فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ {61} قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ {62} فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ {63} وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ {64} وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ {65} ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ {66} إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ {67} وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ {68} وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ {69} إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ {70} قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَاماً فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ {71} قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ {72} أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ {73} قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ {74} قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ {75} أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ {76} فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ {77} الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ {78} وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ {79} وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ {80} وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ {81} وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ {82} رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ {83} سورة الشعراء (26) ص

İki topluluk birbirini görünce, Musa`nın adamları: İşte yakalandık! dediler. (61) Musa: Asla! dedi, Rabbim şüphesiz benimledir, bana yol gösterecektir. (62) Bunun üzerine Musa`ya: Asân ile denize vur! diye vahyettik. (Vurunca deniz) derhal yarıldı (on iki yol açıldı), her bölük koca bir dağ gibi oldu. (63) Ötekilerini de oraya yaklaştırdık. (64) Musa ve beraberinde bulunanların hepsini kurtardık. (65) Sonra ötekilerini suda boğduk. (66) Şüphesiz bunda bir ibret vardır; ama çokları iman etmiş değillerdir. (67) Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir. (68) (Resûlüm!) Onlara İbrahim`in haberini de naklet. (69) Hani o, babasına ve kavmine: Neye tapıyorsunuz? demişti. (70) "Putlara tapıyoruz ve onlara tapmaya devam edeceğiz" diye cevap verdiler. (71) İbrahim: Peki, dedi, yalvardığınızda onlar sizi işitiyorlar mı? (72) Yahut size fayda ya da zarar verebiliyorlar mı? (73) Şöyle cevap verdiler: Hayır, ama biz babalarımızı böyle yapar bulduk. (74) (75) İbrahim dedi ki: İyi ama, ister sizin, ister önceki atalarınızın; neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz mü? (75) (76) İbrahim dedi ki: İyi ama, ister sizin, ister önceki atalarınızın; neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz mü? (76) (77) İbrahim dedi ki: İyi ama, ister sizin, ister önceki atalarınızın; neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz mü? (77) Beni yaratan ve bana doğru yolu gösteren O`dur. (78) Beni yediren, içiren O`dur. (79) Hastalandığım zaman bana şifa veren O`dur. (80) Benim canımı alacak, sonra beni diriltecek O`dur. (81) Ve hesap günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum O`dur. (82) Rabbim! Bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat. (83)

"Als die beiden Scharen einander ansichtig wurden, sagten die Gefährten Moses`: ""Wir werden sicher eingeholt."" (61) ""Er sagte: ""Keineswegs! Mein Herr ist mit mir. Er wird mich richtig führen."" (62) ""Darauf offenbarten Wir Moses: ""Schlage das Meer mit deinem Stock."" Und es teilte sich, und jeder Teil erhob sich wie ein gewaltiger Berg. (63) "Und Wir ließen alsdann die anderen nahe herankommen. (64) Und Wir erretteten Moses und alle, die mit ihm waren. (65) Dann ertränkten Wir die anderen. (66) Hierin ist wahrlich ein Zeichen; doch die meisten von ihnen glauben es nicht. (67) Und wahrlich, dein Herr ist der Allmächtige, der Barmherzige. (68) Und verlies ihnen die Geschichte Abrahams, (69) "als er zu seinem Vater und seinem Volke sagte: ""Was betet ihr an?"" (70) ""Sie sagten: ""Wir beten Götzen an, und wir sind ihnen anhaltend zugetan."" (71) ""Er sagte: ""Hören sie euch, wenn ihr (sie) anruft? (72) ""Oder nützen sie oder schaden sie euch?"" (73) ""Sie sagten: ""Nein, aber wir fanden unsere Väter das gleiche tun."" (74) ""Er sagte: ""Seht ihr denn nicht, was ihr da angebetet habt, (75) "ihr und eure Vorväter? (76) Sie sind mir feindlich (gesonnen); nicht aber der Herr der Welten, (77) Der mich erschaffen hat; und Er ist es, Der mich richtig führt (78) und Der mir Speise und Trank gibt. (79) Und wenn ich krank bin, ist Er es, Der mich heilt, (80) und (Er ist es,) Der mich sterben lassen wird und mich dann wieder zum Leben zurückbringt, (81) und von Dem ich hoffe, daß Er mir meine Fehler am Tage des Gerichts vergeben werde. (82) Mein Herr, schenke mir Weisheit und füge mich zu den Rechtschaffenen; (83)

