وَلَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ {31} قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطاً قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ {32} وَلَمَّا أَن جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطاً سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ {33} إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزاً مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ {34} وَلَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ {35} وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْباً فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ {36} فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ {37} وَعَاداً وَثَمُودَ وَقَد تَّبَيَّنَ لَكُم مِّن مَّسَاكِنِهِمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ {38} سورة العنكبوت (29) ص

Elçilerimiz İbrahim`e (iki oğul ihsan edeceğimize dair) müjdeyi getirdiklerinde şöyle dediler: Biz bu memleket halkını helâk edeceğiz. Çünkü oranın halkı zalim kimselerdir. (31) (İbrahim) dedi ki: Ama orada Lût var! Şöyle cevap verdiler: Biz orada kimlerin bulunduğunu çok iyi biliyoruz. Onu ve ailesini elbette kurtaracağız. Yalnız karısı müstesna; o, (azapta) kalacaklar arasındadır. (32) Elçilerimiz Lût`a gelince, Lût onlar hakkında tasalandı ve (onları korumak için) ne yapacağını bilemedi. Ona: Korkma, tasalanma! Çünkü biz seni de aileni de kurtaracağız. Yalnız, (azapta) kalacaklar arasında bulunan karın müstesna, dediler. (33) "Biz, şüphesiz, bu memleket halkının üzerine, yoldan çıkmalarına karşılık gökten (feci) bir azap indireceğiz." (34) Andolsun ki, biz, aklını kullanacak bir kavim için oradan apaçık bir ibret nişânesi bırakmışızdır. (35) Medyen`e de kardeşleri Şuayb`ı gönderdik ve Şuayb: Ey kavmim! Allah`a kulluk edin, ahiret gününe umut bağlayın, yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın! dedi. (36) Fakat onu yalancılıkla itham ettiler. Derken, kendilerini bir sarsıntı yakalayıverdi ve yurtlarında diz üstü çöke kaldılar. (37) Âd ve Semûd`u da (helâk ettik). Sizin için, (onların başına nelerin geldiği) oturdukları yerlerden apaçık anlaşılmaktadır. Şeytan onlara yaptıkları işleri güzel gösterip onları doğru yoldan çıkardı. Oysa bakıp görebilecek durumdaydılar. (38)

""Und als Unsere Boten Abraham die frohe Botschaft brachten, sprachen sie: ""Wir kommen, um die Bewohner dieser Stadt zu vernichten; denn ihre Bewohner sind Missetäter."" (31) ""Er sagte: ""Doch Lot ist dort."" Sie sprachen: ""Wir wissen recht wohl, wer dort ist. Gewiß, wir werden ihn und die Seinen erretten, bis auf seine Frau, die zu denen gehört, die zurückbleiben sollen."" (32) ""Und als Unsere Boten zu Lot kamen, war er ihretwegen besorgt und fühlte sich außerstande, ihnen zu helfen. Sie sprachen: ""Fürchte dich nicht und sei nicht traurig, wir wollen dich und die Deinen sicher retten, bis auf deine Frau, die zu denen gehört, die zurückbleiben sollen. (33) ""Wir werden über die Bewohner dieser Stadt eine Strafe vom Himmel niedergehen lassen, weil sie gefrevelt haben."" (34) "Und Wir haben davon ein klares Zeichen für die Leute zurückgelassen, die Verstand haben. (35) "Und zu Madyan (entsandten Wir) ihren Bruder Su`aib, der sagte: ""O mein Volk, dient Allah und fürchtet den Jüngsten Tag und tobt nicht aus auf Erden, indem ihr Unheil stiftet."" (36) "Jedoch sie erklärten ihn für einen Lügner. Da erfaßte sie ein heftiges Beben, und sie lagen in ihren Wohnungen auf dem Boden. (37) Und (Wir vernichteten) die `Ad und die Thamud; und dies ist aus ihren Wohnstätten für euch klar ersichtlich. Und Satan ließ ihnen ihre Werke wohlgefällig erscheinen und hielt sie von dem Weg ab, obwohl sie einsichtig waren. (38)

And when Our Messengers came to Ibrâhim (Abraham) with the glad tidings they said: "Verily, we are going to destroy the people of this [Lut's (Lot's)] town (i.e. the town of Sodom in Palestine); truly, its people have been Zâlimûn [wrong-doers, polytheists, disobedient to Allâh, and who belied their Messenger Lut (Lot)]." (31) Ibrâhim (Abraham) said: "But there is Lut (Lot) in it." They said:"We know better who is there, we will verily save him [Lut (Lot)] and his family, except his wife, she will be of those who remain behind (i.e. she will be destroyed along with those who will be destroyed from her folk)." (32) And when Our Messengers came to Lut (Lot), he was grieved because of them, and felt straitened on their account. They said: "Have no fear, and do not grieve! Truly, we shall save you and your family, except your wife, she will be of those who remain behind (i.e. she will be destroyed along with those who will be destroyed from her folk). (33) Verily, we are about to bring down on the people of this town a great torment from the sky, because they have been rebellious (against Allâh's Command)." (34) And indeed We have left thereof an evident Ayâh (a lesson and a warning and a sign — the place where the Dead Sea is now in Palestine)[] for a folk who understand. (35) And to (the people of) Madyan (Midian), We sent their brother Shu'aib (Shuaib). He said: "O my people! Worship Allâh, and hope for (the reward of good deeds by worshipping Allâh Alone, on) the last Day (i.e. the Day of Resurrection), and commit no mischief on the earth as Mufsidûn (those who commit great crimes, oppressors, tyrants, mischief-makers, corrupters). (36) And they belied him (Shu'aib); so the earthquake seized them, and they lay (dead), prostrate in their dwellings. (37) And 'Ad and Thamûd (people)! And indeed (their destruction) is clearly apparent to you from their (ruined) dwellings. Shaitân (Satan) made their deeds fair-seeming to them, and turned them away from the (Right) Path, though they were intelligent. (38)

