فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ {15} وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ {16} كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ {17} وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ {18} وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلاً لَّمّاً {19} وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبّاً جَمّاً {20} كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكّاً دَكّاً {21} وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفّاً صَفّاً {22} وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى {23} يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي {24} فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ {25} وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ {26} يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ {27} ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً {28} فَادْخُلِي فِي عِبَادِي {29} وَادْخُلِي جَنَّتِي {30} ص

سورة البلد (90) ص 594
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ {1} وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ {2} وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ {3} لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ {4} أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ {5} يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالاً لُّبَداً {6} أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ {7} ص

İnsan var ya, Rabbi kendisini imtihan edip de ikramda bulunduğunda ve bol nimet verdiğinde "Rabbim bana ikram etti" der. (15) Onu imtihan edip rızkını daralttığında ise "Rabbim beni önemsemedi" der. (16) (17) Hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz, yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz. Haram helal demeden mirası yiyorsunuz. Malı aşırı biçimde seviyorsunuz. (17) (18) Hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz, yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz. Haram helal demeden mirası yiyorsunuz. Malı aşırı biçimde seviyorsunuz. (18) (19) Hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz, yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz. Haram helal demeden mirası yiyorsunuz. Malı aşırı biçimde seviyorsunuz. (19) (20) Hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz, yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz. Haram helal demeden mirası yiyorsunuz. Malı aşırı biçimde seviyorsunuz. (20) (21) Ama yeryüzü parça parça döküldüğü, Rabbinin (emri) geldiği ve melekler saf saf dizildiği zaman (her şey ortaya çıkacaktır). (21) (22) Ama yeryüzü parça parça döküldüğü, Rabbinin (emri) geldiği ve melekler saf saf dizildiği zaman (her şey ortaya çıkacaktır). (22) O gün cehennem getirilir, insan yaptıklarını birer birer hatırlar. Fakat bu hatırlamanın ne faydası var! (23) (İşte o zaman insan:) "Keşke bu hayatım için bir şeyler yapıp gönderseydim!" der. (24) Artık o gün, Allah`ın edeceği azabı kimse edemez. (25) O`nun vuracağı bağı kimse vuramaz. (26) (27) Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O`ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir! / (27) (28) Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O`ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir! / (28) (29) Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O`ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir! / (29) (30) Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O`ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir! / (30)

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla (1) Bu beldeye -ki sen bu beldedesin-, babaya ve ondan meydana gelen çocuğa yemin ederim ki biz, insanı (yüzyüze geleceği nice) zorluklar içinde yarattık. (1) (2) Bu beldeye -ki sen bu beldedesin-, babaya ve ondan meydana gelen çocuğa yemin ederim ki biz, insanı (yüzyüze geleceği nice) zorluklar içinde yarattık. (2) (3) Bu beldeye -ki sen bu beldedesin-, babaya ve ondan meydana gelen çocuğa yemin ederim ki biz, insanı (yüzyüze geleceği nice) zorluklar içinde yarattık. (3) (4) Bu beldeye -ki sen bu beldedesin-, babaya ve ondan meydana gelen çocuğa yemin ederim ki biz, insanı (yüzyüze geleceği nice) zorluklar içinde yarattık. (4) İnsan, hiç kimsenin kendisine güç yetiremeyeceğini mi sanıyor? (5) "Pek çok mal harcadım" diyor. (6) Kimse onu görmedi mi sanıyor? (7)

"Und wenn der Mensch von seinem Herrn geprüft wird, indem Er ihm Wohltaten erweist und Gnaden auf ihn häuft, dann sagt er: ""Mein Herr hat mich gewürdigt."" (15) ""Wenn Er ihn aber prüft, indem Er ihm seine Versorgung verkürzt, dann sagt er: ""Mein Herr hat mich erniedrigt."" (16) "Nein, ihr seid nicht freigebig gegen die Waise (17) und treibt einander nicht an, den Armen zu speisen. (18) Und ihr verzehrt das Erbe (anderer) ganz und gar. (19) Und ihr liebt den Reichtum mit übermäßiger Liebe. (20) Nicht aber so, wenn die Erde kurz und klein zermalmt wird (21) und dein Herr kommt und (auch) die Engel in Reihen auf Reihen (kommen) (22) und Dschahannam an jenem Tage nahegebracht wird. An jenem Tage wird der Mensch bereit sein, sich mahnen zu lassen; aber was wird ihm dann das Mahnen nutzen? (23) "Er wird sagen: ""O hätte ich doch im voraus für (dieses) mein Leben Sorge getragen!"" (24) "An jenem Tag wird niemand so bestrafen wie Er, (25) und niemand wird so festbinden wie Er. (26) O du ruhige Seele! (27) Kehre zurück zu deinem Herrn wohlzufrieden und mit (Allahs) Wohlwollen. (28) So schließ` dich dem Kreis Meiner Diener an. (29) Und tritt ein in Mein Paradies. (30)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Ich schwöre bei dieser Ortschaft. (1) Und du wohnst in dieser Ortschaft; (2) und bei dem Zeugenden und bei dem, was er gezeugt hat. (3) Wahrlich, Wir haben den Menschen (zu einem Dasein) in Bedrängnis erschaffen. (4) Meint er, niemand habe Macht über ihn? (5) "Er sagt: ""Ich habe viel Vermögen ausgegeben."" (6) "Meint er, niemand hätte ihn gesehen? (7)

