فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلاً جَسَداً لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِيَ {88} أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلاً وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرّاً وَلَا نَفْعاً {89} وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَإِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي {90} قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى {91} قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا {92} أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي {93} قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي {94} قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ {95} قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي {96} قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِداً لَّنْ تُخْلَفَهُ وَانظُرْ إِلَى إِلَهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفاً لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفاً {97} إِنَّمَا إِلَهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْماً {98} سورة طه (20)

Bu adam, onlar için, böğürebilen bir buzağı heykeli icat etti. Bunun üzerine: İşte, dediler, bu, sizin de, Musa`nın da tanrısıdır. Fakat onu unuttu. (88) O şeyin, kendilerine hiçbir sözle mukabele edemeyeceğini, kendilerine ne bir zarar ne de bir fayda vermek gücünde olmadığını görmezler mi? (89) Hakikaten Harun, onlara daha önce: Ey kavmim! demişti, siz bunun yüzünden sadece fitneye uğradınız. Sizin Rabbiniz şüphesiz çok merhametli olan Allah`tır. Şu halde bana uyunuz ve emrime itaat ediniz. (90) Onlar: Biz, dediler, Musa aramıza dönünceye kadar buna tapmaktan asla vazgeçmeyeceğiz! (91) (92) (Musa, döndüğünde:) Ey Harun! dedi, sana ne engel oldu da, bunların dalâlete düştüklerini gördüğün vakit peşimden gelmedin? Emrime âsi mi oldun? (92) (93) (Musa, döndüğünde:) Ey Harun! dedi, sana ne engel oldu da, bunların dalâlete düştüklerini gördüğün vakit peşimden gelmedin? Emrime âsi mi oldun? (93) (Harun:) Ey annemin oğlu! dedi, saçımı sakalımı, yolma! Ben, senin: "İsrailoğullarının arasına ayrılık düşürdün; sözümü tutmadın!" demenden korktum. (94) Musa: Ya senin zorun nedir, ey Sâmirî? dedi. (95) O da: Ben, onların görmediklerini gördüm. Zira, o elçinin izinden bir avuç (toprak) alıp onu (erimiş mücevheratın içine) attım. Bunu böyle nefsim bana hoş gösterdi, dedi. (96) Musa: Defol! dedi, artık hayatın boyunca sen: "Bana dokunmayın!" diyeceksin. Ayrıca senin için, kurtulamayacağın bir ceza günü var. Tapmakta olduğun tanrına da bak! Yemin ederim, biz onu yakacağız; sonra da onu parça parça edip denize savuracağız! (97) Sizin ilâhınız, yalnızca, kendisinden başka ilâh olmayan Allah`tır. O`nun ilmi her şeyi kuşatmıştır. (98)

""Dann brachte er ihnen ein leibhaftiges Kalb, das blökte, hervor. Und sie sagten: ""Das ist euer Gott und der Gott Moses`; er hat (ihn) vergessen."" (88) "Konnten sie denn nicht sehen, daß es ihnen keine Antwort gab und keine Macht hatte, ihnen weder zu schaden noch zu nützen? (89) "Und doch hatte Aaron zuvor zu ihnen gesagt: ""O mein Volk, dadurch seid ihr nur geprüft worden. Wahrlich, euer Herr ist der Allerbarmer; darum folgt mir und gehorcht meinem Befehl."" (90) ""Sie sagten: ""Wir werden keineswegs aufhören, es anzubeten, bis Moses zu uns zurückkehrt."" (91) ""Er (Moses) sagte: ""O Aaron, was hinderte dich, als du sie irregehen sahst, (92) ""mir zu folgen? Bist du denn meinem Befehl ungehorsam gewesen?"" (93) ""Er sagte: ""O Sohn meiner Mutter, greife nicht nach meinem Bart, noch nach meinem Kopf. Ich fürchtete, du könntest sagen: »Du hast die Kinder Israels gespalten und mein Wort nicht beachtet.«"" (94) ""Er sagte: ""Und was hast du zu sagen, o Samiryy?"" (95) ""Er sagte: ""Ich bemerkte, was sie nicht wahrnehmen konnten. Da faßte ich eine Handvoll Erde von der Spur des Gesandten und warf sie hinein. So habe ich es mir selber eingeredet."" (96) ""Er (Moses) sagte: ""Geh denn hin! Du sollst dein ganzes Leben lang sagen müssen: »Berührt (mich) nicht«; und dann ist da ein Zeitpunkt für dich, dem du nicht entgehen wirst. So schaue nun auf deinen »Gott«, dessen ergebener Anbeter du geworden bist. Wir werden ihn ganz gewiß verbrennen und ihn darauf ins Meer streuen."" (97) "Wahrlich, euer Gott ist Allah, außer Dem kein Gott da ist. Er umfaßt alle Dinge mit Wissen. (98)

