فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً إِلَّا كَبِيراً لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ {58} قَالُوا مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ {59} قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ {60} قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ {61} قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ {62} قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ {63} فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ {64} ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُؤُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاء يَنطِقُونَ {65} قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئاً وَلَا يَضُرُّكُمْ {66} أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ {67} قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ {68} قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْداً وَسَلَاماً عَلَى إِبْرَاهِيمَ {69} وَأَرَادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ {70} وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ {71} وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلّاً جَعَلْنَا صَالِحِينَ {72} سورة الأنبياء (21) ص

Sonunda İbrahim onları paramparça etti. Yalnız onların büyüğünü bıraktı belki ona müracaat ederler diye. (58) Bunu tanrılarımıza kim yaptı? Muhakkak o, zalimlerden biridir, dediler. (59) (Bir kısmı:) Bunları diline dolayan bir genç duyduk; kendisine İbrahim denilirmiş, dediler. (60) O halde, dediler, onu hemen insanların gözü önüne getirin. Belki şahitlik ederler. (61) Bunu ilâhlarımıza sen mi yaptın ey İbrahim? dediler. (62) Belki de bu işi şu büyükleri yapmıştır. Hadi onlara sorun; eğer konuşuyorlarsa! dedi. (63) Bunun üzerine, kendi vicdanlarına dönüp (kendi kendilerine) "Zalimler sizlersiniz, sizler!" dediler. (64) Sonra tekrar eski inanç ve tartışmalarına döndüler: Sen bunların konuşmadığını pek âlâ biliyorsun, dediler. (65) İbrahim: Öyleyse, dedi, Allah`ı bırakıp da, size hiçbir fayda ve zarar vermeyen bir şeye hâla tapacak mısınız? (66) Size de, Allah`ı bırakıp tapmakta olduğunuz şeylere de yuh olsun! Siz akıllanmaz mısınız? (67) (Bir kısmı:) Eğer iş yapacaksanız, yakın onu da tanrılarınıza yardım edin! dediler. (68) "Ey ateş! İbrahim için serinlik ve esenlik ol!" dedik. (69) Böylece ona bir tuzak kurmak istediler; fakat biz onları, daha çok hüsrana uğrayanlar durumuna soktuk. (70) Biz, onu ve Lût`u kurtararak, içinde cümle âleme bereketler verdiğimiz ülkeye ulaştırdık. (71) Ona (İbrahim`e), İshak`ı ve fazladan bir bağış olmak üzere Ya`kub`u lütfettik; herbirini salih insanlar yaptık. (72)

"Alsdann schlug er sie in Stücke - mit Ausnahme des größten von ihnen -, damit sie sich an ihn wenden könnten. (58) "Sie sagten: ""Wer hat unseren Göttern dies angetan? Er muß wahrlich ein Frevler sein."" (59) ""Sie sagten: ""Wir hörten einen jungen Mann von ihnen reden; Abraham heißt er."" (60) ""Sie sagten: ""So bringt ihn vor die Augen der Menschen, damit sie das bezeugen."" (61) ""Sie sagten: ""Bist du es gewesen, der unseren Göttern dies angetan hat, o Abraham?"" (62) ""Er sagte: ""Nein, dieser da, der größte von ihnen, hat es getan. Fragt sie doch, wenn sie reden können."" (63) ""Da wandten sie sich einander zu und sagten: ""Wir selber sind wahrhaftig im Unrecht."" (64) ""Dann wurden sie rückfällig: ""Du weißt recht wohl, daß diese nicht reden können."" (65) ""Er sagte: ""Verehrt ihr denn statt Allah das, was euch weder den geringsten Nutzen bringen noch euch schaden kann? (66) ""Pfui über euch und über das, was ihr statt Allah anbetet! Wollt ihr es denn nicht begreifen?"" (67) ""Sie sagten: ""Verbrennt ihn und helft euren Göttern, wenn ihr etwas tun wollt."" (68) ""(Jedoch) Wir sprachen: ""O Feuer, sei kühl und ein Frieden für Abraham!"" (69) "Und sie strebten, ihm Böses zu tun, allein Wir machten sie zu den größten Verlierern. (70) Und Wir retteten ihn und Lot in das Land, das Wir für die Welten gesegnet hatten. (71) Und Wir schenkten ihm Isaak und dazu Jakob, und Wir machten jeden von ihnen rechtschaffen. (72)

