مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ {207} وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ {208} ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ {209} وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ {210} وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ {211} إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ {212} فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ {213} وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ {214} وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ {215} فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ {216} وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ {217} الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ {218} وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ {219} إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ {220} هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ {221} تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ {222} يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ {223} وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ {224} أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ {225} وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ {226} إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ {227} سورة الشعراء (26) ص

Faydalandırıldıkları nimetler onlara hiç yarar sağlamayacaktır. (207) (208) Biz hiçbir memleketi, öğüt vermek üzere (gönderdiğimiz) uyarıcıları (peygamberleri) olmadan yok etmemişizdir. Biz zalim değiliz. (208) (209) Biz hiçbir memleketi, öğüt vermek üzere (gönderdiğimiz) uyarıcıları (peygamberleri) olmadan yok etmemişizdir. Biz zalim değiliz. (209) O`nu (Kur`an`ı) şeytanlar indirmedi. (210) Bu onlara düşmez; zaten güçleri de yetmez. (211) Şüphesiz onlar, vahyi işitmekten uzak tutulmuşlardır. (212) O halde sakın Allah ile beraber başka tanrıya kulluk edip yalvarma, sonra azap edilenlerden olursun! (213) (Önce) en yakın akrabanı uyar. (214) Sana uyan müminlere (merhamet) kanadını indir. (215) Şayet sana karşı gelirlerse de ki: Ben sizin yaptıklarınızdan muhakkak ki uzağım. (216) Sen O mutlak galip ve engin merhamet sahibine güvenip dayan. (217) O ki, (gece namaza) kalktığın zaman seni görüyor. (218) Secde edenler arasında dolaşmanı da (görüyor). (219) Çünkü her şeyi işiten, her şeyi bilen O`dur. (220) Şeytanların ise kime ineceğini size haber vereyim mi? (221) Onlar, günaha, iftiraya düşkün olan herkesin üstüne inerler. (222) Bunlar, (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu yalancıdırlar. (223) Şairlere (gelince), onlara da sapıklar uyarlar. (224) (225) Onların her vadide başıboş dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi? (225) (226) Onların her vadide başıboş dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi? (226) Ancak iman edip iyi işler yapanlar, Allah`ı çok çok ananlar ve haksızlığa uğratıldıklarında kendilerini savunanlar başkadır. Haksızlık edenler, hangi dönüşe (hangi akıbete) döndürüleceklerini yakında bileceklerdir. / (227)

Nichts nützt ihnen dann all das, was sie genießen durften. (207) Und nie zerstörten Wir eine Stadt, ohne daß sie Warner gehabt hätte, (208) zur Ermahnung; und nie sind Wir ungerecht. (209) Und die Satane haben ihn (den Qur`an) nicht herabgebracht, (210) noch schickt es sich für sie, noch vermögen sie es; (211) denn sie sind vom Lauschen ferngehalten. (212) Rufe daher außer Allah keinen anderen Gott an, damit du nicht zu denen gehörst, die bestraft werden. (213) Und warne deine nächsten Verwandten (214) und senke deinen Flügel über die Gläubigen, die dir folgen. (215) "Sind sie dir dann aber ungehorsam, so sprich: ""Ich bin schuldlos an dem, was ihr tut."" (216) "Und vertraue auf den Erhabenen, den Barmherzigen, (217) Der dich sieht, wenn du (im Gebet) dastehst, (218) und (Der) deine Bewegungen inmitten derer, die sich (vor Ihm) niederwerfen, (sieht) ; (219) denn Er ist der Allhörende, der Allwissende. (220) """Soll ich euch verkünden, auf wen die Satane herniederfahren? (221) "Sie fahren auf jeden gewohnheitsmäßigen Lügner und Sünder hernieder; (222) "sie horchen, und die meisten von ihnen sind Lügner."" (223) "Und die Dichter - es sind die Irrenden, die ihnen folgen. (224) Hast du nicht gesehen, wie sie verwirrt in jedem Tal umherwandeln, (225) und wie sie reden, was sie nicht tun? (226) Außer denen, die glauben und gute Werke verrichten und Allahs des öfteren gedenken und die sich widersetzen, nachdem ihnen Unrecht widerfuhr. Und die Ungerechten werden bald erfahren, zu welchem Ort sie zurückkehren werden. (227)

