وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلاً ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ {27} أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ {28} كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ {29} وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ {30} إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ {31} فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَن ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ {32} رُدُّوهَا عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ {33} وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمَانَ وَأَلْقَيْنَا عَلَى كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنَابَ {34} قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكاً لَّا يَنبَغِي لِأَحَدٍ مِّنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ {35} فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاء حَيْثُ أَصَابَ {36} وَالشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاء وَغَوَّاصٍ {37} وَآخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ {38} هَذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ {39} وَإِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ {40} وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ {41} ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ {42} سورة ص (38) ص

Göğü, yeri ve ikisi arasındakileri biz boş yere yaratmadık. Bu, inkar edenlerin zannıdır. Vay o inkar edenlerin ateşteki haline! (27) Yoksa biz, iman edip de iyi işler yapanları, yeryüzünde bozgunculuk yapanlar gibi mi tutacağız? Veya (Allah`tan) korkanları yoldan çıkanlar gibi mi sayacağız? (28) (Resûlüm!) Sana bu mübarek Kitab`ı âyetlerini düşünsünler ve aklı olanlar öğüt alsınlar diye indirdik. (29) Biz Davud`a Süleyman`ı verdik. Süleyman ne güzel bir kuldu! Doğrusu o, daima Allah`a yönelirdi. (30) Akşama doğru kendisine, üç ayağının üzerine durup bir ayağını tırnağının üzerine diken çalımlı ve safkan koşu atları sunulmuştu. (31) (32) Süleyman: Gerçekten ben mal sevgisini, Rabbimi anmak için istedim, dedi. Nihayet güneş battı. (O zaman:) Onları (atları) tekrar bana getirin, dedi. Bacaklarını ve boyunlarını sıvazlamaya başladı. (32) (33) Süleyman: Gerçekten ben mal sevgisini, Rabbimi anmak için istedim, dedi. Nihayet güneş battı. (O zaman:) Onları (atları) tekrar bana getirin, dedi. Bacaklarını ve boyunlarını sıvazlamaya başladı. (33) Andolsun biz Süleyman`ı imtihan ettik. Tahtının üstüne bir ceset bırakıverdik, sonra o, yine eski haline döndü. (34) Süleyman: Rabbim! Beni bağışla; bana, benden sonra kimsenin ulaşamayacağı bir hükümranlık ver. Şüphesiz sen, daima bağışta bulunansın, dedi. (35) (36) Bunun üzerine biz de, istediği yere onun emriyle kolayca giden rüzgârı, bina kuran ve dalgıçlık yapan şeytanları, demir halkalarla bağlı diğer yaratıkları onun emrine verdik. (36) (37) Bunun üzerine biz de, istediği yere onun emriyle kolayca giden rüzgârı, bina kuran ve dalgıçlık yapan şeytanları, demir halkalarla bağlı diğer yaratıkları onun emrine verdik. (37) (38) Bunun üzerine biz de, istediği yere onun emriyle kolayca giden rüzgârı, bina kuran ve dalgıçlık yapan şeytanları, demir halkalarla bağlı diğer yaratıkları onun emrine verdik. (38) "İşte bu bizim bağışımızdır. İster ver, ister (elinde) tut; hesapsızdır" dedik. (39) Doğrusu onun, bizim katımızda büyük bir değeri ve güzel bir yeri vardır. (40) (Resûlüm!) Kulumuz Eyyub`u da an. O, Rabbine: Doğrusu şeytan bana bir yorgunluk ve eziyet verdi, diye seslenmişti. (41) Ayağını yere vur! İşte yıkanacak ve içilecek soğuk bir su (dedik). (42)

