وَكَذَلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ {23} قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءكُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ {24} فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ {25} وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ {26} إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ {27} وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ {28} بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلَاء وَآبَاءهُمْ حَتَّى جَاءهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ {29} وَلَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ {30} وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ {31} أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضاً سُخْرِيّاً وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ {32} وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِّن فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ {33} سورة الزخرف (43) ص

Senden önce de hangi memlekete uyarıcı göndermişsek mutlaka oranın varlıklıları: Babalarımızı bir din üzerinde bulduk, biz de onların izlerine uyarız, derlerdi. (23) Ben size, babalarınızı üzerinde bulduğunuz (din) den daha doğrusunu getirmişsem (yine mi bana uymazsınız)? deyince, dediler ki: Doğrusu biz sizinle gönderilen şeyi inkar ediyoruz. (24) Biz de onlardan intikam aldık. Bak, yalanlayanların sonu nasıl oldu? (25) Bir zaman İbrahim, babasına ve kavmine demişti ki: Ben sizin taptıklarınızdan uzağım. (26) Ben yalnız beni yaratana taparım. Çünkü O, beni doğru yola iletecektir. (27) Bu sözü, ardından geleceklere devamlı kalacak bir miras olarak bıraktı ki, insanlar (onun dinine) dönsünler. (28) Doğrusu bunları da atalarını da kendilerine hak ve onu açıklayan bir peygamber gelinceye kadar geçindirdim. (29) Fakat kendilerine hak gelince: Bu bir büyüdür, biz onu tanımıyoruz, dediler. (30) Ve dediler ki: Bu Kur`an iki şehirden bir büyük adama indirilse olmaz mıydı? (31) Rabbinin rahmetini onlar mı paylaştırıyorlar? Dünya hayatında onların geçimliklerini aralarında biz paylaştırdık. Birbirlerine iş gördürmeleri için kimini ötekine derecelerle üstün kıldık. Rabbinin rahmeti onların biriktirdikleri şeylerden daha hayırlıdır. (32) Şayet insanların küfürde birleşmiş bir tek ümmet olması (tehlikesi) bulunmasaydı, Rahman`ı inkar edenlerin evlerinin tavanlarını ve çıkacakları merdivenleri gümüşten yapardık. (33)

Und ebenso sandten Wir keinen Warner vor dir in irgendeine Stadt, ohne daß die Reichen darin gesagt hätten: "Wir fanden unsere Väter auf einem Weg, und wir treten in ihre Fußstapfen." (23) (Ihr Warner) sagte: "Wie? Auch wenn ich euch eine bessere Führung bringe als die, welche ihr eure Väter befolgen saht?" Sie sagten: "Wir leugnen das, womit ihr gesandt worden seid." (24) Also vergalten Wir es ihnen. Siehe nun, wie das Ende der Leugner war! (25) Und da sagte Abraham zu seinem Vater und seinem Volk: "Ich sage mich von dem los, was ihr anbetet (26) statt Dem, Der mich erschuf; denn Er wird mich rechtleiten." (27) Und er machte es zu einem bleibenden Wort unter seiner Nachkommenschaft, auf daß sie darauf (zum Glauben) zurückfinden mögen. (28) Nein, aber Ich ließ sie und ihre Väter in Fülle leben, bis die Wahrheit und ein deutlicher Gesandter zu ihnen kamen. (29) Doch als die Wahrheit zu ihnen kam, da sagten sie: "Das ist Zauberei, und wir glauben nicht daran." (30) Und sie sagten: "Warum ist dieser Qur`an nicht zu einem angesehenen Mann aus den beiden Städten herabgesandt worden?" (31) Sind sie es, die die Barmherzigkeit deines Herrn zu verteilen haben? Wir Selbst verteilen unter ihnen ihren Lebensunterhalt im irdischen Leben, und Wir erhöhen einige von ihnen über die anderen im Rang, auf daß die einen die anderen in den Dienst nehmen mögen. Und die Barmherzigkeit deines Herrn ist besser als das, was sie anhäufen. (32) Und wenn nicht die Menschen zu einer einzigen Gemeinde (von Ungläubigen) würden, würden Wir denen, die an den Allerbarmer nicht glauben, Dächer aus Silber für ihre Häuser geben und (ebenso) Treppen, auf denen sie hinaufsteigen können, (33)