So he broke them to pieces, (all) except the biggest of them, that they might turn to it. (58) They said: "Who has done this to our âlihah (gods)? He must indeed be one of the Zalimun (wrong-doers)." (59) They said: "We heard a young man talking against them, who is called Ibrâhim (Abraham)." (60) They said: "Then bring him before the eyes of the people, that they may testify." (61) They said: "Are you the one who has done this to our gods, O Ibrâhim (Abraham)?" (62) [Ibrâhim (Abraham)] said: "Nay, this one, the biggest of them (idols) did it. Ask them, if they can speak!"[] (63) So they turned to themselves and said: "Verily, you are the Zâlimûn (polytheists and wrong-doers)." (64) Then they turned to themselves (their first thought and said): "Indeed you [Ibrâhim (Abraham)] know well that these (idols) speak not!" (65) [Ibrâhim (Abraham)] said: "Do you then worship besides Allâh, things that can neither profit you, nor harm you? (66) "Fie upon you, and upon that which you worship besides Allâh! Have you then no sense?" (67) They said: "Burn him and help your âlihah (gods), if you will be doing." (68) We (Allâh) said: "O fire! Be you coolness and safety for Ibrâhim (Abraham)!" (69) And they wanted to harm him, but We made them the worst losers. (70) And We rescued him and Lut (Lot) to the land which We have blessed for the 'Alamîn (mankind and jinn). (71) And We bestowed upon him Ishâq (Isaac), and (a grandson) Ya'qûb (Jacob). Each one We made righteous. (72)

So he broke them to pieces, (all) but the biggest of them, that they might turn (and address themselves) to it. (58) They said "Who has done this to our gods? He must indeed be some man of impiety!" (59) They said "We heard a youth talk of them: he is called Abraham." (60) They said "Then bring him before the eyes of the people, that they may bear witness:" (61) They said "Art thou the one that did this with our gods, O Abraham?" (62) He said: "Nay, this was done by this is their is their biggest one! Ask them, if they can speak intelligently!" (63) So they turned to themselves and said "Surely ye are the ones in the wrong!" (64) Then were they confounded with shame: (they said) "Thou knowest full well that these (idols) do not speak!" (65) (Abraham) said "Do ye then worship, besides Allah, things that can neither be of any good to you nor do you harm? (66) "Fie upon you and upon the things that ye worship besides Allah! have ye no sense?"... (67) They said "Burn him and protect your gods if ye do (anything at all)!" (68) We said "O Fire! Be thou cool, and (a means of)) safety for Abraham!" (69) Then they sought a stratagem against him: but We made them the ones that lost most! (70) But We delivered him and (his nephew) Lut (and directed them) to the land which We have blessed for the nations. (71) And We bestowed on him Isaac and as, an additional gift, (a grandson) Jacob, and We made righteous men of every one (of them). (72)