As for man, when his Lord tries him by giving him honour and bounties, then he says (in): "My Lord has honoured me." (15) But when He tries him, by straitening his means of life, he says: "My Lord has humiliated me!" (16) Nay! But you treat not the orphans with kindness and generosity (i.e. you neither treat them well, nor give them their exact right of inheritance)! (17) And urge not one another on the feeding of AlMiskîn (the poor)! (18) And you devour inheritance all with greed, (19) And you love wealth with much love! (20) Nay! When the earth is ground to powder, (21) And your Lord comes with the angels in rows, (22) And Hell will be brought near that Day. On that Day will man remember, but how will that remembrance (then) avail him? (23) He will say: "Alas! Would that I had sent forth (good deeds) for (this) my life!" (24) So on that Day, none will punish as He will punish (25) And none will bind (the wicked, disbelivers and polytheists) as He will bind. (26) (It will be said to the pious — believers of Islamic Monothesim): "O (you) the one in (complete) rest and satisfaction! (27) "Come back to your Lord, Well-pleased (yourself) and well-pleasing (unto Him)! (28) "Enter you, then, among My (honoured) slaves, (29) "And enter you My Paradise!" (30)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful I swear by this city (Makkah); (1) And you are free (from sin and to punish the enemies of Islâm on the Day of the conquest) in this city (Makkah)[] , (2) And by the begetter (i.e. Adam A.S.) and that which he begot (i.e. his progeny); (3) Verily, We have created man in toil. (4) Does he think that none can overcome him? (5) He says (boastfully): "I have wasted wealth in abundance!" (6) Does he think that none sees him? (7)

Now, as for man, when his Lord trieth him, giving him honour and gifts, then saith he, (puffed up) "My Lord hath honoured me." (15) But when He trieth him, restricting his subsistence for him, then saith he (in despair) "My Lord hath humiliated me!" (16) Nay, nay! but ye honour not the orphans! (17) Nor, do ye encourage one another to feed the poor!― (18) And ye devour inheritance― all with greed. (19) And ye love wealth with inordinate love! (20) Nay! when the earth is pounded to powder, (21) And thy Lord cometh, and His angels rank upon rank, (22) And Hell, that Day, is brought (face to face) on that Day will man remember but how will that remembrance profit him? (23) He will say: "Ah! would that I had sent forth (Good Deeds) for (this) my (Future) Life." (24) For, that Day, His Chastisement will be such as none (else) can inflict, (25) And His bonds will be such as none (other) can bind. (26) (To the righteous soul will be said:) "O (thou) soul, in (complete) rest and satisfaction! (27) "Come back thou to thy Lord well pleased (thyself), and well-pleasing unto Him! (28) "Enter thou, then among my Devotees! (29) "Yea, enter thou my Heaven"! (30)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful I do call to witness this City― (1) And thou art a freeman of this City― (2) And (the mystic ties of) Parent and Child― (3) Verily We have created Man into toil and struggle. (4) Thinketh he, that none hath power over him? (5) He may say (boastfully): "Wealth have I squandered in abundance!" (6) Thinketh he that none beholdeth him? (7)

