وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ {39} إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ {40} وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقاً نَّبِيّاً {41} إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئاً {42} يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطاً سَوِيّاً {43} يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيّاً {44} يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَن فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيّاً {45} قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْراهِيمُ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ وَاهْجُرْنِي مَلِيّاً {46} قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيّاً {47} وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاء رَبِّي شَقِيّاً {48} فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَكُلّاً جَعَلْنَا نَبِيّاً {49} وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيّاً {50} وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصاً وَكَانَ رَسُولاً نَّبِيّاً {51} سورة مريم (19)

(Resûlüm!) Sen onları pişmanlık ve üzüntü günü hakkında uyar. Çünkü onlar bir gafletin içine dalmış oldukları halde ve henüz iman etmemişken (bakarsın) iş olup bitmiştir. (39) Yeryüzüne ve onun üzerindekilere ancak biz vâris oluruz (her şey gider, biz kalırız) ve onlar ancak bize döndürülürler. (40) Kitap`ta İbrahim`i an. Zira o, sıdkı bütün bir peygamberdi. (41) Bir zaman o babasına dedi ki: Babacığım! Duymayan, görmeyen ve sana hiçbir fayda sağlamayan bir şeye niçin taparsın? (42) Babacığım! Hakikaten sana gelmeyen bir ilim bana geldi. Öyle ise bana uy ki, seni düz yola çıkarayım. (43) Babacığım! Şeytana kulluk etme! Çünkü şeytan, çok merhametli olan Allah`a âsi oldu. (44) Babacığım! Allah tarafından sana azap dokunup da şeytanın yakını olmandan korkuyorum. (45) (Babası:) Ey İbrahim! dedi, sen benim tanrılarımdan yüz mü çeviriyorsun? Eğer vazgeçmezsen, andolsun seni taşlarım! Uzun bir zaman benden uzak dur! (46) İbrahim: Selam sana (esen kal), dedi, Rabbimden senin için mağfiret dileyeceğim. Çünkü O bana karşı çok lütufkârdır. (47) Sizden de, Allah`ın dışında taptığınız şeylerden de uzaklaşıyor ve Rabbime yalvarıyorum. Umulur ki (senin için) Rabbime dua etmemle bedbaht (emeği boşa gitmiş) olmam. (48) Nihayet İbrahim onlardan ve Allah`tan başka taptıkları şeylerden uzaklaşıp bir tarafa çekildiği zaman biz ona İshak ve Yâ`kub`u bağışladık ve her birini peygamber yaptık. (49) Onlara rahmetimizden bağışta bulunduk; kendilerine haklı ve yüksek bir şöhret nasip ettik. (50) (Resûlüm!) Kitap`ta Musa`yı da an. Gerçekten o ihlas sahibi idi ve hem resûl, hem de nebî idi. (51)

Und warne sie vor dem Tag der Verbitterung, wenn alles entschieden werden wird, während sie (jetzt) noch in Sorglosigkeit leben und immer noch nicht glauben. (39) Wir sind es, Die die Erde, und alle, die auf ihr sind, erben werden, und zu Uns werden sie zurückgebracht. (40) Und erwähne in diesem Buch Abraham. Er war ein Wahrhaftiger, ein Prophet, (41) "als er zu seinem Vater sagte: ""O mein Vater, warum verehrst du das, was nicht hört und sieht und dir nichts nützen kann? (42) "O mein Vater, zu mir ist Wissen gekommen, das nicht zu dir kam; so folge mir, ich will dich auf den ebenen Weg leiten. (43) O mein Vater, diene nicht Satan; denn Satan empört sich gegen den Allerbarmer. (44) "O mein Vater, siehe, ich fürchte, es könnte dich die Strafe des Allerbarmers treffen, und dann wirst du ein Freund Satans werden."" (45) ""Er sagte: ""Wendest du dich von meinen Göttern ab, o Abraham? Wenn du (damit) nicht aufhörst, so werde ich dich wahrlich steinigen. Verlaß mich für lange Zeit."" (46) ""Er (Abraham) sagte: ""Friede sei auf dir! Ich will bei meinem Herrn um Vergebung für dich bitten; denn Er ist gnädig gegen mich. (47) ""Und ich werde mich von euch und von dem, was ihr statt Allah anruft, fernhalten; und ich will zu meinem Herrn beten; ich werde durch das Gebet zu meinem Herrn bestimmt nicht unglücklich sein."" (48) "Als er sich nun von ihnen und von dem, was sie statt Allah verehrten, getrennt hatte, da bescherten Wir ihm Isaak und Jakob und machten beide zu Propheten. (49) Und Wir verliehen ihnen Unsere Barmherzigkeit; und Wir gaben ihnen einen guten Ruf und hohes Ansehen. (50) Und erwähne in diesem Buch Moses. Er war wahrlich ein Erwählter; und er war ein Gesandter, ein Prophet. (51)