Then he took out (of the fire) for them (a statue of) a calf which seemed to low. They said: "This is your ilâh (god), and the ilâh (god) of Mûsa (Moses), but [Mûsa (Moses)] has forgotten (his god).'" (88) Did they not see that it could not return them a word (for answer), and that it had no power either to harm them or to do them good? (89) And Hârûn (Aaron) indeed had said to them beforehand: "O my people! You are being tried in this, and verily, your Lord is (Allâh) the Most Gracious, so follow me and obey my order." (90) They said: "We will not stop worshipping it (i.e. the calf), until Mûsa (Moses) returns to us." (91) [Mûsa (Moses)] said: "O Hârûn (Aaron)! What prevented you when you saw them going astray; (92) "That you followed me not (according to my advice to you)? Have you then disobeyed my order?" (93) He [Hârûn (Aaron)] said: "O son of my mother! Seize (me) not by my beard, nor by my head! Verily, I feared lest you should say: 'You have caused a division among the Children of Israel, and you have not respected my word!' " (94) [Mûsa (Moses)] said: "And what is the matter with you. O Samiri? (i.e. why did you do so?)" (95) (Samiri) said: "I saw what they saw not, so I took a handful (of dust) from the (hoof) print of the messenger [Jibril's (Gabriel) horse] and threw it [into the fire in which were put the ornaments of the Fir'aun's (Pharaoh) people, or into the calf]. Thus my inner-self suggested to me." (96) Mûsa (Moses) said: "Then go away! And verily, your (punishment) in this life will be that you will say: "Touch me not (i.e.you will live alone exiled away from mankind); and verily (for a future torment), you have a promise that will not fail. And look at your ilâh (god), to which you have been devoted. We will certainly burn it, and scatter its particles in the sea." (97) Your Ilâh (God) is only Allâh, (the One) Lâ ilâha illa Huwa (none has the right to be worshipped but He). He has full knowledge of all things. (98)

"Then he brought out (of the fire) before the (people) the image of a calf: it seemed to low: so they said: `This is your god and the god, of Moses but (Moses) has forgotten!' " (88) Could they not see that it could not return them a word (for answer), and that it had no power either to harm them or to do them good? (89) Aaron had already, before this said to them: "O my people! ye are being tested in this: for verily your Lord is (Allah) Most Gracious: so follow me and obey my command." (90) They had said: "We will not abandon this cult, but we will devote ourselves to it until Moses returns to us. (91) (Moses) said: " O Aaron! what kept thee back, when thou sawest them going wrong (92) "From following me? Didst thou then disobey my order?" (93) (Aaron) replied: "O son of my mother! seize (me not) by my beard nor by (the hair of) my head! Truly I feared lest thou shouldst say `Thou hast caused a division among the Children of Israel, and thou didst not respect my word!'" (94) (Moses) said: "What then is thy case O Samiri?" (95) He replied: "I saw what they saw not: so I took a handful (of dust) from the footprint of the Messenger, and threw it (into the calf): thus did my soul suggest to me." (96) (Moses) said: "Get thee gone! but thy (punishment) in this life will be that thou wilt say, `Touch me not'; and moreover (for a future penalty) thou hast a promise that will not fail: now look at thy god, of whom thou hast become a devoted worshipper: we will certainly (melt) it in a blazing fire and scatter it broadcast in the sea!" (97) But the God of you all is the Allah: there is no god but He: all things He comprehends in His knowledge. (98)

