إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظاً وَزَفِيراً {12} وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَاناً ضَيِّقاً مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُوراً {13} لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُوراً وَاحِداً وَادْعُوا ثُبُوراً كَثِيراً {14} قُلْ أَذَلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاء وَمَصِيراً {15} لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاؤُونَ خَالِدِينَ كَانَ عَلَى رَبِّكَ وَعْداً مَسْؤُولاً {16} وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ {17} قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْماً بُوراً {18} فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفاً وَلَا نَصْراً وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَاباً كَبِيراً {19} وَما أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيراً {20} سورة الفرقان (25) ص

Cehennem ateşi uzak bir mesafeden kendilerini görünce, onun öfkelenişini (müthiş kaynamasını) ve uğultusunu işitirler. (12) Elleri boyunlarına bağlı olarak onun (cehennemin) dar bir yerine atıldıkları zaman, oracıkta yok oluvermeyi isterler. (13) (Onlara şöyle denir:) Bugün (yalnız) bir defa yok olmayı istemeyin; aksine birçok defalar yok olmayı isteyin! (14) De ki: Bu mu daha iyi, yoksa takvâ sahiplerine vadedilen ebedilik cenneti mi? Orası, onlar için bir mükâfat ve (huzura kavuşacakları) bir varış yeridir. (15) Onlar için orada ebedi kalmak üzere diledikleri herşey vardır. İşte bu, Rabbinin üzerine (aldığı ve yerine getirilmesi) istenen bir vaattir. (16) O gün Rabbin onları ve Allah`tan başka taptıkları şeyleri toplar da, der ki: Şu kullarımı siz mi saptırdınız, yoksa kendileri mi yoldan çıktılar? (17) Onlar: Seni tenzih ederiz. Seni bırakıp da başka dostlar edinmek bize yaraşmaz; fakat sen onlara ve atalarına o kadar bol nimet verdin ki, sonunda (seni) anmayı unuttular ve helâki hak eden bir kavim oldular, derler. (18) (Bunun üzerine ötekilere hitaben şöyle denir:) İşte (taptıklarınız), söylediklerinizde sizi yalancı çıkardılar. Artık ne (azabınızı) geri çevirebilir ne de bir yardım temin edebilirsiniz. İçinizden zulmedenlere büyük bir azap tattıracağız! (19) (Resûlüm!) Senden önce gönderdiğimiz bütün peygamberler de hiç şüphesiz yemek yerler, çarşılarda dolaşırlardı. (Ey insanlar!) Sizin bir kısmınızı diğer bir kısmınıza imtihan (vesilesi) kıldık; (bakalım) sabredecek misiniz? Rabbin herşeyi hakkıyla görmektedir. (20)

Wenn er sie aus der Ferne wahrnimmt, werden sie hören, wie er grollt und laut aufheult. (12) Und wenn sie zusammengekettet in den engen Raum (des Feuers) geworfen werden, dann werden sie dort die Vernichtung wünschen. (13) """Wünscht heute nicht nur einmal die Vernichtung, sondern wünscht die Vernichtung mehrere Male!"" (14) ""Sprich: ""Ist dies nun besser oder das Paradies der Ewigkeit, das den Gerechten verheißen wurde? Es wird ihre Belohnung und Bestimmung sein."" (15) "Darin werden sie haben, was immer sie begehren, (und sie werden) auf ewig (darin) verweilen. Dies ist eine Verheißung, die bindend für deinen Herrn ist. (16) "Und an dem Tage, da Er sie und jene, die sie an Allahs Statt verehren, versammeln wird, da wird Er fragen: ""Waret ihr es, die Meine Diener irregeführt habt, oder sind sie (von) selbst von dem Weg abgeirrt?"" (17) ""Sie werden sagen: ""Gepriesen seist Du! Es geziemte uns nicht, andere Beschützer als Dich anzunehmen; Du aber beschertest ihnen und ihren Vätern die guten Dinge (dieses Lebens), bis sie die Ermahnung vergaßen und ein verlorenes Volk wurden."" (18) "Nun haben sie euch für das, was ihr sagtet, der Lüge bezichtigt, und ihr könnt weder (die Strafe) abwenden noch (euch) helfen. Und den, der von euch Unrecht tut, werden Wir eine große Strafe kosten lassen. (19) Auch vor dir schickten Wir keine Gesandten, ohne daß sie Speise aßen oder auf den Märkten umhergingen. Allein, Wir machen die einen unter euch zur Prüfung für die anderen. Wollt ihr also geduldig sein? Und dein Herr ist Allsehend. (20)

