وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ {41} وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ {42} وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ {43} إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعاً إِلَى حِينٍ {44} وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ {45} وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ {46} وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ {47} وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ {48} مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ {49} فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ {50} وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ {51} قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ {52} إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ {53} فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ {54} سورة يس (36) ص

Onların zürriyetlerini dopdolu bir gemide taşımamız da onlar için büyük bir ibrettir. (41) Onlar için, bunun gibi binecekleri başka şeyler de yarattık. (42) Dilesek onları suda boğarız. O zaman ne onların imdadına koşan olur, ne de onlar kurtarılırlar. (43) Ancak bizim tarafımızdan bir rahmet ve belli bir zamana kadar dünyadan faydalandırmamız müstesnadır. (44) Onlara, yapmakta olduğunuz ve yapıp arkada bıraktığınız işlerde Allah`tan korkun; umulur ki size merhamet olunur, denildiğinde (aldırmazlar). (45) Onlara Rablerinin âyetlerinden bir âyet gelmeyedursun, ille de ondan yüz çevirmişlerdir. (46) Allah`ın size rızık olarak verdiklerinden hayra sarfediniz, denildiğinde, kafirler müminlere dediler ki: Allah`ın dilediği takdirde doyuracağı kimseleri biz mi doyuracağız? Siz gerçekten apaçık bir sapıklık içindesiniz. (47) Onlar: Eğer gerçekten doğru söylüyorsanız, bu tehdit ne zaman gerçekleşecektir? derler. (48) Onlar, birbirleriyle çekişip dururken kendilerini ansızın yakalayacak korkunç bir sesi bekliyorlar. (49) İşte o anda onlar ne bir vasiyyette bulunabilirler, ne de ailelerine dönebilirler. (50) Nihayet Sûr`a üfürülecek. Bir de bakarsın ki onlar kabirlerinden kalkıp koşarak Rablerine giderler. (51) (İşte o zaman:) Eyvah, eyvah! Bizi kabrimizden kim kaldırdı? Bu, Rahmân`ın vadettiğidir. Peygamberler gerçekten doğru söylemişler! derler. (52) Olan müthiş bir sesten ibarettir. Bunun üzerine onların hepsi hemen huzurumuzda hazır bulunurlar. (53) O gün hiçbir kimse en ufak bir haksızlığa uğramaz. Siz orada ancak yaptıklarınızın karşılığını alırsınız. (54)

Und ein Zeichen ist es ihnen, daß Wir ihre Nachkommenschaft in dem beladenen Schiff trugen. (41) Und Wir schufen ihnen etwas von gleicher Art, worauf sie fahren. (42) Und wenn Wir wollten, so könnten Wir sie ertrinken lassen; dann würden sie weder Helfer haben, noch könnten sie gerettet werden (43) außer durch Unsere Barmherzigkeit und zu einem Nießbrauch auf gewisse Zeit. (44) "Und wenn zu ihnen gesprochen wird: ""Hütet euch vor dem, was vor euch ist und was hinter euch ist, auf daß ihr Erbarmen finden möget"", (so beachten sie die Warnung nicht). (45) "Und es kommt kein Zeichen von den Zeichen ihres Herrn zu ihnen, ohne daß sie sich davon abwenden. (46) "Und wenn zu ihnen gesprochen wird: ""Spendet von dem, was Allah euch gegeben hat"", sagen die Ungläubigen zu den Gläubigen: ""Sollen wir einen speisen, den Allah hätte speisen können, wenn Er es gewollt hätte? Ihr befindet euch da zweifellos in einem offenkundigen Irrtum."" (47) ""Und sie sagen: ""Wann wird diese Verheißung (in Erfüllung gehen), wenn ihr die Wahrheit sagt?"" (48) "Sie warten nur auf einen einzigen Schrei, der sie erfassen wird, während sie noch streiten. (49) Und sie werden weder imstande sein, ein Vermächtnis zu treffen, noch werden sie zu ihren Angehörigen zurückkehren. (50) Und in den Sur wird gestoßen, und siehe, sie eilen aus ihren Gräbern zu ihrem Herrn hervor. (51) "Sie werden sagen: ""O wehe uns! Wer hat uns von unserer Liegestelle erweckt? Das ist es, was der Allerbarmer (uns) verheißen hatte, und die Gesandten sagten doch die Wahrheit."" (52) "Es wird nur ein einziger Schrei sein, und siehe, sie werden alle vor Uns gebracht werden. (53) Nun, heute wird keine Seele im geringsten ein Unrecht erleiden; und ihr sollt nur für das entlohnt werden, was ihr zu tun pflegtet. (54)

