لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ {102} لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ {103} يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ {104} وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ {105} إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغاً لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ {106} وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ {107} قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ {108} فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَى سَوَاء وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ {109} إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ {110} وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ {111} قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ {112} سورة الأنبياء (21) ص

Bunlar onun uğultusunu duymazlar; gönüllerinin dilediği nimetler içinde ebedi kalırlar. (102) En büyük dehşet dahi onları tasalandırmaz. Melekler kendilerini şöyle karşılar: İşte bu size vadedilmiş olan (mutlu) gününüzdür. (103) (Düşün o) günü ki, yazılı kâğıtların tomarını dürer gibi göğü toplayıp düreriz. Tıpkı ilk yaratmaya başladığımız gibi onu tekrar o hale getiririz. (Bu,) üzerimize aldığımız bir vaat oldu. Biz, (vadettiğimizi) yaparız. (104) Andolsun Zikir`den sonra Zebur`da da: "Yeryüzüne iyi kullarım vâris olacaktır" diye yazmıştık. (105) İşte bunda, (bize) kulluk eden bir kavim için bir mesaj vardır. (106) (Resûlüm!) Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik. (107) De ki: Bana sadece, sizin ilâhınızın ancak bir tek Allah olduğu vahyedildi. Hâla müslüman olmayacak mısınız? (108) Eğer yüz çevirirlerse de ki: (Bana emrolunanı) hepinize açıkladım. Artık size vadolunan şey (mahşerde toplanma zamanınız) yakın mı uzak mı, bilmiyorum. (109) Şüphesiz Allah sözün açığını da bilir, gizli tuttuklarınızı da bilir. (110) Bilmiyorum, belki de o (azabın ertelenmesi), sizi denemek ve bir zamana kadar sizi (imkânlardan) faydalandırmak içindir. (111) (Muhammed:) Rabbim! (Onlar hakkında) adaletinle hükmünü ver. Bizim Rabbimiz Rahman`dır. Sizin anlattıklarınıza karşı yardımı umulandır, dedi. / (112)

sie werden nicht den leisesten Laut von ihr hören, während sie auf ewig in dem verweilen, was ihre Seelen begehren. (102) "Der größte Schrecken wird sie nicht betrüben, und die Engel werden ihnen entgegenkommen: ""Das ist euer Tag, der euch verheißen wurde."" (103) "An dem Tage, da werden Wir den Himmel zusammenrollen, wie die Schriftrollen zusammengerollt werden. (So) wie Wir die erste Schöpfung begonnen haben, werden Wir sie wiederholen - bindend für Uns ist die Verheißung; wahrlich, Wir werden (sie) erfüllen. (104) Und Wir haben bereits nach der Ermahnung in den Zabur geschrieben, daß das Land von Meinen rechtschaffenen Dienern beerbt wird. (105) Hierin liegt wahrlich eine Botschaft für ein Volk, das (Allah) dient. (106) Und Wir entsandten dich nur aus Barmherzigkeit für alle Welten. (107) "Sprich: "" Mir wird lediglich offenbart, daß euer Gott nur ein Einziger Gott ist! Wollt ihr euch denn nicht ergeben?"" (108) ""Doch wenn sie (dir) den Rücken kehren, so sprich: ""Ich habe euch die Kunde in gerechter Weise entboten, und ich weiß nicht, ob nah oder ferne ist, was euch verheißen wird. (109) "Wahrlich, Er kennt, was in eurer Rede offenkundig ist, und Er weiß, was ihr verheimlicht. (110) "Und ich weiß nicht, ob es vielleicht nur eine Prüfung für euch oder ein Nießbrauch auf bestimmte Zeit ist."" (111) ""Er sprach: ""Mein Herr, richte in Wahrheit."" Und ""Unser Herr ist der Allerbarmer, Dessen Hilfe gegen das, was ihr behauptet, anzuflehen ist."" (112)

They shall not hear the slightest sound of it (Hell), while they abide in that which their ownselves desire. (102) The greatest terror (on the Day of Resurrection) will not grieve them, and the angels will meet them, (with the greeting): "This is your Day which you were promised." (103) And (remember) the Day when We shall roll up the heaven like a scroll rolled up for books, As We began the first creation, We shall repeat it, (it is) a promise binding upon Us. Truly, We shall do it. (104) And indeed We have written in Az-Zabûr [i.e. all the revealed Holy Books - the Taurât (Torah), the Injeel (Gospel), the Psalms, the Qur'ân] after (We have already written in) Al-Lauh Al-Mahfûz (the Book, that is in the heaven with Allâh), that My righteous slaves shall inherit the land (i.e. the land of Paradise). (105) Verily, in this (the Qur'ân) there is a plain Message for people who worship Allâh (i.e. the true, real believers of Islâmic Monotheism who act practically on the Qur'ân and the Sunnah legal ways of the Prophet SAW). (106) And We have sent you (O Muhammad SAW) not but as a mercy for the 'Alamîn (mankind, jinn and all that exists). (107) Say (O Muhammad SAW): "It is revealed to me that your Ilâh (God) is only one Ilâh (God - Allâh). Will you then submit to His Will (become Muslims and stop worshipping others besides Allâh)?" (108) But if they (disbelievers, idolaters, Jews, Christians, polytheists) turn away (from Islâmic Monotheism) say (to them O Muhammad SAW): "I give you a notice (of war as) to be known to us all alike. And I know not whether that which you are promised (i.e. the torment or the Day of Resurrection) is near or far.[]" (109) (Say O Muhammad SAW) Verily, He (Allâh) knows that which is spoken aloud (openly) and that which you conceal. (110) And I know not, perhaps it may be a trial for you, and an enjoyment for a while. (111) He (Muhammad SAW) said:"My Lord! Judge You in truth! Our Lord is the Most Gracious, Whose Help is to be sought against that which you attribute (unto Allâh that He has offspring, and unto Muhammad SAW that he is a sorcerer, and unto the Qur'ân that it is poetry)!" (112)

