سورة الدخان (44) ص 495
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
حم {1} وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ {2} إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ {3} فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ {4} أَمْراً مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ {5} رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ {6} رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ {7} لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ {8} بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ {9} فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ {10} يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ {11} رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ {12} أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ {13} ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ {14} إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ {15} يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ {16} وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ {17} أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ {18} سورة الدخان (44) ص

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla Hâ. Mîm. (1) (2) Apaçık olan Kitab`a andolsun ki, biz onu (Kur`an`ı) mübarek bir gecede indirdik. Kuşkusuz biz uyarıcıyızdır. (2) (3) Apaçık olan Kitab`a andolsun ki, biz onu (Kur`an`ı) mübarek bir gecede indirdik. Kuşkusuz biz uyarıcıyızdır. (3) (4) Katımızdan bir emirle her hikmetli işe o gecede hükmedilir. Çünkü biz, Rabbinin bir rahmeti olarak peygamberler göndermekteyiz. O işitendir, bilendir. (4) (5) Katımızdan bir emirle her hikmetli işe o gecede hükmedilir. Çünkü biz, Rabbinin bir rahmeti olarak peygamberler göndermekteyiz. O işitendir, bilendir. (5) (6) Katımızdan bir emirle her hikmetli işe o gecede hükmedilir. Çünkü biz, Rabbinin bir rahmeti olarak peygamberler göndermekteyiz. O işitendir, bilendir. (6) Eğer kesin olarak inanıyorsanız (bilin ki Allah), göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların Rabbidir. (7) O`ndan başka ilâh yoktur. (Her şeyi O) diriltir ve öldürür. Sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbidir. (8) Fakat onlar, şüphe içinde eğlenip duruyorlar. (9) (10) Şimdi sen, göğün, insanları bürüyecek açık bir duman çıkaracağı günü gözetle. Bu, elem verici bir azaptır. (10) (11) Şimdi sen, göğün, insanları bürüyecek açık bir duman çıkaracağı günü gözetle. Bu, elem verici bir azaptır. (11) (İşte o zaman insanlar:) Rabbimiz! Bizden azabı kaldır. Doğrusu biz artık inanıyoruz (derler). (12) Nerede onlarda öğüt almak? Oysa kendilerine gerçeği açıklayan bir elçi gelmişti. (13) Sonra ondan yüz çevirdiler ve: Bu, öğretilmiş bir deli! dediler. (14) Biz azabı birazcık kaldıracağız, ama siz yine (eski halinize) döneceksiniz. (15) Fakat biz büyük bir şiddetle yakalayacağımız gün, kesinlikle intikamımızı alırız. (16) (17) Andolsun, kendilerinden önce biz, Firavun`un kavmini de imtihan etmiştik. Onlara: Allah`ın kulları! Bana gelin! Çünkü ben size (gönderilmiş) güvenilir bir resûlüm diye (davette bulunan) şerefli bir elçi gelmişti. (17) (18) Andolsun, kendilerinden önce biz, Firavun`un kavmini de imtihan etmiştik. Onlara: Allah`ın kulları! Bana gelin! Çünkü ben size (gönderilmiş) güvenilir bir resûlüm diye (davette bulunan) şerefli bir elçi gelmişti. (18)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Ha Mim. (1) Bei dem deutlichen Buch! (2) Wahrlich, Wir haben es in einer gesegneten Nacht herabgesandt - wahrlich, Wir haben damit gewarnt; (3) in dieser (Nacht) wird jegliche weise Sache entschieden (4) auf Grund Unseres Befehls. Wahrlich, Wir haben (Gesandte) geschickt (5) als eine Barmherzigkeit von deinem Herrn; Er ist der Allhörende, der Allwissende, (6) der Herr der Himmel und der Erde und all dessen, was zwischen beiden ist, wenn ihr nur Gewißheit (im Glauben) hättet. (7) Es ist kein Gott außer Ihm. Er macht lebendig und läßt sterben - (Er ist) euer Herr und der Herr eurer Vorväter. (8) Doch sie sind im Zweifel und betreiben