سورة الشعراء (26) ص 366
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
طسم {1} تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ {2} لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ {3} إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ {4} وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ {5} فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون {6} أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ {7} إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ {8} وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ {9} وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ {10} قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ {11} قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ {12} وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ {13} وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ {14} قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ {15} فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ {16} أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ {17} قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيداً وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ {18} وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ {19} سورة الشعراء (26) ص

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla Tâ. Sîn. Mîm. (1) Bunlar, apaçık Kitab`ın âyetleridir. (2) (Resûlüm!) Onlar iman etmiyorlar diye neredeyse kendine kıyacaksın! (3) Biz dilesek, onların üzerine gökten bir mucize indiririz de, ona boyunları eğilip kalır. (4) Kendilerine, o çok esirgeyici Allah`tan hiçbir yeni öğüt gelmez ki, ondan yüz çevirmesinler. (5) Üstelik (ona) "yalandır" derler; fakat alay edip durdukları şeylerin haberleri yakında onlara gelecektir. (6) Yeryüzüne bir bakmazlar mı! Orada her güzel çiftten nice bitkiler yetiştirdik. (7) Şüphesiz bunlarda (Allah`ın kudretine) bir nişâne vardır; ama çoğu iman etmezler. (8) Şüphe yok ki Rabbin, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir. (9) (10) Hani Rabbin Musa`ya: O zalimler güruhuna, Firavun`un kavmine git. Hâla (başlarına gelecekten) sakınmayacaklar mı onlar? diye seslenmişti. (10) (11) Hani Rabbin Musa`ya: O zalimler güruhuna, Firavun`un kavmine git. Hâla (başlarına gelecekten) sakınmayacaklar mı onlar? diye seslenmişti. (11) Musa şöyle dedi: Rabbim! Doğrusu, beni yalancılıkla suçlamalarından korkuyorum. (12) (Bu durumda) içim daralır, dilim dönmez; onun için Harun`a da elçilik ver. (13) Onların bana isnat ettikleri bir suç da var. Bundan ötürü beni öldürmelerinden korkuyorum. (14) Allah buyurdu: Hayır (seni asla öldüremezler)! İkiniz mucizelerimizle gidin. Şüphesiz ki, biz sizinle beraberiz, (her şeyi) işitmekteyiz. (15) Haydi Firavun`a gidip deyin ki: Gerçekten biz, âlemlerin Rabbi`nin elçisiyiz; (16) İsrailoğullarını bizimle beraber gönder. (17) (Kendisine Allah`ın emri tebliğ edilince Firavun) dedi ki: Biz seni çocukken himayemize alıp büyütmedik mi? Hayatının birçok yıllarını aramızda geçirmedin mi? (18) Sonunda o yaptığın (kötü) işi de yaptın. Sen nankörün birisin! (19)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Ta` Sin Mim. (1) Das sind die Verse des deutlichen Buches. (2) Vielleicht grämst du dich noch zu Tode darüber, daß sie nicht glauben. (3) Wenn Wir wollen können Wir ihnen ein Zeichen vom Himmel niedersenden, so daß ihre Nacken sich demütig davor beugen. (4) Aber nie kommt zu ihnen eine neue Ermahnung vom Allerbarmer, ohne daß sie sich davon abkehren. (5) Sie haben tatsächlich (die Ermahnung) verworfen; bald aber wird von dem Kunde zu ihnen kommen, was sie verspotteten. (6) Haben sie nicht die Erde betrachtet - wieviel Wir auf ihr von jeglicher herrlichen Gattung wachsen ließen? (7) Darin liegt wahrlich ein Zeichen; jedoch die meisten von ihnen glauben es nicht. (8) Und dein Herr: Er ist wahrlich der Allmächtige, der Barmherzige. (9) "Und da rief dein Herr Moses an: ""Geh zu dem Volk der Ungerechten, (10) ""dem Volke Pharaos. Wollen sie denn nicht gottesfürchtig sein?"" (11) ""Er sagte: ""Mein Herr, ich fürchte, sie werden mich für einen Lügner halten, (12) "und meine Brust wird beklemmt, und meine Zunge versagt den Redefluß. Schicke darum (auch) zu Aaron. (13) "Auch haben sie eine Schuldklage gegen mich erhoben, deshalb fürchte ich, daß sie mich umbringen."" (14) ""Er sprach: ""Keineswegs! Geht nur beide mit Unseren Zeichen hin. Wir sind mit euch; Wir werden mit euch zuhören. (15) "Geht denn zu Pharao und sagt: »Wir beide sind die Boten des Herrn der Welten. (16) "Laß die Kinder Israels mit uns ziehen.