فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيّاً {26} فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئاً فَرِيّاً {27} يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيّاً {28} فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيّاً {29} قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيّاً {30} وَجَعَلَنِي مُبَارَكاً أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيّاً {31} وَبَرّاً بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيّاً {32} وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيّاً {33} ذَلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ {34} مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْراً فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ {35} وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ {36} فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ {37} أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا لَكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ {38} سورة مريم (19)

"Ye, iç. Gözün aydın olsun! Eğer insanlardan birini görürsen de ki: Ben, çok merhametli olan Allah`a oruç adadım; artık bugün hiçbir insanla konuşmayacağım." (26) Nihayet onu (kucağında) taşıyarak kavmine getirdi. Dediler ki: Ey Meryem! Hakikaten sen iğrenç bir şey yaptın! (27) Ey Harun`un kız kardeşi! Senin baban kötü bir insan değildi; annen de iffetsiz değildi. (28) Bunun üzerine Meryem çocuğu gösterdi. "Biz, dediler, beşikteki bir sabi ile nasıl konuşuruz?" (29) Çocuk şöyle dedi: "Ben Allah`ın kuluyum. O, bana Kitab`ı verdi ve beni peygamber yaptı." (30) "Nerede olursam olayım, O beni mübarek kıldı yaşadığım sürece bana namazı ve zekâtı emretti." (31) "Beni anneme saygılı kıldı beni bedbaht bir zorba yapmadı." (32) "Doğduğum gün, öleceğim gün ve diri olarak kabirden kaldırılacağım gün esenlik banadır." (33) İşte, hakkında şüphe ettikleri Meryem oğlu İsa -hak söz olarak- budur. (34) Allah`ın bir evlat edinmesi, olur şey değildir. O, bundan münezzehtir. Bir işe hükmettiği zaman, ona sadece "Ol!" der, ve hemen olur. (35) (İsa şunu da söyledi:) Muhakkak ki Allah, benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir. Öyle ise O`na kulluk ediniz. İşte doğru yol budur. (36) Sonra guruplar kendi aralarında ayrılığa düştüler. Büyük güne şahit olunduğu zamanda vay o kafirlerin haline! (37) Onlar, bizim huzurumuza çıkacakları gün (başlarına gelecek olanları) ne iyi duyarlar ve ne iyi görürler (bir görsen)! Fakat o zalimler bugün açık bir sapıklık içindedirler. (38)

"So iß und trink und sei frohen Mutes. Und wenn du einen Menschen siehst, dann sprich: »Ich habe dem Allerbarmer zu fasten gelobt, darum will ich heute mit keinem Menschen reden.«"" (26) ""Dann brachte sie ihn auf dem Arm zu den Ihren. Sie sagten: ""O Maria, du hast etwas Unerhörtes getan. (27) ""O Schwester Aarons, dein Vater war kein Bösewicht, und deine Mutter war keine Hure."" (28) ""Da zeigte sie auf ihn. Sie sagten: ""Wie sollen wir zu einem reden, der noch ein Kind in der Wiege ist?"" (29) ""Er (Jesus) sagte: ""Ich bin ein Diener Allahs; Er hat mir das Buch gegeben und mich zu einem Propheten gemacht. (30) "Und Er gab mir Seinen Segen, wo ich auch sein möge, und Er befahl mir Gebet und Zakah, solange ich lebe; (31) und ehrerbietig gegen meine Mutter (zu sein); Er hat mich nicht gewalttätig und unselig gemacht. (32) "Und Friede war über mir an dem Tage, als ich geboren wurde, und (Friede wird über mir sein) an dem Tage, wenn ich sterben werde, und an dem Tage, wenn ich wieder zum Leben erweckt werde."" (33) "Dies ist Jesus, Sohn der Maria - (dies ist) eine Aussage der Wahrheit, über die sie uneins sind. (34) "Es geziemt Allah nicht, Sich einen Sohn zu nehmen. Gepriesen sei Er! Wenn Er etwas beschließt, so spricht Er nur: ""Sei!"" und es ist. (35) """"Wahrlich, Allah ist mein Herr und euer Herr. So dient Ihm! Das ist ein gerader Weg."" (36) "Doch die Parteien wurden uneinig untereinander; wehe darum denen, die ungläubig sind; sie werden einen großen Tag erleben. (37) Wie gut wird ihr Hören und Sehen an dem Tage sein, wo sie zu Uns kommen werden! Heute aber befinden sich die Frevler in offenbarem Irrtum. (38)