ein Spiel. (9) Darum aber erwarte den Tag, an dem der Himmel einen sichtbaren Rauch hervorbringt, (10) der die Menschen einhüllen wird. Das wird eine schmerzliche Qual sein. (11) "Unser Herr, nimm die Pein von uns; wir wollen glauben." (12) Wie können sie lernen, wo doch ein aufklärender Gesandter zu ihnen gekommen ist? (13) Und sie haben sich von ihm abgewandt und gesagt: "(Er hat es) einstudiert, (er ist) besessen." (14) Wir werden die Strafe geringfügig hinwegnehmen, ihr aber werdet rückfällig werden (15) bis zu dem Tage, wo Wir (euch) den größten Schlag versetzen werden. Wahrlich, Wir werden Uns rächen. (16) Und vor ihnen haben Wir schon das Volk Pharaos geprüft, und zu ihnen kam ein ehrenwerter Gesandter (17) (,der sagte): "Übergebt mir die Diener Allahs. Ich bin für euch ein vertrauenswürdiger Gesandter. (18)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Hâ-Mîm [These letters are one of the miracles of the Qur'ân and none but Allâh (Alone) knows their meanings] (1) By the manifest Book (this Qur'ân) that makes things clear, (2) We sent it (this Qur'ân) down on a blessed night [(i.e. night of Qadr, Sûrah No: 97) in the month of Ramadân — the 9th month of the Islâmic calendar]. Verily, We are ever warning [mankind that Our Torment will reach those who disbelieve in Our Oneness of Lordship and in Our Oneness of worship]. (3) Therein (that night) is decreed every matter of ordainments[] (4) As a Command (or this Qur'an or the Decree of every matter) from Us. Verily, We are ever sending (the Messengers), (5) (As) a Mercy from your Lord. Verily! He is the All-Hearer, the All-Knower. (6) The Lord of the heavens and the earth and all that is between them, if you (but) have a faith with certainty. (7) Lâ ilaha illa Huwa (none has the right to be worshipped but He). It is He Who gives life and causes death,— your Lord and the Lord of your fore-fathers. (8) Nay! They play about in doubt. (9) Then wait you for the Day when the sky will bring forth a visible smoke. (10) Covering the people? this is a painful torment. (11) (They will say): "Our Lord! Remove the torment from us, really we shall become believers!" (12) How can there be for them an admonition (at the time when the torment has reached them), when a Messenger explaining things clearly has already come to them. (13) Then they had turned away from him (Messenger Muhammad SAW) and said: "He is One taught (by a human being), a madman!" (14) Verily, We shall remove the torment for a while. Verily! You will revert (to disbelief). (15) On the Day when We shall seize you with the greatest seizure (punishment). Verily, We will exact retribution. (16) And indeed We tried before them Fir'aun's (Pharaoh) people, when there came to them a noble Messenger [i.e. Mûsa (Moses) A.S.], (17) Saying: "Deliver to me the slaves of Allâh (i.e. the Children of Israel). Verily! I am to you a Messenger worthy of all trust, (18)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Ha Mim. (1) By the Book that makes things clear― (2) We sent it down during a blessed night: for We (ever) wish to warn (against Evil). (3) In that (night) is made distinct every affair of wisdom (4) By Command, from Our presence. For We (ever) send (Revelations) (5) As a Mercy from thy Lord: for He hears and knows (all things); (6) The Lord of the heavens and the earth and all between them if ye (but) have an assured faith. (7) There is no god but He: it is He Who gives life and gives death the Lord and Cherisher to you and your earliest ancestors. (8) Yet they play about in doubt. (9) Then watch thou for the Day that the sky will bring forth a kind of smoke (or mist) plainly visible. (10) Enveloping the people: this will be a Penalty grievous. (11) (They will say:) "Our Lord! Remove the Penalty from us, for We do really believe!" (12) How shall the Message be (effectual) for them, seeing that an Messenger explaining things clearly has (already) come to them― (13) Yet they turn away from him and say: "Tutored (by others), a man possessed!" (14) We shall indeed remove the Penalty for a while, (but) truly ye will revert (to your ways). (15) One day We shall seize you with a mighty onslaught We will indeed (then) exact Retribution! (16) We did, before them, try the people of Pharaoh: there came to them and Messenger most honourable (17) Saying: "Restore to me the servants of Allah: I am to you a messenger worthy of all trust; (18)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Ḥ’ā, Mīm(2). (1) Par le Livre (le Coran) explicite. (2) Nous l’avons fait descendre en une nuit bénie, Nous sommes en vérité Celui qui avertit, (3) durant laquelle est décidé tout ordre sage, (4) c’est là un commandement venant de Nous. C’est Nous qui envoyons [les Messagers], (5) à titre de miséricorde de la part de ton Seigneur, car c’est Lui l’Audient, l’Omniscient, (6) Seigneur des cieux et de la terre et de ce qui est entre eux, si seulement vous pouviez en avoir la conviction. (7) Point de divinité à part Lui. Il donne la vie et donne la mort, et Il est votre Seigneur et le Seigneur de vos premiers ancêtres. (8) Mais ces gens-là, dans le doute, s’amusent. (9) Eh bien, attends le jour où le ciel apportera une fumée visible (10) qui couvrira les gens. Ce sera un châtiment douloureux. (11) «Seigneur, éloigne de nous le châtiment. Car, [à présent] nous croyons». (12) D’où leur vient cette prise de conscience(3) alors qu’un Messager explicite leur est déjà venu, (13) Puis ils s’en détournèrent en disant: «C’est un homme instruit [par d’autres], un possédé». (14) Nous dissiperons le châtiment pour peu de temps; car vous récidiverez. (15) Le jour où Nous userons de la plus grande violence et Nous Nous vengerons. (16) Et avant eux Nous avons déjà éprouvé le peuple de Pharaon, quand un noble Messager leur était venu(4), (17) [leur disant]: «Livrez-moi les serviteurs d’Allah! Je suis pour vous un Messager digne de confiance. (18)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Haa Miim [1]. (1) Demi Kitab [Al Qur’an] yang menjelaskan, (2) sesungguhnya Kami menurunkannya pada suatu malam yang diberkahi [2] dan sesungguhnya Kami-lah yang memberi peringatan. (3) Pada malam itu dijelaskan segala urusan yang penuh hikmah [3]. (4) [yaitu] urusan yang besar dari sisi Kami. Sesungguhnya Kami adalah Yang mengutus rasul-rasul, (5) sebagai rahmat dari Tuhanmu. Sesungguhnya Dialah Yang Maha Mendengar lagi Maha Mengetahui, (6) Tuhan Yang memelihara langit dan bumi dan apa yang ada di antara keduanya, jika kamu adalah orang yang meyakini. (7) Tidak ada Tuhan [yang berhak disembah] melainkan Dia, Yang menghidupkan dan Yang mematikan. [Dialah] Tuhanmu dan Tuhan bapak-bapakmu yang terdahulu. (8) Tetapi mereka bermain-main dalam keragu-raguan. (9) Maka tunggulah hari ketika langit membawa kabut yang nyata [4]. (10) yang meliputi manusia. Inilah azab yang pedih. (11) [Mereka berdo’a]: "Ya Tuhan kami, lenyapkanlah dari kami azab itu. Sesungguhnya kami akan beriman." (12) Bagaimanakah mereka dapat menerima peringatan, padahal telah datang kepada mereka seorang rasul yang memberi penjelasan, (13) kemudian mereka berpaling daripadanya dan berkata: "Dia adalah seorang yang menerima ajaran [dari orang lain] lagi pula seorang yang gila [5]. (14) Sesungguhnya [kalau] Kami akan melenyapkan siksaan itu agak sedikit sesungguhnya kamu akan kembali [ingkar]. (15) [Ingatlah] hari [ketika] Kami menghantam mereka dengan hantaman yang keras [6]. Sesungguhnya Kami adalah Pemberi balasan. (16) Sesungguhnya sebelum mereka telah Kami uji kaum Fir’aun dan telah datang kepada mereka seorang rasul yang mulia, (17) [dengan berkata]: "Serahkanlah kepadaku hamba-hamba Allah [Bani Israil yang kamu perbudak]. Sesungguhnya aku adalah utusan [Allah] yang dipercaya kepadamu, (18)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Haa, Miim. (1) Demi Al-Quran Kitab yang menerangkan kebenaran. (2) Sesungguhnya Kami telah menurunkan Al-Quran itu pada malam yang berkat; (Kami berbuat demikian) kerana