All that with which they used to enjoy shall not avail them. (207) And never did We destroy a township, but it had its warners (208) By way of reminder, and We have never been unjust. (209) And it is not the Shayâtin (devils) who have brought it (this Qur'ân) down, (210) Neither would it suit them, nor they can (produce it). (211) Verily, they have been removed far from hearing it. (212) So invoke not with Allâh another ilâh (god) lest you be among those who receive punishment. (213) And warn your tribe (O Muhammad SAW) of near kindred[] (214) And be kind and humble to the believers who follow you. (215) Then if they disobey you, say: "I am innocent of what you do." (216) And put your trust in the All-Mighty, the Most Merciful, (217) Who sees you (O Muhammad SAW) when you stand up (alone at night for Tahajjud prayers). (218) And your movements among those who fall prostrate (to Allâh in the five compulsory congregational prayers). (219) Verily, He, only He, is the All-Hearer, the All-Knower. (220) Shall I inform you (O people!) upon whom the Shayâtin (devils) descend? (221) They descend on every lying, sinful person. (222) Who gives ear (to the devils and they pour what they may have heard of the unseen from the angels), and most of them are liars. (223) As for the poets, the erring ones follow them, (224) See you not that they speak about every subject (praising people - right or wrong) in their poetry? (225) And that they say what they do not do. (226) Except those who believe (in the Oneness of Allâh — Islâmic Monotheism), and do righteous deeds, and remember Allâh much and vindicate themselves after they have been wronged [by replying back in the poetry to the unjust poetry (which the pagan poets utter against the Muslims)]. And those who do wrong will come to know by what overturning they will be overturned. (227)

It will profit them not that they enjoyed (this life)! (207) Never did We destroy a population but had its warners― (208) By way of reminder; and We never are unjust. (209) No evil ones have brought down this (Revelation): (210) It would neither suit them nor would they be able (to produce it). (211) Indeed they have been removed far from even (a chance of) hearing it. (212) So call not on any other god with Allah, or thou wilt be among those under the Penalty. (213) And admonish thy nearest kinsmen― (214) And lower thy wing to the Believers who follow thee. (215) Then if they disobey thee, say: "I am free (of responsibility) for what ye do!" (216) And put thy trust on the Exalted in Might, the Merciful― (217) Who seeth thee standing forth (in prayer), (218) And thy movements among those who prostrate themselves. (219) For it is He Who heareth and knoweth all things. (220) Shall I inform you, (O people!) on whom it is that the Satans descend? (221) They descend on every lying wicked person (222) (Into whose ears) they pour hearsay vanities, and most of them are liars. (223) And the Poets― it is those straying in Evil, who follow them: (224) Seest thou not that they wander distracted in every valley?― (225) And that they say what they practise not?― (226) Except those who believe, work righteousness, engage much in the remembrance of Allah, and defend themselves after they are unjustly attacked. And soon will the unjust assailants know what vicissitudes their affairs will take! (227)

