حَقِيقٌ عَلَىٰٓ أَن لَّآ أَقُولَ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ‌ۚ قَدۡ جِئۡتُڪُم بِبَيِّنَةٍ۬ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَرۡسِلۡ مَعِىَ بَنِىٓ إِسۡرَٲٓءِيلَ (١٠٥) قَالَ إِن كُنتَ جِئۡتَ بِـَٔايَةٍ۬ فَأۡتِ بِہَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ (١٠٦) فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِىَ ثُعۡبَانٌ۬ مُّبِينٌ۬ (١٠٧) وَنَزَعَ يَدَهُ ۥ فَإِذَا هِىَ بَيۡضَآءُ لِلنَّـٰظِرِينَ (١٠٨) قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّ هَـٰذَا لَسَـٰحِرٌ عَلِيمٌ۬ (١٠٩) يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُمۡ‌ۖ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ (١١٠) قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَأَرۡسِلۡ فِى ٱلۡمَدَآٮِٕنِ حَـٰشِرِينَ (١١١) يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَـٰحِرٍ عَلِيمٍ۬ (١١٢) وَجَآءَ ٱلسَّحَرَةُ فِرۡعَوۡنَ قَالُوٓاْ إِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن ڪُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَـٰلِبِينَ (١١٣) قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ لَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ (١١٤) قَالُواْ يَـٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِىَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ نَحۡنُ ٱلۡمُلۡقِينَ (١١٥) قَالَ أَلۡقُواْ‌ۖ فَلَمَّآ أَلۡقَوۡاْ سَحَرُوٓاْ أَعۡيُنَ ٱلنَّاسِ وَٱسۡتَرۡهَبُوهُمۡ وَجَآءُو بِسِحۡرٍ عَظِيمٍ۬ (١١٦) ۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَ‌ۖ فَإِذَا هِىَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ (١١٧) فَوَقَعَ ٱلۡحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ (١١٨) فَغُلِبُواْ هُنَالِكَ وَٱنقَلَبُواْ صَـٰغِرِينَ (١١٩) وَأُلۡقِىَ ٱلسَّحَرَةُ سَـٰجِدِينَ (١٢٠)

Al-Araf Allah hakkında gerçekten başkasını söylememek benim üzerime borçtur. Size Rabbinizden açık bir delil getirdim; artık İsrailoğullarını benimle bırak!" (105) (Firavun) dedi ki: Eğer bir mucize getirdiysen ve gerçekten doğru söylüyorsan onu göster bakalım. (106) Bunun üzerine Musa asâsını yere attı. O hemen apaçık bir ejderha oluverdi! (107) Ve elini (cebinden) çıkardı. Birdenbire o da seyredenlere bembeyaz görünüverdi. (108) (109) Firavun`un kavminden ileri gelenler dediler ki: Bu çok bilgili bir sihirbazdır. Sizi yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Ne buyurursunuz? (109) (110) Firavun`un kavminden ileri gelenler dediler ki: Bu çok bilgili bir sihirbazdır. Sizi yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Ne buyurursunuz? (110) (111) Dediler ki: Onu da kardeşini de beklet; şehirlere toplayıcılar (memurlar) yolla. Bütün bilgili sihirbazları sana getirsinler. (111) (112) Dediler ki: Onu da kardeşini de beklet; şehirlere toplayıcılar (memurlar) yolla. Bütün bilgili sihirbazları sana getirsinler. (112) Sihirbazlar Firavun`a geldi ve: Eğer üstün gelen biz olursak, bize kesin bir mükâfat var mı? dediler. (113) (Firavun): Evet hem de siz mutlaka yakınlarımdan olacaksınız, dedi. (114) (Sihirbazlar), Ey Musa sen mi (önce) atacaksın, yoksa atanlar biz mi olalım? dediler. (115) "Siz atın" dedi. Onlar atınca, insanların gözlerini büyülediler, onları korkuttular ve büyük bir sihir gösterdiler. (116) Biz de Musa`ya, "Asânı at!" diye vahyettik. Bir de baktılar ki bu, onların uydurduklarını yakalayıp yutuyor. (117) Böylece gerçek ortaya çıktı ve onların yapmakta oldukları yok olup gitti. (118) İşte Firavun ve kavmi, orada yenildi ve küçük düşerek geri döndüler. (119) Sihirbazlar ise secdeye kapandılar. (120)