«"" (17) ""Er (Pharao) sagte: ""Haben wir dich nicht als Kind bei uns aufgezogen? Und du hast viele Jahre deines Lebens bei uns verbracht. (18) ""Und du begingst jene deine Tat, die du begangen hast, und du warst undankbar."" (19)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Tâ¬Sîn¬Mîm. [These letters are one of the miracles of the Qur'ân, and none but Allâh (Alone) knows their meanings.] (1) These are the Verses of the manifest Book [this Qur'ân, which was promised by Allâh in the Taurât (Torah) and the Injeel (Gospel), makes things clear]. (2) It may be that you (O Muhammad SAW) are going to kill yourself with grief, that they do not become believers [in your Risalah (Messengership) i.e. in your Message of Islâmic Monotheism][]. (3) If We will, We could send down to them from the heaven a sign, to which they would bend their necks in humility. (4) And never comes there unto them a Reminder as a recent revelation from the Most Gracious (Allâh), but they turn away therefrom. (5) So they have indeed denied (the truth — this Qur'ân), then the news of what they mocked at, will come to them. (6) Do they not observe the earth,— how much of every good kind We cause to grow therein? (7) Verily, in this is an Ayâh (proof or sign), yet most of them (polytheists, pagans, who do not believe in Resurrection) are not believers. (8) And verily, your Lord! He is truly the All-Mighty, the Most Merciful. (9) And (remember) when your Lord called Mûsa (Moses) (saying): "Go to the people who are Zâlimûn (polytheists and wrong-doing),— (10) The people of Fir'aun (Pharaoh). Will they not fear Allâh and become righteous?" (11) He said: "My Lord! Verily, I fear that they will belie me, (12) "And my breast straitens, and my tongue expresses not well. So send for Hârûn (Aaron) (to come along with me). (13) "And they have a charge of crime against me, and I fear they will kill me." (14) (Allâh) said: "Nay! Go you both with Our Signs. Verily! We shall be with you, listening. (15) "And go both of you to Fir'aun (Pharaoh), and say: 'We are the Messengers of the Lord of the 'Alamîn (mankind, jinn and all that exists), (16) "So allow the Children of Israel to go with us.' " (17) [Fir'aun (Pharaoh)] said [to Mûsa (Moses)]: "Did we not bring you up among us as a child? And you did dwell many years of your life with us. (18) "And you did your deed, which you did (i.e. the crime of killing a man). And you one of the ingrates." (19)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Ta Sin Mim. (1) These are Verses of the Book that makes (things) clear. (2) It may be thou frettest thy soul with grief, that they do not become Believers. (3) If (such) were Our Will, We could send down to them from the sky a Sign, to which they would bend their necks in humility. (4) But there comes not to them a newly-revealed Message from (Allah) Most Gracious, but they turn away therefrom. (5) They have indeed rejected (the Message): so they will know soon (enough) the truth of what they mocked at! (6) Do they not look at the earth― how many noble things of all kinds we have produced therein? (7) Verily, in this is a Sign: but most of them do not believe. (8) And verily thy Lord is He the Exalted in Might, Most Merciful. (9) Behold thy Lord called Moses: "Go to the people of iniquity― (10) "The people of Pharaoh: will they not fear Allah?" (11) He said: "O my Lord! I do fear that they will charge me with falsehood: (12) "My breast will be straitened and my speech may not go (smoothly): so send unto Aaron. (13) "And (further), they have a charge of crime against me; and I fear they may slay me." (14) Allah said: "By no means! proceed then, both of you