And warn them (O Muhammad SAW) of the Day of grief and regrets, when the case has been decided, while (now) they are in a state of carelessness, and they believe not[] (39) Verily! We will inherit the earth and whatsoever is thereon. And to Us they all shall be returned, (40) And mention in the Book (the Qur'ân) Ibrâhim (Abraham). Verily! he was a man of truth, a Prophet. (41) When he said to his father: "O my father! Why do you worship that which hears not, sees not and cannot avail you in anything? (42) "O my father! Verily! there has come to me of knowledge that which came not unto you. So follow me. I will guide you to a Straight Path. (43) "O my father! Worship not Shaitân (Satan). Verily! Shaitân (Satan) has been a rebel against the Most Gracious (Allâh) (44) "O my father! Verily! I fear lest a torment from the Most Gracious (Allâh) should overtake you, so that you become a companion of Shaitân (Satan) (in the Hell-fire)." [Tafsir Al-Qurtubî] (45) He (the father) said: "Do you reject my gods, O Ibrâhim (Abraham)? If you stop not (this), I will indeed stone you. So get away from me safely (before I punish you)." (46) Ibrâhim (Abraham) said: "Peace be on you! I will ask Forgiveness of my Lord for you. Verily! He is unto me, Ever Most Gracious. (47) "And I shall turn away from you and from those whom you invoke besides Allâh. And I shall call upon my Lord; and I hope that I shall not be unblest in my invocation to my Lord." (48) So when he had turned away from them and from those whom they worshipped besides Allâh, We gave him Ishâq (Isaac) and Ya'qûb (Jacob), and each one of them We made a Prophet. (49) And We gave them of Our Mercy (a good provision in plenty), and We granted them honour on the tongues (of all the nations, i.e everybody remembers them with a good praise).[] (50) And mention in the Book (this Qur'ân) Mûsa (Moses). Verily! he was chosen and he was a Messenger (and) a Prophet (51)

But warn them of the Day of Distress, when the matter will be determined: for (behold) they are negligent and they do not believe! (39) It is We Who will inherit the earth, and all beings thereon: to Us will they all be returned. (40) Also mention in the Book (the story of) Abraham: he was a man of Truth, a prophet. (41) Behold, he said to his father: "O my father! why worship that which heareth not and seeth not, and can profit thee nothing? (42) "O my father! To me hath come knowledge which hath not reached thee: so follow me: I will guide thee to a Way that is even and straight. (43) "O my father! serve not Satan: for Satan is a rebel against (Allah) Most Gracious. (44) "O my father! I fear lest a Penalty afflict thee from (Allah) Most Gracious, so that thou become to Satan a friend." (45) (The father) replied: "Dost thou hate my gods, O Abraham? If thou forbear not, I will indeed stone thee: now get away from me for a good long while!" (46) Abraham said: "Peace be on thee: I will pray to my Lord for thy forgiveness: for He is to me Most Gracious. (47) "And I will turn away from you (all) and from those whom ye invoke besides Allah: I will call on my Lord: Perhaps, by my prayer to my Lord, I shall be not unblest." (48) When he had turned away from them and from those whom they worshipped besides Allah, We bestowed on him Isaac and Jacob, and each one of them We made a prophet. (49) And We bestowed of Our Mercy on them, and We granted them lofty honour on the tongue of truth. (50) Also mention in the Book (the story of) Moses: for he was specially chosen and he was an messenger (and) a prophet. (51)