sesungguhnya Kami sentiasa memberi peringatan dan amaran (jangan hamba-hamba Kami ditimpa azab). (3) (Kami menurunkan Al-Quran pada malam yang tersebut, kerana) pada malam yang berkat itu, dijelaskan (kepada malaikat) tiap-tiap perkara yang mengandungi hikmat serta tetap berlaku, (tidak berubah atau bertukar). (4) Iaitu perkara-perkara yang terbitnya dari hikmat kebijaksanaan Kami; sesungguhnya telah menjadi adat Kami mengutus Rasul. (5) (Untuk menyampaikan) rahmat dari Tuhanmu (kepada umat manusia); sesungguhnya Allah Jualah Yang Maha Mendengar, lagi Maha Mengetahui (akan segala keadaan hamba-hambaNya). (6) Tuhan (yang mencipta dan mentadbirkan keadaan) langit dan bumi serta segala yang ada di antara keduanya; kalau betul kamu orang-orang yang yakin (akan hakikat itu, maka terimalah sahaja apa yang diutuskan kepada kamu). (7) Tiada Tuhan yang berhak disembah melainkan Dia; Dialah Yang menghidupkan dan Yang mematikan; (Dialah jua) Tuhan kamu dan Tuhan datuk nenek kamu yang telah lalu. (8) (Mereka tidak meyakini kebenaran yang dijelaskan kepada mereka), bahkan mereka masih tenggelam dalam keraguan sambil bermain-main dengan perkara agama. (9) Oleh itu tunggulah (wahai Muhammad) semasa langit membawa asap kemarau yang jelas nyata (yang menyebabkan kebuluran yang dahsyat), (10) Yang akan menimpa seluruh keadaan manusia (yang kafir itu, sehingga mereka akan berkata): Ini adalah azab yang sungguh menyakitkan. (11) (Pada saat itu mereka akan merayu dengan berkata): Wahai Tuhan kami! Hapuskanlah azab ini dari kami, sesungguhnya kami akan beriman!. (12) Bagaimana mereka dapat beringat (menyempurnakan janji mereka hendak beriman itu)? Padahal mereka telah pun didatangi seorang Rasul yang memberi keterangan-keterangan (yang cukup untuk mereka beriman)! (13) Sekalipun demikian, mereka juga berpaling ingkar daripada menerima keterangannya sambil berkata (sesama sendiri): Dia seorang yang diajar (oleh bangsa asing), dia juga seorang yang gila! (14) Sesungguhnya (kalaulah) kami hapuskan azab itu barang sedikitpun, sudah tentu kamu akan kembali (kufur ingkar). (15) (Ingatlah! Kalau kamu ulangi keingkaran kamu, kamu akan dibinasakan) semasa Kami timpakan (kamu dengan) paluan yang besar (dari pihak lawan kamu); sesungguhnya Kami tetap akan menyeksa (dengan azab yang seberat-beratnya). (16) Dan demi Sesungguhnya! Sebelum mereka, Kami telah menguji kaum Firaun dan merekapun telah didatangi oleh seorang Rasul (Nabi Musa) Yang mulia; (17) (Yang memberitahu kepada mereka dengan katanya): Berikanlah kepadaku wahai hamba-hamba Allah (apa-apa yang menandakan kamu menerima kerasulanku); sesungguhnya aku ini seorang Rasul yang amanah, yang diutuskan kepada kamu. (18)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo Ha, Mim! (1) ¡Por el Libro clarificador! (2) Lo hicimos descender en una noche bendita; en verdad somos advertidores. (3) En ella se distribuye todo asunto sabio. (4) Mandato que procede de Nos.Nosotros somos Quienes lo hemos enviado. (5) Como misericordia de tu Señor, Él es Quien oye, Quien sabe. (6) El Señor de los cielos y de la tierra y de lo que entre ambos hay, si tenéis certeza. (7) No hay dios excepto Él, da la vida y da la muerte, es vuestro Señor y el Señor de vuestros primeros padres. (8) Sin embargo ellos juegan en la duda. (9) Aguarda el día en que el cielo aparezca con un humo evidente (10) que envolverá a los hombres. Ese será un día doloroso. (11) ¡Señor nuestro! Aparta de nosotros el castigo, realmente somos creyentes. (12) Pero cómo recordarán si ya les vino un mensajero explícito (13) y se apartaron de él y dijeron: Es un poseso que recibe instrucciones. (14) Apartaremos el castigo por un tiempo breve, puesto que reincidiréis. (15) El día en que acometamos con máxima violencia, en verdad que nos vengaremos. (16) Ya antes de vosotros habíamos puesto a prueba a la gente de Firaún, a la que le llegó un noble mensajero: (17) Dejad marchad conmigo a los siervos de Allah, realmente soy para vosotros un mensajero fiel. (18)