إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ {137} وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ {138} فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ {139} وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ {140} كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ {141} إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ {142} إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ {143} فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ {144} وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ {145} أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ {146} فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ {147} وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ {148} وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتاً فَارِهِينَ {149} فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ {150} وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ {151} الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ {152} قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ {153} مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ {154} قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ {155} وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ {156} فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ {157} فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ {158} وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ {159}‏ سورة الشعراء (26) ص

Bu, öncekilerin geleneğinden başka bir şey değildir. (137) Biz azaba uğratılacak da değiliz. (138) Böylece onu yalancılıkla suçladılar; biz de kendilerini helâk ettik. Doğrusu bunda büyük bir ibret vardır; ama çokları iman etmezler. (139) Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir. (140) Semûd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla suçladı. (141) Kardeşleri Salih onlara şöyle demişti: (Allah`a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız? (142) Bilin ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. (143) Artık Allah`a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. (144) Buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ecrimi verecek olan, ancak âlemlerin Rabbidir. (145) (46) Siz burada, bahçelerin, pınarların içinde; ekinlerin, salkımları sarkmış hurmalıkların arasında güven içinde bırakılacak mısınız! (146) (47) Siz burada, bahçelerin, pınarların içinde; ekinlerin, salkımları sarkmış hurmalıkların arasında güven içinde bırakılacak mısınız! (147) (48) Siz burada, bahçelerin, pınarların içinde; ekinlerin, salkımları sarkmış hurmalıkların arasında güven içinde bırakılacak mısınız! (148) (Böyle sanıp) dağlardan ustaca evler yontuyorsunuz (oyup yapıyorsunuz). (149) Artık Allah`tan korkun ve bana itaat edin. (150) (51) Yeryüzünde bozgunculuk yapıp dirlik düzenlik vermeyen aşırı gidenlerin emrine uymayın. (151) (52) Yeryüzünde bozgunculuk yapıp dirlik düzenlik vermeyen aşırı gidenlerin emrine uymayın. (152) Dediler ki: Sen, olsa olsa iyice büyülenmiş birisin! (153) Sen de ancak bizim gibi bir insansın. Eğer doğru söyleyenlerden isen, haydi bize bir mucize getir. (154) Salih: İşte (mucize) bu dişi devedir; onun bir su içme hakkı vardır, belli bir günün içme hakkı da sizindir, dedi. (155) Ona bir kötülükle ilişmeyin, yoksa sizi muazzam bir günün azabı yakalayıverir. (156) Buna rağmen onlar deveyi kestiler; ama pişman da oldular. (157) Bunun üzerine onları azap yakaladı. Doğrusu bunda, büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler. (158) Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir. (159)

"Dies ist nichts als ein Brauch der Früheren, (137) "und wir werden nicht bestraft werden."" (138) "So hielten sie ihn für einen Lügner, und Wir vernichteten sie. Hierin ist wahrlich ein Zeichen, jedoch die meisten von ihnen glauben es nicht. (139) Und wahrlich, dein Herr - Er ist der Erhabene, der Barmherzige. (140) Die Thamud bezichtigten den Gesandten der Lüge, (141) "als ihr Bruder Salih zu ihnen sagte: ""Wollt ihr nicht gottesfürchtig sein? (142) "In Wahrheit, ich bin euch ein vertrauenswürdiger Gesandter. (143) So fürchtet Allah und gehorcht mir. (144) Und ich verlange von euch keinen Lohn dafür; mein Lohn ist allein beim Herrn der Welten. (145) Werdet ihr etwa sicher zurückbleiben unter den Dingen, die hier sind, (146) unter Gärten und Quellen (147) und Kornfeldern und Dattelpalmen mit Blütendolden, die fast brechen? (148) Und aus den Bergen hauet ihr euch Wohnungen geschickt aus. (149) So fürchtet Allah und gehorcht mir. (150) Und gehorcht nicht dem Befehl derer, die nicht maßhalten, (151) "die Verderben auf Erden stiften und keine guten Werke verrichten."" (152) ""Sie sagten: ""Du bist nur einer, der dem Zauber zum Opfer gefallen ist. (153) ""Du bist nichts (anderes) als ein Mensch wie wir. So bringe ein Zeichen, wenn du zu den Wahrhaftigen gehörst."" (154) ""Er sagte: ""Hier ist eine Kamelstute; sie hat (ihre) Trinkzeit, und ihr habt (eure) Trinkzeit an einem bestimmten Tag. (155) ""Berührt sie nicht mit Bösem, damit euch nicht die Strafe eines gewaltigen Tages ereile."" (156) "Sie aber schnitten ihr die Sehnen durch; und danach wurden sie reumütig. (157) Da ereilte sie die Strafe. Hierin ist wahrlich ein Zeichen, jedoch die meisten von ihnen glauben es nicht. (158) Und wahrlich, dein Herr - Er ist der Erhabene, der Barmherzige. (159)

