu ialah] pada hari ketika mereka diazab di atas api neraka. (13) [Dikatakan kepada mereka]: "Rasakanlah azabmu itu. Inilah azab yang dahulu kamu minta supaya disegerakan". (14) Sesungguhnya orang-orang yang bertakwa berada di dalam taman-taman [surga] dan di mata air-mata air, (15) sambil mengambil apa yang diberikan kepada mereka oleh Tuhan mereka. Sesungguhnya mereka sebelum itu di dunia adalah orang-orang yang berbuat baik; (16) Mereka sedikit sekali tidur di waktu malam; (17) Dan di akhir-akhir malam mereka memohon ampun [kepada Allah]. (18) Dan pada harta-harta mereka ada hak untuk orang miskin yang meminta dan orang miskin yang tidak mendapat bahagian [3]. (19) Dan di bumi itu terdapat tanda-tanda [kekuasaan Allah] bagi orang-orang yang yakin, (20) dan [juga] pada dirimu sendiri. Maka apakah kamu tiada memperhatikan? (21) Dan di langit terdapat [sebab-sebab] rezkimu [4] dan terdapat [pula] apa yang dijanjikan kepadamu [5]. (22) Maka demi Tuhan langit dan bumi, sesungguhnya yang dijanjikan itu adalah benar-benar [akan terjadi] seperti perkataan yang kamu ucapkan. (23) Sudahkah sampai kepadamu [Muhammad] cerita tamu Ibrahim [malaikat-malaikat] yang dimuliakan? (24) [Ingatlah] ketika mereka masuk ke tempatnya lalu mengucapkan: "Salaaman", Ibrahim menjawab: "Salaamun" [kamu] adalah orang-orang yang tidak dikenal. (25) Maka dia pergi dengan diam-diam menemui keluarganya, kemudian dibawanya daging anak sapi gemuk [yang dibakar], (26) lalu dihidangkannya kepada mereka. Ibrahim berkata: "Silahkan kamu makan". (27) [Tetapi mereka tidak mau makan], karena itu Ibrahim merasa takut terhadap mereka. Mereka berkata: "Janganlah kamu takut," dan mereka memberi kabar gembira kepadanya dengan [kelahiran] seorang anak yang alim [Ishaq]. (28) Kemudian isterinya datang memekik [tercengang] lalu menepuk mukanya sendiri seraya berkata: "[Aku adalah] seorang perempuan tua yang mandul". (29) Mereka berkata: "Demikianlah Tuhanmu memfirmankan". Sesungguhnya Dialah Yang Maha Bijaksana lagi Maha Mengetahui. (30)

Demi langit yang mempunyai jalan-jalan yang berbagai bentuk keadaannya, (7) Sesungguhnya kamu berada dalam keadaan berlainan pendapat (mengenai agama yang dibawa oleh Nabi Muhammad s.a.w). (8) Dipalingkan daripada (perselisihan) itu orang-orang yang telah dipalingkan Allah (dengan sebab keikhlasannya mencari kebenaran). (9) Binasalah orang-orang yang sentiasa mengeluarkan pendapat dengan cara agak-agak sahaja, (10) (Iaitu) orang-orang yang tenggelam alam kejahilan, serta lalaikan (hari pembalasan). (11) Mereka bertanya (secara mengejek): Bilakah datangnya hari pembalasan itu? (12) (Jawabnya: Hari itu ialah) hari mereka diseksa (dengan dibakar) atas api Neraka. (13) (Sambil dikatakan kepada mereka): Rasalah azab seksa yang disediakan untuk kamu; inilah dia yang dahulu kamu minta disegerakan kedatangannya. (14) Sesungguhnya orang-orang yang bertakwa adalah ditempatkan di dalam beberapa taman Syurga, dengan mata air-mata air terpancar padanya. (15) (Keadaan mereka di sana) sentiasa menerima nikmat dan rahmat yang diberikan kepadanya oleh Tuhan mereka. Sesungguhnya mereka di dunia dahulu adalah orang-orang yang berbuat kebaikan. (16) Mereka sentiasa mengambil sedikit sahaja: Masa dari waktu malam, untuk mereka tidur. (17) Dan pada waktu akhir malam (sebelum fajar) pula, mereka selalu beristighfar kepada Allah (memohon ampun). (18) Dan pada