And an Ayâh (sign) for them is that We bore their offspring in the laden ship [of Nûh (Noah)]. (41) And We have created for them of the like thereunto, on which they ride. (42) And if We will, We shall drown them, and there will be no shout (or helper) for them (to hear their cry for help) nor will they be saved. (43) Unless it be a mercy from Us, and as an enjoyment for a while. (44) And when it is said to them: "Fear of that which is before you (worldly torments), and that which is behind you (torments in the Hereafter), in order that you may receive Mercy (i.e. if you believe in Allâh’s religion - Islâmic Monotheism, and avoid polytheism, and obey Allâh with righteous deeds)." (45) And never came an Ayâh from among the Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) of their Lord to them, but they did turn away from it. (46) And when it is said to them: "Spend of that with which Allâh has provided you," those who disbelieve say to those who believe: "Shall we feed those whom, if Allâh willed, He (Himself) would have fed? You are only in a plain error." (47) And they say: "When will this promise (i.e. Resurrection) be fulfilled, if you are truthful?" (48) They await only but a single Saihah (shout), which will seize them while they are disputing! (49) Then they will not be able to make bequest, nor they will return to their family. (50) And the Trumpet will be blown (i.e. the second blowing) and behold from the graves they will come out quickly to their Lord. (51) They will say: "Woe to us! Who has raised us up from our place of sleep." (It will be said to them): "This is what the Most Gracious (Allâh) had promised, and the Messengers spoke truth!" (52) It will be but a single Saihah (shout), so behold! They will all be brought up before Us! (53) This Day (Day of Resurrection), none will be wronged in anything, nor will you be requited anything except that which you used to do. (54)

And a Sign for them is that We bore their race (through the flood) in the loaded Ark; (41) And We have created for them similar (vessels) on which they ride. (42) If it were Our Will, We could drown them; then would there be no helper (to hear their cry), nor could they be delivered. (43) Except by way of Mercy from Us, and by way of (worldly) convenience (to serve them) for a time. (44) When they are told "Fear ye that which is before you and that which will be after you, in order that ye may receive Mercy, " (they turn back). (45) Not a Sign comes to them from among the Signs of their Lord, but they turn away therefrom. (46) And when they are told "Spend ye of (the bounties) with which Allah has provided you." You Unbelievers say to those who believe: "Shall we then feed those whom, if Allah had so willed, He would have fed, (himself)?― Ye are in nothing but manifest error." (47) Further, they say, "When will this promise (come to pass), if what ye say is true?" (48) They will not (have to) wait for aught but a single Blast: it will seize them while they are yet disputing among themselves! (49) No (chance) will they then have, by will, to dispose (of their affairs), nor to return to their own people! (50) The trumpet shall be sounded, when behold! from the sepulchers (men) will rush forth to their Lord! (51) They will say: "Ah! woe unto us! Who hath raised us up from our beds of repose?― (A voice will say:) "This is what (Allah) Most Gracious had promised And true was the word of the messengers!" (52) It will be no more than a single Blast when lo! they will all be brought up before Us! (53) Then, on that Day, not a soul will be wronged in the least, and ye shall but be repaid the meeds of your past Deeds. (54)