When Our Messengers came to Abraham with the good news, they said: "We are indeed going to destroy the people of this township: for truly they are (addicted to) crime." (31) He said: "But there is Lut there." They said: "We know well who is there: we will certainly save him and his following― except his wife: she is of those who lag behind!" (32) And when Our Messengers came to Lut, he was grieved on their account, and felt himself powerless (to protect) them: but they said "Fear thou not nor grieve: we are (here) to save thee and thy following, except thy wife: she is of those who lag behind. (33) "For we are going to bring down on the people of this township a Punishment from heaven, because they have been wickedly rebellious." (34) And We have left thereof an evident Sign, for any people who (care to) understand. (35) To the Madyan (people) (We sent) their brother Shu'ayb. Then he said: "O my people! serve Allah, and fear the Last Day: nor commit evil on the earth with intent to do mischief." (36) But they rejected him: then the mighty Blast seized them, and they lay prostrate in their homes by the morning. (37) (Remember also) the `Ad and the Thamud (people): clearly will appear to you from (the traces) of their buildings (their fate): the Evil One made their deeds alluring to them, and kept them back from the Path, though they were gifted with Intelligence and Skill. (38)

Et quand Nos Anges apportèrent à Abraham la bonne annonce(1), ils dirent: «Nous allons anéantir les habitants de cette cité car ses habitants sont injustes». (31) Il dit: «Mais Loṭ s’y trouve!» Ils dirent: «Nous savons parfaitement qui y habite: nous le sauverons certainement, lui et sa famille, excepté sa femme qui sera parmi ceux qui périront». (32) Et quand Nos Anges vinrent à Loṭ, il fut affligé pour eux, et se sentit incapable de les protéger. Ils lui dirent: «Ne crains rien et ne t’afflige pas... Nous te sauverons ainsi que ta famille, excepté ta femme qui sera parmi ceux qui périront. (33) Nous ferons tomber du ciel un châtiment sur les habitants de cette cité, pour leur perversité». (34) Et certainement, Nous avons laissé (des ruines de cette cité) un signe (d’avertissement) évident pour des gens qui comprennent. (35) De même, aux Madyan (Nous envoyâmes) leur frère ?uayb qui leur dit: «Ô mon peuple, adorez Allah et attendez-vous(2) au Jour dernier, et ne semez pas la corruption sur terre». (36) Mais ils le traitèrent de menteur. Le cataclysme les saisit, et au matin, ils gisaient sans vie dans leurs demeures. (37) De même (Nous anéantîmes) les ‘Aad et les Ṯamūd. - Vous le voyez clairement à travers leurs habitations(3) - Le Diable, cependant, leur avait embelli leurs actions, au point de les repousser loin du Sentier; ils étaient pourtant invités à être clairvoyants. (38)

Dan tatkala utusan Kami [para malaikat] datang kepada Ibrahim membawa kabar gembira [1], mereka mengatakan: "Sesungguhnya kami akan menghancurkan penduduk [Sodom] ini, sesungguhnya penduduknya adalah orang-orang yang zalim". (31) Berkata Ibrahim: "Sesungguhnya di kota itu ada Luth". Para malaikat berkata: "Kami lebih mengetahui siapa yang ada di kota itu. Kami sungguh-sungguh akan menyelamatkan dia dan pengikut-pengikutnya kecuali isterinya. Dia adalah termasuk orang-orang yang tertinggal [dibinasakan]. (32) Dan tatkala datang utusan-utusan Kami [para malaikat] itu kepada Luth, dia merasa susah karena [kedatangan] mereka [2], dan [merasa] tidak mempunyai kekuatan untuk melindungi mereka dan mereka berkata: "Janganlah kamu takut dan jangan [pula] susah. Sesungguhnya kami akan menyelamatkan kamu dan pengikut-pengikutmu, kecuali isterimu, dia adalah termasuk orang-orang yang tertinggal [dibinasakan]." (33) Sesungguhnya Kami akan menurunkan azab dari langit atas penduduk kota ini karena mereka berbuat fasik. (34) Dan sesungguhnya Kami tinggalkan daripadanya satu tanda yang nyata [3] bagi orang-orang yang berakal. (35) Dan [Kami telah mengutus] kepada penduduk Mad-yan, saudara mereka Syu’aib, maka ia berkata: "Hai kaumku, sembahlah olehmu Allah, harapkanlah [pahala] hari akhir, dan jangan kamu berkeliaran di muka bumi berbuat kerusakan". (36) Maka mereka mendustakan Syu’aib, lalu mereka ditimpa gempa yang dahsyat, dan jadilah mereka mayat-mayat yang bergelimpangan di tempat-tempat tinggal mereka. (37) Dan [juga] kaum ’Aad dan Tsamud, dan sungguh telah nyata bagi kamu [kehancuran mereka] dari [puing-puing] tempat tinggal mereka. Dan syaitan menjadikan mereka memandang baik perbuatan-perbuatan mereka, lalu ia menghalangi mereka dari jalan [Allah], sedangkan mereka adalah orang-orang yang berpandangan tajam. (38)