And similarly, We sent not a warner before you (O Muhammad SAW) to any town (people) but the luxurious ones among them said: "We found our fathers following a certain way and religion, and we will indeed follow their footsteps." (23) (The warner) said: "Even if I bring you better guidance than that which you found your fathers following?" They said: "Verily, We disbelieve in that with which you have been sent." (24) So We took revenge of them, then see what was the end of those who denied (Islâmic Monotheism). (25) And (remember) when Ibrahîm (Abraham) said to his father and his people: "Verily, I am innocent of what you worship, (26) "Except Him (i.e. but Allâh Alone I worship none) Who did create me, and verily, He will guide me." (27) And he made it [i.e. Lâ ilâha ill-allâh (none has the right to be worshipped but Allâh Alone)] a Word lasting among his offspring, that they may turn back (i.e. to repent to Allâh or receive admonition). (28) Nay, but I gave (the good things of this life) to these (polytheists) and their fathers to enjoy, till there came to them the truth (the Qur'ân), and a Messenger (Muhammad SAW) making things clear. (29) And when the truth (this Qur'ân) came to them, they (the disbelievers in this Qur'ân) said: "This is magic, and we disbelieve therein." (30) And they say: "Why is not this Qur'ân sent down to some great man of the two towns (Makkah and Tâ'if)?" (31) Is it they who would portion out the Mercy of your Lord? It is We Who portion out between them their livelihood in this world, and We raised some of them above others in ranks, so that some may employ others in their work. But the Mercy (Paradise) of your Lord (O Muhammad SAW) is better than the (wealth of this world) which they amass. (32) And were it not that all mankind would have become of one community (all disbelievers, desiring worldly life only), We would have provided for those who disbelieve in the Most Gracious (Allâh), silver roofs for their houses, and elevators whereby they ascend, (33)

Just in the same way, whenever We sent a Warner before thee to any people, the wealthy ones among them said: "We found Our fathers following a certain religion, and We will certainly follow in their footsteps." (23) He said: "What! even if I brought you better guidance than that which ye found your fathers following?" They said: "For us, We deny that ye (prophets) are sent (on a mission at all)." (24) So We exacted retribution from them: now see what was the end of those who rejected (Truth)! (25) Behold! Abraham said to his father and his people: "I do indeed clear myself of what ye worship: (26) "(I worship) only Him Who orginated me, and He will certainly guide me." (27) And he left it as a Word to endure among those who came after him, that they may turn back (to Allah). (28) Yea, I have given the good things of this life to these (men) and their fathers, until the Truth has come to them, and a Messenger making things clear. (29) But when the Truth came to them they said: "This is sorcery, and We do reject it." (30) Also, they say: "Why is not this Qur'an sent down to some leading man in either of the two (Chief) cities?" (31) Is it they who would portion out the Mercy of thy Lord? It is We Who portion out between them their livelihood in the life of this world: and We raise some of them above others in ranks, so that some may command work from others. But the Mercy of thy Lord is better than the (wealth) which they amass. (32) And were it not that (all) men might become one (evil) way of life, We would provide, for everyone that blasphemes against (Allah) Most Gracious, silver roofs for their houses, and (silver) stair-ways on which to go up. (33)

Et c’est ainsi que Nous n’avons pas envoyé avant toi d’avertisseur en une cité, sans que ses gens aisés n’aient dit: «Nous avons trouvé nos ancêtres sur une religion et nous suivons leurs traces». (23) Il dit: «Même si je viens à vous avec une meilleure direction que celle sur laquelle vous avez trouvé vos ancêtres?» Ils dirent: «Nous ne croyons pas au message avec lequel vous avez été envoyés»(1). (24) Nous Nous vengeâmes d’eux. Regarde ce qu’il est advenu de ceux qui criaient au mensonge. (25) Et lorsqu’Abraham dit à son père et à son peuple: «Je désavoue totalement ce que vous adorez, (26) à l’exception de Celui qui m’a créé, car c’est Lui en vérité qui me guidera». (27) Et il en(2) fit une parole qui devait se perpétuer parmi sa descendance. Peut-être reviendront-ils? (28) Mais à ces gens ainsi qu’à leurs ancêtres J’ai accordé la jouissance jusqu’à ce que leur vinrent la Vérité (le Coran) et un Messager explicite. (29) Et quand la Vérité leur vint, ils dirent: «C’est de la magie et nous n’y croyons pas». (30) Et ils dirent: «Pourquoi n’a-t-on pas fait descendre ce Coran sur un haut personnage de l’une des deux cités?» (la Mecque et Ṭā<īf)(3). (31) Est-ce eux qui distribuent la miséricorde de ton Seigneur? C’est Nous qui avons réparti entre eux leur subsistance dans la vie présente et qui les avons élevés en grades les uns sur les autres, afin que les uns prennent les autres à leur service. La miséricorde de ton Seigneur vaut mieux, cependant, que ce qu’ils amassent. (32) Si les hommes ne devaient pas constituer une seule communauté (mécréante), Nous aurions certes pourvu les maisons de ceux qui ne croient pas au Tout Miséricordieux, de toits d’argent avec des escaliers pour y monter; (33)