Not the slightest sound will they hear of Hell: what their souls desired, in that will they dwell. (102) The Great Terror will bring them no grief: but the angels will meet them (with mutual greetings): "This is your Day― (the Day) that ye were promised." (103) The Day that we roll up the heavens like a scroll rolled up for books (completed)― even as We produced the first Creation, so shall We produce a new one: a promise We have undertaken: truly shall We fulfil it. (104) Before this We wrote in the Psalms, after the Message (given to Moses): My servants, the Righteous shall inherit the earth." (105) Verily in the (Qur'an) is a Message for people who would (truly) worship Allah. (106) We sent thee not, but as a mercy for all creatures. (107) Say: "What has come to me by inspiration is that your God is One God: will ye therefore bow to His Will (in Islam)?" (108) But if they turn back say: "I have proclaimed the Message to you all alike and in truth; but I know not whether that which ye are promised is near or far. (109) "It is He Who knows what is open in speech and what ye hide (in your hearts). (110) "I know not but that it may be a trial for you, and a grant of (worldly) livelihood (to you) for a time. (111) Say: "O my Lord! judge Thou in truth!" "Our Lord Most Gracious is the One Whose assistance should be sought against the blasphemies ye utter!" (112)

Ils n’entendront pas son sifflement et jouiront éternellement de ce que leurs âmes désirent. (102) La grande terreur ne les affligera pas, et les Anges les accueilleront: «voici le jour qui vous a été promis». (103) Le jour où Nous plierons le ciel comme on plie le rouleau des livres. Tout comme Nous avons commencé la première création, ainsi Nous la répéterons; c’est une promesse qui Nous incombe et Nous l’accomplirons! (104) Et Nous avons certes écrit dans le Zabūr, après l’avoir mentionné (dans le Livre céleste), que la terre sera héritée par Mes bons serviteurs»(1). (105) Il y a en cela [ces enseignements] une communication à un peuple d’adorateurs! (106) Et Nous ne t’avons envoyé qu’en miséricorde pour l’univers(2). (107) Dis: «Voilà ce qui m’est révélé: Votre Dieu est un Dieu unique; Etes-vous Soumis?» [décidés à embrasser l’Islam] (108) Si ensuite ils se détournent dis alors: «Je vous ai avertis en toute équité; je ne sais si ce qui vous est promis est proche ou lointain. (109) Il connaît ce que vous dites à haute voix et ce que vous cachez. (110) Et je ne sais pas; ceci(3) est peut-être une tentation pour vous et une jouissance pour un certain temps»! (111) Il dit: «Seigneur, juge en toute justice! Et Notre Seigneur le Tout Miséricordieux, c’est Lui dont le secours est imploré contre vos assertions»(4) (112)

mereka tidak mendengar sedikitpun suara api neraka, dan mereka kekal dalam meni’mati apa yang diingini oleh mereka. (102) Mereka tidak disusahkan oleh kedahsyatan yang besar [pada hari kiamat], dan mereka disambut oleh para malaikat. [Malaikat berkata]: "Inilah harimu yang telah dijanjikan kepadamu". (103) [Yaitu] pada hari Kami gulung langit sebagai menggulung lembaran-lembaran kertas. Sebagaimana Kami telah memulai penciptaan pertama begitulah Kami akan mengulanginya. Itulah suatu janji yang pasti Kami tepati; sesungguhnya Kamilah yang akan melaksanakannya. (104) Dan sungguh telah Kami tulis di dalam Zabur [1] sesudah [Kami tulis dalam] Lauh Mahfuzh, bahwasanya bumi ini dipusakai hamba-hamba-Ku yang saleh. (105) Sesungguhnya [apa yang disebutkan] dalam [surat] ini, benar-benar menjadi peringatan bagi kaum yang menyembah Allah]. (106) Dan tiadalah Kami mengutus kamu, melainkan untuk [menjadi] rahmat bagi semesta alam. (107) Katakanlah: "Sesungguhnya yang diwahyukan kepadaku adalah bahwasanya Tuhanmu adalah Tuhan Yang Esa, maka hendaklah kamu berserah diri [kepada-Nya]". (108) Jika mereka berpaling, maka katakanlah: "Aku telah menyampaikan kepada kamu sekalian [ajaran] yang sama [antara kita] dan aku tidak mengetahui apakah yang diancamkan kepadamu itu sudah dekat atau masih jauh?". (109) Sesungguhnya Dia mengetahui perkataan [yang kamu ucapkan] dengan terang-terangan dan Dia mengetahui apa yang kamu rahasiakan. (110) Dan aku tiada mengetahui boleh jadi hal itu [2] cobaan bagi kamu dan kesenangan sampai kepada suatu waktu. (111) [Muhammad] berkata: "Ya Tuhanku, berilah keputusan dengan adil [3] Dan Tuhan kami ialah Tuhan Yang Maha Pemurah lagi Yang dimohon pertolongan-Nya terhadap apa yang kamu katakan". (112)

