إِذْ دَخَلُواْ عَلَيْهِ فَقَالُواْ سَلاماً قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ {52} قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ {53} قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ {54} قَالُواْ بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ {55} قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ {56} قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ {57} قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ {58} إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ {59} إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ {60} فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ {60} قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ {62} قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ {63} وَأَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ {64} فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ {65} وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ {66} وَجَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ {67} قَالَ إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ {68} وَاتَّقُوا اللّهَ وَلاَ تُخْزُونِ {69} قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ {70} سورة الحجر (15) ص

Onun yanına girdikleri zaman, "selam" dediler. (İbrahim:) Biz sizden çekiniyoruz, dedi. (52) Dediler ki: Korkma; biz sana bilgin bir oğul müjdeliyoruz. (53) (İbrahim:) Bana ihtiyarlık çökmesine rağmen beni müjdeliyor musunuz? Beni ne ile müjdeliyorsunuz? dedi. (54) Sana gerçeği müjdeledik, sakın ümitsizliğe düşenlerden olma! dediler. (55) (İbrahim) dedi ki: Rabbinin rahmetinden, sapıklardan başka kim ümit keser? (56) ``Ey elçiler! (Başka) ne işiniz var?" dedi. (57) Dediler ki: "Biz, suçlu bir topluma (onları helâk etmeye) gönderildik." (58) "Ancak Lût ailesi hariç. Onların hepsini kurtaracağız." (59) "(Fakat Lût`un) karısı müstesna; biz onun geri kalanlardan olmasını takdir ettik." (60) (61) Elçiler Lût ailesine gelince, Lût onlara: "Hakikaten siz tanınmayan kimselersiniz" dedi. (61) (62) Elçiler Lût ailesine gelince, Lût onlara: "Hakikaten siz tanınmayan kimselersiniz" dedi. (62) Dediler ki: "Bilakis, biz sana, onların şüphe etmekte oldukları şeyi (azabı ve helâkı) getirdik. (63) Sana gerçeği getirdik; biz, hakikaten doğru söyleyenleriz. (64) Gecenin bir bölümünde aile fertlerini yola çıkar, sen de arkalarından yürü. Sizden hiç kimse, sakın dönüp de ardına bakmasın, istenen yere gidin." (65) Ona (Lût`a) şu hükmümüzü vahyettik: "Sabaha çıkarlarken mutlaka onların ardı kesilmiş olacaktır." (66) Şehir halkı, birbirlerini kutlayarak, (meleklerin yanına) geldiler. (67) (68) (Lût) onlara "Bunlar benim misafirimdir. Sakın beni utandırmayın; Allah`tan korkun, beni rezil etmeyin!" dedi. (68) (69) (Lût) onlara "Bunlar benim misafirimdir. Sakın beni utandırmayın; Allah`tan korkun, beni rezil etmeyin!" dedi. (69) "Biz seni, elâlemin işine karışmaktan men etmemiş miydik?" dediler. (70)

"als sie bei ihm eintraten und sprachen: ""Friede!"", und er sagte: ""Wir haben Angst vor euch."" (52) ""Sie sprachen: ""Fürchte dich nicht, wir bringen dir frohe Kunde von einem hochbegabten Knaben."" (53) ""Er sagte: ""Bringt ihr mir die frohe Kunde ungeachtet dessen, daß ich vom Alter getroffen bin? Welche frohe Kunde bringt ihr denn?"" (54) ""Sie sprachen: ""Wir haben dir die frohe Kunde wahrheitsgemäß überbracht; sei darum nicht einer derjenigen, die die Hoffnung aufgeben."" (55) ""Er sagte: ""Und wer außer den Verirrten zweifelt an der Barmherzigkeit seines Herrn?"" (56) ""Er sagte: ""Was ist euer Auftrag, ihr Boten?"" (57) ""Sie sprachen: ""Wir sind zu einem schuldigen Volk entsandt worden, (58) "ausgenommen die Anhänger Lots, die wir alle erretten sollen, (59) "bis auf seine Frau. Wir bestimmten, daß sie unter denen sein wird, die zurückbleiben."" (60) "Als die Boten zu den Anhängern Lots kamen, (61) "da sagte er: ""Wahrlich, ihr seid (uns) unbekannte Leute."" (62) ""Sie sprachen: ""Nein, aber wir sind mit dem zu dir gekommen, woran sie zweifelten. (63) "Und wir sind mit der Gerechtigkeit zu dir gekommen, und gewiß, wir sind wahrhaftig. (64) "So mache dich mit den Deinen in einer nächtlichen Stunde fort und ziehe hinter ihnen her. Und keiner von euch soll sich umwenden, sondern geht, wohin euch befohlen werden wird."" (65) "Und Wir verkündeten ihm in dieser Angelegenheit, daß die Wurzel jener (Leute) am Morgen ausgerottet werden sollte. (66) Und das Volk der Stadt kam voller Freude. (67) "Er sagte: ""Das sind meine Gäste, so tut mir keine Schande an. (68) ""Und fürchtet Allah und stürzt mich nicht in Schmach."" (69) ""Sie sagten: ""Haben wir dir nicht verboten, Leute (aufzunehmen)?"" (70)