Al-Araf ""Es ziemt sich, daß ich von Allah nichts anderes als die Wahrheit rede. Ich bin zu euch mit einem deutlichen Beweis von eurem Herrn gekommen; so laß denn die Kinder Israels mit mir ziehen."" (105) ""Er sagte: ""Wenn du wirklich mit einem Zeichen gekommen bist, so weise es vor, wenn du zu den Wahrhaftigen gehörst."" (106) "Da warf er seinen Stock nieder, und da war dieser (auf einmal) eine leibhaftige Schlange. (107) Dann zog er seine Hand heraus und da sah sie (auf einmal) für die Zuschauer weiß aus. (108) "Die Vornehmen von Pharaos Volk sagten: ""Wahrlich, das ist ein wissensreicher Zauberer. (109) ""Er will euch aus eurem Land vertreiben. Was veranlaßt ihr nun?"" (110) ""Sie sagten: ""Warte mit ihm und seinem Bruder noch eine Weile und sende Ausrufer zu einer Versammlung in die Städte aus, (111) ""auf daß sie jeden kundigen Zauberer zu dir bringen sollen."" (112) ""Und die Zauberer kamen zu Pharao (und) sagten: ""Uns wird doch gewiß eine Belohnung zuteil, wenn wir siegen?"" (113) ""Er sagte: ""Ja, und ihr sollt zu den Nächsten (von uns) gehören."" (114) ""Sie sagten: ""O Moses, entweder wirfst du (den Stock) oder wir werfen (zuerst)."" (115) ""Er sagte: ""Ihr sollt werfen!"" Und als sie geworfen hatten, bezauberten sie die Augen der Leute und versetzten sie in Furcht und brachten einen gewaltigen Zauber hervor. (116) ""Und Wir offenbarten Moses: ""Wirf deinen Stock!"" Und siehe, er verschlang alles, was sie an Trug vorgebracht hatten. (117) "So wurde die Wahrheit vollzogen, und ihre Werke erwiesen sich als nichtig. (118) Dort wurden sie damals besiegt, und beschämt kehrten sie um. (119) Und die Zauberer trieb es, in Anbetung niederzufallen. (120)

Al-Araf "Proper it is for me that I say nothing concerning Allâh but the truth. Indeed I have come unto you from your Lord with a clear proof. So let the Children of Israel depart along with me." (105) [Fir'aun (Pharaoh)] said: "If you have come with a sign, show it forth, - if you are one of those who tell the truth." (106) Then [Mûsa (Moses)] threw his stick and behold! it was a serpent, manifest! (107) And he drew out his hand, and behold! it was white (with radiance) for the beholders (108) The chiefs of the people of Fir'aun (Pharaoh) said: "This is indeed a well-versed sorcerer; (109) "He wants to get you out of your land, so what do you advise?" (110) They said: "Put him and his brother off (for a time), and send callers to the cities to collect— (111) "That they bring up to you all well-versed sorcerers." (112) And so the sorcerers came to Fir'aun (Pharaoh). They said: "Indeed there will be a (good) reward for us if we are the victors." (113) He said: "Yes, and moreover you will (in that case) be of the nearest (to me)." (114) They said: "O Mûsa (Moses)! Either you throw (first), or shall we have the (first) throw?" (115) He [Mûsa (Moses)] said: "Throw you (first)." So when they threw, they bewitched the eyes of the people, and struck terror into them, and they displayed a great magic. (116) And We reveled to Mûsa (Moses) (saying): "Throw your stick," and behold! It swallowed up straight away all the falsehoods which they showed. (117) Thus truth was confirmed, and all that they did was made of no effect. (118) So they were defeated there and returned disgraced. (119) And the sorcerers fell down prostrate. (120)

