اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ {80} فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَكَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَقَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرّاً لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ {81} فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلاً وَلْيَبْكُواْ كَثِيراً جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ {82} فَإِن رَّجَعَكَ اللّهُ إِلَى طَآئِفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُل لَّن تَخْرُجُواْ مَعِيَ أَبَداً وَلَن تُقَاتِلُواْ مَعِيَ عَدُوّاً إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُواْ مَعَ الْخَالِفِينَ {83} وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَداً وَلاَ تَقُمْ عَلَىَ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُواْ وَهُمْ فَاسِقُونَ {84} وَلاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ {85} وَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَجَاهِدُواْ مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُوْلُواْ الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُواْ ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَاعِدِينَ {86} سورة التوبة (9) ص

Al-Tawba (Ey Muhammed!) Onlar için ister af dile, ister dileme; onlar için yetmiş kez af dilesen de Allah onları asla affetmeyecek. Bu, onların Allah ve Resûlünü inkar etmelerinden ötürüdür. Allah fâsıklar topluluğunu hidayete erdirmez. (80) Allah`ın Resûlüne muhalefet etmek için geri kalanlar (sefere çıkmayıp) oturmaları ile sevindiler; mallarıyla, canlarıyla Allah yolunda cihad etmeyi çirkin gördüler; "bu sıcakta sefere çıkmayın" dediler. De ki: "Cehennem ateşi daha sıcaktır!" Keşke anlasalardı! (81) Artık kazanmakta olduklarının cezası olarak az gülsünler, çok ağlasınlar! (82) Eğer Allah seni onlardan bir gurubun yanına döndürür de (Tebük seferinden Medine`ye döner de başka bir savaşa seninle beraber) çıkmak için senden izin isterlerse, de ki: Benimle beraber asla çıkmayacaksınız ve düşmana karşı benimle beraber asla savaşmayacaksınız! Çünkü siz birinci defa (Tebük seferinde) yerinizde kalmaya razı oldunuz. Şimdi de geri kalanlarla (kadın ve çocuklarla) beraber oturun! (83) Onlardan ölmüş olan hiçbirine asla namaz kılma; onun kabri başında da durma! Çünkü onlar, Allah ve Resûlünü inkar ettiler ve fâsık olarak öldüler. (84) Onların malları ve çocukları seni imrendirmesin. Çünkü Allah, bunlarla ancak dünyada onların azaplarını çoğaltmayı ve onların kafir olarak canlarının güçlükle çıkmasını istiyor. (85) "Allah`a inanın, Resûlü ile beraber cihad edin" diye bir sûre indirildiği zaman, onlardan servet sahibi olanlar, senden izin istediler ve: Bizi bırak (evlerinde) oturanlarla beraber olalım, dediler. (86)

Al-Tawba Ob du für sie um Verzeihung bittest oder nicht um Verzeihung für sie bittest, oder ob du siebzigmal für sie um Verzeihung bittest, Allah wird ihnen niemals verzeihen. Deshalb, weil sie nicht an Allah und Seinen Gesandten glaubten. Und Allah weist den frevelhaften Leuten nicht den Weg. (80) "Jene, die zurückgelassen worden waren, freuten sich ihres Daheimbleibens hinter dem (Rücken des) Gesandten Allahs und waren nicht geneigt, mit ihrem Gut und mit ihrem Blut für Allahs Sache zu kämpfen. Sie sagten: ""Zieht doch nicht in der Hitze aus!"" Sprich: ""Das Feuer der Dschahannam ist von stärkerer Hitze."" Wenn sie doch nur begreifen könnten! (81) "Sie sollten wenig lachen und viel weinen über das, was sie sich erworben haben. (82) "Und wenn Allah dich zu einer Gruppe von ihnen heimkehren läßt und sie dich um Erlaubnis bitten, auszuziehen, dann sprich: ""Nie sollt ihr mit mir ausziehen und nie einen Feind an meiner Seite bekämpfen. Es gefiel euch, das erste Mal daheim sitzen zu bleiben, so sitzet nun (wieder) bei denen, die zurückbleiben."" (83) "Und bete nie für einen von ihnen, der stirbt, noch stehe an seinem Grabe; (denn) sie glaubten nicht an Allah und an Seinen Gesandten, und sie starben als Frevler. (84) Wundere dich weder über ihr Gut noch über ihre Kinder. Allah will sie damit nur in dieser Welt bestrafen, und ihre Seelen sollen verscheiden, während sie noch ungläubig sind. (85) "Und wenn eine Sura herabgesandt wird (des Inhalts): ""Glaubt an Allah und kämpft an der Seite Seines Gesandten"", dann bitten dich die Reichen unter ihnen um Erlaubnis und sagen: ""Laß uns bei denen sein, die daheim bleiben."" (86)