When it (Hell) sees them from a far place, they will hear its raging and its roaring. (12) And when they shall be thrown into a narrow place thereof, chained together, they will exclaim therein for destruction. (13) Exclaim not today for one destruction, but exclaim for many destructions. (14) Say: (O Muhammad SAW) "Is that (torment) better or the Paradise of Eternity which is promised to the Muttaqûn (pious and righteous persons - see V.2:2)?" It will be theirs as a reward and as a final destination. (15) For them there will be therein all that they desire, and they will abide (there forever). It is a promise binding upon your Lord that must be fulfilled. (16) And on the Day when He will gather them together and that which they worship besides Allâh [idols, angels, pious men, saints, 'Īsā (Jesus) son of Maryam (Mary), etc.[]]. He will say: "Was it you who misled these My slaves or did they (themselves) stray from the (Right) Path?" (17) They will say: "Glorified are You! It was not for us to take any Auliyâ' (Protectors, Helpers) besides You, but You gave them and their fathers comfort till they forgot the warning, and became a lost people (doomed to total loss). (18) Thus they (false gods— all deities other than Allâh) will belie you (polytheists) regarding what you say (that they are gods besides Allâh), then you can neither avert (the punishment), nor get help. And whoever among you does wrong (i.e. sets up rivals to Allâh), We shall make him taste a great torment. (19) And We never sent before you (O Muhammad SAW) any of the Messengers but verily, they ate food and walked in the markets. And We have made some of you as a trial for others: will you have patience? And your Lord is Ever All-Seer (of everything). (20)

When it sees them from a place far off, they will hear its fury and its raging sigh. (12) And when they are cast, bound together, into a constricted place therein, they will plead for destruction there and then! (13) "This day plead not for a single destruction: plead for destruction oft-repeated!" (14) Say: "Is that best, or the eternal Garden, promised to the righteous? For them that is a reward as well as a goal (or attainment). (15) "For them there will be therein all that they wish for: they will dwell (there) for aye: a promise to be prayed for from thy Lord." (16) The Day He will gather them together as well as those whom they worship besides Allah He will ask: "Was it ye who led these My servants astray, or did they stray from the Path themselves?" (17) They will say: "Glory to Thee! Not meet was it for us that we should take for protectors others besides Thee: but Thou didst bestow on them and their fathers, good things (in life) until they forgot the Message: for they were a people (worthless and) lost. (18) (Allah will say): "Now have they proved you liars in what ye say: so ye cannot avert (your penalty) nor (get) help." And whoever among you does wrong, him shall We cause to taste of a grievous Penalty. (19) And the messengers whom We sent before thee were all (men) who ate food and walked through the streets: We have made some of you as a trial for others: will ye have patience? For Allah is One Who sees (all things). (20)

