فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ {35} وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ {36} لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ {37} فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ {38} وَمَا لَا تُبْصِرُونَ {39} إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ {40} وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلاً مَا تُؤْمِنُونَ {41} وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلاً مَا تَذَكَّرُونَ {42} تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ {43} وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ {44} لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ {45} ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ {46} فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ {47} وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ {48} وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ {49} وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ {50} وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ {51} فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ {52} سورة الحاقة (69) ص

سورة المعارج (70) ص 567
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ {1} لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ {2} مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ {3} تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ {4} فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلاً {5} إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً {6} وَنَرَاهُ قَرِيباً {7} يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ {8} وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ {9} وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً {10} سورة المعارج (70) ص

Bu sebeple, bugün burada onun candan bir dostu yoktur. (35) (36) Ancak günahkârların yediği kanlı irinden başka yiyeceği de yoktur. (36) (37) Ancak günahkârların yediği kanlı irinden başka yiyeceği de yoktur. (37) (38) Görebildikleriniz ve göremedikleriniz üzerine yemin ederim ki, (38) (39) Görebildikleriniz ve göremedikleriniz üzerine yemin ederim ki, (39) Hiç şüphesiz o (Kur`an), çok şerefli bir elçinin sözüdür. (40) Ve o, bir şair sözü değildir. Ne de az iman ediyorsunuz! (41) Bir kâhin sözü de değildir (o). Ne de az düşünüyorsunuz! (42) (O), âlemlerin Rabbi tarafından indirilmiştir. (43) Eğer (Peygamber) bize atfen bazı sözler uydurmuş olsaydı, (44) Elbette onu kıskıvrak yakalardık. (45) Sonra onun can damarını koparırdık (onu yaşatmazdık). (46) Hiçbiriniz buna mâni de olamazdınız. (47) Doğrusu o (Kur`an), takvâ sahipleri için bir öğüttür. (48) İçinizde (onu) yalan sayanlar bulunduğunu şüphesiz bilmekteyiz. (49) Muhakkak o, kafirler için bir iç yarasıdır. (50) Ve o, gerçekten kat`î bilginin ta kendisidir. (51) O halde, ulu Rabbinin adını yüceltip noksanlıklardan tenzih et. / (52)

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla (1) Birisi, yükselme derecelerinin sahibi olan Allah katından inkarcılara gelecek olan ve hiç kimsenin savamayacağı azabı istedi! (1) (2) Birisi, yükselme derecelerinin sahibi olan Allah katından inkarcılara gelecek olan ve hiç kimsenin savamayacağı azabı istedi! (2) (3) Birisi, yükselme derecelerinin sahibi olan Allah katından inkarcılara gelecek olan ve hiç kimsenin savamayacağı azabı istedi! (3) Melekler ve Rûh (Cebrail), oraya, miktarı (dünya senesi ile) ellibin yıl olan bir günde yükselip çıkar. (4) (Resûlüm!) Şimdi sen güzelce sabret. (5) Doğrusu onlar, o azabı (ihtimalden) uzak görüyorlar. (6) Biz ise onu yakın görmekteyiz. (7) O gün gökyüzü, erimiş maden gibi olur. (8) Dağlar da atılmış yüne döner. (9) Dost, dostu sormaz. (10)

Hier hat er nun heute keinen Freund (35) und keine Nahrung außer Eiter, (36) "den nur die Sünder essen."" (37) "Doch Ich schwöre bei dem, was ihr seht, (38) und bei dem, was ihr nicht seht, (39) daß dies wahrlich das Wort (Allahs durch den Mund) eines ehrwürdigen Gesandten ist. (40) Und es ist nicht das Werk eines Dichters; wenig ist das, was ihr glaubt, (41) noch ist es die Rede eines Wahrsagers; wenig ist das, was ihr bedenkt. (42) (Es ist) eine Offenbarung vom Herrn der Welten. (43) Und hätte er irgendwelche Aussprüche in Unserem Namen ersonnen, (44) hätten Wir ihn gewiß bei der Rechten gefaßt (45) und ihm dann die Herzader durchschnitten. (46) Und keiner von euch hätte (Uns) von ihm abhalten können. (47) Und wahrlich, es ist eine Ermahnung für die Gottesfürchtigen. (48) Und Wir wissen wahrlich, daß einige von euch Leugner sind. (49) Und wahrlich, es ist ein schmerzhaftes Bedauern für die Ungläubigen. (50) Und wahrlich, es ist die Wahrheit mit aller Gewißheit. (51) Darum preise den Namen deines Allmächtigen Herrn. (52)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Ein Fragender fragt nach einer Strafe, die hereinbrechen wird, (1) die für die Ungläubigen unabwendbar ist (2) : sie ist von Allah, Der über die Himmelsleiter verfügt. (3) Die Engel und Gabriel steigen zu Ihm auf in einem Tage, dessen Ausmaß fünfzigtausend Jahre beträgt. (4) Harre darum schön geduldig aus. (5) Sie meinen, er sei ferne; (6) aber Wir sehen, er ist nahe. (7) Am Tage, da der Himmel wie geschmolzenes Metall sein wird, (8) und die Berge wie farbige Wollflocken, (9) und ein Freund nicht mehr nach einem Freunde fragen wird, (10)