Dan ketika datang (malaikat) utusan kami kepada Nabi Ibrahim dengan membawa berita yang menggembirakan, mereka berkata: Sebenarnya kami hendak membinasakan penduduk bandar ini, sesungguhnya penduduknya adalah orang-orang yang zalim. (31) Nabi Ibrahim berkata: Sebenarnya Lut ada di bandar itu. Mereka menjawab: Kami mengetahui akan orang-orang yang tinggal di situ. Sesungguhnya kami akan menyelamatkan dia dan keluarganya (serta pengikut-pengikutnya) kecuali isterinya, dia adalah dari orang-orang yang dibinasakan. (32) Dan ketika datang utusan-utusan Kami kepada Nabi Lut, dia merasa dukacita dengan kedatangan mereka dan merasa tidak terdaya untuk mengawal mereka (dari gangguan kaumnya) dan (setelah melihatkan halnya yang demikian), utusan-utusan itu berkata: Janganlah engkau takut dan janganlah berdukacita, sesungguhnya kami akan menyelamatkanmu dan keluargamu (serta pengikut-pengikutmu) kecuali isterimu, dia adalah dari orang-orang yang dibinasakan. (33) Sesungguhnya kami (diutuskan) untuk menurunkan atas penduduk bandar ini azab dari langit, disebabkan mereka melakukan kejahatan (kufur dan maksiat). (34) Dan demi sesungguhnya, Kami telah (binasakan bandar itu dan telah) tinggalkan bekas-bekasnya sebagai satu tanda (yang mendatangkan iktibar) bagi orang-orang yang mahu memahaminya. (35) Dan (Kami utuskan) kepada penduduk Madyan saudara mereka: Nabi Syuaib; lalu dia berkata: Wahai kaumku, sembahlah kamu akan Allah dan kerjakanlah amal soleh dengan mengharapkan pahala akhirat dan janganlah kamu melakukan kerosakan di bumi. (36) Maka mereka mendustakannya, lalu mereka dibinasakan oleh gempa bumi, serta menjadilah mereka mayat-mayat yang tersungkur di tempat tinggal masing-masing. (37) Dan (ingatkanlah peristiwa kebinasaan) Aad (kaum Nabi Hud) dan Thamud (kaum Nabi Soleh) dan telahpun ternyata kepada kamu sebahagian dari bekas-bekas tempat kediaman mereka dan (kebinasaan mereka yang demikian ialah disebabkan) Syaitan memperelokkan pada pandangan mereka: Amal-amal mereka (yang jahat itu), lalu dia menghalangi mereka dari jalan Allah; padahal mereka orang-orang yang bijak pandai dan berakal (yang dapat membezakan yang benar dan yang salah). (38)

Y cuando llegaron Nuestros emisarios a Ibrahim llevando la buena noticia, dijeron:Vamos a destruir a los habitantes de esta ciudad puesto que sus habitantes son injustos. (31) Dijo: Lut está en ella. Dijeron: Nosotros sabemos mejor quién está en ella. A él y a su familia los salvaremos con la excepción de su mujer, que será uno de los que se queden atrás. (32) Y cuando se presentaron Nuestros emisarios, Lut se entristeció a causa de ellos y se angustió.Le dijeron: No temas ni te entristezcas pues en verdad nosotros vamos a salvarte a ti y a tu familia con la excepción de tu mujer, que será uno de los que se queden atrás. (33) Vamos a hacer que baje un castigo del cielo contra los habitantes de esta ciudad por haberse pervertido. (34) Es verdad que hicimos de ella un signo claro para la gente que entendiera. (35) Y a los Madyan (les enviamos) a su hermano Shuayb, que dijo: ¡Gente mía! Adorad a Allah y estad a la espera del Último Día, y no hagáis el mal en la tierra como corruptores. (36) Pero lo negaron y les agarró la Sacudida, y amanecieron en sus hogares caídos de bruces. (37) Y los Ad y los Zamud. Lo podéis ver con claridad en sus moradas. El Shaytán les embelleció sus acciones y los desvió del camino a pesar de que tenían visión. (38)