Dan demikianlah, Kami tidak mengutus sebelum kamu seorang pemberi peringatanpun dalam suatu negeri, melainkan orang-orang yang hidup mewah di negeri itu berkata: "Sesungguhnya kami mendapati bapak-bapak kami menganut suatu agama dan sesungguhnya kami adalah pengikut jejak-jejak mereka." (23) [Rasul itu] berkata: "Apakah [kamu akan mengikutinya juga] sekalipun aku membawa untukmu [agama] yang lebih [nyata] memberi petunjuk daripada apa yang kamu dapati bapak-bapakmu menganutnya?" Mereka menjawab: "Sesungguhnya kami mengingkari agama yang kamu diutus untuk menyampaikannya." (24) Maka Kami binasakan mereka maka perhatikanlah bagaimana kesudahan orang-orang yang mendustakan itu. (25) Dan ingatlah ketika Ibrahim berkata kepada bapaknya [1] dan kaumnya: "Sesungguhnya aku tidak bertanggung jawab terhadap apa yang kamu sembah [2]. (26) tetapi [aku menyembah] Tuhan Yang menjadikanku; karena sesungguhnya Dia akan memberi hidayah kepadaku". (27) Dan [Ibrahim] menjadikan kalimat tauhid itu kalimat yang kekal pada keturunannya supaya mereka kembali kepada kalimat tauhid itu [3]. (28) Tetapi Aku telah memberikan keni’matan hidup kepada mereka dan bapak-bapak mereka sehingga datanglah kepada mereka kebenaran [Al Qur’an] dan seorang rasul yang memberi penjelasan [4]. (29) Dan tatkala kebenaran [Al Qur’an] itu datang kepada mereka, mereka berkata: "Ini adalah sihir dan sesungguhnya kami adalah orang-orang yang mengingkarinya". (30) Dan mereka berkata: "Mengapa Al Qur’an ini tidak diturunkan kepada seorang besar dari salah satu dua negeri [Mekah dan Thaif] ini? [5]. (31) Apakah mereka yang membagi-bagi rahmat Tuhanmu? Kami telah menentukan antara mereka penghidupan mereka dalam kehidupan dunia, dan Kami telah meninggikan sebahagian mereka atas sebahagian yang lain beberapa derajat, agar sebahagian mereka dapat mempergunakan sebahagian yang lain. Dan rahmat Tuhanmu lebih baik dari apa yang mereka kumpulkan. (32) Dan sekiranya bukan karena hendak menghindari manusia menjadi umat yang satu [dalam kekafiran], tentulah Kami buatkan bagi orang-orang yang kafir kepada Tuhan Yang Maha Pemurah loteng-loteng perak bagi rumah mereka dan [juga] tangga-tangga [perak] yang mereka menaikinya. (33)