"This is no other than the false-tales and religion of the ancients, [Tafsir At-Tabarî]. (137) "And we are not going to be punished." (138) So they belied him, and We destroyed them. Verily! In this is indeed a sign, yet most of them are not believers (139) And verily, Your Lord, He is indeed the All-Mighty, the Most Merciful. (140) Thamûd (people) belied the Messengers. (141) When their brother Sâlih said to them: "Will you not fear Allâh and obey Him? (142) "I am a trustworthy Messenger to you. (143) "So fear Allâh, keep your duty to Him, and obey me. (144) "No reward do I ask of you for it (my Message of Islâmic Monotheism), my reward is only from the Lord of the 'Alamîn (mankind, jinn and all that exists). (145) "Will you be left secure in that which you have here? (146) "In gardens and springs. (147) And green crops (fields) and date-palms with soft spadix. (148) "And you hew out in the mountains, houses, with great skill. (149) "So fear Allâh, keep your duty to Him, and obey me. (150) "And follow not the command of Al-Musrifûn [i.e. their chiefs, leaders who were polytheists, criminals and sinners], (151) "Who make mischief in the land, and reform not." (152) They said: "You are only of those bewitched! (153) "You are but a human being like us. Then bring us a sign if you are of the truthful." (154) He said: "Here is a she-camel; it has a right to drink (water), and you have a right to drink (water) (each) on a day, known (155) "And touch her not with harm, lest the torment of a Great Day should seize you." (156) But they killed her, and then they became regretful. (157) So the torment overtook them. Verily, in this is indeed a sign, yet most of them are not believers. (158) And verily, Your Lord, He is indeed the All-Mighty, the Most Merciful. (159)

"This is no other than a customary device of the ancients (137) "And we are not the ones to receive Pains and Penalties!" (138) So they rejected him, and We destroyed them verily in this is a Sign: but most of them do not believe. (139) And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful. (140) The Thamud (people) rejected the messengers. (141) Behold their brother Salih said to them: "Will you, not fear (Allah)? (142) "I am to you an messenger worthy of all trust. (143) "So fear Allah and obey me. (144) "No reward do I ask of you for it: my reward is only from the Lord of the Worlds. (145) "Will ye be left secure in (the enjoyment of) all that ye have here?― (146) "Gardens and Springs, (147) "And corn-fields and date-palms with spathes near breaking (with the weight of fruit)? (148) "And ye carve house out of (rocky) mountains with great skill. (149) "But fear Allah and obey me; (150) "And follow not the bidding of those who are extravagant― (151) "Who make mischief in the land, and mend not (their ways)." (152) They said: "Thou art only the of those bewitched! (153) "Thou art no more than a mortal like us: then bring us a Sign, if thou tellest the truth!" (154) He said: "Here is a she-camel: she has a right of watering, and ye have a right of watering, (severally) on a day appointed. (155) "Touch her not with harm, lest the Penalty of a Great Day seize you." (156) But they hamstrung her: then did they become full of regrets. (157) But the Penalty seized them. Verily in this is a Sign: but most of them do not believe. (158) And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful. (159)

