وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ {19} وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ {20} وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ {21} فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ {22} فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلاً إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ {23} وَاتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ {24} كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ {25} وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ {26} وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ {27} كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْماً آخَرِينَ {28} فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ {29} وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ {30} مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِياً مِّنَ الْمُسْرِفِينَ {31} وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ {32} وَآتَيْنَاهُم مِّنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاء مُّبِينٌ {33} إِنَّ هَؤُلَاء لَيَقُولُونَ {34} إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِينَ {35} فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ {36} أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ {37} وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ {38} مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ {39} سورة الدخان (44) ص

Allah`a karşı ululuk taslamayın. Çünkü ben size apaçık bir delil getiriyorum. (19) Ben, beni taşlamanızdan, benim ve sizin Rabbiniz olan Allah`a sığındım. (20) Eğer bana inanmazsanız, hiç değilse yanımdan uzaklaşın. (21) Bunun üzerine (Musa): Bunlar suç işleyen bir toplumdur, diye Rabbine arzetti. (22) Allah, o halde kullarımı geceleyin yola çıkar. Çünkü takip edileceksiniz, buyurdu. (23) Denizi açık halde bırak. Çünkü onlar boğulacak bir ordudur. (24) (25) Onlar geride nice bahçeler, pınarlar, ekinler, güzel konaklar, zevk ve sefasını sürdükleri nice nimetler bırakmışlardı. (25) (26) Onlar geride nice bahçeler, pınarlar, ekinler, güzel konaklar, zevk ve sefasını sürdükleri nice nimetler bırakmışlardı. (26) (27) Onlar geride nice bahçeler, pınarlar, ekinler, güzel konaklar, zevk ve sefasını sürdükleri nice nimetler bırakmışlardı. (27) İşte böylece biz de onları başka bir topluma miras bıraktık. (28) Gök ve yer onların ardından ağlamadı onlara mühlet de verilmedi. (29) Andolsun biz, İsrailoğullarını o alçaltıcı azaptan kurtardık. (30) Yani Firavun`dan. Çünkü o zorba idi, aşırı gidenlerdendi. (31) Andolsun biz İsrailoğullarına, bilerek, (kendi zamanlarında) âlemlerin üstünde bir imtiyaz verdik. (32) Onlara, içinde açık bir imtihan bulunan işaretler verdik. (33) (34) Onlar (müşrikler) diyorlar ki: İlk ölümümüzden sonra bir şey yoktur. Biz diriltilecek değiliz. Doğru söylüyorsanız, atalarımızı getirin. (34) (35) Onlar (müşrikler) diyorlar ki: İlk ölümümüzden sonra bir şey yoktur. Biz diriltilecek değiliz. Doğru söylüyorsanız, atalarımızı getirin. (35) (36) Onlar (müşrikler) diyorlar ki: İlk ölümümüzden sonra bir şey yoktur. Biz diriltilecek değiliz. Doğru söylüyorsanız, atalarımızı getirin. (36) Bunlar mı daha hayırlı, yoksa Tübba` kavmi ile onlardan öncekiler mi? Onları yok ettik, çünkü onlar suçlu idiler. (37) Biz gökleri, yeri ve bunlar arasında bulunanları, oyun ve eğlence olsun diye yaratmadık. (38) Onları sadece gerçek bir sebeple yarattık. Fakat onların çoğu bilmiyorlar. (39)

Und überhebt euch nicht gegen Allah. Ich komme mit einem offenkundigen Beweis zu euch, (19) und ich nehme meine Zuflucht bei meinem Herrn und eurem Herrn, damit ihr mich nicht steinigt. (20) Und wenn ihr mir nicht glaubt, so haltet euch von mir fern." (21) Dann rief er zu seinem Herrn: "Dies ist ein sündhaftes Volk." (22) (Allah sprach:) "Führe Meine Diener in der Nacht fort; ihr werdet verfolgt werden. (23) Und verlaß das Meer, (wenn es) reglos ist. Sie sind ein Heer, das ertränkt wird." (24) Wie zahlreich waren die Gärten und die Quellen, die sie zurückließen! (25) Und die Kornfelder und die ehrenvollen Stätten! (26) Und (wie war) das Wohlleben, dessen sie sich erfreut hatten! (27) So geschah es, daß Wir all dies einem anderen Volk zum Erbe gaben. (28) Weder Himmel noch Erde weinten über sie, noch wurde ihnen eine Frist gewährt. (29) Und wahrlich, Wir erretteten die Kinder Israels vor der schimpflichen Pein, (30) vor Pharao; denn er war hochmütig, einer der Maßlosen. (31) Und wahrlich, Wir erwählten sie auf Grund (Unseres) Wissens vor den Völkern. (32) Und Wir gaben ihnen von den Zeichen, in welchen eine offenkundige Prüfung lag. (33) Wahrlich, diese behaupten (34) : "Es gibt nur unseren ersten Tod, und wir werden nicht wiedererweckt werden. (35) So bringt doch unsere Väter (zurück), wenn ihr die Wahrheit redet!" (36) Sind sie besser oder das Volk des Tubba` und jene, die vor ihnen waren? Wir vertilgten sie; denn sie waren Verbrecher. (37) Und Wir erschufen die Himmel und die Erde, und das, was zwischen beiden ist, nicht zum Zeitvertreib. (38) Wir erschufen sie nur in gerechter Weise, jedoch die meisten von ihnen wissen es nicht. (39)

