سورة مريم (19) ص بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ كهيعص {1} ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا {2} إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِيّاً {3} قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيّاً {4} وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِراً فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيّاً {5} يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيّاً {6} يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيّاً {7} قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِراً وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيّاً {8} قَالَ كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئاً {9} قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيّاً {10} فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيّاً {11} ‏سورة مريم (19)

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla Kâf. Hâ. Yâ. Ayn. Sâd. (1) (Bu,) Rabbinin, Zekeriyya kuluna rahmetinin anılmasıdır. (2) Hani o, gizli bir sesle Rabbine niyaz etmişti: (3) Rabbim! dedi, benden (vücudumdan), kemiklerim zayıfladı, saçım başım ağardı. Ve ben, Rabbim, sana (ettiğim) dua sayesinde hiç bedbaht olmadım. (4) Doğrusu ben, arkamdan iş başına geçecek olan yakınlarımdan endişe ediyorum. Karım da kısırdır. Tarafından bana bir veli (oğul) ver. (5) Ki o bana vâris olsun; Ya`kub hanedanına da vâris olsun. Rabbim, onu rızana lâyık kıl! (6) (Allah şöyle buyurdu:) Ey Zekeriyya! Biz sana bir oğul müjdeleriz ki, onun adı Yahya`dır. Daha önce ona kimseyi adaş yapmadık. (7) Zekeriyya: Rabbim! dedi, Karım kısır olduğu, ben de ihtiyarlığın son sınırına vardığım halde, benim nasıl oğlum olabilir? (8) Allah: Öyledir, dedi; Rabbin: O bana kolaydır. Daha önce, sen hiçbir şey değilken seni de yaratmıştım, buyurdu (9) O: Rabbim! dedi, (çocuğum olacağına dair) bana bir işaret ver. Allah: Sana işaret, sapasağlam olduğun halde üç gün insanlarla konuşamamandır, buyurdu. (10) Bunun üzerine Zekeriyya mâbetten kavminin karşısına çıkarak onlara: "Sabah akşam tesbihte bulunun" diye işaret verdi. (11)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Kaf Ha Ya `Ain Sad. (1) Erwähnt wird (hier) die Barmherzigkeit deines Herrn gegen Seinen Diener Zacharias. (2) Als er seinen Herrn mit leisem Ruf anrief, (3) "sagte er: ""Mein Herr, mein Gebein ist nun schwach geworden, und die Haare meines Hauptes schimmern grau, doch niemals, mein Herr, bin ich mit meiner Bitte an Dich unglücklich gewesen. (4) "Nun aber fürchte ich meine Verwandten, die mich überleben werden, und meine Frau ist unfruchtbar geworden. Gewähre Du mir darum einen Nachfolger, (5) "auf daß er mein Erbe sei und der Erbe des Hauses Jakobs. Und mache ihn, mein Herr, (Dir) wohlgefällig."" (6) """"O Zacharias, Wir geben dir die frohe Botschaft von einem Sohn, dessen Name Yahya sein soll. Wir haben noch keinen dieses Namens geschaffen."" (7) ""Er sagte: ""Mein Herr, wie soll mir ein Sohn (geboren) werden, wo doch meine Frau unfruchtbar ist und ich schon das fortgeschrittene Alter erreicht habe?"" (8) ""Er sprach: ""So ist es; dein Herr aber spricht: »Es ist Mir ein leichtes, und Ich habe dich zuvor geschaffen, als du ein Nichts warst.«"" (9) ""Er sagte: ""Mein Herr, gib mir ein Zeichen."" Er sprach: ""Dein Zeichen sei, daß du - obgleich gesund - drei (Tage und) Nächte lang nicht zu den Menschen reden sollst."" (10) "So trat er aus dem Tempel heraus vor sein Volk und gab ihm zu verstehen, daß es (Allah) am Morgen und am Abend zu preisen habe. (11)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Kâf¬ Hâ¬Yâ¬'Aîn¬Sâd. [These letters are one of the miracles of the Qur'ân, and none but Allâh (Alone) knows their meanings]. (1) (This is) a mention of the mercy of your Lord to His slave Zakariyya (Zachariah). (2) When he called out his Lord (Allâh) a call in secret. (3) He said: "My Lord! Indeed my bones have grown feeble, and grey hair has spread on my head, And I have never been unblest in my invocation to You, O my Lord! (4) "And Verily, I fear my relatives after me, since my wife is barren. So give me from Yourself an heir, (5) "Who shall inherit me, and inherit (also) the posterity of Ya'qûb (Jacob) (inheritance of the religious knowledge and Prophethood, not wealth). And make him, my Lord, one with whom You are Well-pleased!" (6) (Allâh said) "O Zakariyya (Zachariah)! Verily, We give you the glad tidings of a son, Whose name will be Yahya (John). We have given that name to none before (him)." (7) He said: "My Lord! How can I have a son, when my wife is barren, and I have reached the extreme old age." (8) He said: "So (it will be). Your Lord says; It is easy for Me. Certainly I have created you before, when you had been nothing!" (9) [Zakariyya (Zachariah)] said: "My Lord! Appoint for me a sign." He said: "Your sign is that you shall not speak unto mankind for three nights, though having no bodily defect." (10) Then he came out to his people from Al-Mihrâb (a praying place or a private room), he told them by signs to glorify Allâh's Praises in the morning and in the afternoon. (11)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Kaf. Ha. Ya. `Ayn. Sad. (1) (This is) a recital of the Mercy of thy Lord to His Servant Zakariya. (2) Behold! He cried to his Lord in secret (3) Praying: "O my Lord! Infirm indeed are my bones, and the hair of my head doth glisten with grey: but never am I unblest O my Lord, in my prayer to Thee! (4) "Now I fear (what) my relatives (and colleagues) (will do) after me: but my wife is barren: so give me an heir as from Thyself― (5) "(One that) will (truly) represent me, and represent the posterity of Jacob; and make him, O my Lord! one with whom Thou art well-pleased!" (6) (His prayer was answered): "O Zakariya! We give thee good news of a son: his name shall be Yahya: on none by that name have We conferred distinction before." (7) He said: "O my Lord! How shall I have a son, when my wife is barren and I have grown quite decrepit from old age?" (8) He said: "So (it will be): thy Lord saith, `That is easy for Me: I did indeed create thee before, when thou hadst been nothing!' " (9) (Zakariya) said "O my Lord! Give me a Sign." "Thy Sign", was the answer "shall be that thou shalt speak to no man for three nights, although thou art not dumb." (10) So Zakariya came out to his people from his chamber: he told them by signs to celebrate Allah's praises in the morning and in the evening. (11)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Kāf, Hā<, Yā<, ‘Aīn, Ṣāḏ(2). (1) C’est un récit de la miséricorde de ton Seigneur envers Son serviteur Zacharie. (2) Lorsqu’il invoqua son Seigneur d’une invocation secrète, (3) et dit: «Ô mon Seigneur, mes os sont affaiblis et ma tête s’est enflammée de cheveux blancs. [Cependant], je n’ai jamais été malheureux [déçu] en te priant, ô mon Seigneur. (4) Je crains [le comportement] de mes héritiers, après moi. Et ma propre femme est stérile. Accorde-moi, de Ta part, un descendant(3) (5) qui hérite de moi et hérite de la famille de Jacob. Et fais qu’il te soit agréable, ô mon Seigneur». (6) «Ô Zacharie, Nous t’annonçons la bonne nouvelle d’un fils. Son nom sera Yaḥya [Jean]. Nous ne lui avons pas donné auparavant d’homonyme». (7) Et [Zacharie dit]: «Ô mon Seigneur, comment aurai-je un fils, quand ma femme est stérile et que je suis très avancé en vieillesse?» (8) [Allah] lui dit: «Ainsi sera-t-il! Ton Seigneur a dit: «Ceci m’est facile. Et avant cela, Je t’ai créé alors que tu n’étais rien». (9) «Ô mon Seigneur, dit [Zacharie], accorde-moi un signe». «Ton signe, dit [Allah,] sera que tu ne pourras pas parler aux gens pendant trois nuits(4) tout en étant bien portant. (10) Il sortit donc du sanctuaire vers son peuple; puis il leur fit signe de prier matin et soir. (11)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Kaaf Haa Yaa ‘Ain Shaad. [1] (1) [Yang dibacakan ini adalah] penjelasan tentang rahmat Tuhan kamu kepada hamba-Nya, Zakariya, (2) yaitu tatkala ia berdo’a kepada Tuhannya dengan suara yang lembut. (3) Ia berkata: "Ya Tuhanku, sesungguhnya tulangku telah lemah dan kepalaku telah ditumbuhi uban, dan aku belum pernah kecewa dalam berdo’a kepada Engkau, ya Tuhanku. (4) Dan sesungguhnya aku khawatir terhadap mawaliku [2] sepeninggalku, sedang isteriku adalah seorang yang mandul, maka anugerahilah aku dari sisi Engkau