وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَاباً وَسُرُراً عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ {34} وَزُخْرُفاً وَإِن كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ {35} وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ {36} وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ {37} حَتَّى إِذَا جَاءنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ {38} وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ {39} أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ {40} فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ {41} أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ {42} فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ {43} وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ {44} وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ {45} وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ {46} فَلَمَّا جَاءهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ {47} سورة الزخرف (43) ص

Evlerinin kapılarını ve üzerine yaslanacakları koltukları da (hep gümüşten yapardık). (34) Ve onları zinetlere boğardık. Bütün bunlar sadece dünya hayatının geçimliğidir. Ahiret ise, Rabbinin katında, Allah`ın azabından sakınıp rahmetine sığınanlara mahsustur. (35) Kim Rahman`ı zikretmekten gafil olursa, yanından ayrılmayan bir şeytanı ona musallat ederiz. (36) Şüphesiz bu şeytanlar onları doğru yoldan alıkoyarlar da onlar, kendilerinin doğru yolda olduklarını sanırlar. (37) O şeytan dostu kimse, en sonunda bize gelince arkadaşına: Keşke benimle senin aranda doğu ile batı arası kadar uzaklık olsaydı, ne kötü arkadaşmışsın! der. (38) Zulmettiğiniz için bugün (nedâmet) size hiçbir fayda vermeyecektir. Çünkü siz, azapta ortaksınız. (39) (Resûlüm!) Sağırlara sen mi işittireceksin; yahut körleri ve apaçık sapıklıkta olanları doğru yola sen mi ileteceksin? (40) Biz seni onlardan alıp götürsek de yine onlardan intikam alırız. (41) Yahut onlara vadettiğimiz azabı, sana gösteririz. Çünkü bizim onlara gücümüz yeter. (42) Sen, sana vahyedilene sımsıkı sarıl. Şüphesiz sen, dosdoğru yoldasın. (43) Doğrusu Kur`an, sana ve kavmine bir öğüttür. İleride ondan sorumlu tutulacaksınız. (44) Senden önce gönderdiğimiz elçilerimize (ümmetlerine) sor! Rahman`dan başka tapılacak tanrılar (edinin diye) emretmiş miyiz? (45) Andolsun biz Musa`yı âyetlerimizle Firavun`a ve onun ileri gelen adamlarına göndermiştik de Musa: Ben âlemlerin Rabbinin elçisiyim, demişti. (46) Onlara âyetlerimizi getirince, bunlara gülüvermişlerdi. (47)

und Türen für ihre Häuser und Ruhebetten, um darauf zu liegen, (34) und Prunk. Doch all das ist nichts (anderes) als eine Versorgung für dieses irdische Leben. Und das Jenseits bei deinem Herrn ist den Rechtschaffenen (vorbehalten). (35) Und für den, der sich vom Gedenken an den Allerbarmer abwendet, bestimmen Wir einen Satan, der sein Begleiter sein wird. (36) Und wahrlich, sie (die Satane) wenden sie (die Ungläubigen) vom Weg ab, jedoch meinen sie, sie seien rechtgeleitet; (37) bis zuletzt, wenn ein solcher zu Uns kommt, er (zu seinem Begleiter) sagt: "O läge doch zwischen mir und dir die Entfernung zwischen dem Osten und dem Westen!" Was für ein schlimmer Begleiter ist er doch! (38) Und euch soll an diesem Tage nichts nützen; denn ihr habt gefrevelt, so daß ihr die Strafe gemeinsam erleidet. (39) Kannst du etwa die Tauben hörend machen oder die Blinden rechtleiten oder den, der sich in einem offenkundigen Irrtum befindet? (40) Und sollten Wir dich fortnehmen, werden Wir Uns sicher an ihnen rächen. (41) Oder Wir werden dir zeigen, was Wir ihnen angedroht haben; denn Wir haben völlige Macht über sie. (42) Also halte denn an dem fest, was dir offenbart worden ist; denn du bist auf dem geraden Weg. (43) Und es ist wahrlich eine Ermahnung für dich und für dein Volk, und ihr werdet zur Rechenschaft gezogen werden. (44) Und frage jene Unserer Gesandten, die Wir vor dir entsandt haben: "Machten Wir etwa außer dem Allerbarmer Götter, denen man dienen soll?" (45) Und wahrlich, Wir sandten Moses mit Unseren Zeichen zu Pharao und seinen Vornehmen; da sagte er: "Ich bin ein Gesandter vom Herrn der Welten." (46) Doch als er mit Unseren Zeichen zu ihnen kam, siehe, da lachten sie über sie. (47)

