فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ {24} وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَوْثَاناً مَّوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُم بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُم بَعْضاً وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ {25} فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ {26} وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ {27} وَلُوطاً إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ {28} أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ {29} قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ {30} سورة العنكبوت (29) ص

Kavminin (İbrahim`e) cevabı ise: "Onu öldürün yahut yakın!" demelerinden ibaret oldu. Ama Allah onu ateşten kurtardı. Doğrusu bunda, iman eden bir kavim için ibretler vardır. (24) (İbrahim onlara) dedi ki: Siz, sırf aranızdaki dünya hayatına has muhabbet uğruna Allah`ı bırakıp birtakım putlar edindiniz. Sonra kıyamet günü (gelip çattığında ise) birbirinizi tanımazlıktan gelecek ve birbirinize lânet okuyacaksınız. Varacağınız yer cehennemdir ve hiç yardımcınız da yoktur. (25) Bunun üzerine Lût ona iman etti ve (İbrahim): Doğrusu ben Rabbim`e (emrettiği yere) hicret ediyorum. Şüphesiz O, mutlak güç ve hikmet sahibidir, dedi. (26) Ona İshak ve Ya`kub`u bağışladık. Peygamberliği ve kitapları, onun soyundan gelenlere verdik. Ona dünyada mükâfatını verdik. Şüphesiz o, ahirette de salihler (zümresin) dendir. (27) Lût`u da (gönderdik). O, kavmine demişti ki: Gerçekten siz, daha önce hiçbir milletin yapmadığı bir hayâsızlığı yapıyorsunuz! (28) (Bu ilâhî ikazdan sonra hâla) siz, ille de erkeklere yaklaşacak, yol kesecek ve toplantılarınızda edepsizlikler yapacak mısınız! Kavminin cevabı ise, şöyle demelerinden ibaret oldu: (Yaptıklarımızın kötülüğü ve azaba uğrayacağımız konusunda) doğru söyleyenlerden isen, Allah`ın azabını getir bize! (29) (Lût:) Şu fesatçılar güruhuna karşı bana yardım eyle Rabbim ! dedi. (30)

"Die Antwort seines Volkes waren nur die Worte: ""Erschlagt ihn (Abraham) oder verbrennt ihn."" Doch Allah errettete ihn aus dem Feuer. Hierin liegen wahrlich Zeichen für Leute, die glauben. (24) ""Und er sagte: ""Ihr habt euch nur Götzen statt Allah genommen, um die Beziehung zueinander im irdischen Leben zu pflegen. Dann aber, am Tage der Auferstehung, werdet ihr einander verleugnen und verfluchen. Und eure Herberge wird das Feuer sein; und ihr werdet keine Helfer finden."" (25) ""Da glaubte Lot ihm; und (Abraham) sagte: ""Ich werde zu meinem Herrn auswandern; Er ist der Allmächtige, der Allweise."" (26) "Und Wir schenkten ihm Isaak und Jakob und gaben seinen Nachkommen das Prophetentum und die Schrift; und Wir gaben ihm seinen Lohn im Diesseits; und im Jenseits wird er gewiß unter den Rechtschaffenen sein. (27) "Und da sagte Lot zu seinem Volk: ""Ihr begeht eine Schändlichkeit, die keiner von allen Menschen je vor euch begangen hat. (28) ""Vergeht ihr euch tatsächlich an Männern und macht die Wege unsicher? Und bei euren Versammlungen begeht ihr Abscheuliches!"" Jedoch die Antwort seines Volkes waren nur die Worte: ""Bringe Allahs Strafe über uns, wenn du die Wahrheit redest."" (29) ""Er sagte: ""Hilf mir, mein Herr, gegen das Volk, das frevelt."" (30)

So nothing was the answer of [Ibrahîm's (Abraham)] people except that they said: "Kill him or burn him." Then Allâh saved him from the fire. Verily, in this are indeed signs for a people who believe[] (24) And [Ibrâhim (Abraham)] said: "You have taken (for worship) idols instead of Allâh, The love between you is only in the life of this world, but on the Day of Resurrection, you shall disown each other, and curse each other, and your abode will be the Fire, and you shall have no helper." (25) So Lut (Lot) believed in him [Ibrâhim's (Abraham) Message of Islâmic Monotheism]. He [Ibrâhim (Abraham)] said: "I will emigrate for the sake of my Lord. Verily, He is the All-Mighty, the All-Wise[]." (26) And We bestowed on him [Ibrâhim (Abraham)], Ishâq (Isaac) and Ya'qûb (Jacob), and we ordained among his offspring Prophethood and the Book [i.e. the Taurât (Torah) (to Mûsa — Moses), the Injeel (Gospel) (to 'Īsā Jesus), and the Qur'ân (to Muhammad SAW), all from the offspring of Ibrâhim (Abraham)], and We granted him his reward in this world, and verily, in the Hereafter he is indeed among the righteous (27) And (remember) Lut (Lot), when he said to his people: "You commit Al-Fâhishah (sodomy the worst sin) which none has preceded you in (committing) it in the 'Alamîn (mankind and jinn)." (28) "Verily, you practise sodomy with men, and rob the wayfarer (travellers)! And practise Al-Munkar (disbelief and polytheism and every kind of evil wicked deed) in your meetings." But his people gave no answer except, that they said: "Bring Allâh's Torment upon us if you are one of the truthful." (29) He said: "My Lord! Give me victory over the people who are Mufsidûn (those who commit great crimes and sins, oppressors, tyrants, mischief-makers, corrupters). (30)