So no friend has he here this Day, (35) Nor any food except filth from the washing of wounds, (36) None will eat it except the Khâti'ûn (sinners, disbelievers, polytheists). (37) So I swear by whatsoever you see, (38) And by whatsoever you see not, (39) That this is verily the word of an honoured Messenger [i.e. Jibril (Gabriel) or Muhammad SAW which he has brought from Allâh]. (40) It is not the word of a poet, little is that you believe! (41) Nor is it the word of a soothsayer (or a foreteller), little is that you remember! (42) This is the Revelation sent down from the Lord of the 'Alamin (mankind, jinn and all that exists). (43) And if he (Muhammad SAW) had forged a false saying concerning Us (Allâh swt), (44) We surely would have seized him by his right hand (or with power and might), (45) And then we certainly would have cut off his life artery (Aorta), (46) And none of you could witheld Us from (punishing) him. (47) And verily, this (Qur'ân) is a Reminder for the Muttaqûn (pious - see V.2:2) (48) And verily, We know that there are some among you that belie (this Qur'ân). (Tafsir At-Tabarî) (49) And indeed it (this Qur'ân) will be an anguish for the disbelievers (on the Day of Resurrection).[] (50) And Verily, it (this Qur'ân) is an absolute truth with certainty[] (51) So glorify the Name of your Lord, the Most Great.[] (52)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful A questioner asked concerning a torment about to befall (1) Upon the disbelievers, which none can avert, (2) From Allâh, the Lord of the ways of ascent. (3) The angels and the Rûh [Jibril (Gabriel)] ascend to Him in a Day the measure whereof is fifty thousand years. (4) So be patient (O Muhammad SAW ), with a good patience. (5) Verily! they see it (the torment) afar off. (6) But We see it (quite) near. (7) The Day that the sky will be like the boiling filth of oil, (or molten copper or silver or lead). (8) And the mountains will be like flakes of wool. (9) And no friend will ask a friend (about his condition), (10)

"So no friend hath he here this Day. (35) "Nor hath he any food except the corruption from the washing of wounds, (36) "Which none do eat but those in sin." (37) So I do call to witness what ye see (38) And what ye see not, (39) That this is verily the word of an honoured messenger; (40) It is not the word of a poet: little it is ye believe! (41) Nor is it the word of a soothsayer: little admonition it is ye receive. (42) (This is) a Message sent down from the Lord of the Worlds. (43) And if the messenger were to invent any sayings in Our name, (44) We should certainly seize him by his right hand, (45) And We should certainly then cut off the artery of his heart: (46) Nor could any of you withhold him (from Our wrath). (47) But verily this is a Message for the Allah-fearing. (48) And We certainly know that there are amongst you those that reject (it) (49) But truly (Revelation) is a cause of sorrow for the Unbelievers. (50) But verily it is Truth of assured certainty. (51) So glorify the name of thy Lord Most High. (52)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful A questioner asked about a Penalty to befall― (1) The Unbelievers, the which there is none to ward off― (2) (A Penalty) from Allah, Lord of the Ways of Ascent. (3) The angels and the Spirit ascend unto Him in a Day the measure whereof is (as) fifty thousand years: (4) Therefore do thou hold Patience― a Patience of beautiful (contentment). (5) They see the (Day) indeed as a far-off (event): (6) But We see it (quite) near. (7) The Day that the sky will be like molten brass, (8) And the mountains will be like wool, (9) And no friend will ask after a friend, (10)