"Und Wir haben den Himmel und die Erde und das, was zwischen beiden ist, nicht sinnlos erschaffen. Das ist die Ansicht derer, die ungläubig sind. Wehe denn den Ungläubigen wegen des Feuers! (27) Oder sollen Wir etwa diejenigen, die glauben und gute Werke tun, gleich denen behandeln, die Verderben auf Erden stiften? Oder sollen Wir die Gottesfürchtigen wie die Unverschämten behandeln? (28) Es ist ein Buch voll des Segens, das Wir zu dir herabgesandt haben, auf daß sie über seine Verse nachdenken, und auf daß diejenigen ermahnt werden mögen, die verständig sind. (29) Und Wir bescherten David Salomo. (Er war) ein vortrefflicher Diener; stets wandte er sich (zu Allah). (30) Als vor ihn zur Abendstunde schnelltrabende Rennpferde aus edelster Zucht gebracht wurden, (31) "sagte er: ""Ich habe die guten Dinge dieser Welt sehr lieb und habe dabei versäumt, meines Herrn zu gedenken"" - bis sie (die Sonne) hinter dem Horizont verborgen war. (32) """"Bringt sie zu mir zurück."" Dann begann er über (ihre) Beine und Hälse zu streichen. (33) "Und wahrlich, Wir stellten Salomo auf die Probe, und Wir setzten einen Leib auf seinen Thron. Dann bekehrte er sich. (34) "Er sagte: ""O mein Herr, vergib mir und gewähre mir ein Königreich, wie es keinem nach mir geziemt; wahrlich, Du bist der Gabenverleiher."" (35) "Darauf machten Wir ihm den Wind dienstbar, auf daß er auf sein Geheiß hin sanft wehte, wohin er wollte. (36) Und (Wir machten ihm) die Satane, all die Erbauer und Taucher (37) wie auch andere, die in Fesseln aneinander gekettet waren, (dienstbar). (38) """Dies ist Unsere Gabe, so erweise dich als Wohltäter oder sei zurückhaltend (im Geben), ohne abzurechnen."" (39) "Und sicher hatte er nahen Zutritt zu Uns und eine herrliche Einkehr (bei Uns). (40) "Und gedenke Unseres Dieners Hiob, als er seinen Herrn anrief: ""Satan hat mich berührt mit Mühsal und Pein."" (41) """"Stampfe mit deinem Fuß auf. Hier ist kühles Wasser zum Waschen und zum Trinken."" (42)

And We created not the heaven and the earth and all that is between them without purpose! That is the consideration of those who disbelieve! Then woe to those who disbelieve (in Islâmic Monotheism) from the Fire! (27) Shall We treat those who believe (in the Oneness of Allâh — Islâmic Monotheism) and do righteous good deeds, as Mufsidûn (those who associate partners in worship with Allâh and commit crimes) on earth? Or shall We treat the Muttaqûn (pious - see V.2:2), as the Fujjâr (criminals, disbelievers, the wicked)? (28) (This is) a Book (the Qur'ân) which We have sent down to you, full of blessings that they may ponder over its Verses, and that men of understanding may remember. (29) And to Dâwûd (David) We gave Sulaimân (Solomon). How excellent a slave! Verily, he was ever oft-returning in repentance (to Us)! (30) When there were displayed before him, in the afternoon, well trained horses of the highest breed [for Jihâd (holy fighting in Allâh's Cause)] (31) And He said: "I did love the good (these horses) instead of remembering my Lord (in my 'Asr prayer)" till the time was over, and (the sun) had hidden in the veil (of night). (32) Then he said "Bring them (horses) back to me." Then he began to pass his hand over their legs and their necks (till the end of the display). (33) And, indeed We did try Sulaimân (Solomon) and We placed on his throne Jasad (a devil, so he lost his kingdom for a while) and he did return (to Allâh with obedience and in repentance and to his throne and kingdom by the Grace of Allâh). (34) He said: "My Lord! Forgive me, and bestow upon me a kingdom such as shall not belong to any other after me: Verily, You are the Bestower." (35) So, We subjected to him the wind, it blew gently his order whithersoever he willed, (36) And also the Shayâtin (devils) from the jinn (including) every kind of builder and diver, (37) And also others bound in fetters. (38) [Allâh said to Sulaimân (Solomon)]: "This is Our gift, so spend you or withhold, no account will be asked (of you)." (39) And verily, for him is a near access to Us, and a good (final) return (Paradise). (40) And remember Our slave Ayyûb (Job), when he invoked his Lord (saying): "Verily! Shaitân (Satan) has touched me with distress (by ruing my health) and torment (by ruing my wealth)! (41) (Allâh said to him): "Strike the ground with your foot: This is (a spring of) water to wash in, cool and a (refreshing) drink." (42)