"And exalt not yourselves against Allâh. Truly, I have come to you with a manifest authority. (19) "And truly, I seek refuge with my Lord and your Lord, lest you should stone me (or call me a sorcerer or kill me). (20) "But if you believe me not, then keep away from me and leave me alone." (21) (But they were aggressive), so he [Mûsa (Moses)] called upon his Lord (saying): "These are indeed the people who are Mujrimûn (disbelievers, polytheists, sinners, criminals)." (22) (Allâh said): "Depart you with My slaves by night. Surely, you will be pursued (23) "And leave the sea as it is (quiet and divided). Verily, they are a host to be drowned." (24) How many of gardens and springs that they [Fir'aun's (Pharaoh) people] left behind, (25) And green crops (fields) and goodly places, (26) And comforts of life wherein they used to take delight! (27) Thus (it was)! And We made other people inherit them (i.e. We made the Children of Israel to inherit the kingdom of Egypt). (28) And the heavens and the earth wept not for them[] , nor were they given a respite. (29) And indeed We saved the Children of Israel from the humiliating torment, (30) From Fir'aun (Pharaoh); Verily, he was arrogant and was of the Musrifûn (those who transgress beyond bound in spending and other things and commit great sins). (31) And We chose them (the Children of Israel) above the 'Alamîn (mankind, and jinn) [during the time of Mûsa (Moses)] with knowledge, (32) And granted them signs in which there was a plain trial. (33) Verily, these (Quraish) people are saying: (34) "There is nothing but our first death, and we shall not be resurrected. (35) "Then bring back our forefathers, if you speak the truth!" (36) Are they better or the people of Tubba' and those before them? We destroyed them because they were indeed Mujrimûn (disbelievers, polytheists, sinners, criminals). (37) And We created not the heavens and the earth, and all that is between them, for mere play, (38) We created them not except with truth (i.e. to examine and test those who are obedient and those who are disobedient and then reward the obedient ones and punish the disobedient ones), but most of them know not. (39)

"And be not arrogant as against Allah: for I come to you with authority manifest. (19) "For me, I have sought Safety with my Lord and your Lord, against your injuring me. (20) "If ye believe me, not at least keep yourselves away from me." (21) (But they were aggressive): then he cried to his Lord: "These are indeed a people given to sin." (22) (The reply came): "March forth with My servants by night: for ye are sure to be pursued. (23) "And leave the sea as a furrow (divided). for they are a host (destined) to be drowned." (24) How many were the gardens and springs they left behind. (25) And corn-fields and noble buildings. (26) And wealth (and conveniences of life) wherein they had taken such delight! (27) Thus (was their end)! And We made other people inherit (those things)! (28) And neither heaven nor earth shed a tear over them: nor were they given a respite (again). (29) We did deliver aforetime the Children of Israel from humiliating Punishment, (30) Inflicted by Pharaoh, for he was arrogant (even) among inordinate transgressors. (31) And We chose them aforetime above the nations, knowingly, (32) And granted them Signs in which there was a manifest trial. (33) As to these (Quraish), they say forsooth: (34) "There is nothing beyond our first death, and we shall not be raised again. (35) "Then bring (back) our forefathers if what ye say is true!" (36) What! Are they better than the people of Tubba and those who were before them? We destroyed them because they were guilty of sin. (37) We created not the heavens, the earth, and all between them merely in (idle) sport: (38) We created them not except for just ends: but most of them do not understand. (39)