"So eat and drink and be glad, And if you see any human being, say: 'Verily! I have vowed a fast unto the Most Gracious (Allâh) so I shall not speak to any human being this day.'" (26) Then she brought him (the baby) to her people, carrying him. They said: "O Mary! Indeed you have brought a thing Fariyy (a mighty thing). (Tafsir At-Tabari) (27) "O sister (i.e. the like) of Hârûn (Aaron) []! Your father was not a man who used to commit adultery, nor your mother was an unchaste woman." (28) Then she pointed to him. They said: "How can we talk to one who is a child in the cradle?[]" (29) "He ['Īsā (Jesus)] said: Verily! I am a slave of Allâh, He has given me the Scripture and made me a Prophet;[]" (30) "And He has made me blessed wheresoever I be, and has enjoined on me Salât (prayer), and Zakât, as long as I live." (31) "And dutiful to my mother, and made me not arrogant, unblest. (32) "And Salâm (peace) be upon me the day I was born, and the day I die, and the day I shall be raised alive!" (33) Such is 'Īsā (Jesus), son of Maryam (Mary). (it is) a statement of truth, about which they doubt (or dispute) (34) It befits not (the Majesty of) Allâh that He should beget a son [this refers to the slander of Christians against Allâh, by saying that 'Īsā (Jesus) is the son of Allâh]. Glorified (and Exalted is He above all that they associate with Him). When He decrees a thing, He only says to it, "Be!" and it is[] (35) ['Īsā (Jesus) said]: "And verily Allâh is my Lord and your Lord. So worship Him (Alone). That is the Straight Path. (Allâh's religion of Islâmic Monotheism which He did ordain for all of His Prophets)." [Tafsir At-Tabarî] (36) Then the sects differed [i.e. the Christians about 'Īsā (Jesus) A.S.], so woe unto the disbelievers [those who gave false witness by saying that 'Īsā (Jesus) is the son of Allâh] from the Meeting of a great Day (i.e. the Day of Resurrection, when they will be thrown in the blazing Fire)[]. (37) How clearly will they (polytheists and disbelievers in the Oneness of Allâh) see and hear, the Day when they will appear before Us! But the Zalimûn (polytheists and wrong-doers) today are in plain error (38)

"So eat and drink and cool (thine) eye. And if thou dost see any man say `I have vowed a fast to (Allah) Most Gracious, and this day will I enter into no talk with any human being.' " (26) At length she brought the (babe) to her people, carrying him (in her arms). they said: "O Mary! truly an amazing thing hast thou brought! (27) "O sister of Aaron! thy father was not a man of evil, nor thy mother a woman unchaste!" (28) But she pointed to the babe. They said: "How can we talk to one who is a child in the cradle?" (29) He said: "I am indeed a servant of Allah: He hath given me revelation and made me a prophet; (30) "And He hath made me Blessed wheresoever I be, and hath enjoined on me Prayer and Charity as long as I live; (31) "(He) hath made me kind to my mother, and not overbearing or miserable; (32) "So Peace is on me the day I was born, the day that I die and the day that I shall be raised up to life (again)"! (33) Such (was) Jesus the son of Mary: (it is) a statement of truth, about which they (vainly) dispute. (34) It is not befitting to (the majesty of) Allah that He should beget a son. Glory be to Him! When He determines a matter, He only says to it "Be", and it is. (35) Verily Allah is my Lord and your Lord: Him therefore serve ye: this is a Way that is straight. (36) But the sects differ among themselves: and woe to the Unbelievers because of the (coming) Judgment of a momentous Day! (37) How plainly will they see and hear, the Day that they will appear before Us! but the unjust today are in error manifest! (38)