Not without purpose did We create heaven and earth and all between! That were the thought of Unbelievers! But woe to the Unbelievers because of the Fire (of Hell)! (27) Shall We treat those who believe and work deeds of righteousness, the same as those who do mischief on earth? Shall We treat those who guard against evil, the same as those who turn aside from the right? (28) (Here is) a Book which We have sent down unto thee, full of blessings, that they may meditate on its Signs, and that men of understanding may receive admonition. (29) To David We Gave Solomon (for a son)― how excellent in servant! Ever did he turn (to Us)! (30) Behold there were brought before him, at eventide, coursers of the highest breeding; and swift of foot; (31) And he said "Truly do I love the love of good, with a view to the glory of my Lord"― Until (the sun) was hidden in the veil (of Night): (32) "Bring them back to me." Then began he to pass his hand over (their) legs and their necks. (33) And We did try Solomon: We placed on his throne a body (without life): but he did turn (to Us in true devotion): (34) He said "O my Lord! Forgive me, and grant me a Kingdom which (it may be), suits not another after me: for Thou art the Grantor of Bounties (without measure)." (35) Then We subjected the Wind to his power, to flow gently to his order, whithersoever he willed― (36) As also the evil ones, (including) every kind of builder and diver― (37) As also others bound together in fetters. (38) "Such are Our Bounties: whether thou bestow them (on others) or withhold them, no account will be asked." (39) And he enjoyed, indeed, a Near Approach to Us, and a beautiful Place of (final) Return. (40) Commemorate Our servant Job, Behold he cried to his Lord: "The Evil One has afflicted me with distress and suffering"! (41) (The command was given:) "Strike with thy foot: here is (water) wherein to wash, cool and refreshing and (water) to drink." (42)

Nous n’avons pas créé le ciel et la terre et ce qui existe entre eux en vain. C’est ce que pensent ceux qui ont mécru. Malheur à ceux qui ont mécru pour le feu [qui les attend]! (27) Traiterons-Nous ceux qui croient et accomplissent les bonnes œuvres comme ceux qui commettent du désordre sur terre? ou traiterons-Nous les pieux comme les pervers? (28) [Voici] un Livre béni que Nous avons fait descendre vers toi, afin qu’ils méditent sur ses versets et que les doués d’intelligence réfléchissent! (29) Et à David Nous fîmes don de Salomon, - quel bon serviteur! - Il était plein de repentir. (30) Quand un après-midi, on lui présenta de magnifiques chevaux de course, (31) il dit: «Oui, je me suis complu à aimer les biens (de ce monde) au point [d’oublier] le rappel de mon Seigneur jusqu’à ce que [le soleil] se soit caché derrière son voile. (32) Ramenez-les moi.» Alors il se mit à leur couper les pattes et les cous(1). (33) Et Nous avions certes éprouvé Salomon en plaçant sur son siège un corps(2). Ensuite, il se repentit. (34) Il dit: «Seigneur, pardonne-moi et fais-moi don d’un royaume tel que nul après moi n’aura de pareil. C’est Toi le grand Dispensateur». (35) Nous lui assujettîmes alors le vent qui, par son ordre, soufflait modérément partout où il voulait. (36) De même que les diables, bâtisseurs et plongeurs de toutes sortes. (37) Et d’autres encore, accouplés dans des chaînes. (38) «Voilà Notre don; distribue-le ou retiens-le sans avoir à en rendre compte». (39) Et il a une place rapprochée de Nous et un beau refuge. (40) Et rappelle-toi Job, Notre serviteur, lorsqu’il appela son Seigneur: «Le Diable m’a infligé détresse et souffrance». (41) Frappe [la terre] de ton pied: voici une eau fraîche pour te laver et voici de quoi boire. (42)