Al-Araf "One for whom it is right to say nothing but truth about Allah. Now have I come unto you (people) from your Lord with a clear (sign): so let the children of Israel depart along with me." (105) (Pharaoh) said: "If indeed thou hast come with a sign, show it forth― if thou tellest the truth." (106) Then (Moses) threw his rod, and behold! it was a serpent plain (for all to see)! (107) And he drew out his hand, and behold! it was white to all beholders! (108) Said the Chiefs of the people of Pharaoh: "This is indeed a sorcerer well-versed. (109) "His plan is to get you out of your land then what is it ye counsel?" (110) They said: "Keep him and his brother in suspense (for a while); and send to the cities men to collect― (111) And bring up to thee all (our) sorcerers well-versed." (112) So there came the sorcerers to Pharaoh: they said "Of course we shall have a (suitable) reward if we win!" (113) He said: "Yea (and more),― for ye shall in that case be (raised to posts) nearest (to my person)." (114) They said: "O Moses! wilt thou throw (first), or shall we have the (first) throw?" (115) Said Moses: "Throw ye (first)." So when they threw, they bewitched the eyes of the people and struck terror into them: and they showed a great (feat of) magic. (116) We put it into Moses's mind by inspiration: "throw (now) thy rod": and behold! it swallows up straightway all the falsehoods which they fake! (117) Thus truth was confirmed and all that they did was made of no effect. (118) So they were vanquished there and then, and were made to look small. (119) But the sorcerers fell down prostrate in adoration. (120)

AL-A‘RAF je ne dois dire sur Allah que la vérité. Je suis venu à vous avec une preuve de la part de votre Seigneur. Laisse donc partir avec moi les Enfants d’Israël.» (105) «Si tu es venu avec un miracle, dit (Pharaon,) apporte-le donc, si tu es du nombre des véridiques.» (106) Il jeta son bâton et voilà que c’était un serpent évident. (107) Et il sortit sa main et voilà qu’elle était blanche (éclatante), pour ceux qui regardaient. (108) Les notables du peuple de Pharaon dirent: «Voilà, certes, un magicien chevronné. (109) Il veut vous expulser de votre pays.» - «Alors, que commandez-vous?» (110) Ils dirent: «Fais-le attendre, lui et son frère, et envoie des rassembleurs dans les villes, (111) qui t’amèneront tout magicien averti. (112) Et les magiciens vinrent à Pharaon en disant: «Y aura-t-il vraiment une récompense pour nous, si nous sommes les vainqueurs?» (113) Il dit: «Oui, et vous serez certainement du nombre de mes rapprochés». (114) Ils dirent: «Ô Moïse, ou bien tu jetteras (le premier), ou bien nous serons les premiers à jeter». (115) «Jetez» dit-il. Puis lorsqu’ils eurent jeté, ils ensorcelèrent les yeux des gens et les épouvantèrent, et vinrent avec une puissante magie. (116) Et Nous révélâmes à Moïse: «Jette ton bâton». Et voilà que celui-ci se mit à engloutir ce qu’ils avaient fabriqué. (117) Ainsi la vérité se manifesta et ce qu’ils firent fût vain. (118) Ainsi ils furent battus et se trouvèrent humiliés. (119) Et les magiciens se jetèrent prosternés (120)

TEMPAT TERTINGGI wajib atasku tidak mengatakan sesuatu terhadap Allah, kecuali yang hak. Sesungguhnya aku datang kepadamu dengan membawa bukti yang nyata dari Tuhanmu, maka lepaskanlah Bani Israil [pergi] bersama aku". (105) Fir’aun menjawab: "Jika benar kamu membawa sesuatu bukti, maka datangkanlah bukti itu jika [betul] kamu termasuk orang-orang yang benar". (106) Maka Musa menjatuhkan tongkatnya, lalu seketika itu juga tongkat itu menjadi ular yang sebenarnya. (107) Dan ia mengeluarkan tangannya, maka ketika itu juga tangan itu menjadi putih bercahaya [kelihatan] oleh orang-orang yang melihatnya. (108) Pemuka-pemuka kaum Fir’aun berkata: "Sesungguhnya Musa ini adalah ahli sihir yang pandai, (109) yang bermaksud hendak mengeluarkan kamu dari negerimu". [Fir’aun berkata]: "Maka apakah yang kamu anjurkan?" (110) Pemuka-pemuka itu menjawab: "Beritangguhlah dia dan saudaranya serta kirimlah ke kota-kota beberapa orang yang akan mengumpulkan [ahli-ahli sihir], (111) supaya mereka membawa kepadamu semua ahli sihir yang pandai". (112) Dan beberapa ahli sihir itu datang kepada Fir’aun mengatakan: "[Apakah] sesungguhnya kami akan mendapat upah, jika kamilah yang menang?" (113) Fir’aun menjawab: "Ya, dan sesungguhnya kamu benar-benar akan termasuk orang-orang yang dekat [kepadaku]". (114) Ahli-ahli sihir berkata: "Hai Musa, kamukah yang akan melemparkan lebih dahulu, ataukah kami yang akan melemparkan?" (115) Musa menjawab: "Lemparkanlah [lebih dahulu]!" Maka tatkala mereka melemparkan, mereka menyulap mata orang dan menjadikan orang banyak itu takut, serta mereka mendatangkan sihir yang besar [mena’jubkan]. (116) Dan kami wahyukan kepada Musa: "Lemparkanlah tongkatmu!" Maka sekonyong-konyong tongkat itu menelan apa yang mereka sulapkan. (117) Karena itu nyatalah yang benar dan batallah yang selalu mereka kerjakan. (118) Maka mereka kalah di tempat itu dan jadilah mereka orang-orang yang hina. (119) Dan ahli-ahli sihir itu serta merta meniarapkan diri dengan bersujud[1]. (120)