Il n’a pour lui ici, aujourd’hui, point d’ami chaleureux [pour le protéger], (35) ni d’autre nourriture que du pus, (36) que seuls les fautifs mangeront». (37) Mais non... Je jure par ce que vous voyez, (38) ainsi que par ce que vous ne voyez pas, (39) que ceci [le Coran] est la parole d’un noble Messager(1), (40) et que ce n’est pas la parole d’un poète; mais vous ne croyez que très peu, (41) ni la parole d’un devin, mais vous vous rappelez bien peu. (42) C’est une révélation du Seigneur de l’Univers. (43) Et s’il avait forgé quelques paroles qu’ils Nous avait attribuées, (44) Nous l’aurions saisi de la main droite, (45) ensuite, Nous lui aurions tranché l’aorte. (46) Et nul d’entre vous n’aurait pu lui servir de rempart. (47) C’est en vérité un rappel pour les pieux. (48) Et Nous savons qu’il y a parmi vous qui le traitent de menteur; (49) mais en vérité, ce sera un sujet de regret pour les mécréants, (50) c’est là la véritable certitude. (51) Glorifie donc le nom de ton Seigneur, le Très Grand! (52)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Un demandeur a réclamé un châtiment inéluctable, (1) pour les mécréants, que nul ne pourrait repousser, (2) et qui vient d’Allah, le Maître des voies d’ascension. (3) Les Anges ainsi que l’Esprit montent vers Lui en un jour dont la durée est de cinquante mille ans. (4) Supporte donc, d’une belle patience. (5) Ils le (le châtiment) voient bien loin, (6) alors que Nous le voyons bien proche, (7) le jour où le ciel sera comme du métal en fusion (8) et les montagnes comme de la laine, (9) où nul ami dévoué ne s’enquerra d’un ami, (10)

Maka tiada seorang temanpun baginya pada hari ini di sini. (35) Dan tiada [pula] makanan sedikitpun [baginya] kecuali dari darah dan nanah. (36) Tidak ada yang memakannya kecuali orang-orang yang berdosa. (37) Maka Aku bersumpah dengan apa yang kamu lihat. (38) Dan dengan apa yang tidak kamu lihat. (39) Sesungguhnya Al Qur’an itu adalah benar-benar wahyu [Allah yang diturunkan kepada] Rasul yang mulia, (40) dan Al Qur’an itu bukanlah perkataan seorang penyair. Sedikit sekali kamu beriman kepadanya. (41) Dan bukan pula perkataan tukang tenung. Sedikit sekali kamu mengambil pelajaran daripadanya. (42) Ia adalah wahyu yang diturunkan dari Tuhan semesta alam. (43) Seandainya dia [Muhammad] mengada-adakan sebagian perkataan atas [nama] Kami, (44) Niscaya benar-benar kami pegang dia pada tangan kanannya [1]. (45) Kemudian benar-benar Kami potong urat tali jantungnya. (46) Maka sekali-kali tidak ada seorangpun dari kamu yang dapat menghalangi [Kami], dari pemotongan urat nadi itu. (47) Dan sesungguhnya Al Qur’an itu benar-benar suatu pelajaran bagi orang-orang yang bertakwa. (48) Dan sesungguhnya kami benar-benar mengetahui bahwa di antara kamu ada orang yang mendustakan [nya]. (49) Dan sesungguhnya Al Qur’an itu benar-benar menjadi penyesalan bagi orang-orang kafir [di akhirat]. (50) Dan sesungguhnya Al Qur’an itu benar-benar kebenaran yang diyakini. (51) Maka bertasbihlah dengan [menyebut] nama Tuhanmu Yang Maha Besar. (52)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Seseorang peminta telah meminta kedatangan azab yang bakal terjadi, (1) Untuk orang-orang kafir, yang tidak seorangpun dapat menolaknya, (2) [Yang datang] dari Allah, Yang mempunyai tempat-tempat naik. (3) Malaikat-malaikat dan Jibril naik [menghadap] kepada Tuhan dalam sehari yang kadarnya lima puluh ribu tahun [2]. (4) Maka bersabarlah kamu dengan sabar yang baik. (5) Sesungguhnya mereka memandang siksaan itu jauh [mustahil]. (6) Sedangkan kami memandangnya dekat [pasti terjadi]. (7) Pada hari ketika langit menjadi seperti luluhan perak. (8) Dan gunung-gunung menjadi seperti bulu [yang beterbangan], (9) Dan tidak ada seorang teman akrabpun menanyakan temannya, (10)