And for their houses, doors (of silver), and thrones (of silver) on which they could recline, (34) And adornments of gold. Yet all this (i.e. the roofs, doors, stairs, elevators, thrones of their houses) would have been nothing but an enjoyment of this world. And the Hereafter with your Lord is (only) for the Muttaqûn.[] (35) And whosoever turns away blindly from the remembrance of the Most Gracious (Allâh) (i.e. this Qur'ân and worship of Allâh), We appoint for him Shaitân (Satan devil) to be a Qarîn (a intimate companion) to him. (36) And verily, they (Satans / devils) hinder them from the Path (of Allâh), but they think that they are guided aright! (37) Till, when (such a one) comes to Us, he says [to his Qarîn (Satan / devil companion)] "Would that between me and you were the distance of the two easts (or the east and west)" a worst (type of) companion (indeed)! (38) It will profit you not this Day (O you who turn away from Allâh's remembrance and His worship) as you did wrong, (and) that you will be sharers (you and your Qarîn) in the punishment. (39) Can you (O Muhammad SAW) make the deaf to hear, or can you guide the blind or him who is in manifest error? (40) And even if We take you (O Muhammad SAW) away, We shall indeed take vengeance on them. (41) Or (if) We show you that wherewith We threaten them, then verily, We have perfect command over them. (42) So hold you (O Muhammad SAW) fast to that which is revealed to you. Verily you are on the Straight Path. (43) And verily, this (the Qur'ân) is indeed a Reminder for you (O Muhammad SAW) and your people (Quraish people, or your followers), and you will be questioned (about it). (44) And ask (O Muhammad SAW) those of Our Messengers whom We sent before you: "Did We ever appoint âlihah (gods) to be worshipped besides the Most Gracious (Allâh)?" (45) And indeed We did send Mûsa (Moses) with Our Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) to Fir'aun (Pharaoh) and his chiefs (inviting them to Allâh's religion of Islâm) He said: "Verily, I am a Messenger of the Lord of the 'Alamîn (mankind, jinn and all that exists)." (46) But when he came to them with Our Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations) behold, they laughed at them. (47)

And (silver) doors to their houses, and thrones (of silver) on which they could recline (34) And also adornments of gold. But all this were nothing but conveniences of the present life: the Hereafter, in the sight of thy Lord, is for the Righteous. (35) If anyone withdraws himself from remembrance of Most Gracious, We appoint for him an evil one to be an intimate companion to him. (36) Such (evil ones) really hinder them from the Path but they think that they are being guided aright! (37) At length when (such a one) comes to Us, he says (to his evil companion): "Would that between me and thee were the distance of East and West!" Ah! Evil is the companion (indeed)! (38) When ye have done wrong, it will avail you nothing, that day, that ye shall be partners in punishment! (39) Canst thou then make the deaf to hear, or give direction to the blind or to such as (wander) in manifest error? (40) Even if We take thee away, We shall be sure to exact retribution from them. (41) Or We shall show thee that (accomplished) which We have promised them: for verily We shall prevail over them. (42) So hold thou fast to the Revelation sent down to thee: verily thou art on Straight Way. (43) The (Qur'an) is indeed the message for thee and for thy people; and soon shall ye (all) be brought to account. (44) And question thou Our messengers whom We sent before thee; did We appoint any deities other than (Allah) Most Gracious, to be worshipped? (45) We did send Moses aforetime, with Our Signs, to Pharaoh and his Chiefs: he said "I am an messenger of the Lord of the Worlds." (46) But when he came to them with Our Signs, behold, they laughed at them. (47)

(Nous aurions pourvu) leurs maisons de portes et de divans où ils s’accouderaient, (34) ainsi que des ornements. Et tout cela ne serait que jouissance temporaire de la vie d’ici-bas, alors que l’au-delà, auprès de ton Seigneur, est pour les pieux. (35) Et quiconque s’aveugle (et s’écarte) du rappel du Tout Miséricordieux, Nous lui désignons un diable qui devient son compagnon inséparable. (36) Ils [Les diables] détournent certes [les hommes] du droit chemin, tandis que ceux-ci s’estiment être bien guidés. (37) Lorsque cet [homme] vient à Nous, il dira [à son démon]: «Hélas! Que n’y a-t-il entre toi et moi la distance entre les deux orients [l’Est et l’Ouest]» - Quel mauvais compagnon [que tu es]! (38) Il ne vous profitera point ce jour-là - du moment que vous avez été injustes - que vous soyez associés dans le châtiment. (39) Est-ce donc toi qui fait entendre les sourds ou qui guide les aveugles et ceux qui sont dans un égarement évident? (40) Soit que Nous t’enlevons [te ferons mourir] et alors Nous Nous vengerons d’eux; (41) ou bien que Nous te ferons voir ce que Nous leur avons promis [le châtiment]; car Nous avons sur eux un pouvoir certain. (42) Tiens fermement à ce qui t’a été révélé car tu es sur le droit chemin. (43) C’est certainement un rappel [le Coran] pour toi et ton peuple. Et vous en serez interrogés. (44) Et demande à ceux de Nos messagers que Nous avons envoyés avant toi, si Nous avons institué, en dehors du Tout Miséricordieux, des divinités à adorer? (45) Nous avons effectivement envoyé Moïse avec Nos miracles, à Pharaon et à ses notables. Il dit: «Je suis le Messager du Seigneur de l’univers». (46) Puis, lorsqu’il vint à eux avec Nos miracles, voilà qu’ils en rirent (47)