Quant à l’homme, lorsque son Seigneur l’éprouve en l’honorant(4) et en le comblant de bienfaits, il dit: «Mon Seigneur m’a honoré». (15) Mais par contre, quand Il l’éprouve en lui restreignant sa subsistance, il dit: «Mon Seigneur m’a avili». (16) Mais non! C’est vous plutôt, qui n’êtes pas généreux envers les orphelins; (17) qui ne vous incitez pas mutuellement à nourrir le pauvre, (18) qui dévorez l’héritage avec une avidité vorace, (19) et aimez les richesses d’un amour sans bornes. (20) Prenez garde! Quand la terre sera complètement pulvérisée, (21) et que ton Seigneur viendra ainsi que les Anges, rang par rang, (22) et que ce jour-là, on amènera l’Enfer; ce jour-là, l’homme se rappellera. Mais à quoi lui servira de se souvenir? (23) Il dira: «Hélas! Que n’ai-je fait du bien pour ma vie future! (24) Ce jour-là donc, nul ne saura châtier comme Lui châtie, (25) et nul ne saura garrotter comme Lui garrotte. (26) «Ô toi, âme apaisée, (27) retourne vers ton Seigneur, satisfaite et agréée; (28) entre donc parmi Mes serviteurs, (29) et entre dans Mon Paradis». (30)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Non!.. Je jure par cette Cité(2)! (1) et toi, tu es un résident dans cette cité(3) - (2) Et par le père et ce qu’il engendre! (3) Nous avons, certes, créé l’homme pour une vie de lutte. (4) Pense-t-il que personne ne pourra rien contre lui? (5) Il dit: «J’ai gaspillé beaucoup de biens». (6) Pense-t-il que nul ne l’a vu? (7)

Adapun manusia apabila Tuhannya mengujinya lalu dimuliakan-Nya dan diberi-Nya kesenangan, maka dia berkata: "Tuhanku telah memuliakanku". (15) Adapun bila Tuhannya mengujinya lalu membatasi rezkinya maka dia berkata: "Tuhanku menghinakanku" [4]. (16) Sekali-kali tidak [demikian], sebenarnya kamu tidak memuliakan anak yatim [5], (17) dan kamu tidak saling mengajak memberi makan orang miskin, (18) dan kamu memakan harta pusaka dengan cara mencampur baurkan [yang halal dan yang bathil], (19) dan kamu mencintai harta benda dengan kecintaan yang berlebihan. (20) Jangan [berbuat demikian]. Apabila bumi digoncangkan berturut-turut, (21) dan datanglah Tuhanmu; sedang malaikat berbaris-baris. (22) dan pada hari itu diperlihatkan neraka Jahannam; dan pada hari itu ingatlah manusia akan tetapi tidak berguna lagi mengingat itu baginya. (23) Dia mengatakan: "Alangkah baiknya kiranya aku dahulu mengerjakan [amal saleh] untuk hidupku ini." (24) Maka pada hari itu tiada seorangpun yang menyiksa seperti siksa-Nya [1], (25) dan tiada seorangpun yang mengikat seperti ikatan-Nya. (26) Hai jiwa yang tenang. (27) Kembalilah kepada Tuhanmu dengan hati yang puas lagi diridhai-Nya. (28) Maka masuklah ke dalam jama’ah hamba-hamba-Ku, (29) dan masuklah ke dalam surga-Ku. (30)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Aku benar-benar bersumpah dengan kota ini [Mekah], (1) dan kamu [Muhammad] bertempat di kota Mekah ini, (2) dan demi bapak dan anaknya. (3) Sesungguhnya Kami telah menciptakan manusia berada dalam susah payah. (4) Apakah manusia itu menyangka bahwa sekali-kali tiada seorangpun yang berkuasa atasnya? (5) Dia mengatakan: "Aku telah menghabiskan harta yang banyak". (6) Apakah dia menyangka bahwa tiada seorangpun yang melihatnya? (7)