Lorsque de loin elle les voit, ils entendront sa fureur et ses pétillements. (12) Et quand on les y aura jetés, dans un étroit réduit, les mains liées derrière le cou, ils souhaiteront alors leur destruction complète(1). (13) «Aujourd’hui, ne souhaitez pas la destruction une seule fois, mais souhaitez-en plusieurs. (14) Dis: «Est-ce mieux ceci? ou bien le Paradis éternel qui a été promis aux pieux, comme récompense et destination dernière? (15) Ils auront là tout ce qu’ils désireront et une demeure éternelle. C’est une promesse incombant à ton Seigneur. (16) Et le jour où Il les rassemblera, eux et ceux qu’ils adoraient en dehors d’Allah, Il dira: «Est-ce vous qui avez égaré Mes serviteurs que voici, ou ont-ils eux-mêmes perdu le sentier?» (17) Ils diront: «Gloire à Toi(2)! Il ne nous convenait nullement de prendre en dehors de Toi des patrons protecteurs mais Tu les as comblés de jouissance ainsi que leurs ancêtres au point qu’ils en ont oublié le livre du rappel [le Coran]. Et ils ont été des gens perdus». (18) «Ils vous ont démentis en ce que vous dites. Il n’y aura pour vous ni échappatoire ni secours (possible). Et quiconque des vôtres est injuste, Nous lui ferons goûter un grand châtiment»(3). (19) Et Nous n’avons envoyé avant toi que des messagers qui mangeaient de la nourriture et circulaient dans les marchés. Et Nous avons fait de certains d’entre vous une épreuve pour les autres -endurerez-vous avec constance? - Et ton Seigneur demeure Clairvoyant. (20)

Apabila neraka itu melihat [1] mereka dari tempat yang jauh, mereka mendengar kegeramannya dan suara nyalanya. (12) Dan apabila mereka dilemparkan ke tempat yang sempit di neraka itu dengan dibelenggu, mereka di sana mengharapkan kebinasaan [2]. (13) [Akan dikatakan kepada mereka]: "Jangan kamu sekalian mengharapkan satu kebinasaan, melainkan harapkanlah kebinasaan yang banyak." [3] (14) Katakanlah: "Apa [azab] yang demikian itukah yang baik, atau surga yang kekal yang telah dijanjikan kepada orang-orang yang bertakwa?" "Dia menjadi balasan dan tempat kembali bagi mereka?" (15) Bagi mereka di dalam surga itu apa yang mereka kehendaki, sedang mereka kekal [di dalamnya]. [Hal itu] adalah janji dari Tuhanmu yang patut dimohonkan [kepada-Nya]. (16) Dan [ingatlah] suatu hari [ketika] Allah menghimpunkan mereka beserta apa yang mereka sembah selain Allah, lalu Allah berkata [kepada yang disembah]: "Apakah kamu yang menyesatkan hamba-hamba-Ku itu, atau mereka sendirikah yang sesat dari jalan [yang benar]?" (17) Mereka [yang disembah itu] menjawab: "Maha Suci Engkau, tidaklah patut bagi kami mengambil selain Engkau [untuk jadi] pelindung [4], akan tetapi Engkau telah memberi mereka dan bapak-bapak mereka keni’matan hidup, sampai mereka lupa mengingati [Engkau]; dan mereka adalah kaum yang binasa." (18) Maka sesungguhnya mereka [yang disembah itu] telah mendustakan kamu tentang apa yang kamu katakan maka kamu tidak akan dapat menolak [azab] dan tidak [pula] menolong [dirimu], dan barangsiapa di antara kamu yang berbuat zalim, niscaya Kami rasakan kepadanya azab yang besar. (19) Dan Kami tidak mengutus rasul-rasul sebelummu, melainkan mereka sungguh memakan makanan dan berjalan di pasar-pasar. Dan Kami jadikan sebahagian kamu cobaan bagi sebahagian yang lain. Maukah kamu bersabar?; dan adalah Tuhanmu Maha Melihat. (20)