And when the two hosts saw each other, the companions of Mûsa (Moses) said: "We are sure to be overtaken." (61) [Mûsa (Moses)] said: "Nay, verily! With me is my Lord, He will guide me." (62) Then We revealed to Mûsa (Moses) (saying): "Strike the sea with your stick." And it parted, and each separate part (of that sea water) became like the huge mountain. (63) Then We brought near the others [Fir'aun's (Pharaoh) party] to that place. (64) And We saved Mûsa (Moses) and all those with him. (65) Then We drowned the others. (66) Verily! In this is indeed a sign (or a proof), yet most of them are not believers. (67) And verily, your Lord! He is truly the All-Mighty, the Most Merciful. (68) And recite to them the story of Ibrâhim (Abraham). (69) When he said to his father and his people: "What do you worship?" (70) They said: "We worship idols, and to them we are ever devoted." (71) He said: "Do they hear you, when you call on (them)? (72) "Or do they benefit you or do they harm (you)?" (73) They said: "(Nay), but we found our fathers doing so." (74) He said: "Do you observe that which you have been worshipping,— (75) "You and your ancient fathers? (76) "Verily! they are enemies to me, save the Lord of the 'Alamîn (mankind, jinn and all that exists); (77) "Who has created me, and it is He Who guides me; (78) "And it is He Who feeds me and gives me to drink (79) "And when I am ill, it is He who cures me; (80) "And Who will cause me to die, and then will bring me to life (again); (81) "And Who, I hope will forgive me my faults on the Day of Recompense, (the Day of Resurrection)," (82) My Lord! Bestow Hukm (religious knowledge, right judgement of the affairs and Prophethood) on me, and join me with the righteous, (83)

And when the two bodies saw each other, the people of Moses said: "We are sure to be overtaken." (61) (Moses said: "By no means! my Lord is with me! Soon will He guide me! (62) Then We told Moses by inspiration: "Strike the sea with thy rod." So it divided, and each separate part become like the huge, firm mass of a mountain. (63) And We made the other party approach thither. (64) We delivered Moses and all who were with him; (65) But We drowned the others. (66) Verily in this is a Sign: but most of them do not believe. (67) And verily thy Lord is He the Exalted in Might, Most Merciful. (68) And rehearse to them (something of) Abraham's story. (69) Behold, he said to his father and his people: "What worship ye?" (70) They said: "We worship idols, and we remain constantly in attendance on them." (71) He said: "Do they listen to you when ye call (on them) (72) "Or do you good or harm?" (73) They said: "Nay, but we found our fathers doing thus (what we do)." (74) He said: "Do ye then see whom ye have been worshipping― (75) "Ye and your fathers before you?― (76) "For they are enemies to me; not so the Lord and Cherisher of the Worlds; (77) "Who created me, and it is He Who guides me; (78) "Who gives me food and drink (79) "And when I am ill, it is He Who cures me; (80) "Who will cause me to die, and then to live (again); (81) "And Who, I hope will forgive me my faults on the Day of Judgment… (82) O my Lord! Bestow wisdom on me, and join me with the righteous; (83)