Dan [Kami buatkan pula] pintu-pintu [perak] bagi rumah-rumah mereka dan [begitu pula] dipan-dipan yang mereka bertelekan atasnya. (34) Dan [Kami buatkan pula] perhiasan-perhiasan [dari emas untuk mereka]. Dan semuanya itu tidak lain hanyalah kesenangan kehidupan dunia, dan kehidupan akhirat itu di sisi Tuhanmu adalah bagi orang-orang yang bertakwa. (35) Barangsiapa yang berpaling dari pengajaran Tuhan Yang Maha Pemurah [Al Qur’an], Kami adakan baginya syaitan [yang menyesatkan] maka syaitan itulah yang menjadi teman yang selalu menyertainya. (36) Dan sesungguhnya syaitan-syaitan itu benar-benar menghalangi mereka dari jalan yang benar dan mereka menyangka bahwa mereka mendapat petunjuk. (37) Sehingga apabila orang-orang yang berpaling itu datang kepada Kami [di hari kiamat] dia berkata: "Aduhai, semoga [jarak] antaraku dan kamu seperti jarak antara masyrik dan maghrib, maka syaitan itu adalah sejahat-jahat teman [yang menyertai manusia]". (38) [Harapanmu itu] sekali-kali tidak akan memberi manfa’at kepadamu di hari itu karena kamu telah menganiaya [dirimu sendiri]. Sesungguhnya kamu bersekutu dalam azab itu. (39) Maka apakah kamu dapat menjadikan orang yang pekak bisa mendengar atau [dapatkah] kamu memberi petunjuk kepada orang yang buta [hatinya] dan kepada orang yang tetap dalam kesesatan yang nyata? (40) Sungguh, jika Kami mewafatkan kamu [sebelum kamu mencapai kemenangan] maka sesungguhnya Kami akan menyiksa mereka [di akhirat]. (41) Atau Kami memperlihatkan kepadamu [azab] yang telah Kami [Allah] ancamkan kepada mereka [1]. Maka sesungguhnya Kami berkuasa atas mereka. (42) Maka berpegang teguhlah kamu kepada agama yang telah diwahyukan kepadamu. Sesungguhnya kamu berada di atas jalan yang lurus. (43) Dan sesungguhnya Al Qur’an itu benar-benar adalah suatu kemuliaan besar bagimu dan bagi kaummu dan kelak kamu akan diminta pertanggungan jawab. (44) Dan tanyakanlah kepada rasul-rasul Kami yang telah Kami utus sebelum kamu: "Adakah Kami menentukan tuhan-tuhan untuk disembah selain Allah Yang Maha Pemurah?" (45) Dan sesungguhnya Kami telah mengutus Musa dengan membawa mu’jizat-mu’jizat Kami kepada Fir’aun dan pemuka-pemuka kaumnya. Maka Musa berkata: "Sesungguhnya aku adalah utusan dari Tuhan seru sekalian alam". (46) Maka tatkala dia datang kepada mereka dengan membawa mu’jizat-mu’jizat Kami dengan serta merta mereka menertawakannya. (47)