Ce ne sont là que des mœurs des anciens: (137) Nous ne serons nullement châtiés». (138) Ils le traitèrent donc de menteur. Et nous les fîmes périr. Voilà bien là un signe! Cependant, la plupart d’entre eux ne croient pas. (139) Et Ton Seigneur, c’est Lui vraiment le Puissant, le Très Miséricordieux. (140) Les Ṯamūd traitèrent de menteurs les Messagers. (141) Quand Sâlih, leur frère (contribule) leur dit: «Ne craindrez-vous pas [Allah]?» (142) Je suis pour vous un messager digne de confiance. (143) Craignez Allah donc et obéissez-moi. (144) Je ne vous demande pas de salaire pour cela, mon salaire n’incombe qu’au Seigneur de l’univers. (145) Vous laissera-t-on en sécurité dans votre présente condition? (146) Au milieu de jardins, de sources, (147) de cultures et de palmiers aux fruits digestes? (148) Creusez-vous habilement des maisons dans les montagnes? (149) Craignez Allah donc et obéissez-moi. (150) N’obéissez pas à l’ordre des outranciers, (151) qui sèment le désordre sur la terre et n’améliorent rien». (152) Ils dirent: «Tu n’es qu’un ensorcelé. (153) Tu n’es qu’un homme comme nous. Apporte donc un prodige, si tu es du nombre des véridiques». (154) Il dit: «Voici une chamelle: à elle de boire un jour convenu, et à vous de boire un jour(1). (155) Et ne lui infligez aucun mal, sinon le châtiment d’un jour terrible vous saisira». (156) Mais ils la tuèrent. Eh bien, ils eurent à regretter! (157) Le châtiment, en effet, les saisit. Voilà bien là un prodige. Cependant, la plupart d’entre eux ne croient pas. (158) Et ton Seigneur, c’est en vérité Lui le Tout Puissant, le Très Miséricordieux (159)

137. [agama kami] ini tidak lain hanyalah adat kebiasaan orang dahulu, (137) dan kami sekali-kali tidak akan diazab". (138) Maka mereka mendustakan Hud, lalu Kami binasakan mereka. Sesungguhnya pada yang demikian itu benar-benar terdapat tanda [kekuasaan Allah], tetapi kebanyakan mereka tidak beriman. (139) Dan sesungguhnya Tuhanmu, Dialah Yang Maha Perkasa lagi Maha Penyayang. (140) Kaum Tsamud telah mendustakan rasul-rasul. (141) Ketika saudara mereka, Shaleh, berkata kepada mereka: "Mengapa kamu tidak bertakwa? (142) Sesungguhnya aku adalah seorang rasul kepercayaan [yang diutus] kepadamu, (143) maka bertakwalah kepada Allah dan ta’atlah kepadaku. (144) Dan aku sekali-kali tidak minta upah kepadamu atas ajakan itu, upahku tidak lain hanyalah dari Tuhan semesta alam. (145) Adakah kamu akan dibiarkan tinggal di sini [di negeri kamu ini] dengan aman, (146) di dalam kebun-kebun serta mata air, (147) dan tanam-tanaman dan pohon-pohon korma yang mayangnya lembut. (148) Dan kamu pahat sebagian dari gunung-gunung untuk dijadikan rumah-rumah dengan rajin; (149) maka bertakwalah kepada Allah dan ta’atlah kepadaku; (150) dan janganlah kamu menta’ati perintah orang-orang yang melewati batas, (151) yang membuat kerusakan di muka bumi dan tidak mengadakan perbaikan". (152) Mereka berkata: "Sesungguhnya kamu adalah salah seorang dari orang-orang yang kena sihir; (153) Kamu tidak lain melainkan seorang manusia seperti kami; maka datangkanlah sesuatu mu’jizat, jika kamu memang termasuk orang-orang yang benar." (154) Saleh menjawab: "Ini seekor unta betina, ia mempunyai giliran untuk mendapatkan air, dan kamu mempunyai giliran pula untuk mendapatkan air di hari yang tertentu. (155) Dan janganlah kamu sentuh unta betina itu dengan sesuatu kejahatan, yang menyebabkan kamu akan ditimpa oleh azab hari yang besar." (156) Kemudian mereka membunuhnya, lalu mereka menjadi menyesal, (157) maka mereka ditimpa azab. Sesungguhnya pada yang demikian itu benar-benar terdapat bukti yang nyata. Dan adalah kebanyakan mereka tidak beriman. (158) Dan sesungguhnya Tuhanmu benar-benar Dialah Yang Maha Perkasa lagi Maha Penyayang. (159)