(Dalam pada itu manusia tidak menghiraukan balasan akhirat), oleh yang demikian, maka kebanyakan manusia apabila diuji oleh Tuhannya dengan dimuliakan dan dimewahkan hidupnya, (dia tidak mahu bersyukur tetapi terus bersikap takbur) serta berkata dengan sombongnya: Tuhanku telah memuliakan daku! (15) Dan sebaliknya apabila dia diuji oleh Tuhannya, dengan disempitkan rezekinya, (dia tidak bersabar bahkan dia resah gelisah) serta merepek dengan katanya: Tuhanku telah menghinakan daku! (16) Jangan demikian, (sebenarnya kata-kata kamu itu salah). Bahkan (perbuatan kamu wahai orang-orang yang hidup mewah, lebih salah lagi kerana) kamu tidak memuliakan anak yatim, (malah kamu menahan apa yang Dia berhak menerimanya); (17) Dan kamu tidak menggalakkan untuk memberi makanan (yang berhak diterima oleh) orang miskin; (18) Dan kamu sentiasa makan harta pusaka secara rakus (dengan tidak membezakan halal haramnya), (19) Serta kamu pula sayangkan harta secara tamak haloba! (20) Jangan sekali-kali bersikap demikian! (Sebenarnya) apabila bumi (dihancurkan segala yang ada di atasnya dan) diratakan serata-ratanya, (21) Dan (perintah) Tuhanmu pun datang, sedang malaikat berbaris-baris (siap sedia menjalankan perintah), (22) Serta diperlihatkan Neraka Jahanam pada hari itu, (maka) pada saat itu manusia akan ingat (hendak berlaku baik) dan bagaimana ingatan itu akan berguna lagi kepadanya? (23) Dia akan berkata: Alangkah baiknya kalau aku dahulu sediakan amal-amal baik untuk hidupku (di sini)! (24) Maka pada hari itu tiada sesiapapun yang dapat menyeksa seperti azab (yang ditimpakan oleh) Allah. (25) Dan tiada sesiapapun yang dapat mengikat serta membelenggu seperti ikatan dan belengguNya. (26) (Setelah menerangkan akibat orang-orang yang tidak menghiraukan akhirat, Tuhan menyatakan bahawa orang-orang yang beriman dan beramal soleh akan disambut dengan kata-kata): Wahai orang yang mempunyai jiwa yang sentiasa tenang tetap dengan kepercayaan dan bawaan baiknya! (27) Kembalilah kepada Tuhanmu dengan keadaan engkau berpuas hati (dengan segala nikmat yang diberikan) lagi diredhai (di sisi Tuhanmu)! (28) Serta masuklah engkau dalam kumpulan hamba-hambaku yang berbahagia (29) Dan masuklah ke dalam SyurgaKu! / (30)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Aku bersumpah dengan negeri (Mekah) ini; (1) Sedang engkau (wahai Muhammad) tinggal di negeri ini (sentiasa ditindas), (2) Demi manusia yang melahirkan zuriat dan zuriat yang dilahirkannya; (3) Sesungguhnya Kami telah jadikan manusia sentiasa dalam keadaan menghadapi kesulitan dan kesukaran (jasmani dan rohaninya); (4) Patutkah manusia yang demikian keadaannya (terpedaya dengan kekuasaan yang ada padanya dan) menyangka bahawa tidak ada sesiapapun yang dapat mengatasi kekuasaannya (dan menyeksakannya)? (5) Manusia yang demikian keadaannya (tidaklah patut dia bermegah-megah dengan kekayaannya dan) berkata: Aku telah habiskan harta benda yang banyak (dalam usaha menegakkan nama dan bangsa). (6) Adakah dia menyangka bahawa tidak ada sesiapapun yang melihatnya (dan mengetahui tujuannya menghabiskan harta bendanya itu)? (7)

Sin embargo el hombre cuando su Señor lo pone a prueba honrándolo y favoreciéndolo, dice: He sido honrado por Mi Señor. (15) Pero cuando lo pone a prueba restringiéndole la provisión, dice: Mi Señor me ha abandonado. (16) ¡Pero no! Es que no tratáis con generosidad al huérfano, (17) ni os exhortáis a alimentar al pobre. (18) Acaparáis las herencias con voracidad (19) y amáis la riqueza en demasía. (20) ¡Pero no! Cuando la tierra se convulsione una y otra vez hasta quedar plana. (21) Y venga tu Señor y vengan los ángeles en filas y filas, (22) y se haga venir, ese día, a Yahannam. Entonces el hombre recordará. ¿Pero de qué le servirá recordar? (23) Dirá: ¡Ay de mí!, ojalá y hubiera adelantado algo en favor de mi vida. (24) Ese día, nadie infligirá Su castigo (25) y nadie prenderá con Su firmeza. (26) ¡Oh alma sosegada! (27) Regresa a tu Señor, satisfecha y satisfactoria. (28) Y entra con Mis siervos, (29) entra en Mi Jardín. (30)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo !Juro por esta tierra*! (1) Esta tierra que se hará lícita para ti. (2) Y por un padre y lo que ha engendrado. (3) Que hemos creado al hombre en penalidad.* (4) Se cree que nadie tiene poder sobre él. (5) Dice: He disipado grandes riquezas. (6) ¿Cree que nadie lo ha visto? (7)