Puis, quand les deux partis se virent, les compagnons de Moïse dirent: «Nous allons être rejoints». (61) Il dit: «Jamais, car j’ai avec moi mon Seigneur qui va me guider». (62) Alors Nous révélâmes à Moïse: «Frappe la mer de ton bâton». Elle se fendit alors, et chaque versant fut comme une énorme montagne. (63) Nous fîmes approcher les autres [Pharaon et son peuple]. (64) Et Nous sauvâmes Moïse et tous ceux qui étaient avec lui; (65) ensuite Nous noyâmes les autres. (66) Voilà bien là un prodige, mais la plupart d’entre eux ne croient pas. (67) Et ton Seigneur, c’est en vérité Lui le Tout Puissant, le Très Miséricordieux. (68) Et récite-leur la nouvelle d’Abraham: (69) Quand il dit à son père et à son peuple: «Qu’adorez-vous?» (70) Ils dirent: «Nous adorons des idoles et nous leurs restons attachés». (71) Il dit: «Vous entendent-elles lorsque vous [les] appelez? (72) ou vous profitent-elles? ou vous nuisent-elles?» (73) Ils dirent: «Non! mais nous avons trouvé nos ancêtres agissant ainsi». (74) Il dit: «Que dites-vous de ce que vous adoriez...? (75) Vous et vos vieux ancêtres? (76) Ils sont tous pour moi des ennemis sauf le Seigneur de l’univers, (77) qui m’a créé, et c’est Lui qui me guide; (78) et c’est Lui qui me nourrit et me donne à boire; (79) et quand je suis malade, c’est Lui qui me guérit, (80) et qui me fera mourir, puis me redonnera la vie, (81) et c’est de Lui que je convoite le pardon de mes fautes le Jour de la Rétribution. (82) Seigneur, accorde-moi sagesse (et savoir) et fais-moi rejoindre les gens de bien (83)

Maka setelah kedua golongan itu saling melihat, berkatalah pengikut-pengikut Musa: "Sesungguhnya kita benar-benar akan tersusul". (61) Musa menjawab: "Sekali-kali tidak akan tersusul; sesungguhnya Tuhanku besertaku, kelak Dia akan memberi petunjuk kepadaku". (62) Lalu Kami wahyukan kepada Musa: "Pukullah lautan itu dengan tongkatmu". Maka terbelahlah lautan itu dan tiap-tiap belahan adalah seperti gunung yang besar. (63) Dan di sanalah Kami dekatkan golongan yang lain [1]. (64) Dan Kami selamatkan Musa dan orang-orang yang besertanya semuanya. (65) Dan Kami tenggelamkan golongan yang lain itu. (66) Sesungguhnya pada yang demikian itu benar-benar merupakan suatu tanda yang besar [mu’jizat] dan tetapi adalah kebanyakan mereka tidak beriman. (67) Dan sesungguhnya Tuhanmu benar-benar Dialah Yang Maha Perkasa lagi Maha Penyayang. (68) Dan bacakanlah kepada mereka kisah Ibrahim. (69) Ketika ia berkata kepada bapaknya dan kaumnya: "Apakah yang kamu sembah?" (70) Mereka menjawab: "Kami menyembah berhala-berhala dan kami senantiasa tekun menyembahnya". (71) Berkata Ibrahim: "Apakah berhala-berhala itu mendengar [do’a]mu sewaktu kamu berdo’a [kepadanya]?, (72) atau [dapatkah] mereka memberi manfa’at kepadamu atau memberi mudharat?" (73) Mereka menjawab: "[Bukan karena itu] sebenarnya Kami mendapati nenek moyang kami berbuat demikian". (74) Ibrahim berkata: "Maka apakah kamu telah memperhatikan apa yang selalu kamu sembah, (75) kamu dan nenek moyang kamu yang dahulu?, (76) karena sesungguhnya apa yang kamu sembah itu adalah musuhku, kecuali Tuhan semesta alam, (77) [yaitu Tuhan] Yang telah menciptakan aku, maka Dialah yang menunjuki aku, (78) dan Tuhanku, Yang Dia memberi makan dan minum kepadaku, (79) dan apabila aku sakit, Dialah Yang menyembuhkan aku, (80) dan Yang akan mematikan aku, kemudian akan menghidupkan aku [kembali], (81) dan Yang amat kuinginkan akan mengampuni kesalahanku pada hari kiamat". (82) [Ibrahim berdo’a]: "Ya Tuhanku, berikanlah kepadaku hikmah dan masukkanlah aku ke dalam golongan orang-orang yang saleh, (83)