with Our Signs; We are with you and will listen (to your call). (15) "So go forth both of you to Pharaoh, and say: `We have been sent by the Lord and Cherisher of the Worlds; (16) " `Send thou with us the Children of Israel.' " (17) (Pharaoh) said: "Did we not cherish thee as a child among us, and didst thou not stay in our midst many years of thy life? (18) "And thou didst a deed of thine which (thou knowest) thou didst, and thou art an ungrateful (wretch)!" (19)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Ṭ’ā, Sīn, Mīm. (1) Voici les versets du Livre explicite. (2) Il se peut que tu te consumes de chagrin parce qu’ils ne sont pas croyants! (3) Si Nous voulions, Nous ferions descendre du ciel sur eux un prodige devant lequel leurs nuques resteront courbées. (4) Aucun nouveau rappel ne leur vient du Tout Miséricordieux sans qu’ils ne l’esquivent. (5) Et ils ont traité de mensonge [tout ce qui leur vient du Seigneur]. Il leur viendra bientôt des nouvelles de ce dont ils se raillent. (6) N’ont-ils pas observé la terre, combien Nous y avons fait pousser de couples généreux de toutes sortes? (7) Voilà bien là une preuve! Et la plupart d’entre eux ne croient pas. (8) Et ton Seigneur est en vérité Lui le Tout Puissant, le Très Miséricordieux. (9) Et lorsque ton Seigneur appela Moïse: «Rends-toi auprès du peuple injuste, (10) [auprès du] peuple de Pharaon» ne craindront-ils pas (Allah)? (11) Il dit: «Seigneur, je crains qu’ils ne me traitent de menteur; (12) que ma poitrine ne se serre, et que ma langue ne soit embarrassée: Mande donc Aaron. (13) Ils ont un crime à me reprocher; je crains donc qu’ils ne me tuent»(2). (14) Mais [Allah lui] dit: «Jamais! Allez tous deux avec Nos prodiges, Nous resterons avec vous et Nous écouterons. (15) Rendez-vous donc tous deux auprès de Pharaon, puis dites: «Nous sommes les messagers du Seigneur de l’univers, (16) pour que tu renvoies les Enfants d’Israël avec nous». (17) «Ne t’avons-nous pas, dit Pharaon, élevé chez nous tout enfant? Et n’as-tu pas demeuré parmi nous des années de ta vie? (18) Puis tu as commis le méfait que tu as fait, en dépit de toute reconnaissance». (19)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Thaa Siin Miim [1] (1) Inilah ayat-ayat Al Qur’an yang menerangkan. (2) Boleh jadi kamu [Muhammad] akan membinasakan dirimu, karena mereka [2] tidak beriman. (3) Jika Kami kehendaki niscaya Kami menurunkan kepada mereka mu’jizat dari langit, maka senantiasa kuduk-kuduk mereka tunduk kepadanya. (4) Dan sekali-kali tidak datang kepada mereka suatu peringatan baru [3] dari Tuhan Yang Maha Pemurah, melainkan mereka selalu berpaling daripadanya. (5) Sungguh mereka telah mendustakan [Al Qur’an], maka kelak akan datang kepada mereka [kenyataan dari] berita-berita yang selalu mereka perolok-olokan. (6) Dan apakah mereka tidak memperhatikan bumi, berapakah banyaknya Kami tumbuhkan di bumi itu berbagai macam tumbuh-tumbuhan yang baik? (7) Sesungguhnya pada yang demikian itu benar-benar terdapat suatu tanda kekuasaan Allah. Dan kebanyakan mereka tidak beriman. (8) Dan sesungguhnya Tuhanmu benar-benar Dialah Yang Maha Perkasa lagi Maha Penyayang. (9) Dan [ingatlah] ketika Tuhanmu menyeru Musa [dengan firman-Nya]: "Datangilah kaum yang zalim itu, (10) [yaitu] kaum Fir’aun. Mengapa mereka tidak bertakwa?" (11) Berkata Musa: "Ya Tuhanku, sesungguhnya aku takut bahwa mereka akan mendustakan aku. (12) Dan [karenanya] sempitlah dadaku dan tidak lancar lidahku maka utuslah [Jibril] kepada Harun [4]. (13) Dan aku berdosa terhadap mereka [5], maka aku takut mereka akan membunuhku". (14) Allah berfirman: "Jangan takut [mereka tidak akan dapat membunuhmu], maka pergilah kamu berdua dengan membawa ayat-ayat Kami [mu’jizat-mu’jizat]; sesungguhnya Kami bersamamu mendengarkan [apa-apa yang mereka katakan]. (15) Maka datanglah kamu berdua kepada Fir’aun dan katakanlah olehmu: ’Sesungguhnya kami adalah Rasul Tuhan semesta alam, (16) lepaskanlah Bani Israil [pergi] beserta kami’". (17) Fir’aun menjawab: "Bukankah kami telah mengasuhmu di antara [keluarga] kami, waktu kamu masih kanak-kanak