So naught was the answer of (Abraham's) people except that they said: "Slay him or burn him." But Allah did save him from the Fire: verily in this are Signs for people who believe. (24) And he said: "For you, ye have taken (for worship) idols besides Allah, out of mutual love and regard between yourselves in this life; but on the Day of Judgement ye shall disown each other and curse each other: and your abode will be the Fire, and ye shall have none to help. (25) But Lut had faith in Him: he said: "I will leave home for the sake of my Lord: for He is Exalted in Might, and Wise." (26) And We gave (Abraham) Isaac and Jacob, and ordained among his progeny Prophethood and Revelation, and We granted him his reward in this life; and he was in the Hereafter (of the company) of the Righteous. (27) And (remember) Lut; behold he said to his people: "Ye do commit lewdness, such as no people in Creation (ever) committed before you. (28) "Do ye indeed approach men and cut off the highway?― And practise wickedness (even) in your councils?" But his people gave no answer but this: they said: "Bring us the Wrath of Allah if thou tellest the truth." (29) He said: "O my Lord! Help Thou me against people who do mischief!" (30)

Son peuple ne fit d’autre réponse que: «tuez-le ou brûlez-le»(1). Mais Allah le sauva du feu. C’est bien là des signes pour des gens qui croient. (24) Et [Abraham] dit: «En effet, c’est pour cimenter des liens entre vous-mêmes dans la vie présente, que vous avez adopté des idoles, en dehors d’Allah. Ensuite, le Jour de la Résurrection, les uns rejetteront les autres, et les uns maudiront les autres, tandis que vous aurez le Feu pour refuge, n’aurez pas de protecteurs. (25) Loṭ crut en lui. Il dit(2): «Moi, j’émigre vers mon Seigneur, car c’est Lui le Tout Puissant, le Sage». (26) Nous lui donnâmes Isaac et Jacob, et plaçâmes dans sa descendance la prophétie et le Livre. Nous lui accordâmes sa récompense ici-bas, tandis que dans l’au-delà, il sera parmi les gens de bien. (27) Et Loṭ, quand il dit à son peuple: «Vraiment, vous commettez la turpitude où nul dans l’univers ne vous a précédés. (28) Aurez-vous commerce charnel avec des mâles? Pratiquerez-vous le brigandage? Commettrez-vous le blâmable dans votre assemblée?» Mais son peuple ne fit d’autre réponse que: «Fais que le châtiment d’Allah nous vienne, si tu es du nombre des véridiques». (29) Il dit: «Seigneur, donne-moi victoire sur ce peuple de corrupteurs!» (30)

Maka tidak adalah jawaban kaum Ibrahim, selain mengatakan: "Bunuhlah atau bakarlah dia", lalu Allah menyelamatkannya dari api. Sesungguhnya pada yang demikian itu benar-benar terdapat tanda-tanda kebesaran Allah bagi orang-orang yang beriman. (24) Dan berkata Ibrahim: "Sesungguhnya berhala-berhala yang kamu sembah selain Allah adalah untuk menciptakan perasaan kasih sayang di antara kamu dalam kehidupan dunia ini kemudian di hari kiamat sebahagian kamu mengingkari sebahagian [yang lain] dan sebahagian kamu mela’nati sebahagian [yang lain]; dan tempat kembalimu ialah neraka, dan sekali-kali tak ada bagimu para penolongpun. (25) Maka Luth membenarkan [kenabian] nya. Dan berkatalah Ibrahim: "Sesungguhnya aku akan berpindah ke [tempat yang diperintahkan] Tuhanku [kepadaku]; sesungguhnya Dialah yang Maha Perkasa lagi Maha Bijaksana. (26) Dan Kami anugrahkan kepada Ibrahim, Ishaq dan Ya’qub, dan Kami jadikan kenabian dan Al Kitab pada keturunannya, dan Kami berikan kepadanya balasannya di dunia; [1] dan sesungguhnya dia di akhirat, benar-benar termasuk orang-orang yang saleh. (27) Dan [ingatlah] ketika Luth berkata kepada kaumnya: "Sesungguhnya kamu benar-benar mengerjakan perbuatan yang amat keji yang belum pernah dikerjakan oleh seorangpun dari umat-umat sebelum kamu". (28) Apakah sesungguhnya kamu patut mendatangi laki-laki, menyamun [2] dan mengerjakan kemungkaran di tempat-tempat pertemuanmu? Maka jawaban kaumnya tidak lain hanya mengatakan: "Datangkanlah kepada kami azab Allah, jika kamu termasuk orang-orang yang benar". (29) Luth berdo’a: "Ya Tuhanku, tolonglah aku [dengan menimpakan azab] atas kaum yang berbuat kerusakan itu". (30)