Puis il en a fait sortir pour eux un veau, un corps à mugissement. Et ils ont dit: «C’est votre divinité et la divinité de Moïse; il a donc oublié»(1)! (88) Quoi! Ne voyaient-ils pas qu’il [le veau] ne leur rendait aucune parole et qu’il ne possédait aucun moyen de leur nuire ou de leur faire du bien? (89) Certes, Aaron leur avait bien dit auparavant: «Ô mon peuple, vous êtes tombés dans la tentation (à cause du veau). Or, c’est le Tout Miséricordieux qui est vraiment votre Seigneur. Suivez-moi donc et obéissez à mon commandement». (90) Ils dirent: «Nous continuerons à y être attachés, jusqu’à ce que Moïse retourne vers nous». (91) Alors [Moïse] dit: «Qu’est-ce qui t’a empêché, Aaron, quand tu les as vus s’égarer, (92) de me suivre?(2) As-tu donc désobéi à mon commandement?» (93) [Aaron] dit: «Ô fils de ma mère, ne me prends ni par la barbe ni par la tête. Je craignais que tu ne dises: «Tu as divisé les enfants d’Israël et tu n’as pas observé mes ordres». (94) Alors [Moïse] dit: «Quel a été ton dessein? Ô Sāmirī?» (95) Il dit: «J’ai vu ce qu’ils n’ont pas vu: j’ai donc pris une poignée de la trace de l’Envoyé(3); puis, je l’ai lancée. Voilà ce que mon âme m’a suggéré». (96) «Va-t-en, dit [Moïse]. Dans la vie, tu auras à dire (à tout le monde): «Ne me touchez pas!» Et il y aura pour toi un rendez-vous que tu ne pourras manquer. Regarde ta divinité que tu as adorée avec assiduité. Nous la brûlerons certes, et ensuite, nous disperserons [sa cendre] dans les flots. (97) En vérité, votre seul Dieu est Allah en dehors de qui il n’y a point de divinité. De Sa science Il embrasse tout. (98)

kemudian Samiri mengeluarkan untuk mereka [dari lobang itu] anak lembu yang bertubuh dan bersuara, [1] maka mereka berkata: "Inilah Tuhanmu dan Tuhan Musa, tetapi Musa telah lupa". (88) Maka apakah mereka tidak memperhatikan bahwa patung anak lembu itu tidak dapat memberi jawaban kepada mereka, dan tidak dapat memberi kemudharatan kepada mereka dan tidak [pula] kemanfa’atan? (89) Dan sesungguhnya Harun telah berkata kepada mereka sebelumnya: "Hai kaumku, sesungguhnya kamu hanya diberi cobaan dengan anak lembu itu dan sesungguhnya Tuhanmu ialah [Tuhan] Yang Maha Pemurah, maka ikutilah aku dan ta’atilah perintahku". (90) Mereka menjawab: "Kami akan tetap menyembah patung anak lembu ini, hingga Musa kembali kepada kami." (91) Berkata Musa: "Hai Harun, apa yang menghalangi kamu ketika kamu melihat mereka telah sesat, (92) [sehingga] kamu tidak mengikuti aku? Maka apakah kamu telah [sengaja] mendurhakai perintahku?" (93) Harun menjawab: "Hai putera ibuku janganlah kamu pegang janggutku dan jangan [pula] kepalaku; sesungguhnya aku khawatir bahwa kamu akan berkata [kepadaku]: "Kamu telah memecah antara Bani Israil dan kamu tidak memelihara amanatku." (94) Berkata Musa: "Apakah yang mendorongmu [berbuat demikian] hai Samiri?" (95) Samiri menjawab: "Aku mengetahui sesuatu yang mereka tidak mengetahuinya, maka aku ambil segenggam dari jejak rasul [2] lalu aku melemparkannya, dan demikianlah nafsuku membujukku". (96) Berkata Musa: "Pergilah kamu, maka sesungguhnya bagimu di dalam kehidupan di dunia ini [hanya dapat] mengatakan: ’Janganlah menyentuh [aku]’. [3] Dan sesungguhnya bagimu hukuman [di akhirat] yang kamu sekali-kali tidak dapat menghindarinya, dan lihatlah tuhanmu itu yang kamu tetap menyembahnya. Sesungguhnya kami akan membakarnya, kemudian kami sungguh-sungguh akan menghamburkannya ke dalam laut [berupa abu yang berserakan]. (97) Sesungguhnya Tuhanmu hanyalah Allah, yang tidak ada Tuhan [yang berhak disembah] selain Dia. Pengetahuan-Nya meliputi segala sesuatu". (98)