Et un (autre) signe pour eux est que Nous avons transporté leur descendance sur le bateau chargé(1); (41) et Nous leur créâmes des semblables sur lesquels ils montent. (42) Et si Nous le voulons, Nous les noyons; pour eux alors, pas de secoureur et ils ne seront pas sauvés, (43) sauf par une miséricorde de Notre part, et à titre de jouissance pour un temps. (44) Et quand on leur dit: «Craignez ce qu’il y a devant vous et ce qu’il y a derrière vous afin que vous ayez la miséricorde»(2)!... (45) Or, pas une preuve ne leur vient, parmi les preuves de leur Seigneur sans qu’ils ne s’en détournent. (46) Et quand on leur dit: «Dépensez de ce qu’Allah vous a attribué», ceux qui ont mécru disent à ceux qui ont cru: «Nourrirons-nous quelqu’un qu’Allah aurait nourri s’Il l’avait voulu? Vous n’êtes que dans un égarement évident». (47) Et ils disent: «A quand cette promesse si vous êtes véridiques?» (48) Ils n’attendent qu’un seul Cri qui les saisira alors qu’ils seront en train de disputer. (49) Ils ne pourront donc ni faire de testament, ni retourner chez leurs familles. (50) Et on soufflera dans la Trompe, et voilà que, des tombes, ils se précipiteront vers leur Seigneur, (51) en disant: «Malheur à nous! Qui nous a ressuscités de là où nous dormions?» C’est ce que le Tout Miséricordieux avait promis; et les Messagers avaient dit vrai. (52) Ce ne sera qu’un seul Cri, et voilà qu’ils seront tous amenés devant Nous. (53) Ce jour-là, aucune âme ne sera lésée en rien. Et vous ne serez rétribués que selon ce que vous faisiez. (54)

Dan suatu tanda [kebesaran Allah yang besar] bagi mereka adalah bahwa Kami angkut keturunan mereka dalam bahtera yang penuh muatan, (41) dan Kami ciptakan untuk mereka yang akan mereka kendarai seperti bahtera itu [1]. (42) Dan jika Kami menghendaki niscaya Kami tenggelamkan mereka, maka tiadalah bagi mereka penolong dan tidak pula mereka diselamatkan. (43) Tetapi [Kami selamatkan mereka] karena rahmat yang besar dari Kami dan untuk memberikan kesenangan hidup sampai kepada suatu ketika. (44) Dan apabila dikatakan kepada mereka: "Takutlah kamu akan siksa yang di hadapanmu dan siksa yang akan datang supaya kamu mendapat rahmat", [niscaya mereka berpaling]. (45) Dan sekali-kali tiada datang kepada mereka suatu tanda dari tanda-tanda kekuasaan Tuhan mereka, melainkan mereka selalu berpaling daripadanya. (46) Dan apabila dikatakan kepada mereka: "Nafkahkanlah sebahagian dari rezki yang diberikan Allah kepadamu", maka orang-orang yang kafir itu berkata kepada orang-orang yang beriman: "Apakah kami akan memberi makan kepada orang-orang yang jika Allah menghendaki tentulah Dia akan memberinya makan, tiadalah kamu melainkan dalam kesesatan yang nyata". (47) Dan mereka berkata: "Bilakah [terjadinya] janji ini [ hari berbangkit] jika kamu adalah orang-orang yang benar?" (48) Mereka tidak menunggu melainkan satu teriakan saja [2] yang akan membinasakan mereka ketika mereka sedang bertengkar. (49) Lalu mereka tidak kuasa membuat suatu wasiatpun dan tidak [pula] dapat kembali kepada keluarganya. (50) Dan ditiuplah sangkakala [3], maka tiba-tiba mereka keluar dengan segera dari kuburnya [menuju] kepada Tuhan mereka. (51) Mereka berkata: "Aduh celakalah kami! Siapakah yang membangkitkan kami dari tempat tidur kami [kubur]?" Inilah yang dijanjikan [Tuhan] Yang Maha Pemurah dan benarlah Rasul-rasul [Nya]. (52) Tidak adalah teriakan itu selain sekali teriakan saja, maka tiba-tiba mereka semua dikumpulkan kepada Kami. (53) Maka pada hari itu seseorang tidak akan dirugikan sedikitpun dan kamu tidak dibalasi, kecuali dengan apa yang telah kamu kerjakan. (54)