Apabila Neraka itu melihat mereka dari tempat yang jauh, kedengaranlah mereka suara marahnya yang menggelegak dan mengeluh. (12) Dan apabila mereka dihumbankan ke tempat yang sempit di dalam Neraka itu, dengan keadaan mereka dibelenggu, menjeritlah mereka di sana meminta sejenis kebinasaan (yang melepaskan dari azab itu). (13) (Lalu dikatakan kepada mereka): Janganlah kamu menjerit-jerit meminta pada hari ini sejenis kebinasaan sahaja, tetapi mintalah kebinasaan sebanyak-banyaknya (kerana azab yang menunggu kamu di sini banyak jenisnya). (14) Bertanyalah (kepada mereka): Adakah (azab seksa Neraka) yang demikian itu lebih baik atau Syurga yang kekal, yang dijanjikan kepada orang-orang yang bertakwa? Syurga yang sedia diuntukkan bagi mereka sebagai balasan dan tempat kembali. (15) Mereka beroleh di dalam Syurga itu apa yang mereka kehendaki, mereka pula kekal di dalamnya. Balasan yang demikian adalah satu janji yang dijamin oleh Tuhanmu, lagi yang dipohonkan dan dituntut (dalam doa masing-masing). (16) Dan (ingatkanlah) hari Tuhan menghimpunkan mereka (yang kafir) dan makhluk-makhluk yang mereka sembah yang lain dari Allah, lalu Dia bertanya (kepada makhluk-makhluk yang telah dipuja dan disembah itu): Kamukah yang menyesatkan hamba-hambaKu itu atau mereka yang sesat jalan? (17) Mereka menjawab: Maha Suci Engkau (wahai Tuhan kami)! Sudah tentu tidak patut bagi kami mengambil sesiapa pun yang lain daripadaMu sebagai pelindung yang disembah (dan tidak patut juga kami menyeru orang menyembah kami); tetapi engkau (wahai Tuhan kami) telah melimpahkan kemewahan kepada mereka dan kepada datuk neneknya sehingga mereka lalai dan cuaikan ajaran agamaMu dan menjadilah mereka kaum yang binasa. (18) Maka (dikatakan pula kepada golongan itu): Sesungguhnya mereka (yang kamu puja dan sembah) itu telah mendustakan dakwaan kamu (bahawa mereka yang menyesatkan kamu). Oleh itu, kamu semua tidak akan dapat menjauhkan azab seksa atau beroleh sebarang pertolongan dan sesiapa yang berlaku zalim di antara kamu (wahai umat manusia, dengan kekufuran atau maksiat), Kami akan merasakannya azab seksa yang besar. (19) Dan Kami tidak mengutus Rasul-rasul sebelummu (wahai Muhammad) melainkan orang-orang yang tentu makan minum dan berjalan di pasar-pasar dan Kami jadikan sebahagian dari kamu sebagai ujian dan cubaan bagi sebahagian yang lain, supaya ternyata adakah kamu dapat bersabar (menghadapi ujian itu)? Dan (ingatlah) adalah Tuhanmu sentiasa Melihat (akan keadaan makhluk-makhlukNya). (20)

Cuando éste los vea desde lejos lo oirán enfurecido y con rabia. (12) Y cuando sean arrojados a él, hacinados en un lugar angustioso, pedirán que se acabe con ellos. (13) Hoy no sólo pediréis perecer una sola vez sino muchas veces. (14) Di: ¿Es eso mejor o el Jardín de la inmortalidad que ha sido prometido a los temerosos? Será para ellos recompensa y lugar de regreso. (15) En él tendrán cuanto quieran y serán inmortales. Es, para tu Señor, una promesa exigible. (16) El día en que los reunamos con lo que adoraron fuera de Allah y diga: ¿Fuisteis vosotros los que extraviasteis a éstos, Mis siervos, o fueron ellos los que se extraviaron del camino? (17) Dirán: ¡Gloria a Ti! No nos pertenecía tomar fuera de Ti protectores, sin embargo los dejaste disfrutar a ellos y a sus padres hasta el punto de que olvidaron el Recuerdo y fueron gente perdida. (18) Así pues, han renegado de lo que dijisteis y no podréis cambiar ni ser auxiliados y a quien de vosotros sea injusto le haremos probar un enorme castigo. (19) Antes de ti no hemos mandado ningún enviado que no comiera alimentos y anduviera por los mercados. Hemos hecho de algunos de vosotros una prueba para los otros.¿Seréis pacientes? Tu Señor ve. (20)