Et avertis-les du jour du Regret(1), quand tout sera réglé; alors qu’ils sont [dans ce monde] inattentifs et qu’ils ne croient pas. (39) C’est Nous, en vérité, qui hériterons la terre et tout ce qui s’y trouve, et c’est à Nous qu’ils seront ramenés. (40) Et mentionne dans le Livre, Abraham. C’était un très véridique et un Prophète. (41) Lorsqu’il dit à son père: «Ô mon père, pourquoi adores-tu ce qui n’entend ni ne voit, et ne te profite en rien? (42) Ô mon père, il m’est venu de la science ce que tu n’as pas reçu; suis-moi, donc, je te guiderai sur une voie droite. (43) Ô mon père, n’adore pas le Diable, car le Diable désobéit au Tout Miséricordieux. (44) Ô mon père, je crains qu’un châtiment venant du Tout Miséricordieux ne te touche et que tu ne deviennes un allié du Diable». (45) Il dit: «Ô Abraham, aurais-tu du dédain pour mes divinités? Si tu ne cesses pas, certes je te lapiderai, éloigne-toi de moi pour bien longtemps». (46) «Paix sur toi», dit Abraham. «J’implorerai mon Seigneur de te pardonner car Il m’a toujours comblé de Ses bienfaits. (47) Je me sépare de vous, ainsi que de ce que vous invoquez, en dehors d’Allah, et j’invoquerai mon Seigneur. J’espère ne pas être malheureux dans mon appel à mon Seigneur». (48) Puis, lorsqu’il se fut séparé d’eux et de ce qu’ils adoraient en dehors d’Allah, Nous lui fîmes don d’Isaac et de Jacob; et de chacun Nous fîmes un prophète. (49) Et Nous leur donnâmes de par Notre miséricorde, et Nous leur accordâmes un langage sublime de vérité. (50) Et mentionne dans le Livre Moïse. C’était vraiment un élu, et c’était un Messager et un prophète. (51)

Dan berilah mereka peringatan tentang hari penyesalan, [yaitu] ketika segala perkara telah diputus. Dan mereka dalam kelalaian dan mereka tidak [pula] beriman. (39) Sesungguhnya Kami mewarisi bumi [1] dan semua orang-orang yang ada di atasnya, dan hanya kepada Kamilah mereka dikembalikan. (40) Ceritakanlah [hai Muhammad] kisah Ibrahim di dalam Al Kitab [Al Qur’an] ini. Sesungguhnya ia adalah seorang yang sangat membenarkan [2] lagi seorang Nabi. (41) Ingatlah ketika ia berkata kepada bapaknya: "Wahai bapakku, mengapa kamu menyembah sesuatu yang tidak mendengar, tidak melihat dan tidak dapat menolong kamu sedikit pun? (42) Wahai bapakku, sesungguhnya telah datang kepadaku sebahagian ilmu pengetahuan yang tidak datang kepadamu, maka ikutilah aku, niscaya aku akan menunjukkan kepadamu jalan yang lurus. (43) Wahai bapakku, janganlah kamu menyembah syaitan. Sesungguhnya syaitan itu durhaka kepada Tuhan Yang Maha Pemurah. (44) Wahai bapakku, sesungguhnya aku khawatir bahwa kamu akan ditimpa azab dari Tuhan Yang Maha Pemurah, maka kamu menjadi kawan bagi syaitan". (45) Berkata bapaknya: "Bencikah kamu kepada tuhan-tuhanku, hai Ibrahim? Jika kamu tidak berhenti, maka niscaya kamu akan kurajam, dan tinggalkanlah aku buat waktu yang lama". (46) Berkata Ibrahim: "Semoga keselamatan dilimpahkan kepadamu, aku akan meminta ampun bagimu kepada Tuhanku. Sesungguhnya Dia sangat baik kepadaku. (47) Dan aku akan menjauhkan diri daripadamu dan dari apa yang kamu seru selain Allah, dan aku akan berdo’a kepada Tuhanku, mudah-mudahan aku tidak akan kecewa dengan berdo’a kepada Tuhanku". (48) Maka ketika Ibrahim sudah menjauhkan diri dari mereka dan dari apa yang mereka sembah selain Allah, Kami anugerahkan kepadanya Ishaq, dan Ya’qub. Dan masing-masingnya Kami angkat menjadi nabi. (49) Dan Kami anugerahkan kepada mereka sebagian dari rahmat Kami dan Kami jadikan mereka buah tutur yang baik lagi tinggi. (50) Dan ceritakanlah [hai Muhammad kepada mereka], kisah Musa di dalam Al Kitab [Al Qur’an] ini. Sesungguhnya ia adalah seorang yang dipilih dan seorang rasul dan nabi. (51)