Mereka tidak mendengar suara (julangan) api Neraka itu dan mereka akan kekal selama-lamanya di dalam (nikmat-nikmat Syurga) yang diingini oleh jiwa mereka. (102) Huru-hara besar yang amat mengerikan (pada hari kiamat) itu tidak merunsingkan mereka dan (sebaliknya) mereka disambut oleh malaikat-malaikat dengan berkata: Inilah hari kamu (beroleh kebahagiaan), yang telah dijanjikan kepada kamu (di dunia) dahulu. (103) (Ingatlah) hari Kami menggulung langit seperti menggulung lembaran surat catatan; sebagaimana kami mulakan wujudnya sesuatu kejadian, Kami ulangi wujudnya lagi; sebagai satu janji yang ditanggung oleh Kami; sesungguhnya Kami tetap melaksanakannya. (104) Dan demi sesungguhnya, Kami telah tulis di dalam Kitab-kitab yang Kami turunkan sesudah ada tulisannya pada Luh Mahfuz: Bahawasanya bumi itu akan diwarisi oleh hamba-hambaKu yang soleh. (105) Sesungguhnya Al-Quran ini mengandungi keterangan-keterangan yang cukup bagi orang-orang yang (cita-citanya) mengerjakan ibadat (kepada Allah dengan berilmu). (106) Dan tiadalah Kami mengutuskan engkau (wahai Muhammad), melainkan untuk menjadi rahmat bagi sekalian alam. (107) Katakanlah: Sesungguhnya yang diwahyukan kepadaku (mengenai ketuhanan ialah) bahawa Tuhan kamu hanyalah Tuhan yang bersifat Esa, maka adakah kamu mahu menurut apa yang diwahyukan kepadaku? (108) Sekiranya mereka berpaling ingkar maka katakanlah: Aku telah memberitahu kepada kamu (apa yang diwahyukan kepadaku) dengan keterangan yang jelas untuk kita bersama dan aku tidak mengetahui samada (balasan buruk) yang dijanjikan kerana keingkaran kamu itu, sudah dekat atau masih jauh. (109) Sesungguhnya Allah mengetahui akan perkataan yang kamu sebutkan dengan terus terang dan juga Dia mengetahui apa yang kamu sembunyikan (di dalam hati). (110) Dan aku tidak mengetahui (mengapa dilambatkan balasan buruk yang dijanjikan kepada kamu itu) jangan-jangan lambatnya menjadi satu sebab yang menambahkan azab kamu dan di samping itu memberi kamu kesenangan hidup hingga ke suatu masa yang tertentu. (111) (Nabi Muhammad merayu dengan) berkata: Wahai Tuhanku, hukumkanlah (di antara kami dengan mereka) dengan yang benar dan Tuhan kami ialah Yang Melimpah-limpah rahmatNya yang dipohonkan pertolonganNya terhadap apa yang kamu sifatkan itu. (112)

No oirán su crepitar y serán inmortales en lo que sus almas deseen. (102) El Gran Espanto no les afligirá y los ángeles saldrán a su encuentro: Este es el día que se os había prometido. (103) El día en que enrollemos el cielo como un manuscrito.Igual que comenzamos por vez primera la creación, la repetiremos; es una promesa a la que Nos comprometemos. Es cierto que hacemos las cosas. (104) Ya habíamos escrito en los Salmos después del Recuerdo* que Mis siervos justos heredarían la tierra. (105) Realmente en esto hay suficiente mensaje para la gente de adoración. (106) Y no te hemos enviado sino como misericordia para todos los mundos. (107) Di: Se me ha inspirado en verdad que vuestro dios es un Único Dios. ¿Seréis de los que se someten?* (108) Pero si se apartan, di: Os he dado el mensaje a todos por igual. No sé cuán lejos o cerca está lo que os he prometido. (109) El sabe de cierto lo que se habla en voz alta y sabe lo que calláis. (110) Y no sé si tal vez se trate de una prueba para vosotros dejándoos disfrutar hasta un tiempo. (111) Di: ¡Señor mío! Juzga con la verdad. Nuestro Señor es el Misericordioso, Aquel a Quien recurrir contra lo que atribuís. (112)