seorang putera, (5) yang akan mewarisi aku dan mewarisi sebahagian keluarga Ya’qub; dan jadikanlah ia, ya Tuhanku, seorang yang diridhai". (6) Hai Zakariya, sesungguhnya Kami memberi kabar gembira kepadamu akan [beroleh] seorang anak yang namanya Yahya, yang sebelumnya Kami belum pernah menciptakan orang yang serupa dengan dia. (7) Zakariya berkata: "Ya Tuhanku, bagaimana akan ada anak bagiku, padahal isteriku adalah seorang yang mandul dan aku [sendiri] sesungguhnya sudah mencapai umur yang sangat tua". (8) Tuhan berfirman: "Demikianlah". Tuhan berfirman: "Hal itu adalah mudah bagi-Ku; dan sesungguhnya telah Aku ciptakan kamu sebelum itu, padahal kamu [di waktu itu] belum ada sama sekali". (9) Zakariya berkata: "Ya Tuhanku, berilah aku suatu tanda". Tuhan berfirman: "Tanda bagimu ialah bahwa kamu tidak dapat bercakap-cakap dengan manusia selama tiga malam, padahal kamu sehat". (10) Maka ia keluar dari mihrab menuju kaumnya, lalu ia memberi isyarat kepada mereka; hendaklah kamu bertasbih di waktu pagi dan petang. (11)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Kaaf, Haa, Yaa, Ain, Saad. (1) (Ini ialah) perihal limpahan rahmat Tuhanmu (wahai Muhammad), kepada hambaNya Zakaria. (2) (Ingatkanlah peristiwa) ketika Nabi Zakaria berdoa kepada Tuhannya dengan doa permohonan secara perlahan. (3) Dia merayu dengan berkata: Wahai Tuhanku! Sesungguhnya telah lemahlah tulang-tulangku dan telah putih melepaklah uban kepalaku dan aku wahai Tuhanku tidak pernah merasa hampa dengan doa permohonanku kepadaMu. (4) Dan sesungguhnya aku merasa bimbang akan kecuaian kaum kerabatku menyempurnakan tugas-tugas agama sepeninggalanku dan isteriku pula adalah seorang yang mandul; oleh itu, kurniakanlah daku dari sisiMu seorang anak lelaki. (5) Yang layak mewarisi daku, juga mewarisi keluarga Nabi Yaakub dan jadikanlah dia wahai Tuhanku seorang yang diredhai serta disukai. (6) (Nabi Zakaria diseru setelah dikabulkan doanya):Wahai Zakaria! Sesungguhnya Kami memberikan khabar yang menggembirakanmu dengan mengurniakan seorang anak lelaki bernama Yahya, yang kami tidak pernah jadikan sebelum itu, seorangpun yang senama dengannya. (7) Nabi Zakaria bertanya: Wahai Tuhanku! Bagaimanakah caranya aku akan beroleh seorang anak, sedang isteriku adalah seorang yang mandul dan aku sendiri pula telah sampai had umur yang setua-tuanya? (8) Penyeru itu menjawab: Demikian keadaannya janganlah dihairankan; Tuhanmu berfirman; Hal itu mudah bagiKu kerana sesungguhnya Aku telah menciptakanmu dahulu, sedang engkau pada masa itu belum ada sebarang apapun. (9) Nabi Zakaria merayu lagi: Wahai Tuhanku! Jadikanlah satu tanda bagiku (yang menunjukkan isteriku mengandung), Allah Taala berfirman: Tandamu itu ialah engkau tidak akan dapat berkata-kata dengan orang ramai selama tiga malam, sedang engkau dalam keadaan sihat. (10) Maka dia pun keluar mendapatkan kaumnya dari Mihrab (tempat sembahyangnya), lalu dia memberi isyarat kepada mereka: Hendaklah kamu bertasbih (mengerjakan ibadat kepada Allah) pagi dan petang. (11)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo Kaf, Ha, Ya, Ayn, Sad. (1) Este es el recuerdo de la misericordia de tu Señor con Su siervo Zakariyya. (2) Cuando llamó a su Señor en súplica escondida. (3) Dijo: ¡Señor mío! Mis huesos se han debilitado y mi cabello ha encanecido y nunca, Señor, en lo que Te he pedido, he sido decepcionado. (4) Temo por mis parientes cuando yo no esté; y mi mujer es estéril, concédeme de Tu parte un hijo (5) que sea mi heredero y herede de la familia de Yaqub y hazlo, Señor, complaciente. (6) ¡Zakariyya! Te anunciamos un hijo cuyo nombre será Yahya, nadie antes de él ha recibido ese nombre. (7) Dijo: ¡Señor! ¿Y cómo tendré un hijo siendo mi mujer estéril y habiendo llegado yo, a causa de mi edad, a la decrepitud? (8) Dijo: Así lo ha dicho tu Señor, eso es simple para Mi; igual que una vez te creé y no eras nada. (9) Dijo: ¡Señor mío! Dáme un signo. Dijo: Tu signo será que durante tres noches y sin que tengas ningún impedimento para ello, no podrás hablar a la gente. (10) Así apareció ante su gente desde el lugar de oración y les dijo por señas que glorificaran mañana y tarde. (11)