Kemudian, seruan Nabi Ibrahim tidak dijawab oleh kaumnya melainkan dengan kata-kata (tentangan yang keras): Bunuhlah dia atau bakarlah dia. Maka Allah selamatkan Nabi Ibrahim dari api (yang disediakan oleh kaumnya). Sesungguhnya peristiwa yang demikian, mengandungi tanda-tanda (yang membuktikan kekuasaan Allah) bagi kaum yang (mahu) beriman. (24) Dan Nabi Ibrahim berkata pula (kepada kaumnya): Perbuatan kamu menyembah berbagai berhala, tidak menyembah Allah itu, hanyalah kerana menjaga hubungan kasih mesra di antara kamu masing-masing dalam kehidupan dunia ini; kemudian pada hari kiamat kelak setengah kamu akan membantah setengahnya yang lain dan setengah kamu pula akan melaknatkan setengahnya yang lain dan (kesudahannya) tempat kembali kamu ialah Neraka dan kamu tidak akan beroleh sesiapapun yang dapat memberikan pertolongan. (25) Setelah itu Lut beriman kepadanya dan Nabi Ibrahim pun berkata: Aku hendak berhijrah kepada TuhanKu, sesungguhnya Dialah jua Yang Maha Kuasa, lagi Maha Bijaksana. (26) Dan Kami kurniakan kepadanya: Ishak (anaknya) dan Yaakub (cucunya) dan Kami jadikan dalam kalangan keturunannya orang-orang yang berpangkat Nabi dan menerima Kitab-kitab agama dan Kami berikan balasannya yang baik di dunia dan sesungguhnya adalah ia, pada hari akhirat, dari orang-orang yang soleh. (27) Dan (ingatkanlah peristiwa) Nabi Lut ketika dia berkata kepada kaumnya: Sesungguhnya kamu melakukan perbuatan yang keji, yang tidak pernah dilakukan oleh seorangpun dari penduduk alam ini sebelum kamu. (28) Patutkah kamu mendatangi orang lelaki (untuk memuaskan nafsu syahwat kamu)? Dan kamu memotong jalan lalu-lalang (untuk tujuan jahat kamu)? Dan kamu pula melakukan perbuatan yang mungkar di tempat-tempat perhimpunan kamu? Maka kaumnya tidak menjawab selain daripada berkata (secara mengejek-ejek): Datangkanlah kepada kami azab dari Allah (yang engkau janjikan itu) jika betul engkau dari orang-orang yang benar. (29) Nabi Lut berdoa dengan berkata: Wahai Tuhanku, tolonglah daku terhadap kaum yang melakukan kerosakan (menderhaka). (30)

Y la única respuesta de su gente fueron las palabras: ¡Matadlo o quemadlo! Pero Allah lo salvó del fuego, realmente en eso hay signos para gente que cree. (24) Y dijo: Lo que habéis tomado fuera de Allah, por el amor que existe en vosotros por la vida del mundo, no son mas que ídolos; pero después, el Día del Levantamiento, renegaréis unos de otros y os maldeciréis mutuamente.Vuestro refugio será el Fuego y no tendréis quien os auxilie. (25) Y Lut creyó en él y dijo: He de emigrar por mi Señor, es cierto que Él es el Inigualable, el Sabio. (26) Le concedimos a Ishaq y a Yaqub, y le dimos a su descendencia la Profecía y el Libro, y le dimos a él su recompensa en esta vida.Verdaderamente en la Otra estará con los justos. (27) Y Lut, cuando dijo a su gente: Estáis cometiendo una indecencia que ninguna criatura ha cometido antes. (28) ¿Cómo podéis buscar a los hombres, asaltar los caminos y hacer cosas reprobables en vuestras reuniones? Pero la única respuesta de su gente fueron las palabras: Tráenos el castigo de Allah si es verdad lo que dices. (29) Dijo: ¡Señor mío! Ayúdame contra la gente corruptora. (30)