When they entered unto him, and said: Salâm (peace)! [Ibrâhim (Abraham)] said: "Indeed! We are afraid of you." (52) They (the angels) said: "Do not be afraid! We give you glad tidings of a boy (son) possessing much knowledge and wisdom." (53) [Ibrâhim (Abraham)] said: "Do you give me glad tidings (of a son) when old age has overtaken me? Of what then is your news?" (54) They (the angels) said: "We give you glad tidings in truth. So be not of the despairing." (55) [Ibrâhim (Abraham)] said: "And who despairs of the Mercy of his Lord except those who are astray?" (56) [Ibrâhim (Abraham) again] said: "What then is the business on which you have come, O Messengers?" (57) They (the angels) said: "We have been sent to a people who are Mujrimûn (criminals, disbelievers, polytheists, sinners). (58) "(All) except the family of Lut (Lot). Them all we are surely going to save (from destruction). (59) "Except his wife, of whom We have decreed that she shall be of those who remain behind (i.e. she will be destroyed)." (60) Then, when the Messengers (the angels) came unto the family of Lut (Lot). (61) He said: "Verily! You are people unknown to me." (62) They said: "Nay, we have come to you with that (torment) which they have been doubting. (63) "And we have brought to you the truth (the news of the destruction of your nation) and certainly, we tell the truth. (64) "Then travel in a part of the night with your family, and you go behind them in the rear, and let no one amongst you look back, but go on to where you are ordered." (65) And We made known this decree to him, that the root of those (sinners) was to be cut off in the early morning. (66) And the inhabitants of the city came rejoicing (at the news of the young men's arrival) (67) [Lut (Lot)] said: "Verily! these are my guests, so shame me not. (68) "And fear Allâh and disgrace me not." (69) They (people of the city) said: "Did we not forbid you to entertaining (or protecting) any of the 'Alamîn (people, foreigners, strangers from us)?" (70)

When they entered his presence and said "Peace!" He said "We feel afraid of you!" (52) They said: "Fear not! We give thee glad tidings of a son endowed with wisdom." (53) He said: "Do ye give me glad tidings that old age has seized me? Of what, then is your good news?" (54) They said: "We give thee glad tidings in truth: be not then in despair!" (55) He said: "And who despairs of the Mercy of his Lord, but such as go astray?" (56) Abraham said: "What then is the business on which ye (have come), O ye messengers (of Allah)?" (57) They said: "We have been sent to a people (deep) in sin. (58) "Excepting the adherents of Lut: them we are certainly (charged) to save (from harm)― all― (59) "Except his wife, who we have ascertained, will be among those who lag behind." (60) At length when the messengers arrived among the adherents of Lut (61) He said: "Ye appear to be uncommon folk." (62) They said: "Yea, we have come to thee to accomplish that of which they doubt. (63) "We have brought to thee that which is inevitably due, and assuredly we tell the truth. (64) "Then travel by night with thy household, when a portion of the night (yet remains), and do thou bring up the rear: let no one amongst you look back, but pass on whither ye are ordered." (65) And We made known this decree to him, that the last remnants of those (sinners) should be cut off by the morning. (66) The inhabitants of the City came in (mad) joy (at news of the young men). (67) Lut said: "These are my guests: disgrace me not: (68) "But fear Allah, and shame me not." (69) They said: "Did we not forbid thee (to speak) for all and sundry?" (70)