Al-Tawba Whether you (O Muhammad SAW) ask forgiveness for them (hypocrites) or ask not forgiveness for them … (and even) if you ask seventy times for their forgiveness … Allâh will not forgive them, because they have disbelieved in Allâh and His Messenger (Muhammad SAW). And Allâh guides not those people who are Fâsiqûn (rebellious, disobedient to Allâh). (80) Those who stayed away (from Tabuk expedition) rejoiced in their staying behind the Messenger of Allâh; they hated to strive and fight with their properties and their lives in the Cause of Allâh, and they said: "March not forth in the heat." Say: "The Fire of Hell is more intense in heat", if only they could understand! (81) So let them laugh a little and (they will) cry much as a recompense of what they used to earn (by committing sins). (82) If Allâh brings you back to a party of them (the hypocrites), and they ask your permission to go out (to fight), say: "Never shall you go out with me, nor fight an enemy with me; you were pleased to sit (inactive) on the first occasion, then you sit (now) with those who lag behind." (83) And never (O Muhammad SAW) pray (funeral prayer) for any of them (hypocrites) who dies, nor stand at his grave. Certainly they disbelieved in Allâh and His Messenger, and died while they were Fâsiqûn (rebellious, - disobedient to Allâh and His Messenger SAW). (84) And let not their wealth or their children amaze you. Allâh's Plan is to punish them with these things in this world, and that their souls shall depart (die) while they are disbelievers. (85) And when a Sûrah (chapter from the Qur'ân) is revealed, enjoining them to believe in Allâh and to strive hard and fight along with His Messenger, the wealthy among them ask your leave to exempt them (from Jihâd) and say, "Leave us (behind), we would be with those who sit (at home)." (86)

Al-Tawba Whether thou ask for their forgiveness or not, (their sin is unforgivable): if thou ask seventy times for their forgiveness, Allah will not forgive them: because they have rejected Allah and His Messenger; and Allah guideth not those who are perversely rebellious. (80) Those who were left behind (in the Tabuk expedition) rejoiced in their inaction behind the back of the Messenger of Allah: they hated to strive and fight with their goods and their persons, in the Cause of Allah: they said "Go not forth in the heat. Say "The fire of Hell is fiercer in heat." If only they could understand! (81) Let them laugh a little: much will they weep: a recompense for the (evil) that they do. (82) If, then Allah bring thee back to any of them, and they ask thy permission to come out (with thee), say: "Never shall ye come out with me, nor fight an enemy with me: for ye preferred to sit inactive on the first occasion: then sit ye (now) with those who stay behind." (83) Nor do thou ever pray for any of them that dies, nor stand at his grave: for they rejected Allah and His Messenger and died in a state of perverse rebellion. (84) Nor let their wealth nor their (following in) sons dazzle thee: Allah's plan is to punish them with these things in this world and that their souls may perish in their (very) denial of Allah. (85) When a Surah comes down, enjoining them to believe in Allah and to strive and fight along with His Meseenger those with wealth and influence among them ask thee for exemption, and say: "Leave us (behind): we would be with those who sit (at home)." (86)