harta-harta mereka, (ada pula bahagian yang mereka tentukan menjadi) hak untuk orang miskin yang meminta dan orang miskin yang menahan diri (daripada meminta). (19) Dan pada bumi ada tanda-tanda (yang membuktikan keesaan dan kekuasaan Allah) bagi orang-orang (yang mahu mencapai pengetahuan) yang yakin, (20) Dan juga pada diri kamu sendiri. Maka mengapa kamu tidak mahu melihat serta memikirkan (dalil-dalil dan bukti itu)? (21) Dan di langit pula terdapat (sebab-sebab) rezeki kamu dan juga terdapat apa yang telah (ditakdirkan dan) dijanjikan kepada kamu. (22) Maka demi Tuhan langit dan bumi, sesungguhnya (apa yang tersebut) itu tetap benar, (tidak patut diragu-ragukan) sebagaimana (tidak sepatutnya diragukan) benarnya kamu dapat berkata-kata. (23) Sudahkah sampai kepadamu (wahai Muhammad) perihal tetamu Nabi Ibrahim yang dimuliakan? (24) Ketika mereka masuk mendapatkannya lalu memberi salam dengan berkata: Salam sejahtera kepadamu! Dia menjawab: Salam sejahtera kepada kamu! (Sambil berkata dalam hati): Mereka ini orang-orang yang tidak dikenal. (25) Kemudian dia masuk mendapatkan Ahli rumahnya serta dibawanya keluar seekor anak lembu gemuk (yang dipanggang). (26) Lalu dihidangkannya kepada mereka sambil berkata: Silalah makan. (27) (Setelah dilihatnya mereka tidak menjamah makanan itu), maka dia merasa takut dari keadaan mereka. (Melihat kecemasannya), mereka berkata: Janganlah engkau takut (wahai Ibrahim). Lalu mereka memberikan berita gembira kepadanya, bahawa dia akan beroleh seorang anak yang berpengetahuan. (28) (Mendengarkan berita yang menggembirakan itu), maka datanglah isterinya sambil menjerit (kehairanan) lalu menepuk mukanya sambil berkata: Aku sudah tua, lagi mandul, (bagaimana aku boleh mendapat anak)? (29) Mereka berkata: Demikianlah Tuhanmu berfirman, (kami hanya menyampaikan sahaja); Sesungguhnya Dialah Yang Maha Bijaksana, lagi Maha Mengetahui. (30)

¡Por el cielo de caminos hermosos! (7) Que decís cosas contradictorias. (8) Será apartado quien haya sido apartado*. (9) ¡Que mueran los embusteros! (10) Esos que están inmersos en un abismo. (11) Preguntarán: ¿Cuándo será el Día de la Retribución? (12) El día en el que ellos serán puestos al Fuego. (13) ¡Gustad vuestro tormento! Esto es lo que pedíais con urgencia (14) Los que hayan sido temerosos estarán en jardines y manantiales, (15) recibiendo lo que su Señor les dé. Antes habían hecho el bien. (16) Era poco lo que dormían de noche, (17) y en el tiempo anterior al alba pedían perdón. (18) Y de sus bienes, había una parte que era derecho del mendigo y del indigente. (19) En la tierra hay signos para los que tienen certeza. (20) Y en vosotros mismos. ¿Es que no vais a ver? (21) Y en el cielo está vuestro sustento y lo que se os ha prometido. (22) Y por el Señor del cielo y de la tierra que todo esto es tan cierto como que habláis. (23) ¿Ha llegado hasta ti el relato de los honorables huéspedes de Ibrahim, (24) cuando se presentaron ante él y dijeron?: Paz.Contestó: Paz, gente desconocida (25) Entonces se retiró a su familia y vino con un hermoso ternero. (26) Lo acercó a ellos diciendo: ¿No vais a comer? (27) Entonces sintió recelo de ellos. Dijeron: No temas.Y le anunciaron un niño sabio. (28) Y apareció su mujer gritando y dándose palmadas en la cara, y dijo: ¿Una vieja estéril? (29) Dijeron: Así lo ha dicho tu Señor, Él es el Sabio, el Conocedor. (30)