Kemudian Samiri mengeluarkan untuk mereka dari leburan barang-barang itu (patung) seekor anak lembu yang bertubuh lagi bersuara, lalu mereka berkata: Ini ialah tuhan kamu dan tuhan bagi Musa, tetapi Musa telah lupa! (88) Patutkah mereka tidak mahu berfikir sehingga mereka tidak nampak bahawa patung itu tidak dapat menjawab perkataan mereka dan tidak berkuasa mendatangkan bahaya atau memberi manfaat kepada mereka? (89) Dan demi sesungguhnya, Nabi Harun telahpun berkata kepada mereka sebelum itu: Wahai kaumku, sesungguhnya kamu hanya diperdayakan dengan patung itu dan sesungguhnya Tuhan kamu ialah Allah yang melimpah-limpah rahmatNya; oleh itu, ikutlah daku dan taatlah akan perintahku. (90) Mereka menjawab: Kami tidak sekali-kali akan meninggalkan penyembahan patung ini, (bahkan) kami akan tetap menyembahnya hingga Nabi Musa kembali kepada kami. (91) (Sekembalinya), Nabi Musa berkata: Wahai Harun, apakah maniknya yang menghalangmu ketika engkau melihat mereka sesat, (92) Daripada menurutku? Adakah engkau ingkar akan suruhanku? (93) Nabi Harun menjawab: Wahai anak ibuku! Janganlah engkau meragut janggutku dan janganlah menarik (rambut) kepalaku. Sesungguhnya aku takut bahawa engkau akan berkata kepadaku: Engkau telah memecah-belahkan kaum Bani lsrail sesama sendiri dan engkau tidak berhati-hati mengambil berat pesananku! (94) (Sesudah itu Nabi Musa hadapkan kemarahannya kepada Samiri lalu) bertanya: Apa pula halmu, wahai Samiri? (95) Dia menjawab: Aku mengetahui dan menyedari apa yang tidak diketahui oleh mereka, lalu aku mengambil segenggam dari kesan jejak Rasul itu, kemudian aku mencampakkannya dan demikianlah aku dihasut oleh hawa nafsuku. (96) Nabi Musa berkata kepada Samiri: Jika demikian, pergilah, (engkau adalah diusir dan dipulaukan), kerana sesungguhnya telah ditetapkan bagimu akan berkata dalam kehidupan dunia ini: Jangan sentuh daku dan sesungguhnya telah dijanjikan lagi untukmu satu balasan akhirat yang engkau tidak sekali-kali akan terlepas daripadanya dan (sekarang) lihatlah kepada Tuhanmu yang engkau sekian lama menyembahnya, sesungguhnya kami akan membakarnya kemudian kami akan menghancur dan menaburkan serbuknya di laut sehingga hilang lenyap. (97) Sesungguhnya Tuhan kamu hanya Allah, yang tidak ada Tuhan melainkan Dia, yang meliputi pengetahuanNya akan tiap-tiap sesuatu. (98)

Y les hizo la figura de un becerro que mugía. Dijeron: Este es vuestro dios y el dios que Musa olvidó. (88) ¿Es que no veían que no les contestaba, ni tenía el poder de perjudicarles o beneficiarles? (89) Harún ya les había advertido: ¡Gente mía! Con esto sólo se os está poniendo a prueba, realmente vuestro Señor es Misericordioso, seguidme y obedeced lo que os mando. (90) Dijeron: No vamos a cesar de estar dedicados a su culto hasta que no regrese Musa a nosotros. (91) Dijo: ¡Harún! ¿Qué te impidió seguirme al ver que se extraviaban? (92) ¿Es que desobedeciste mi orden? (93) Dijo: ¡Hijo de mi madre! No me agarres por la barba ni por la cabeza, de verdad que temí que dijeras: Has creado separación entre los hijos de Israel y no has esperado mi palabra. (94) Dijo: Y tú Samirí, ¿qué tienes que decir? (95) Dijo: He visto lo que ellos no ven, así que he tomado un puñado de la tierra en la que dejó sus huellas el mensajero y lo he arrojado. Esto es lo que me ha sugerido mi alma.* (96) Dijo: ¡Vete! Durante toda tu vida tendrás que decir: No me toques*. Y tienes una cita a la que no faltarás. Mira a tu dios, ése al que te entregaste, lo quemaremos y esparciremos sus cenizas por el mar. (97) Ciertamente vuestro dios no es sino Allah, no hay más dios que Él, abarca todas las cosas con Su conocimiento. (98)