Ne vous montrez pas hautains vis-à-vis d’Allah, car je vous apporte une preuve évidente. (19) Et je cherche protection auprès de mon Seigneur et votre Seigneur, pour que vous ne me lapidiez pas. (20) Si vous ne voulez pas croire en moi, éloignez-vous de moi». (21) Il invoqua alors son Seigneur: «Ce sont des gens criminels». (22) «Voyage de nuit avec Mes serviteurs; vous serez poursuivis(1). (23) Laisse la mer calme; [telle que tu l’as franchie] ce sont, des armées [vouées] à la noyade». (24) Que de jardins et de sources ils laissèrent [derrière eux] (25) que de champs et de superbes résidences, (26) que de délices au sein desquels ils se réjouissaient. (27) Il en fut ainsi et Nous fîmes qu’un autre peuple en hérita. (28) Ni le ciel ni la terre ne les pleurèrent et ils n’eurent aucun délai. (29) Et certes, Nous sauvâmes les Enfants d’Israël du châtiment avilissant (30) de Pharaon qui était hautain et outrancier. (31) A bon escient Nous les choisîmes parmi tous les peuples de l’univers(2), (32) et leur apportâmes des miracles de quoi les mettre manifestement à l’épreuve. (33) Ceux-là (les Mecquois) disent: (34) «Il n’y a pour nous qu’une mort, la première. Et nous ne serons pas ressuscités. (35) Faites donc revenir nos ancêtres, si vous êtes véridiques». (36) Sont-ils les meilleurs ou le peuple de Tubba‘(3) et ceux qui les ont précédés? Nous les avons fait périr parce que vraiment ils étaient criminels. (37) Ce n’est pas par divertissement que Nous avons créé les cieux et la terre et ce qui est entre eux. (38) Nous ne les avons créés qu’en toute vérité. Mais la plupart d’entre eux ne savent pas. (39)

dan janganlah kamu menyombongkan diri terhadap Allah. Sesungguhnya aku datang kepadamu dengan membawa bukti yang nyata. (19) Dan sesungguhnya aku berlindung kepada Tuhanku dan Tuhanmu, dari keinginanmu merajamku, (20) dan jika kamu tidak beriman kepadaku maka biarkanlah aku [memimpin Bani Israil]". (21) Kemudian Musa berdo’a kepada Tuhannya: "Sesungguhnya mereka ini adalah kaum yang berdosa [segerakanlah azab kepada mereka]". (22) [Allah berfirman]: "Maka berjalanlah kamu dengan membawa hamba-hamba-Ku pada malam hari, sesungguhnya kamu akan dikejar, (23) dan biarkanlah laut itu tetap terbelah. Sesungguhnya mereka adalah tentara yang akan ditenggelamkan. (24) Alangkah banyaknya taman dan mata air yang mereka tinggalkan, (25) dan kebun-kebun serta tempat-tempat yang indah-indah, (26) dan kesenangan-kesenangan yang mereka meni’matinya, (27) demikianlah. Dan Kami wariskan semua itu kepada kaum yang lain. (28) Maka langit dan bumi tidak menangisi mereka dan merekapun tidak diberi tangguh. (29) Dan sesungguhnya telah Kami selamatkan Bani Israil dari siksaan yang menghinakan, (30) dari [azab] Fir’aun. Sesungguhnya dia adalah orang yang sombong, salah seorang dari orang-orang yang melampaui batas. (31) Dan sesungguhnya telah Kami pilih mereka dengan pengetahuan [Kami] atas bangsa-bangsa [1]. (32) Dan Kami telah memberikan kepada mereka di antara tanda-tanda kekuasaan [Kami] sesuatu yang di dalamnya terdapat ni’mat yang nyata [2]. (33) Sesungguhnya mereka [kaum musyrik] itu benar-benar berkata, (34) "Tidak ada kematian selain kematian di dunia ini. Dan kami sekali-kali tidak akan dibangkitkan [3]. (35) maka datangkanlah [kembali] bapak-bapak kami jika kamu memang orang-orang yang benar". (36) Apakah mereka [kaum musyrikin] yang lebih baik ataukah kaum Tubba’ dan orang orang yang sebelum mereka. Kami telah membinasakan mereka karena sesungguhnya mereka adalah orang-orang yang berdosa [4]. (37) Dan Kami tidak menciptakan langit dan bumi dan apa yang ada antara keduanya dengan bermain-main. (38) Kami tidak menciptakan keduanya melainkan dengan hak, tetapi kebanyakan mereka tidak mengetahui. (39)