Setelah kedua-dua kumpulan itu nampak satu sama lain, berkatalah orang-orang Nabi Musa: Sesungguhnya kita akan dapat ditawan. (61) Nabi Musa menjawab: Tidak! Jangan fikir (akan berlaku yang demikian)! Sesungguhnya aku sentiasa disertai oleh Tuhanku (dengan pemeliharaan dan pertolonganNya), Dia akan menunjuk jalan kepadaku. (62) Lalu Kami wahyukan kepada Nabi Musa: Pukullah laut itu dengan tongkatmu. (Setelah dipukul) maka terbelahlah laut itu (kepada beberapa bahagian), lalu menjadilah air tiap-tiap bahagian yang terbelah itu terangkat seperti gunung yang besar. (63) Dan Kami dekatkan golongan yang lain itu ke situ. (64) Dan Kami selamatkan Nabi Musa serta orang-orang yang bersama dengannya, semuanya. (65) Kemudian Kami tenggelamkan golongan yang lain (yang mengejarnya). (66) Sesungguhnya pada peristiwa yang demikian, terdapat satu tanda (yang membuktikan kekuasaan Allah) dan (dalam pada itu), kebanyakan mereka tidak juga mahu beriman. (67) Dan sesungguhnya Tuhanmu (wahai Muhammad), Dialah sahaja Yang Maha Kuasa, lagi Maha Mengasihani. (68) Dan bacakanlah pula kepada mereka perihal Nabi Ibrahim. (69) Ketika dia berkata kepada bapanya dan kaumnya: Apa yang kamu sembah? (70) Mereka menjawab: Kami menyembah berhala-berhala, maka (kerana memuliakannya) kami berkekalan menyembahnya. (71) Nabi Ibrahim bertanya: Adakah berhala-berhala itu mendengar kamu semasa kamu menyerunya? (72) Atau mereka dapat memberikan sesuatu yang ada manfaatnya kepada kamu ataupun menimpakan sesuatu bahaya? (73) Mereka menjawab: (Tidak satupun!) Bahkan kami dapati datuk nenek kami berbuat demikian. (74) Nabi Ibrahim berkata: Sudahkah kamu berfikir sehingga nampak gunanya benda-benda yang kamu sembah itu? (75) (Yang sekian lama disembah oleh) kamu dan datuk nenek kamu yang dahulu? (76) (Aku bertanya demikian) kerana sesungguhnya berhala-berhala itu ialah musuhKu, (aku tidak menyembah) melainkan Allah Tuhan sekalian alam; (77) Tuhan yang menciptakan daku (dari tiada kepada ada), maka Dialah yang memimpin dan memberi petunjuk kepadaku; (78) Dan Tuhan yang Dialah jua memberiku makan dan memberi minum, (79) Dan apabila aku sakit, maka Dialah yang menyembuhkan penyakitku; (80) Dan (Dialah) yang mematikan daku, kemudian Dia menghidupkan daku; (81) Dan (Dialah) yang aku harap-harapkan supaya mengampunkan dosaku pada hari kiamat; (82) Wahai Tuhanku, berikanlah daku ilmu pengetahuan agama dan hubungkanlah daku dengan orang-orang yang soleh; (83)

Cuando ambos grupos se divisaron, dijeron los compañeros de Musa: Hemos sido alcanzados. (61) Dijo: No, mi Señor está conmigo y Él me guiará. (62) E inspiramos a Musa: Golpea con tu vara en el mar.Y se abrió, y cada lado era como una enorme montaña. (63) Y atrajimos allí a los otros. (64) Salvamos a Musa y a todos los que estaban con él; (65) luego ahogamos a todos los demás. (66) Verdaderamente en eso hay un signo. La mayoría de ellos no eran creyentes. (67) Y es cierto que tu Señor es el Irresistible, el Compasivo. (68) Cuéntales la historia de Ibrahim, (69) cuando le dijo a su padre y a su gente: ¿Qué es lo que adoráis? (70) Dijeron: Adoramos ídolos a cuyo culto estamos dedicados. (71) Dijo: ¿Acaso os escuchan cuando los invocáis? (72) ¿ U os benefician u os perjudican? (73) Dijeron: Sin embargo encontramos a nuestros padres que así hacían. (74) Dijo: ¿Habéis visto lo que adoráis (75) vosotros y vuestros padres antiguos? (76) Ellos son mis enemigos, al contrario del Señor de los mundos. (77) Que me creó y me guía. (78) Que me alimenta y me da de beber (79) y que, cuando estoy enfermo, me cura. (80) Y el que me hará morir y luego me devolverá a la vida. (81) Y de Quien espero con anhelo que me perdone las faltas el Día de la Rendición de cuentas. (82) ¡Señor mío! Dame juicio y tenme entre los justos. (83)