Dan juga pintu-pintu rumah mereka (dari perak juga) dan kerusi-kerusi panjang yang mereka berbaring di atasnya (dari perak juga), (34) Serta berbagai barang perhiasan (keemasan) dan (ingatlah), segala yang tersebut itu tidak lain hanyalah merupakan kesenangan hidup di dunia dan (sebaliknya) kesenangan hari akhirat di sisi hukum Tuhanmu adalah khas bagi orang-orang yang bertakwa. (35) Dan sesiapa yang tidak mengindahkan pengajaran (Al-Quran yang diturunkan oleh Allah) Yang Maha Pemurah, Kami akan adakan baginya Syaitan (yang menghasut dan menyesatkannya), lalu menjadilah Syaitan itu temannya yang tidak renggang daripadanya. (36) Dan sesungguhnya Syaitan-syaitan itu tetap menghalangi mereka dari jalan yang benar, sedang mereka menyangka bahawa mereka orang-orang yang mendapat hidayat petunjuk. (37) Sehingga apabila dia (yang terjerumus dalam kesesatan itu) datang kepada Kami (pada hari kiamat), berkatalah dia (kepada Syaitannya): Alangkah baiknya (kalau di dunia dahulu ada sekatan yang memisahkan) antaraku denganmu sejauh timur dengan barat! Kerana (engkau) adalah sejahat-jahat teman. (38) (Lalu dikatakan kepada mereka): Pada hari ini, setelah nyata bahawa kamu telah menganiaya diri sendiri, (maka apa yang kamu cita-citakan itu) tidak sekali-kali akan memberi faedah kepada kamu, kerana sesungguhnya kamu dan teman-teman kamu itu tetap menderita bersama-sama di dalam azab. (39) Maka (mengapa engkau berdukacita wahai Muhammad) adakah engkau berkuasa menjadikan orang-orang yang pekak mendengar atau menunjuk jalan kepada orang-orang yang buta (mata hatinya) dan juga orang-orang yang berada dalam kesesatan yang nyata? (40) Oleh itu (bertenanglah engkau, kerana) kalaulah Kami wafatkan engkau (sebelum Kami perlihatkan kepadamu azab yang akan menimpa mereka), maka sesungguhnya Kami tetap menyeksakan mereka. (41) Atau sekiranya Kami (hendak) memperlihatkan kepadamu apa yang Kami janjikan kepada mereka (dari azab seksa itu), maka Kami tetap berkuasa terhadap mereka. (42) Dengan yang demikian, berpegang teguhlah engkau kepada Al-Quran yang telah diwahyukan kepadamu; kerana sesungguhnya engkau berada di atas jalan yang lurus. (43) Dan sesungguhnya Al-Quran itu memberikan kemuliaan dan peringatan kepadamu (wahai Muhammad) dan kepada kaummu dan kamu akan ditanya kelak (tentang isi kandungannya yang kamu telah amalkan). (44) Dan bertanyalah kepada umat mana-mana Rasul yang Kami telah utuskan sebelummu; pernahkah Kami memberi hukum menetapkan sebarang tuhan untuk disembah, selain dari Allah Yang Maha Pemurah. (45) Dan demi sesungguhnya! Kami telah mengutus Nabi Musa dengan membawa mukjizat-mukjizat Kami, kepada Firaun dan kaumnya, lalu dia berkata: Sesungguhnya aku ini ialah Rasul dari Tuhan sekalian alam. (46) Maka apabila dia datang kepada mereka dengan membawa tanda-tanda kekuasaan Kami, mereka dengan serta-merta mencemuh dan menggelakkan (apa yang dibawanya) itu. (47)

Y habríamos hecho que sus casas tuvieran puertas y lechos* sobre los que reclinarse (34) y adornos de oro. Sin embargo todo esto no es mas que el disfrute de la vida del mundo mientras que la Última Vida, junto a tu Señor, será para los que Le teman. (35) Y al que está ciego para el recuerdo del Misericordioso le asignamos un demonio que se convierte en su compañero inseparable. (36) Y éstos les apartan del camino mientras ellos se creen guiados. (37) Así cuando llega a Nos, le dice: ¡Ay de mí! Ojalá hubiera entre tú y yo la distancia de los dos orientes* ¡Qué mal compañero! (38) Hoy no os servirá de nada que estéis asociados en el castigo puesto que fuisteis injustos. (39) ¿Acaso tú puedes hacer que el sordo oiga o puedes guiar al ciego o al que está en un claro extravío? (40) Y si hacemos que te vayas nos vengaremos de ellos. (41) O te mostraremos lo que les hemos prometido, realmente tenemos poder sobre ellos. (42) Aférrate pues a lo que te hemos inspirado, es cierto que tú estás en un camino recto. (43) Y que él* es un recuerdo para ti y para tu gente.Seréis preguntados. (44) Pregunta a Nuestros mensajeros, a los que enviamos antes de ti. ¿Acaso establecimos que aparte del Misericordioso hubiera otros dioses que adorar? (45) Y así fue como enviamos a Musa con Nuestros signos a Firaún y su consejo, y dijo: Yo soy el mensajero del Señor de los mundos. (46) Pero cuando les trajo Nuestros signos, se rieron de ellos. (47)