Segala apa (yang engkau katakan) ini, hanyalah adat kebiasaan orang-orang dahulu-kala, (137) Dan kami pula tidak akan diseksa. (138) Akhirnya mereka mendustakan Rasul itu, lalu Kami binasakan mereka. Sesungguhnya pada peristiwa yang demikian, terdapat satu tanda (yang membuktikan kekuasaan Allah) dan dalam pada itu, kebanyakan mereka tidak juga mahu beriman. (139) Dan sesungguhnya Tuhanmu (wahai Muhammad), Dialah sahaja Yang Maha Kuasa, lagi Maha Mengasihani. (140) (Demikian juga) kaum Thamud telah mendustakan Rasul-rasul (yang diutus kepada mereka), (141) Ketika saudara mereka Nabi Soleh, berkata kepada mereka: Hendaknya kamu mematuhi perintah Allah dan menjauhi laranganNya. (142) Sesungguhnya aku ini Rasul yang amanah, (yang diutus oleh Allah) kepada kamu. (143) Oleh itu, takutilah kamu akan (kemurkaan) Allah dan taatlah kepadaku. (144) Dan aku tidak meminta kepada kamu sebarang upah mengenai apa yang aku sampaikan (dari Tuhanku), balasanku hanyalah terserah kepada Allah Tuhan sekalian alam. (145) Adakah (kamu fikir), bahawa kamu akan dibiarkan sentiasa bersenang-senang dalam nikmat-nikmat yang ada di dunia ini? (146) Di dalam taman-taman (yang indah permai) dan mata air-mata air (yang mengalir), (147) Dan kebun-kebun tanaman serta pohon-pohon tamar (kurma) yang buah mayangnya halus lembut? (148) Dan kamu memahat sebahagian dari gunung-ganang sebagai tempat tinggal dengan bijak dan bersungguh-sungguh? (149) Oleh itu, takutilah kamu akan (kemurkaan) Allah dan taatlah kepadaku; (150) Dan janganlah kamu taati perintah orang-orang yang melampaui batas. (151) Iaitu orang-orang yang melakukan kerosakan di bumi dan tidak membuat kebaikan. (152) Mereka menjawab: Sesungguhnya engkau ini hanyalah salah seorang dari golongan yang kena sihir! (153) Engkau hanyalah seorang manusia seperti kami; oleh itu, bawakanlah satu tanda (mukjizat) jika betul engkau dari orang-orang yang benar. (154) Nabi Soleh berkata: Ini adalah seekor unta betina, (di antara cara-cara hidupnya ialah) air kamu hendaklah menjadi bahagian minumnya sehari dan bahagian kamu sehari, menurut giliran yang tertentu. (155) Dan janganlah kamu menyentuhnya dengan sesuatu yang menyakitinya; (jika kamu menyakitinya) maka akibatnya kamu akan dibinasakan oleh azab seksa hari yang besar (huru-haranya). (156) Akhirnya mereka menikam mati unta itu, kemudian mereka menyesal (setelah melihat kedatangan bala bencana). (157) Lalu mereka ditimpa azab yang membinasakan. Sesungguhnya peristiwa yang demikian mengandungi satu tanda (yang membuktikan kekuasaan Allah) dan dalam pada itu, kebanyakan mereka tidak juga mahu beriman. (158) Dan sesungguhnya Tuhanmu (wahai Muhammad), Dialah sahaja Yang Maha Kuasa, lagi Maha Mengasihani. (159)

Esto no es sino la manera de ser de los antiguos. (137) Y no vamos a ser castigados. (138) Negaron la verdad que traía y los destruimos, es verdad que en eso hay un signo. La mayoría de ellos no eran creyentes. (139) Realmente tu Señor es el Irresistible, el Compasivo. (140) Los Zamud negaron a los enviados, (141) cuando su hermano Salih les dijo: ¿No vais a tener temor? (142) Yo soy para vosotros un mensajero fiel, (143) así pues, temed a Allah y obedecedme. (144) No os pido ningún pago por ello; mi recompensa sólo incumbe al Señor de los mundos. (145) ¿Acaso vais a ser dejados a salvo en lo que tenéis? (146) ¿En jardines y manantiales, (147) cereales y palmeras de tiernos brotes? (148) ¿Y esculpís casas en las montañas con arrogancia? (149) Temed a Allah y obedecedme. (150) Y no obedezcáis lo que os mandan los que sobrepasan los límites. (151) Esos que siembran corrupción en la tierra en vez de poner orden. (152) Dijeron: Tú no eres mas que un hechizado, (153) no eres mas que un ser humano como nosotros, trae una señal si eres de los que dicen la verdad. (154) Dijo: Esta camella tendrá su turno de bebida y vosotros el vuestro, un día fijado. (155) No le hagáis ningún daño para que no os sorprenda el castigo de un día grave. (156) Pero la desjarretaron y amanecieron arrepentidos. (157) El castigo los agarró, realmente en esto hay un signo.La mayoría de ellos no eran creyentes. (158) Y es verdad que tu Señor es el Irresistible, el Compasivo. (159)