Quand ils entrèrent chez lui et dirent: «Salām»(1) - Il dit: «Nous avons peur de vous». (52) Ils dirent: «N’aie pas peur! Nous t’annonçons une bonne nouvelle, [la naissance] d’un garçon plein de savoir». (53) Il dit: «M’annoncez-vous [cette nouvelle] alors que la vieillesse m’a touché? Que m’annoncez-vous donc? » (54) - Ils dirent: «Nous t’annonçons la vérité. Ne sois donc pas de ceux qui désespèrent». (55) - Il dit: «Et qui désespère de la miséricorde de son Seigneur, sinon les égarés?» (56) Et il [leur] dit: «Que voulez-vous, ô envoyés d’Allah?» (57) - Ils dirent: «En vérité, nous sommes envoyés à des gens criminels, (58) à l’exception de la famille de Loṭ que nous sauverons tous (59) sauf sa femme.« Nous (Allah) avions déterminé qu’elle sera du nombre des exterminés. (60) Puis lorsque les envoyés vinrent auprès de la famille de Loṭ(2) (61) celui-ci dit: «Vous êtes [pour moi] des gens inconnus». (62) - Ils dirent: «Nous sommes plutôt venus à toi en apportant (le châtiment) à propos duquel ils doutaient. (63) Et nous venons à toi avec la vérité. Et nous sommes véridiques. (64) Pars donc avec ta famille en parie de nuit et suis leurs arrières; et que nul d’entre vous ne se retourne. Et allez là où on vous le commande». (65) Et Nous lui annonçâmes cet ordre: que ces gens-là, au matin, seront anéantis jusqu’au dernier. (66) Et les habitants de la ville (Sodome) vinrent [à lui] dans la joie. (67) - Il dit: «Ceux-ci sont mes hôtes, ne me déshonorez donc pas. (68) Et craignez Allah. Et ne me couvrez pas d’ignominie.» (69) Ils dirent: «Ne t’avions-nous pas interdit de [recevoir] du monde?» (70)

Ketika mereka masuk ke tempatnya, lalu mereka mengucapkan: "Salaam". Berkata Ibrahim: "Sesungguhnya kami merasa takut kepadamu". (52) Mereka berkata: "Janganlah kamu merasa takut, sesungguhnya kami memberi kabar gembira kepadamu dengan [kelahiran seorang] anak laki-laki [yang akan menjadi] orang yang alim". [1] (53) Berkata Ibrahim: "Apakah kamu memberi kabar gembira kepadaku padahal usiaku telah lanjut, maka dengan cara bagaimanakah [terlaksananya] berita gembira yang kamu kabarkan ini?" (54) Mereka menjawab: "Kami menyampaikan kabar gembira kepadamu dengan benar, maka janganlah kamu termasuk orang-orang yang berputus asa". (55) Ibrahim berkata: "Tidak ada orang yang berputus asa dari rahmat Tuhannya, kecuali orang-orang yang sesat". (56) Berkata [pula] Ibrahim: "Apakah urusanmu yang penting [selain itu], hai para utusan?" (57) Mereka menjawab: "Kami sesungguhnya diutus kepada kaum yang berdosa, (58) kecuali Luth beserta pengikut-pengikutnya. Sesungguhnya Kami akan menyelamatkan mereka semuanya, (59) kecuali isterinya, Kami telah menentukan, bahwa sesungguhnya ia itu termasuk orang-orang yang tertinggal [bersama-sama dengan orang kafir lainnya]". (60) Maka tatkala para utusan itu datang kepada kaum Luth, beserta pengikut-pengikutnya, (61) ia berkata: "Sesungguhnya kamu adalah orang-orang yang tidak dikenal". (62) Para utusan menjawab: "Sebenarnya kami ini datang kepadamu dengan membawa azab yang selalu mereka dustakan. (63) Dan kami datang kepadamu membawa kebenaran dan sesungguhnya kami betul-betul orang-orang benar. (64) Maka pergilah kamu di akhir malam dengan membawa keluargamu, dan ikutilah mereka dari belakang dan janganlah seorangpun di antara kamu menoleh ke belakang [2] dan teruskanlah perjalanan ke tempat yang diperintahkan kepadamu". (65) Dan telah Kami wahyukan kepadanya [Luth] perkara itu, yaitu bahwa mereka akan ditumpas habis di waktu subuh. (66) Dan datanglah penduduk kota itu [ke rumah Luth] dengan gembira [karena] kedatangan tamu-tamu itu. [3] (67) Luth berkata: "Sesungguhnya mereka adalah tamuku; maka janganlah kamu memberi malu [kepadaku], (68) dan bertakwalah kepada Allah dan janganlah kamu membuat aku terhina". (69) Mereka berkata: "Dan bukankah kami telah melarangmu dari [melindungi] manusia?" [4] (70)