LE D?SAVEU ou LE REPENTIR Que tu demandes pardon pour eux, ou que tu ne le demandes pas - et si tu demandes pardon pour eux soixante dix fois - Allah ne leur pardonnera point. Et ce parce qu’ils n’ont pas cru en Allah et en Son messager et Allah ne guide pas les gens pervers. (80) Ceux qui ont été laissés à l’arrière se sont réjouis de pouvoir rester chez eux à l’arrière du Messager d’Allah, ils ont répugné à lutter par leurs biens et leurs personnes dans le sentier d’Allah, et ont dit: «Ne partez pas au combat pendant cette chaleur!» Dis: «Le feu de l’Enfer est plus intense en chaleur.» - S’ils comprenaient(1)! (81) Qu’ils rient un peu et qu’ils pleurent beaucoup en récompense de ce qu’ils se sont acquis(2). (82) Si Allah te ramène vers un groupe de ces (gens-là), et qu’ils te demandent permission de partir au combat, alors dis: «Vous ne sortirez plus jamais en ma compagnie, et vous ne combattrez plus jamais d’ennemis avec moi. Vous avez été plus contents de rester chez vous la première fois; demeurez donc chez vous en compagnie de ceux qui se tiennent à l’arrière»(3). (83) Et ne fais jamais la Ṣalāt sur l’un d’entre eux qui meurt, et ne te tiens pas debout auprès de sa tombe, parce qu’ils n’ont pas cru en Allah et en Son messager, et ils sont morts tout en étant pervers(4). (84) Et que ni leurs biens ni leurs enfants ne t’émerveillent! Allah ne veut par là, que les châtier ici-bas, et qu’ils rendent péniblement l’âme en mécréants(5). (85) Et lorsqu’une Sourate est révélée: «Croyez en Allah et luttez en compagnie de Son messager», les gens qui ont tous les moyens (de combattre) parmi eux te demandent de les dispenser (du combat), et disent: «Laisse-nous avec ceux qui restent». (86)

PENGAMPUNAN Kamu memohonkan ampun bagi mereka atau tidak kamu mohonkan ampun bagi mereka [adalah sama saja]. Kendatipun kamu memohonkan ampun bagi mereka tujuh puluh kali, namun Allah sekali-kali tidak akan memberi ampun kepada mereka. Yang demikian itu adalah karena mereka kafir kepada Allah dan Rasul-Nya. Dan Allah tidak memberi petunjuk kepada kaum yang fasik. (80) Orang-orang yang ditinggalkan [tidak ikut berperang] itu, merasa gembira dengan tinggalnya mereka di belakang Rasulullah, dan mereka tidak suka berjihad dengan harta dan jiwa mereka pada jalan Allah dan mereka berkata: "Janganlah kamu berangkat [pergi berperang] dalam panas terik ini". Katakanlah: "Api neraka Jahannam itu lebih sangat panas [nya]", jika mereka mengetahui. (81) Maka hendaklah mereka tertawa sedikit dan menangis banyak, sebagai pembalasan dari apa yang selalu mereka kerjakan. (82) Maka jika Allah mengembalikanmu kepada satu golongan dari mereka, kemudian mereka minta izin kepadamu untuk keluar [pergi berperang], maka katakanlah: "Kamu tidak boleh keluar bersamaku selama-lamanya dan tidak boleh memerangi musuh bersamaku. Sesungguhnya kamu telah rela tidak pergi berperang kali yang pertama. Karena itu duduklah [tinggallah] bersama orang-orang yang tidak ikut berperang".[1] (83) Dan janganlah kamu sekali-kali menyembahyangkan [jenazah] seorang yang mati di antara mereka, dan janganlah kamu berdiri [mendo’akan] di kuburnya. Sesungguhnya mereka telah kafir kepada Allah dan Rasul-Nya dan mereka mati dalam keadaan fasik. (84) Dan janganlah harta benda dan anak-anak mereka menarik hatimu. Sesungguhnya Allah menghendaki akan mengazab mereka di dunia dengan harta dan anak-anak itu dan agar melayang nyawa mereka dalam keadaan kafir. (85) Dan apabila diturunkan sesuatu surat [yang memerintahkan kepada orang munafik itu]: "Berimanlah kamu kepada Allah dan berjihadlah beserta Rasul-Nya", niscaya orang-orang yang sanggup di antara mereka meminta izin kepadamu [untuk tidak berjihad] dan mereka berkata: "Biarkanlah kami berada bersama orang-orang yang duduk".[2] (86)