Dan Kami tidak menciptakan langit dan bumi dan apa yang ada antara keduanya tanpa hikmah. Yang demikian itu adalah anggapan orang-orang kafir, maka celakalah orang-orang kafir itu karena mereka akan masuk neraka. (27) Patutkah Kami menganggap orang-orang yang beriman dan mengerjakan amal yang saleh sama dengan orang-orang yang berbuat kerusakan di muka bumi? Patutkah [pula] Kami menganggap orang-orang yang bertakwa sama dengan orang-orang yang berbuat ma’siat? (28) Ini adalah sebuah kitab yang Kami turunkan kepadamu penuh dengan berkah supaya mereka memperhatikan ayat-ayatnya dan supaya mendapat pelajaran orang-orang yang mempunyai fikiran. (29) Dan Kami karuniakan kepada Daud, Sulaiman, dia adalah sebaik-baik hamba. Sesungguhnya dia amat ta’at [kepada Tuhannya]. (30) [ingatlah] ketika dipertunjukkan kepadanya kuda-kuda yang tenang di waktu berhenti dan cepat waktu berlari pada waktu sore. (31) Maka ia berkata: "Sesungguhnya aku menyukai kesenangan terhadap barang yang baik [kuda] sehingga aku lalai mengingat Tuhanku sampai kuda itu hilang dari pandangan". (32) "Bawalah semua kuda itu kembali kepadaku". Lalu ia potong kaki dan leher kuda itu[1]. (33) Dan sesungguhnya Kami telah menguji Sulaiman dan Kami jadikan [dia] tergeletak di atas kursinya sebagai tubuh [yang lemah karena sakit], kemudian ia bertaubat [2]. (34) Ia berkata: "Ya Tuhanku, ampunilah aku dan anugerahkanlah kepadaku kerajaan yang tidak dimiliki oleh seorang juapun sesudahku, sesungguhnya Engkaulah Yang Maha Pemberi". (35) Kemudian Kami tundukkan kepadanya angin yang berhembus dengan baik menurut ke mana saja yang dikehendakinya, (36) dan [Kami tundukkan pula kepadanya] syaitan-syaitan, semuanya ahli bangunan dan penyelam, (37) dan syaitan yang lain yang terikat dalam belenggu. (38) Inilah anugerah Kami, maka berikanlah [kepada orang lain] atau tahanlah [untuk dirimu sendiri] dengan tiada pertanggungan jawab. (39) Dan sesungguhnya dia mempunyai kedudukan yang dekat pada sisi Kami dan tempat kembali yang baik. (40) Dan ingatlah akan hamba Kami Ayyub ketika ia menyeru Tuhannya; "Sesungguhnya aku diganggu syaitan dengan kepayahan dan siksaan". (41) [Allah berfirman]: "Hantamkanlah kakimu; inilah air yang sejuk untuk mandi dan untuk minum." (42)

Dan tiadalah Kami menciptakan langit dan bumi serta segala yang ada di antara keduanya sebagai ciptaan yang tidak mengandungi hikmah dan keadilan; yang demikian adalah sangkaan orang-orang yang kafir! Maka kecelakaanlah bagi orang-orang yang kafir itu dari azab Neraka. (27) Patutkah Kami jadikan orang-orang yang beriman dan beramal soleh itu sama seperti orang-orang yang melakukan kerosakan di muka bumi? Atau patutkah Kami jadikan orang-orang yang bertakwa sama seperti orang-orang yang berdosa? (28) (Al-Quran ini) sebuah Kitab yang Kami turunkan kepadamu (dan umatmu wahai Muhammad), Kitab yang banyak faedah-faedah dan manfaatnya, untuk mereka memahami dengan teliti kandungan ayat-ayatnya dan untuk orang-orang yang berakal sempurna beringat mengambil iktibar. (29) Dan Kami telah kurniakan kepada Nabi Daud (seorang anak bernama) Sulaiman dia adalah sebaik-baik hamba (yang kuat beribadat), lagi sentiasa rujuk kembali (bertaubat). (30) (Ingatkanlah peristiwa) ketika Nabi Sulaiman ditunjukkan kepadanya pada suatu petang, satu kumpulan kuda yang terpuji keadaannya semasa berdiri, lagi yang tangkas semasa berlari. (31) (Kerana lekanya dengan pertunjukan itu) maka Nabi Sulaiman berkata: Sesungguhnya aku telah mengutamakan kesukaanku kepada (kuda pembawa) kebaikan lebih daripada mengingati (ibadatku kepada) Tuhanku, sehingga (matahari) melindungi dirinya dengan tirai malam. (32) (Kemudian Nabi Sulaiman berkata kepada orang-orangnya): Bawa balik kuda itu kepadaku; maka dia pun tampil menyapu betis dan leher kuda itu (seekor demi seekor). (33) Dan demi sesungguhnya! Kami telah menguji Nabi Sulaiman (dengan satu kejadian), dan Kami letakkan di atas takhta kebesarannya satu jasad (yang tidak cukup sifatnya) kemudian dia kembali (merayu kepada Kami): (34) Katanya: Wahai Tuhanku! Ampunkanlah kesilapanku dan kurniakanlah kepadaku sebuah kerajaan (yang tidak ada taranya dan) yang tidak akan ada pada sesiapapun kemudian daripadaku; sesungguhnya Engkaulah yang sentiasa Melimpah kurniaNya. (35) Maka (Kami kabulkan permohonannya lalu) Kami mudahkan baginya menggunakan angin yang bertiup perlahan-lahan menurut kemahuannya, ke arah mana sahaja yang hendak ditujunya; (36) Dan (Kami mudahkan baginya memerintah) Jin Syaitan; (dia memerintah) golongan-golongan yang pandai mendirikan bangunan dan yang menjadi penyelam (bagi menjalankan kerja masing-masing). (37) Dan Jin-jin Syaitan yang lain dipasung dalam rantai-rantai belenggu. (38) (Serta Kami katakan kepadanya): Inilah pemberian Kami (kepadamu), maka berikanlah (kepada sesiapa yang engkau suka) atau tahankanlah pemberian itu; (terserahlah kepadamu) dengan tidak ada sebarang hitungan (untuk menyalahkanmu). (39) Dan sesungguhnya dia mempunyai kedudukan yang dekat lagi mulia di sisi Kami, serta tempat kembali yang sebaik-baiknya (pada hari akhirat kelak). (40) Dan (ingatkanlah peristiwa) hamba Kami: Nabi Ayub ketika dia berdoa merayu kepada Tuhannya dengan berkata: Sesungguhnya aku diganggu oleh Syaitan dengan (hasutannya semasa aku ditimpa) kesusahan dan azab seksa (penyakit). (41) (Maka Kami kabulkan permohonannya serta Kami perintahkan kepadanya): Hentakkanlah (bumi) dengan kakimu (setelah dia melakukannya maka terpancarlah air, lalu Kami berfirman kepadanya): Ini ialah air sejuk untuk mandi dan untuk minum (bagi menyembuhkan penyakitmu zahir dan batin). (42)

Y no hemos creado el cielo, la tierra y lo que entre ambos hay, en vano, ésa es la opinión de los que se niegan a creer. ¡Ay de los que se niegan a creer! ¡Por el Fuego! (27) ¿Es que vamos a considerar a los que creen y practican las acciones de bien del mismo modo que a los que corrompen en la tierra? ¿O a los temerosos como a los libertinos? (28) Es un Libro bendito, que te hemos hecho descender, para que mediten sus signos y para que recuerden los que saben reconocer lo esencial. (29) Y a Daud le concedimos a Sulayman. ¡Qué excelente siervo! Con qué frecuencia se volvía a su Señor. (30) Una tarde, que le habían mostrado unos magníficos corceles, (31) dijo: He amado lo bueno más que el recuerdo de mi Señor, hasta el punto de que (el sol) se ha ocultado tras el velo (de la noche).* (32) Traédmelos de nuevo.Y se puso a desjarretarlos y a degollarlos.* (33) Y pusimos a prueba a Sulayman colocando una figura en su trono*, después se volvió a su Señor. (34) Dijo: Señor mío, perdóname y concédeme un reino que nadie más después de mí pueda tener, realmente Tú eres el Dador. (35) Y le subordinamos el viento que corría, bajo su mandato, dócilmente y a donde él quería. (36) Y a todos los demonios, de albañiles y buzos, (37) y otros encadenados. (38) Este es Nuestro don, haz uso de él concediendo o denegando sin ninguna limitación. (39) Es cierto que él, junto a Nos, tiene proximidad y un hermoso lugar de retorno. (40) Y recuerda a Nuestro siervo Ayyub cuando clamó a su Señor: ¡El Shaytán me ha tocado con enfermedad y padecimiento! (41) Golpea el suelo con tus pies y tendrás agua fresca para lavarte y bebida. (42)