Dan janganlah kamu berlaku sombong takbur terhadap Allah; sesungguhnya aku ada membawa kepada kamu mukjizat yang jelas nyata. (19) Dan sesungguhnya aku telah memohon perlindungan kepada Tuhanku dan Tuhan kamu, daripada kamu merejam (atau menyakiti) daku. (20) Dan sekiranya kamu tidak juga mahu berimankan kerasulanku, maka putuskanlah perhubungan kamu denganku (janganlah mengganggu daku). (21) (Setelah Nabi Musa berputus asa daripada iman mereka), maka dia pun merayu kepada Tuhannya lalu berkata: Sesungguhnya orang-orang ini adalah kaum yang berdosa, (yang telah sebati dengan kekufurannya dan berhaklah mereka menerima balasan yang seburuk-buruknya). (22) Lalu (diperintahkan kepadanya): Bawalah hamba-hambaku (pengikut-pengikutmu) keluar pada waktu malam, kerana sesungguhnya kamu akan dikejar (oleh Firaun dan orang-orangnya). (23) Dan tinggalkanlah laut itu dalam keadaan tenang terbelah, kerana sesungguhnya mereka (yang mengejarmu itu) ialah tentera yang akan ditenggelamkan (sehingga binasa). (24) Banyak sungguh kebun-kebun dan mata air, mereka tinggalkan, (25) Dan juga berbagai jenis tanaman serta tempat-tempat kediaman yang indah mulia, (26) Dan juga kemewahan hidup, yang mereka sekian lama menikmatinya. (27) Demikianlah keadaannya (hukum Kami ke atas orang-orang yang derhaka) dan Kami jadikan semua peninggalan Firaun dan orang-orangnya: Milik kaum yang lain (kaum Bani Israil). (28) Mereka (ketika dibinasakan) itu tidak ditangisi oleh langit dan bumi (atau penduduk keduanya) dan mereka pula tidak diberi tempoh lagi. (29) Dan demi sesungguhnya! Kami telah selamatkan kaum Bani Israil, dari azab yang menghina; (30) Dari penindasan Firaun, sesungguhnya dia adalah seorang yang sombong takbur lagi terbilang dari orang-orang yang melampaui batas (dalam keganasan dan kekejamannya). (31) Dan demi sesungguhnya! Kami telah memilih mereka dengan berdasarkan pengetahuan (Kami) menjadi lebih pangkatnya dari penduduk dunia (pada zaman itu), (32) Dan Kami berikan kepada mereka (melalui Nabi Musa) berbagai mukjizat yang mengandungi ujian yang jelas nyata (untuk melahirkan sikap mereka). (33) (Berbalik kepada kisah kaum musyrik penduduk Mekah, Allah berfirman): Sesungguhnya mereka ini akan berkata (kepadamu wahai Muhammad dan kepada pengikut-pengikutmu): (34) Mati, hanyalah mati kita yang pertama (di dunia) dan kita tidak sekali-kali akan dibangkitkan hidup lagi (sesudah itu); (35) (Jika tidak) maka bawakanlah datuk nenek kami (yang telah mati) kalau betul kamu orang-orang yang benar! (36) (Mengapa mereka masih berdegil dalam kekufurannya?) Adakah mereka yang lebih kekuatan dan kehandalannya atau "kaum Tubba`" dan orang-orang yang terdahulu dari mereka? Orang-orang itu semuanya Kami telah binasakan, kerana sesungguhnya mereka adalah orang-orang yang berdosa. (37) Dan tidaklah Kami menciptakan langit dan bumi serta segala yang ada di antara keduanya, secara main-main; (38) Tidaklah Kami menciptakan keduanya (serta segala yang ada di antaranya) melainkan kerana menzahirkan perkara-perkara yang benar; akan tetapi kebanyakan mereka tidak mengetahui (hakikat itu). (39)

No os rebeléis contra Allah, os traigo una prueba evidente. (19) Me refugio en mi Señor y en el vuestro de que me lapidéis. (20) Y si no me creéis, dejadme en paz. (21) Y rogó a su Señor: ¡Estos son gente de mal! (22) ¡Sal de noche con Mis siervos porque vais a ser perseguidos! (23) Y deja el mar abierto, porque van a ser un ejército anegado. (24) ¡Cuántos jardines y fuentes dejaron! (25) ¡Cuántos cultivos y qué noble posición! (26) ¡Y qué deleites de los que gozaban! (27) Así fue. Lo dejamos en herencia para otra gente. (28) Ni el cielo ni la tierra lloraron por ellos ni se les esperó. (29) Así fue como salvamos a los hijos de Israel del castigo infame (30) de Firaún. En verdad él destacaba entre los que se exceden. (31) Y los elegimos, en virtud de un conocimiento, por encima de todos los mundos*. (32) Y les dimos signos que constituían una evidencia. (33) Y seguro que éstos van a decir: (34) No existe mas que nuestra primera muerte y no se nos devolverá a la vida. (35) Haced que vengan nuestros antepasados si es verdad lo que decís. (36) ¿Pero es que son acaso mejores que la gente de Tubba* y sus antecesores a los que destruimos? Ellos hicieron el mal. (37) Y no hemos creado los cielos y la tierra y lo que entre ambos hay para jugar. (38) No los creamos sino con la verdad, sin embargo la mayoría de ellos no sabe. (39)