Ketika mereka masuk mendapatkannya lalu memberi salam dengan berkata: Selamat sejahtera kepadamu! Dia berkata: Sesungguhnya kami berasa takut kepada kamu. (52) Mereka menjawab: Janganlah engkau takut, sebenarnya kami hendak menggembirakanmu dengan berita bahawa engkau akan beroleh seorang anak lelaki yang bakal menjadi seorang yang berilmu. (53) Nabi Ibrahim berkata: Betulkah kamu menggembirakan daku (dengan berita yang demikian), padahal aku telah tua; maka dengan jalan apakah kamu menggembirakan daku? (54) Mereka menjawab: Kami menggembirakanmu dengan jalan yang sungguh benar; oleh itu janganlah engkau menjadi dari orang-orang yang berputus asa. (55) Nabi Ibrahim berkata: Dan tiadalah sesiapa yang berputus asa dari rahmat Tuhannya melainkan orang-orang yang sesat. (56) Nabi Ibrahim bertanya pula: Apa hal kamu wahai utusan Tuhan? (57) Mereka menjawab: Kami diutus kepada suatu kaum yang berdosa (untuk membinasakan mereka). (58) Melainkan keluarga Nabi Lut; sesungguhnya kami akan menyelamatkan mereka semuanya. (59) Kecuali isterinya; kami telah tentukan (menurut keputusan Tuhan) sesungguhnya dia dari orang-orang yang tinggal (menerima kebinasaan). (60) Maka apabila (malaikat-malaikat) utusan itu datang kepada kaum Nabi Lut, (61) Nabi Lut berkata: Sesungguhnya kamu suatu kaum yang tidak dikenali (serta tidak diketahui baiknya kedatangan kamu). (62) Mereka menjawab: (Kedatangan kami bukan untuk mendukacitakanmu) bahkan kami datang kepadamu untuk membawa azab yang mereka ragu-ragukan kebenarannya. (63) Juga membawa kepadamu perkara yang benar (tentang kebinasaan mereka) dan sesungguhnya kami adalah orang-orang yang benar. (64) Oleh itu, bawalah pergi keluargamu pada waktu malam serta ikutlah di belakang mereka dan janganlah seseorang pun di antara kamu berpaling (ke belakang); serta pergilah terus ke arah yang diperintahkan kamu menujunya. (65) Dan Kami wahyukan kepadanya tentang kesudahan perkara itu; iaitu mereka akan dibinasakan pada waktu pagi, sehingga mereka punah ranah dan terputus keturunannya. (66) Dan (semasa kedatangan mereka) datanglah penduduk bandar itu dengan gembira. (67) Nabi Lut berkata: Sesungguhnya mereka ini tetamuku, maka janganlah kamu memberi malu kepadaku. (68) Dan takutlah kamu kepada Allah serta janganlah kamu menghinakan daku. (69) Mereka menjawab: Bukankah kami telah melarangmu jangan menerima sebarang tetamu dari orang ramai (atau memberi perlindungan kepada mereka)? (70)

Cuando llegaron a él y dijeron: Paz. Dijo: Realmente sentimos recelo de vosotros. (52) Dijeron: No temas, estamos aquí para anunciarte un muchacho sabio. (53) Dijo: ¿Me traéis buenas nuevas a pesar de que me ha llegado la vejez?¿Cómo podéis traérmelas? (54) Dijeron: Te anunciamos buenas nuevas con la verdad, no seas de los que han perdido la esperanza. (55) Dijo: ¿Y quién puede desesperar de la misericordia de su Señor sino los extraviados? (56) Dijo: ¿Y cuál es vuestra misión, mensajeros? (57) Dijeron: Se nos ha enviado a una gente que hace el mal. (58) Con la excepción de la familia de Lut a los que salvaremos a todos, (59) menos a su mujer contra la que hemos decretado que sea de los que se queden atrás. (60) Y cuando llegaron los mensajeros a la familia de Lut. (61) Dijo: Sois unos desconocidos. (62) Dijeron: Por el contrario venimos a ti con lo que ellos ponen en duda. (63) Te hemos traído la verdad y somos ciertamente veraces. (64) Así pues, sal durante la noche con tu familia y guárdales la espalda y que ninguno de vosotros se vuelva a mirar. Id a donde se os mande. (65) Y le inspiramos este mandato: Cuando amanezcan será eliminado hasta el último de ellos. (66) Y llegaron los habitantes de la ciudad alborozados. (67) Dijo: Estos son mis huéspedes, no me deshonréis. (68) Temed a Allah y no me entristezcáis. (69) Dijeron: ¿Acaso no te hemos prohibido que hospedes a nadie? (70)