Maka pada hari ini, tidak ada baginya di sini (seorangpun dari) kaum kerabat serta sahabat handai (yang dapat menolongnya). (35) Dan tidak ada makanan (baginya) melainkan dari air danur. (36) Yang tidak memakannya melainkan orang-orang yang melakukan perkara yang salah. (37) Maka Aku bersumpah: Demi segala (yang nyata) yang kamu melihatnya. (38) Dan segala (yang ghaib) yang kamu tidak melihatnya. (39) Bahawa sesungguhnya Al-Quran itu ialah (wahyu dari Kami) yang disampaikan oleh Rasul yang mulia. (40) Dan bukanlah Al-Quran itu perkataan seorang penyair (sebagaimana yang kamu dakwakan. Tetapi sayang!) amatlah sedikit kamu beriman. (41) Dan juga bukanlah Al-Quran itu perkataan seorang pawang (sebagaimana yang kamu katakan. Tetapi sayang!) amatlah sedikit kamu mengambil peringatan. (42) (Al-Quran itu) diturunkan dari Allah Tuhan sekalian alam. (43) Dan kalaulah (Nabi Muhammad yang menyampaikan Al-Quran itu) mengatakan atas nama Kami secara dusta (sebarang kata-kata rekaan). (44) Sudah tentu Kami akan menyentapnya, dengan kekuasaan Kami. (45) Kemudian sudah tentu Kami akan memutuskan tali jantungnya (supaya dia mati dengan serta-merta). (46) Maka tidak ada seorangpun di antara kamu yang dapat menghalang (tindakan Kami itu) daripada menimpanya. (47) Dan sesungguhnya (Al-Quran) itu tetap menjadi peringatan bagi orang-orang yang bertakwa. (48) Dan sesungguhnya Kami sedia mengetahui bahawa ada di antara kamu yang mendustakan (Al-Quran, maka Kami akan membalasnya). (49) Dan sesungguhnya Al-Quran itu sudah tentu akan menyebabkan penyesalan bagi orang-orang yang kafir (semasa mereka menerima balasan). (50) Dan sesungguhnya Al-Quran itu adalah kebenaran yang diyakini (dengan seyakin-yakinnya). (51) Oleh itu bertasbihlah dengan memuji nama Tuhanmu Yang Maha Besar. / (52)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Salah seorang (dari kalangan orang-orang kafir Mekah, secara mengejek-ejek) meminta kedatangan azab yang (dijanjikan) akan berlaku. (1) Azab yang disediakan untuk orang-orang yang kafir, yang tidak ada sesiapapun dapat menolak kedatangannya. (2) Dari Allah yang menguasai tempat-tempat turun naik. (3) Yang dilalui oleh malaikat-malaikat dan Jibril ke pusat pemerintahanNya (untuk menerima dan menyempurnakan tugas masing-masing, terutama) pada satu masa yang adalah tempohnya (dirasai oleh orang-orang yang bersalah) sungguh panjang, (kerana banyak hitungan hisab dan berat soal jawabnya). (4) Maka bersabarlah (wahai Muhammad terhadap ejekan golongan yang kafir itu), dengan cara kesabaran yang sebaik-baiknya. (5) Sebenarnya mereka memandang azab itu jauh (daripada berlaku). (6) Sedang Kami memandangnya dekat, (tetap akan berlaku). (7) (Iaitu) pada hari langit menjadi seperti tembaga cair. (8) Dan gunung-ganang pula menjadi seperti bulu (yang berterbangan). (9) Dan sahabat karib tidak bertanyakan hal sahabat karibnya, (kerana tiap-tiap seorang sibuk memikirkan hal keadaannya sendiri). (10)

Hoy no tendrá aquí quien lo proteja, (35) ni comida que no sea pus, (36) la cual sólo comerán los que transgredieron. (37) Y juro por lo que veis (38) y por lo que no veis (39) que es de verdad la palabra de un noble mensajero* (40) y no la palabra de un poeta. ¡Qué poco creéis! (41) Ni es la palabra de un adivino. ¡Qué poco recapacitáis! (42) Es una revelación descendida desde el Señor de los mundos. (43) Si él lo hubiera inventado y Nos hubiera atribuido parte de lo que dice (44) lo habríamos agarrado con fuerza*. (45) Y le habríamos cortado la yugular. (46) Y ninguno de vosotros lo habría podido impedir. (47) Es un recuerdo para los que se guardan. (48) Sabemos que ciertamente entre vosotros hay quienes niegan la verdad. (49) Y es cierto que él* es un motivo de pesar para los incrédulos, (50) pero es la pura verdad. (51) Así pues glorifica el nombre de tu Señor, el Inmenso. (52)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo Alguien está pidiendo un castigo que ha de llegar (1) para los incrédulos, y no habrá quien lo impida, (2) procedente de Allah, el Poseedor de los grados de elevación.* (3) Los ángeles y el espíritu suben hasta Él en un día cuya medida son cincuenta mil años. (4) Así pues persevera con una paciencia ejemplar. (5) Ellos lo ven lejano. (6) Pero Nosotros lo vemos cercano. (7) El día en que el cielo sea como cobre fundido (8) y las montañas como lana teñida. (9) Los amigos íntimos no preguntarán el uno por el otro. (10)