les jouissances qu’on leur a permises ne leur serviraient à rien. (207) Et Nous ne faisons pas périr de cité avant qu’elle n’ait eu des avertisseurs, (208) [à titre de] rappel, et Nous ne sommes pas injuste. (209) Et ce ne sont point les diables qui sont descendus avec ceci (le Coran): (210) cela ne leur convient pas; et ils n’auraient pu le faire. (211) Car ils sont écartés de toute écoute (du message divin). (212) N’invoque donc pas une autre divinité avec Allah, sinon tu seras du nombre des châtiés. (213) Et avertis les gens qui te sont les plus proches. (214) Et abaisse ton aile [sois bienveillant] pour les croyants qui te suivent. (215) Mais s’ils te désobéissent, dis-leur: «Moi, je désavoue ce que vous faites». (216) Et place ta confiance dans le Tout Puissant, le Très Miséricordieux, (217) qui te voit quand tu te lèves(1), (218) et (voit) tes gestes parmi ceux qui se prosternent. (219) C’est Lui vraiment, l’Audient, l’Omniscient. (220) Vous apprendrai-Je sur qui les diables descendent? (221) Ils descendent sur tout calomniateur, pécheur. (222) Ils tendent l’oreille... Cependant, la plupart d’entre eux sont menteurs. (223) Et quant aux poètes, ce sont les égarés qui les suivent. (224) Ne vois-tu pas qu’ils divaguent dans chaque vallée, (225) et qu’ils disent ce qu’ils ne font pas? (226) à part ceux qui croient et font de bonnes œuvres, qui invoquent souvent le nom d’Allah et se défendent contre les torts qu’on leur fait. Les injustes verront bientôt le revirement qu’ils [éprouveront]!(2 (227)

niscaya tidak berguna bagi mereka apa yang mereka selalu meni’matinya. (207) Dan Kami tidak membinasakan sesuatu negeripun, melainkan sesudah ada baginya orang-orang yang memberi peringatan; (208) untuk menjadi peringatan. Dan Kami sekali-kali tidak berlaku zalim. (209) Dan Al Qur’an itu bukanlah dibawa turun oleh syaitan-syaitan. (210) Dan tidaklah patut mereka membawa turun Al Qur’an itu, dan merekapun tidak akan kuasa. (211) Sesungguhnya mereka benar-benar dijauhkan daripada mendengar Al Qur’an itu. (212) Maka janganlah kamu menyeru [menyembah] tuhan yang lain di samping Allah, yang menyebabkan kamu termasuk orang-orang yang diazab. (213) Dan berilah peringatan kepada kerabat-kerabatmu yang terdekat, (214) dan rendahkanlah dirimu terhadap orang-orang yang mengikutimu, yaitu orang-orang yang beriman. (215) Jika mereka mendurhakaimu maka katakanlah: "Sesungguhnya aku tidak bertanggung jawab terhadap apa yang kamu kerjakan"; (216) Dan bertawakkallah kepada [Allah] Yang Maha Perkasa lagi Maha Penyayang, (217) Yang melihat kamu ketika kamu berdiri [untuk sembahyang], (218) dan [melihat pula] perubahan gerak badanmu di antara orang-orang yang sujud. (219) Sesungguhnya Dia adalah Yang Maha Mendengar lagi Maha Mengetahui. (220) Apakah akan Aku beritakan kepadamu, kepada siapa syaitan-syaitan itu turun? (221) Mereka turun kepada tiap-tiap pendusta lagi yang banyak dosa, (222) mereka menghadapkan pendengaran [kepada syaitan] itu, dan kebanyakan mereka adalah orang-orang pendusta. (223) Dan penyair-penyair itu diikuti oleh orang-orang yang sesat. (224) Tidakkah kamu melihat bahwasanya mereka mengembara di tiap-tiap lembah [1]. (225) dan bahwasanya mereka suka mengatakan apa yang mereka sendiri tidak mengerjakan [nya]?, (226) kecuali orang-orang [penyair-penyair] yang beriman dan beramal saleh dan banyak menyebut Allah dan mendapat kemenangan sesudah menderita kezaliman. Dan orang-orang yang zalim itu kelak akan mengetahui ke tempat mana mereka akan kembali. (227)