Mange donc et bois et que ton œil se réjouisse! Si tu vois quelqu’un d’entre les humains, dis [lui:] «Assurément, j’ai voué un jeûne au Tout Miséricordieux: je ne parlerai donc aujourd’hui à aucun être humain». (26) Puis elle vint auprès des siens en le portant [le bébé]. Ils dirent: «Ô Marie, tu as fait une chose monstrueuse! (27) «Sœur de Hārūn(1), ton père n’était pas un homme de mal et ta mère n’était pas une prostituée». (28) Elle fit alors un signe vers lui [le bébé]. Ils dirent: «Comment parlerions-nous à un bébé au berceau?» (29) Mais (le bébé) dit: «Je suis vraiment le serviteur d’Allah. Il m’a donné le Livre et m’a désigné Prophète. (30) Où que je sois, Il m’a rendu béni; et Il m’a recommandé, tant que je vivrai, la prière et la Zakāt(2); (31) et la bonté envers ma mère. Il ne m’a fait ni violent ni malheureux. (32) Et que la paix soit sur moi le jour où je naquis, le jour où je mourrai, et le jour où je serai ressuscité vivant.» (33) Tel est Issa (Jésus), fils de Marie: parole de vérité, dont ils doutent. (34) Il ne convient pas à Allah de S’attribuer un fils. Gloire et Pureté à Lui! Quand Il décide d’une chose, Il dit seulement: «Sois!» et elle est. (35) Certes, Allah est mon Seigneur tout comme votre Seigneur. Adorez-le donc. Voilà un droit chemin». (36) [par la suite,] les sectes divergèrent entre elles. Alors, malheur aux mécréants lors de la vue d’un jour terrible(3)! (37) Comme ils entendront et verront bien le jour où ils viendront à Nous! Mais aujourd’hui, les injustes sont dans un égarement évident. (38)

Maka makan, minum dan bersenang hatilah kamu. Jika kamu melihat seorang manusia, maka katakanlah: ’Sesungguhnya aku telah bernazar berpuasa untuk Tuhan Yang Maha Pemurah, maka aku tidak akan berbicara dengan seorang Manusiapun pada hari ini.’" (26) Maka Maryam membawa anak itu kepada kaumnya dengan menggendongnya. Kaumnya berkata: "Hai Maryam, sesungguhnya kamu telah melakukan sesuatu yang amat mungkar. (27) Hai saudara perempuan Harun [1] ayahmu sekali-kali bukanlah seorang yang jahat dan ibumu sekali-kali bukanlah seorang pezina", (28) maka Maryam menunjuk kepada anaknya. Mereka berkata: "Bagaimana kami akan berbicara dengan anak kecil yang masih dalam ayunan?" (29) Berkata ’Isa: "Sesungguhnya aku ini hamba Allah, Dia memberiku Al Kitab [Injil] dan Dia menjadikan aku seorang nabi, (30) dan Dia menjadikan aku seorang yang diberkati di mana saja aku berada, dan Dia memerintahkan kepadaku [mendirikan] shalat dan [menunaikan] zakat selama aku hidup; (31) dan berbakti kepada ibuku, dan Dia tidak menjadikan aku seorang yang sombong lagi celaka. (32) Dan kesejahteraan semoga dilimpahkan kepadaku, pada hari aku dilahirkan, pada hari aku meninggal dan pada hari aku dibangkitkan hidup kembali". (33) Itulah ’Isa putera Maryam, yang mengatakan perkataan yang benar, yang mereka berbantah-bantahan tentang kebenarannya. (34) Tidak layak bagi Allah mempunyai anak, Maha Suci Dia. Apabila Dia telah menetapkan sesuatu, maka Dia hanya berkata kepadanya: "Jadilah", maka jadilah ia. (35) Sesungguhnya Allah adalah Tuhanku dan Tuhanmu, maka sembahlah Dia oleh kamu sekalian. Ini adalah jalan yang lurus. (36) Maka berselisihlah golongan-golongan [yang ada] di antara mereka. [2] Maka kecelakaanlah bagi orang-orang kafir pada waktu menyaksikan hari yang besar. (37) Alangkah terangnya pendengaran mereka dan alangkah tajamnya penglihatan mereka pada hari mereka datang kepada Kami. Tetapi orang-orang yang zalim pada hari ini [di dunia] berada dalam kesesatan yang nyata. (38)