Dan berilah amaran (wahai Muhammad) kepada umat manusia seluruhnya tentang hari penyesalan iaitu hari diselesaikan perbicaraan perkara masing-masing pada masa mereka (yang ingkar) di dunia ini berada dalam kelalaian serta mereka pula tidak mahu beriman. (39) Sesungguhnya Kamilah yang mewarisi bumi dan segala makhluk yang ada di atasnya; dan kepada Kamilah mereka akan dikembalikan. (40) Dan bacakanlah (wahai Muhammad) di dalam Kitab (Al-Quran) ini perihal Nabi Ibrahim; sesungguhnya adalah dia seorang yang amat benar, lagi menjadi Nabi. (41) Ketika dia berkata kepada bapanya: Wahai ayahku, mengapa ayah menyembah benda yang tidak mendengar dan tidak melihat serta tidak dapat menolongmu sedikitpun?. (42) Wahai ayahku, sesungguhnya telah datang kepadaku dari ilmu pengetahuan yang tidak pernah datang kepadamu oleh itu ikutlah daku; aku akan memimpinmu ke jalan yang betul. (43) Wahai ayahku, janganlah ayah menyembah Syaitan, sesungguhnya Syaitan itu adalah menderhaka kepada Allah yang melimpah-limpah rahmatNya. (44) Wahai ayahku, sesungguhnya aku bimbang bahawa ayah akan kena azab dari (Allah) Ar-Rahman disebabkan ayah menyembah yang lainnya; maka dengan sebab itu akan menjadilah ayah rakan bagi Syaitan di dalam Neraka. (45) (Bapanya) menjawab: Patutkah engkau bencikan tuhan-tuhanku, wahai Ibrahim? Demi sesungguhnya jika engkau tidak berhenti daripada menyeru dan menasihati daku sudah tentu aku akan melontarmu dengan batu dan (ingatlah lebih baik) engkau tinggalkan daku sepanjang masa. (46) Nabi Ibrahim berkata: Selamat tinggallah ayah; aku akan memohon kepada Tuhanku mengampuni dosamu; sesungguhnya Dia sentiasa melimpahkan kemurahan ihsanNya kepadaku. (47) Dan aku akan membawa diri meninggalkan kamu semua serta apa yang kamu sembah yang lain dari Allah dan aku akan beribadat kepada Tuhanku dengan ikhlas; mudah-mudahan aku dengan ibadatku kepada Tuhanku itu tidak menjadi hampa (dan derhaka seperti kamu). (48) Maka apabila dia berhijrah meninggalkan mereka dan apa yang mereka sembah yang lain dari Allah, Kami kurniakan kepadanya: Ishak (anaknya) dan Yaakub (cucunya) dan kedua-duanya Kami jadikan berpangkat Nabi. (49) Dan Kami kurniakan kepada mereka dari rahmat Kami dan Kami jadikan bagi mereka sebutan dan pujian yang tinggi dalam kalangan umat manusia. (50) Dan bacakanlah (wahai Muhammad) di dalam Kitab (Al-Quran) ini perihal Nabi Musa; sesungguhnya dia adalah orang pilihan dan adalah dia seorang Rasul, lagi Nabi. (51)

Y adviérteles del Día de la Lamentación cuando el asunto quede decidido. Y sin embargo ellos están descuidados y no creen. (39) Es cierto que Nosotros heredaremos la tierra y a quien haya en ella y a Nosotros regresarán. (40) Y recuerda en el Libro a Ibrahim, él fue realmente sincero y profeta. (41) Cuando dijo a su padre: ¡Padre mío! ¿Por qué adoras lo que ni oye ni ve ni te sirve de nada? (42) ¡Padre! Me ha llegado un conocimiento que no te ha llegado a ti, sígueme y te guiaré por un camino llano. (43) ¡Padre! No adores al Shaytán, pues ciertamente el Shaytán es rebelde con el Misericordioso. (44) ¡Padre! Temo de verdad que te llegue un castigo del Misericordioso y seas de los que acompañen al Shaytán. (45) Dijo: ¿Acaso desprecias a mis dioses, Ibrahim? Si no dejas de hacerlo te lapidaré; aléjate de mí durante mucho tiempo. (46) Dijo: Paz contigo, pediré perdón por ti a mi Señor, es cierto que Él es Complaciente conmigo. (47) Me alejaré de vosotros y de lo que adoráis fuera de Allah e invocaré a mi Señor, tal vez no quede decepcionado en mi súplica de Él. (48) Y cuando los dejó junto a todo lo que adoraban fuera de Allah, le concedimos a Ishaq y a Yaqub y a ambos los hicimos profetas. (49) Les concedimos parte de Nuestra misericordia y les dimos una lengua de veracidad, sublime. (50) Y recuerda en el Libro a Musa, él estaba entregado y fue mensajero y profeta. (51)