Il les mit en pièces, hormis [la statue] la plus grande. Peut-être qu’ils reviendraient vers elle. (58) Ils dirent: «Qui a fait cela à nos divinités? Il est certes parmi les injustes». (59) (Certains) dirent: «Nous avons entendu un jeune homme médire d’elles; il s’appelle Abraham ». (60) Ils dirent: «Amenez-le sous les yeux des gens afin qu’ils puissent témoigner. (61) (Alors) ils dirent: «Est-ce toi qui as fait cela à nos divinités, Abraham?» (62) Il dit: «C’est la plus grande d’entre elles que voici, qui l’a fait. Demandez-leur donc, si elles peuvent parler». (63) Se ravisant alors, ils se dirent entre eux: «C’est vous qui êtes les vrais injustes». (64) Puis ils firent volte-face et dirent: «Tu sais bien que celles-ci ne parlent pas». (65) Il dit: «Adorez-vous donc, en dehors d’Allah, ce qui ne saurait en rien vous être utile ni vous nuire non plus. (66) Fi de vous et de ce que vous adorez en dehors d’Allah! Ne raisonnez-vous pas?» (67) Ils dirent: «Brûlez-le. Secourez vos divinités si vous voulez faire quelque chose (pour elles)». (68) Nous dîmes: «Ô feu, sois pour Abraham une fraîcheur salutaire». (69) Ils voulaient ruser contre lui, mais ce sont eux que Nous rendîmes les plus grands perdants. (70) Et Nous le sauvâmes, ainsi que Loṭ, vers une terre que Nous avions bénie pour tout l’univers. (71) Et Nous lui donnâmes Isaac et, de surcroît Jacob, desquels Nous fîmes des gens de bien (72)

Maka Ibrahim membuat berhala-berhala itu hancur berpotong-potong, kecuali yang terbesar [induk] dari patung-patung yang lain; agar mereka kembali [untuk bertanya] kepadanya. (58) Mereka berkata: "Siapakah yang melakukan perbuatan ini terhadap tuhan-tuhan kami, sesungguhnya dia termasuk orang-orang yang zalim". (59) Mereka berkata: "Kami dengar ada seorang pemuda yang mencela berhala-berhala ini yang bernama Ibrahim". (60) Mereka berkata: "[Kalau demikian] bawalah dia dengan cara yang dapat dilihat orang banyak, agar mereka menyaksikan". (61) Mereka bertanya: "Apakah kamu, yang melakukan perbuatan ini terhadap tuhan-tuhan kami, hai Ibrahim?" (62) Ibrahim menjawab: "Sebenarnya patung yang besar itulah yang melakukannya, maka tanyakanlah kepada berhala itu, jika mereka dapat berbicara". (63) Maka mereka telah kembali kepada kesadaran mereka dan lalu berkata: "Sesungguhnya kamu sekalian adalah orang-orang yang menganiaya [diri sendiri]", (64) kemudian kepala mereka jadi tertunduk [1] [lalu berkata]: "Sesungguhnya kamu [hai Ibrahim] telah mengetahui bahwa berhala-berhala itu tidak dapat berbicara". (65) Ibrahim berkata: "Maka mengapakah kamu menyembah selain Allah sesuatu yang tidak dapat memberi manfa’at sedikitpun dan tidak [pula] memberi mudharat kepada kamu? (66) Ah [celakalah] kamu dan apa yang kamu sembah selain Allah. Maka apakah kamu tidak memahami?" (67) Mereka berkata: "Bakarlah dia dan bantulah tuhan-tuhan kamu, jika kamu benar-benar hendak bertindak". (68) Kami berfirman: "Hai api menjadi dinginlah, dan menjadi keselamatanlah bagi Ibrahim". (69) Mereka hendak berbuat makar terhadap Ibrahim, maka Kami menjadikan mereka itu orang-orang yang paling merugi. (70) Dan Kami selamatkan Ibrahim dan Luth ke sebuah negeri yang Kami telah memberkahinya untuk sekalian manusia. [2] (71) Dan Kami telah memberikan kepadanya [Ibrahim] Ishaq dan Ya’qub, sebagai suatu anugerah [daripada Kami]. Dan masing-masing Kami jadikan orang-orang yang saleh. (72)