Maka makanlah dan minumlah serta bertenanglah hati dari segala yang merunsingkan. Kemudian kalau engkau melihat seseorang manusia, maka katakanlah: Sesungguhnya aku bernazar diam membisu kerana (Allah) Ar-Rahman; (setelah aku menyatakan yang demikian) maka aku tidak akan berkata-kata kepada sesiapapun dari kalangan manusia pada hari ini. (26) Kemudian baliklah dia kepada kaumnya dengan mendokong anaknya mereka pun menempelaknya dengan berkata: Wahai Mariam! Sesungguhnya engkau telah melakukan suatu perkara yang besar salahnya! (27) Wahai saudara perempuan Harun, bapamu bukanlah seorang yang buruk akhlaknya, dan ibumu pula bukanlah seorang perempuan jahat! (28) Maka Mariam segera menunjuk kepada anaknya. Mereka berkata (dengan hairannya): Bagaimana kami boleh berkata-kata dengan seorang yang masih kanak-kanak dalam buaian? (29) Dia menjawab: Sesungguhnya aku ini hamba Allah; Dia telah memberikan kepadaku Kitab (Injil) dan Dia telah menjadikan daku seorang Nabi. (30) Dan Dia menjadikan daku seorang yang berkat di mana sahaja aku berada dan diperintahkan daku mengerjakan sembahyang dan memberi zakat selagi aku hidup. (31) Serta (diperintahkan daku) taat dan berbuat baik kepada ibuku dan Dia tidak menjadikan daku seorang yang sombong takbur atau derhaka. (32) Dan segala keselamatan serta kesejahteraan dilimpahkan kepadaku pada hari aku diperanakkan dan pada hari aku mati, serta pada hari aku dibangkitkan hidup semula (pada hari kiamat). (33) Yang demikian sifat-sifatnya itulah Isa Ibni Mariam. Keterangan yang tersebut ialah keterangan yang sebenar-benarnya, yang mereka ragu-ragu dan berselisihan padanya. (34) Tiadalah layak bagi Allah mempunyai anak. Maha Sucilah Dia. Apabila menetapkan jadinya sesuatu perkara, maka hanyalah Dia berfirman kepadanya: Jadilah engkau, lalu menjadilah ia. (35) Dan sesungguhnya Allah ialah Tuhanku dan Tuhan kamu maka sembahlah kamu akan Dia inilah jalan yang betul (lurus). (36) Kemudian, golongan-golongan (dari kaumnya) itu berselisihan sesama sendiri. Maka kecelakaanlah bagi orang-orang kafir (yang berselisihan) itu, dari apa yang disaksikan pada hari yang besar huru-haranya. (37) Sungguh jelas pendengaran dan penglihatan mereka yang kafir itu semasa mereka datang mengadap Kami pada hari akhirat. Tetapi orang-orang yang zalim (dengan perbuatan kufur dan maksiat) pada masa di dunia ini, berada dalam kesesatan yang nyata (38)

Come y bebe, y refresca tus ojos. Y si ves a algún humano dile: He hecho promesa de ayuno al Misericordioso y hoy no puedo hablar con nadie. (26) Y llegó a su gente llevándolo en sus brazos, dijeron: ¡Maryam! Has traído algo muy grave. (27) ¡Hermana de Harún! Tu padre no ha sido un hombre de mal ni tu madre una fornicadora. (28) Entonces hizo un gesto señalándolo, dijeron: ¿Cómo vamos a hablar con un niño de pecho? (29) Dijo: Yo soy el siervo de Allah. Él me ha dado el Libro y me ha hecho profeta. (30) Y me ha hecho bendito dondequiera que esté y me ha encomendado la Oración y la purificación* mientras viva. (31) Y ser bondadoso con mi madre; no me ha hecho ni insolente ni rebelde. (32) La paz sea sobre mí el día en que nací, el día de mi muerte y el día en que sea devuelto a la vida. (33) Ese es Isa, el hijo de Maryam, la palabra de la Verdad, sobre el que dudan. (34) No es propio de Allah tomar ningún hijo. ¡Gloria a Él! Cuando decide algo, sólo dice: Sea, y es. (35) Y verdaderamente Allah es mi Señor y el vuestro, adoradlo pues. Este es un camino recto. (36) Pero los partidos que había entre ellos discreparon.¡Perdición para los que no creyeron porque habrán de comparecer en un día transcendente! (37) ¡Cómo verán y cómo oirán el día que vengan a Nos! Pero hoy los injustos están en un claro extravío. (38)