dan kamu tinggal bersama kami beberapa tahun dari umurmu [6]. (18) dan kamu telah berbuat suatu perbuatan yang telah kamu lakukan itu [7] dan kamu termasuk golongan orang-orang yang tidak membalas guna". (19)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Taa, Siin, Miim. (1) Ini ialah ayat-ayat Kitab (Al-Quran) yang jelas nyata. (2) Jangan-jangan pula engkau (wahai Muhammad), membinasakan dirimu dengan menanggung dukacita, kerana mereka tidak menjadi orang-orang yang beriman. (3) Kalau Kami mahu, tentulah Kami akan turunkan kepada mereka satu mukjizat dari langit, yang menjadikan mereka tunduk kepadanya. (4) Dan tidak datang kepada mereka peringatan serta pengajaran yang baru dari (Allah) Ar-Rahman, melainkan mereka tetap berpaling mengingkarinya. (5) Oleh kerana mereka telah mendustakan Al-Quran, maka sudah tentu akan datang kepada mereka berita-berita (azab) mengenai perkara yang mereka ejek-ejek itu. (6) Masihkah mereka berdegil dan tidak memperhatikan bumi, berapa banyak kami tumbuhkan padanya dari berbagai jenis tanaman yang memberi banyak manfaat? (7) Sesungguhnya pada yang demikian itu terdapat satu tanda (yang membuktikan kekuasaan dan rahmat pengurniaan Allah) dan (dalam pada itu), kebanyakan mereka tidak juga beriman. (8) Dan sesungguhnya Tuhanmu (wahai Muhammad) Dialah sahaja Yang Maha Kuasa, lagi Maha Mengasihani. (9) Dan (ingatkanlah peristiwa) ketika Tuhanmu menyeru Nabi Musa: Hendaklah engkau mendatangi kaum yang zalim. (10) Iaitu kaum Firaun; tidakkah mereka mahu mengawal diri dari kemurkaanKu? (11) Nabi Musa merayu dengan berkata: Wahai Tuhanku, sesungguhnya aku takut bahawa mereka akan mendustakan daku. (12) Dan akan sempit pula dadaku serta tidak lancar lidahku; oleh itu utuskanlah perintahMu kepada Harun (supaya dia membantuku). (13) Dan lagi mereka ada mengemukakan satu tuduhan jenayah terhadapku; oleh itu aku takut mereka akan membunuhku. (14) Allah berfirman: Jangan! Jangan fikir (akan berlaku apa yang engkau bimbangkan itu)! Oleh itu pergilah kamu berdua membawa mukjizat-mukjizat Kami (yang membuktikan kebenaran kamu); sesungguhnya Kami ada bersama-sama kamu mendengar. (15) Maka pergilah kamu kepada Firaun, kemudian katakanlah kepadanya: Sesungguhnya kami adalah utusan Tuhan sekalian alam. (16) Menyuruhmu membebaskan kaum Bani Israil mengikut kami. (17) Firaun menjawab: Bukankah kami telah memeliharamu dalam kalangan kami semasa engkau kanak-kanak yang baru lahir, serta engkau telah tinggal dalam kalangan kami beberapa tahun dari umurmu? (18) Dan (bukankah) engkau telah melakukan satu perbuatan (jenayah) yang telah engkau lakukan dan (dengan itu) engkau dari orang-orang yang tidak mengenang budi? (19)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo Ta, Sin, Mim. (1) Estos son los signos del Libro explícito. (2) Tal vez te esté matando el hecho de que no sean creyentes. (3) Si quisiéramos, haríamos descender sobre ellos un signo del cielo y sus cuellos se quedarían ante él humillados. (4) No les viene ningún nuevo recuerdo del Misericordioso del que no se aparten. (5) Han negado la verdad, pero ya les llegarán las noticias de aquello de que se burlaban. (6) ¿Es que no ven la tierra y cuántas nobles especies hemos hecho crecer en ella? (7) Es cierto que en eso hay un signo, pero la mayoría de ellos no son creyentes. (8) Y realmente tu Señor es el Irresistible, el Compasivo. (9) Cuando tu Señor llamó a Musa: ¡Ve a donde la gente injusta! (10) La gente de Firaún. ¿Es que no van a ser temerosos? (11) Dijo: Señor, temo que me tachen de mentiroso (12) y mi pecho se estreche y mi lengua no se suelte, envía conmigo a Harún. (13) Ellos me reclaman un delito y temo que me maten. (14) Dijo: En absoluto. Id ambos con Nuestros signos, que estaremos junto a vosotros escuchando. (15) Presentaos ante Firaún y decidle: Somos portadores de un mensaje del Señor de los mundos (16) para que dejes ir con nosotros a los hijos de Israel. (17) Dijo: ¿Acaso no te criamos con nosotros cuando eras niño y permaneciste entre nosotros años de tu vida (18) e hiciste lo que hiciste convirtiendote en un renegado? (19)