Lalu dia memecahkan semuanya berketul-ketul, kecuali sebuah berhala mereka yang besar (dibiarkannya), supaya mereka kembali kepadanya. (58) (Setelah melihat kejadian itu) mereka bertanya: Siapakah yang melakukan perbuatan yang demikian terhadap tuhan-tuhan kami? Sesungguhnya adalah dia dari orang-orang yang zalim. (59) (Setengah dari) mereka berkata: Kami ada mendengar seorang anak muda bernama Ibrahim, mencacinya. (60) (Ketua-ketua) mereka berkata: Jika demikian, bawalah dia di hadapan orang ramai supaya mereka menyaksikan (tindakan mengenainya). (61) (Setelah dia dibawa ke situ) mereka bertanya: Engkaukah yang melakukan demikian kepada tuhan-tuhan kami, hai Ibrahim? (62) Dia menjawab: (Tidak) bahkan yang melakukannya ialah (berhala) yang besar di antara mereka ini! Maka bertanyalah kamu kepada mereka kalau-kalau mereka dapat berkata-kata. (63) Maka mereka (penyembah berhala) kembali kepada diri mereka (memikirkan hal itu) lalu berkata (sesama sendiri): Sesungguhnya kamulah sendiri orang-orang yang zalim. (64) Kemudian mereka terbalik fikirannya kepada kesesatan, lalu berkata: Sesungguhnya engkau (hai Ibrahim), telah sedia mengetahui bahawa berhala-berhala itu tidak dapat berkata-kata (maka betapa engkau menyuruh kami bertanya kepadanya)? (65) Nabi Ibrahim berkata: Jika demikian, patutkah kamu menyembah yang lain dari Allah sesuatu yang tidak dapat mendatangkan faedah sedikitpun kepada kamu dan juga tidak dapat mendatangkan mudarat kepada kamu? (66) Jijik perasaanku terhadap kamu dan apa yang kamu sembah selain Allah! Maka mengapa kamu tidak mahu menggunakan akal fikiran kamu? (67) (Setelah tidak dapat berhujah lagi, ketua-ketua) mereka berkata: Bakarlah dia dan belalah tuhan-tuhan kamu, jika betul kamu mahu bertindak membelanya! (68) Kami berfirman: Hai api, jadilah engkau sejuk serta selamat sejahtera kepada Ibrahim!. (69) Dan mereka (dengan perbuatan membakarnya itu) hendak melakukan angkara yang menyakitinya, lalu Kami jadikan mereka orang-orang yang amat rugi, (kalah dengan hinanya). (70) Dan Kami selamatkan dia dan (sepupunya) Nabi Lut ke negeri yang Kami limpahkan berkat padanya untuk umat manusia. (71) Dan Kami kurniakan kepadanya: Ishak (anaknya) dan Yaakub (cucunya) sebagai tambahan dan tiap-tiap seorang (dari mereka) Kami jadikan orang yang soleh. (72)

Entonces los hizo pedazos con la excepción de uno grande que tenían, para que así pudieran volver su atención hacia él. (58) Dijeron: ¿Quién ha hecho esto con nuestros dioses? Ciertamente es un injusto. (59) Dijeron: Hemos oído a un joven referirse a ellos, le llaman Ibrahim. (60) Dijeron: Traedlo a la vista de todos, quizás pueda atestiguar. (61) Dijeron: ¿Eres tú el que has hecho esto con nuestros dioses, Ibrahim? (62) Dijo: No; ha sido éste, el mayor de ellos. Preguntadle, si es que puede hablar. (63) Volvieron sobre sí mismos y se dijeron entre sí: En verdad sois injustos. (64) Luego, recayendo en su estado anterior, dijeron: ¡Sabes perfectamente que éstos no hablan! (65) Dijo: ¿Es que adoráis fuera de Allah lo que ni os beneficia ni os perjudica en nada? (66) ¡Lejos de mí vosotros y lo que adoráis fuera de Allah! ¿Es que no podéis razonar? (67) Dijeron: Quemadlo y ayudad así a vuestros dioses, si sois capaces de actuar. (68) Dijimos: Fuego, sé frío e inofensivo para Ibrahim. (69) Pretendieron con ello hacer una trampa, pero ellos fueron los que más perdieron. (70) Y a él y a Lut los pusimos a salvo en la tierra que habíamos hecho bendita para todos los mundos. (71) Y le concedimos a Ishaq, y como obsequio a Yaqub; y a ambos los hicimos de los justos. (72)