Al-Tawba (Orang-orang munafik itu) sama sahaja engkau meminta ampun untuk mereka atau engkau tidak meminta ampun bagi mereka. Jika engkau (wahai Muhammad) meminta ampun bagi mereka tujuh puluh kali (sekalipun) maka Allah tidak sekali-kali mengampunkan mereka; yang demikian itu, kerana mereka telah kufur kepada Allah dan RasulNya; dan Allah tidak akan memberi hidayat petunjuk kepada kaum yang fasik. (80) Orang-orang (munafik) yang ditinggalkan (tidak turut berperang) itu, bersukacita disebabkan mereka tinggal di belakang Rasulullah (di Madinah) dan mereka (sememangnya) tidak suka berjihad dengan harta benda dan jiwa mereka pada jalan Allah (dengan sebab kufurnya) dan mereka pula (menghasut dengan) berkata: Janganlah kamu keluar beramai-ramai (untuk berperang) pada musim panas ini. Katakanlah (wahai Muhammad): "Api Neraka Jahanam lebih panas membakar", kalaulah mereka itu orang-orang yang memahami. (81) Oleh itu bolehlah mereka ketawa sedikit (di dunia ini) dan mereka akan menangis banyak (di akhirat kelak), sebagai balasan bagi apa yang mereka telah usahakan. (82) Maka jika Allah mengembalikan engkau kepada segolongan dari mereka (orang-orang yang munafik itu di Madinah), kemudian mereka meminta izin kepadamu untuk keluar (turut berperang), maka katakanlah: Kamu tidak sekali-kali akan keluar bersama-samaku selama-lamanya dan kamu tidak sekali-kali akan memerangi musuh bersama-samaku; sesungguhnya kamu telah bersetuju tinggal pada kali yang pertama, oleh itu duduklah kamu bersama-sama orang-orang yang tinggal. (83) Dan janganlah engkau sembahyangkan seorang pun yang mati dari orang-orang munafik itu selama-lamanya dan janganlah engkau berada di (tepi) kuburnya, kerana sesungguhnya mereka telah kufur kepada Allah dan RasulNya dan mereka mati sedang mereka dalam keadaan fasik (derhaka). (84) Dan janganlah engkau tertarik hati kepada harta benda dan anak-anak mereka, (kerana) sesungguhnya Allah hanya hendak menyeksa mereka dengannya di dunia dan hendak menjadikan nyawa mereka tercabut sedang mereka dalam keadaan kafir (untuk mendapat azab akhirat pula). (85) Dan apabila diturunkan satu surah Al-Quran (yang menyuruh mereka): "Berimanlah kamu kepada Allah dan berjihadlah bersama-sama dengan RasulNya", nescaya orang-orang yang kaya di antara mereka meminta izin kepadamu dengan berkata: Biarkanlah kami tinggal bersama-sama orang-orang yang tinggal (tidak turut berperang). (86)

SURA AT-TAWBA Pidas o no pidas perdón por ellos, aunque lo pidieras setenta veces, Allah no los perdonaría. Eso es porque han renegado de Allah y de Su Mensajero y Allah no guía a la gente pervertida. (80) Los que se quedaron atrás* se alegraron de haberse quedado oponiéndose al Mensajero de Allah, detestaron luchar en el camino de Allah con sus personas y riquezas y dijeron: No salgáis de expedición con el calor.Di: Más calor hay en el fuego de Yahannam, si entendierais. (81) Así pues, que rían un poco que ya llorarán mucho en pago por lo que adquirieron. (82) Y si Allah te lleva de nuevo a un grupo de ellos y te piden permiso para salir, di: No saldréis conmigo, ni lucharéis contra el enemigo junto a mí; estuvisteis satisfechos de haberos quedado la primera vez, así que quedaos tambien ahora con los que se quedan. (83) No reces nunca por ninguno de ellos que haya muerto ni permanezcas en pie ante su tumba, ellos renegaron de Allah y de Su mensajero y murieron fuera de Su obediencia. (84) Y que ni sus riquezas ni sus hijos te admiren, Allah sólo quiere castigarlos a través de ellos en esta vida y que sus almas los dejen en estado de incredulidad. (85) Y cuando se hace descender una sura: ¡Creed en Allah y esforzaos en luchar junto a Su mensajero!, los acomodados de entre ellos te piden dispensa y dicen: Déjanos estar con los que se quedan. (86)