(Tentulah) kesenangan yang mereka nikmati bertahun-tahun itu tidak dapat memberikan mereka sebarang pertolongan. (207) Dan tiadalah Kami membinasakan mana-mana negeri (yang telah dibinasakan itu), melainkan setelah diutus kepadanya lebih dahulu, Rasul-rasul pemberi amaran. (208) Memperingatkan mereka dan Kami tidak sekali-kali berlaku zalim. (209) Dan Al-Quran itu pula tidak sekali-kali dibawa turun oleh Syaitan-syaitan. (210) Dan tidak layak bagi Syaitan-syaitan itu berbuat demikian dan mereka juga tidak akan dapat melakukannya. (211) Sesungguhnya mereka dihalang sama sekali daripada mendengar wahyu yang dibawa oleh Malaikat. (212) Maka janganlah engkau (wahai Muhammad) menyembah tuhan yang lain bersama-sama Allah, akibatnya engkau akan menjadi dari golongan yang dikenakan azab seksa. (213) Dan berilah peringatan serta amaran kepada kaum kerabatmu yang dekat. (214) Dan hendaklah engkau merendah diri kepada pengikut-pengikutmu dari orang-orang yang beriman. (215) Kemudian jika mereka berlaku ingkar kepadamu, maka katakanlah: Sesungguhnya aku berlepas diri dari apa yang kamu lakukan! (216) Dan berserahlah kepada Allah Yang Maha Kuasa, lagi Maha Mengasihani, (217) Yang melihatmu semasa engkau berdiri (mengerjakan sembahyang), (218) Dan (melihat) gerak-gerimu di antara orang-orang yang sujud. (219) Sesungguhnya Dialah jua Yang Maha Mendengar, lagi Maha Mengetahui. (220) Mahukah, Aku khabarkan kepada kamu, kepada siapakah Syaitan-syaitan itu selalu turun? (221) Mereka selalu turun kepada tiap-tiap pendusta yang berdosa, (222) Yang mendengar bersungguh-sungguh (apa yang disampaikan oleh Syaitan-syaitan itu), sedang kebanyakan beritanya adalah dusta. (223) Dan Ahli-ahli syair itu, diturut oleh golongan yang sesat tidak berketentuan hala. (224) Tidakkah engkau melihat bahawa mereka merayau-rayau dengan tidak berketentuan hala dalam tiap-tiap lembah (khayal dan angan-angan kosong)? (225) Dan bahawa mereka memperkatakan apa yang mereka tidak melakukannya? (226) Kecuali orang-orang yang beriman dan beramal soleh (dari kalangan penyair-penyair itu) dan mereka pula mengingati Allah banyak-banyak, serta mereka membela diri sesudah mereka dianiaya dan (ingatlah), orang-orang yang melakukan sebarang kezaliman, akan mengetahui kelak, ke tempat mana, mereka akan kembali. (227)

Las posesiones de las que hayan disfrutado no les servirán de nada. (207) No hemos destruido ciudad alguna que no haya tenido advertidores (208) para hacer recordar. No hemos sido injustos. (209) Y no lo han hecho descender los demonios. (210) Ni les corresponde, ni pueden. (211) A ellos no se les permite escuchar. (212) Y no invoques a otro dios junto a Allah porque serías de los que han de sufrir el castigo. (213) Y advierte a tu clan, a los que están más próximos a ti. (214) Y baja tus alas en favor de los creyentes que te siguen. (215) Pero si te desobedecen, di: Soy inocente de lo que hacéis. (216) Y confíate al Poderoso, al Compasivo. (217) Aquel que te ve cuando te pones en pie (218) y en tus distintos movimientos entre los que se postran. (219) Él es Quien oye y Quien sabe. (220) ¿Queréis que os diga sobre quién descienden los demonios? (221) Descienden sobre todo embustero malvado (222) que presta oído. La mayoría de ellos son unos mentirosos. (223) Así como sobre los poetas a los que siguen los descarriados. (224) ¿Es que no ves como divagan en todos los sentidos? (225) ¿Y que dicen lo que no hacen? (226) Con la excepción de los que creen, llevan a cabo las acciones rectas, recuerdan mucho a Allah y se defienden cuando han sido vejados.* Y ya sabrán los que fueron injustos a qué lugar definitivo habrán de volver. (227)