Dan satu dalil lagi untuk mereka (insaf) ialah, Kami membawa belayar jenis keluarga mereka dalam bahtera yang penuh sarat; (41) Dan Kami ciptakan untuk mereka, jenis-jenis kenderaan yang sama dengannya, yang mereka dapat mengenderainya. (42) Dan jika kami kehendaki, kami boleh tenggelamkan mereka; (kiranya Kami lakukan yang demikian) maka tidak ada yang dapat memberi pertolongan kepada mereka dan mereka juga tidak dapat diselamatkan; (43) Kecuali dengan kemurahan dari pihak Kami memberi rahmat dan kesenangan hidup kepada mereka hingga ke suatu masa. (44) Dan apabila dikatakan kepada mereka: Berjaga-jagalah kamu akan apa yang ada di hadapan kamu (dari urusan-urusan hidup di dunia ini) dan apa yang ada di belakang kamu (dari huru-hara dan balasan akhirat), supaya kamu beroleh rahmat, (mereka tidak mengindahkannya). (45) Dan (itulah tabiat mereka) tidak ada sesuatu keterangan yang sampai kepada mereka dari keterangan-keterangan Tuhan mereka melainkan mereka selalu berpaling daripadanya (enggan menerimanya). (46) Dan apabila dikatakan kepada mereka: Dermakanlah sebahagian dari rezeki yang dikurniakan Allah kepada kamu, berkatalah orang-orang yang kafir itu kepada orang-orang yang beriman (secara mengejek-ejek): Patutkah kami memberi makan kepada orang yang jika Allah kehendaki tentulah Dia akan memberinya makan? Kamu ini hanyalah berada dalam kesesatan yang nyata. (47) Dan (apabila mereka diingatkan tentang huru-hara dan balasan akhirat) mereka bertanya (secara mempersenda): Bilakah datangnya (hari akhirat) yang dijanjikan itu? Jika betul kamu orang-orang yang benar (maka kami sedia menunggu). (48) Mereka tidak menunggu melainkan satu pekikan yang (dengan secara mengejut) akan membinasakan mereka semasa mereka dalam keadaan leka bertengkar (merundingkan urusan dunia masing-masing). (49) Maka dengan itu, mereka tidak berpeluang membuat sebarang pesanan (wasiat atau lainnya) dan (kalau mereka berada di luar) mereka tidak sempat kembali kepada keluarganya. (50) Dan sudah tentu akan ditiupkan sangkakala (menghidupkan orang-orang yang telah mati; apabila berlaku yang demikian) maka semuanya segera bangkit keluar dari kubur masing-masing (untuk) mengadap Tuhannya. (51) (Pada ketika itu) orang-orang yang tidak percayakan hidup semula berkata: Aduhai celakanya kami! Siapakah yang membangkitkan kami dari kubur tempat tidur kami?,, (Lalu dikatakan kepada mereka): Inilah dia yang telah dijanjikan oleh Allah Yang Maha Pemurah dan benarlah berita yang disampaikan oleh Rasul-rasul. (52) Hanyalah dengan berlakunya satu pekikan sahaja, maka dengan serta-merta mereka dihimpunkan ke tempat perbicaraan Kami, semuanya dibawa hadir (untuk menerima balasan). (53) Maka pada hari itu, tidak ada seseorang yang akan dianiaya sedikitpun dan kamu pula tidak akan dibalas melainkan menurut amal yang kamu telah kerjakan. (54)

Y hay un signo para ellos en cómo embarcamos a sus progenitores en la nave henchida. (41) Y hemos creado para ellos, otras (naves) semejantes en las que embarcan. (42) Y si queremos podemos hacer que se ahoguen sin que tengan quien les socorra ni sean salvados. (43) A no ser por una misericordia de Nuestra parte y para concederles un disfrute por un tiempo. (44) Y cuando se les dice: Temed lo que hay tras vosotros y lo que ha de venir, para que así se os pueda tener misericordia. (45) No hay ningún signo de los signos de tu Señor que les llegue, del que no se aparten. (46) Y cuando se les dice: Gastad de la provisión que Allah os ha dado, los que se niegan a creer les dicen a los que creen:¿Es que vamos a alimentar nosotros a quien Allah, si quisiera, alimentaría? Sólo estáis en un claro extravío. (47) Y dicen: ¿Cuándo se cumplirá esta promesa si es verdad lo que decís? (48) No esperan sino un único grito que los sorprenderá mientras discuten. (49) Y no podrán hacer testamento ni volver a su familia. (50) Se soplará en el cuerno, y entonces saldrán rápidamente de los sepulcros, acudiendo a su Señor. (51) Dirán: ¡Ay de nosotros! ¿Quién nos ha levantado de nuestros lechos? Esto es lo que había prometido el Misericordioso, los enviados decían la verdad. (52) No habrá más que un solo grito y todos comparecerán ante Nos. (53) Ese día nadie será tratado injustamente en nada.Sólo se os pagará por lo que hicisteis. (54)