Dan demikianlah halnya (orang-orang yang taklid buta); Kami tidak mengutus sebelummu (wahai Muhammad) kepada (penduduk) sesebuah negeri, seseorang Rasul pemberi amaran, melainkan orang-orang yang berada dalam kemewahan di negeri itu berkata: Sesungguhnya kami dapati datuk nenek kami menurut satu jalan agama dan sesungguhnya kami hanya mengikut jejak mereka sahaja. (23) Rasul itu berkata: Adakah (kamu akan menurut juga mereka) walaupun aku membawa kepada kamu agama yang lebih jelas hidayat petunjuknya daripada jalan agama yang kamu dapati datuk nenek kamu menurutnya? Mereka menjawab: Sesungguhnya kami tetap mengingkari apa yang kamu diutuskan membawanya. (24) Lalu kami balas keingkaran mereka dengan azab yang membinasakan; maka perhatikanlah bagaimana buruknya kesudahan umat-umat yang mendustakan Rasul-rasulnya. (25) Dan (ingatkanlah peristiwa) ketika Nabi Ibrahim berkata kepada bapanya dan kaumnya: Sesungguhnya aku berlepas diri dari apa yang kamu sembah; (26) Yang lain dari Tuhan yang menciptakan daku, kerana sesungguhnya Dia tetap memberi hidayat petunjuk kepadaku. (27) Dan Nabi Ibrahim menjadikan kalimah tauhid itu tetap kekal pada keturunannya, supaya mereka kembali (kepada tauhid itu, jika ada yang menyeleweng kepada syirik). (28) (Kebanyakan mereka tidak kembali kepada tauhid dan Aku pula tidak segerakan azab mereka) bahkan Aku memberikan mereka dan datuk nenek mereka menikmati kesenangan hidup, sehingga datanglah kepada mereka kebenaran (Al-Quran) dan seorang Rasul yang menerangkan tauhid. (29) Dan ketika kebenaran (Al-Quran) itu disampaikan kepada mereka, berkatalah mereka: Sesungguhnya ini adalah sihir dan sesungguhnya kami tetap mengingkarinya. (30) Dan (kerana mereka mencemuh Nabi Muhammad) mereka berkata: (Kalaulah Al-Quran ini menjadi bukti kenabian seseorang, maka) sepatutnya Al-Quran ini diturunkan kepada seorang besar (yang kaya dan berpengaruh) dari salah sebuah dua bandar yang (terkenal) itu? (31) (Mengapa pemberian Kami itu mereka ingkarkan?) Adakah mereka berkuasa membahagi-bahagikan (perkara-perkara kerohanian dan keagamaan yang menjadi sebesar-besar) rahmat Tuhanmu (wahai Muhammad, seolah-olah Kami hanya berkuasa dalam perkara kebendaan dan keduniaan sahaja? Mereka tidak ingkarkan): Kami membahagi-bahagikan antara mereka segala keperluan hidup mereka dalam kehidupan dunia ini, (setengahnya Kami jadikan kaya raya dan setengahnya miskin menderita) dan juga Kami telah menjadikan darjat setengah mereka tertinggi dari darjat setengahnya yang lain; (semuanya itu) supaya sebahagian dari mereka senang mendapat kemudahan menjalankan kehidupannya dari (bantuan) setengahnya yang lain dan lagi rahmat Tuhanmu (yang meliputi kebahagiaan dunia dan akhirat) adalah lebih baik dari kebendaan dan keduniaan semata-mata yang mereka kumpulkan. (32) Dan kalaulah tidak kerana manusia akan menjadi umat yang satu (dalam kekufuran), nescaya Kami jadikan bagi orang-orang yang kufur ingkar kepada Tuhan Yang Maha Pemurah, bumbung rumah-rumah mereka dari perak dan tangga-tangga yang mereka naik turun di atasnya (dari perak juga), (33)

Así mismo, antes de ti, no enviamos ningún advertidor a una ciudad sin que sus magnates no dijeran: Encontramos a nuestros padres en una determinada forma de vida y nos hemos dejado llevar por sus huellas. (23) Di: ¿Y si yo os hubiera traído una guía mejor que aquélla en la que encontrasteis a vuestros padres? Dicen: No creemos en aquello con lo que habéis sido enviados. (24) Y nos vengamos de ellos. Mira cómo acabaron los que negaron la verdad. (25) Y cuando Ibrahim les dijo a sus padres y a su gente: Y estoy libre de lo que adoráis. (26) Pero no de Aquel que me ha creado. Él me guiará. (27) E hizo de ello una palabra que quedó en su posteridad para que pudieran volverse (a Allah). (28) Sin embargo a éstos los he dejado que disfruten, al igual que a sus padres, hasta que les ha llegado la verdad y un mensajero explícito. (29) Pero cuando la verdad les ha llegado, han dicho: Esto es magia, nosotros no nos lo creemos. (30) Y han dicho: ¿Por qué no se le ha hecho descender esta Recitación a un hombre importante de las dos ciudades*? (31) ¿Acaso son ellos los que reparten la misericordia de Allah?Nosotros repartimos entre ellos sus medios de vida en este mundo y hemos elevado en grados a unos sobre otros, para que unos tomaran a su servicio a otros.Pero la misericordia de tu Señor es mejor que lo que reúnen. (32) Y si no fuera porque los hombres acabarían siendo una única comunidad*, habríamos hecho que las casas de los que niegan al Misericordioso tuvieran techos de plata y escalinatas para subir por ellas. (33)