Al-Araf Sudah semestinya aku tidak mengatakan sesuatu terhadap Allah melainkan yang benar. Sesungguhnya aku datang kepada kamu dengan membawa keterangan yang nyata dari Tuhan kamu. Oleh itu, bebaskanlah Kaum Bani Israil menyertai aku (ke Palestin). (105) Firaun menjawab: Kalau betul engkau datang dengan membawa sesuatu mukjizat maka bawalah ia (supaya aku melihatnya), jika betul engkau dari orang-orang yang benar. (106) Nabi Musa pun mencampakkan tongkatnya, maka tiba-tiba tongkatnya itu menjadi seekor ular yang jelas nyata. (107) Dan Nabi Musa mengeluarkan tangannya, tiba-tiba tangannya (menjadi) putih (bersinar-sinar) bagi orang-orang yang melihatnya. (108) Berkatalah Ketua-ketua dari kaum Firaun: Sesungguhnya orang ini (Musa) ialah seorang ahli sihir yang mahir. (109) Dia bertujuan hendak mengeluarkan kamu dari negeri kamu. (Firaun bertanya): Oleh itu, apa yang kamu syorkan? (110) Mereka berkata: Tangguhkanlah dia dan saudaranya (daripada dijatuhkan sebarang hukuman) serta utuslah ke bandar-bandar (di merata-rata negeri Mesir untuk) mengumpulkan (ahli-ahli sihir); (111) Yang kelak akan membawa kepadamu segala ahli sihir yang mahir. (112) Dan datanglah ahli-ahli sihir itu kepada Firaun lalu berkata: Sungguhkah kami akan beroleh upah, kalau kami dapat mengalahkannya? (113) Firaun menjawab: Benar, (kamu akan mendapat upah) dan kamu sesungguhnya (akan menjadi) dari orang-orang yang damping (denganku). (114) Mereka berkata: Hai Musa! Engkaukah yang akan mencampakkan (tongkatmu lebih dahulu) atau kamikah yang akan mencampakkan (lebih dahulu)? (115) Nabi Musa menjawab: Campakkanlah kamu (dahulu)! Maka apabila mereka mencampakkan (tongkat-tongkat dan tali masing-masing), mereka menyilap mata orang ramai dan menjadikan orang-orang itu merasa gerun, serta mereka melakukan sihir yang besar (keadaan dan caranya). (116) Dan Kami wahyukan kepada Nabi Musa: Campakkanlah tongkatmu! Maka tiba-tiba tongkat itu menelan apa yang mereka pura-pura adakan (dengan sihir mereka). (117) Maka sabitlah kebenaran (mukjizat Nabi Musa) dan batallah (sihir) yang mereka telah lakukan. (118) Oleh itu, kalahlah Firaun dan Ketua-ketua kaumnya di situ dan kembalilah mereka dengan keadaan yang hina. (119) Dan (kemenangan Nabi Musa menjadikan) ahli-ahli sihir itu dengan sendirinya merebahkan diri mereka sujud, (120)

SURA AL-'ARAF Y soy verdadero. Tengo la obligación de no decir sobre Allah sino la verdad. Habéis tenido evidencias de vuestro Señor, así que dejad que vengan conmigo los hijos de Israel. (105) Dijo: Si has traído un signo, muéstralo si es que dices la verdad. (106) Entonces arrojó su vara y fue una serpiente claramente visible. (107) Y se sacó la mano y ésta apareció blanca ante los que miraban*. (108) Dijeron los principales de la gente de Firaún: Ciertamente es un mago experto (109) que quiere expulsaros de vuestra tierra. ¿Qué es lo que deliberáis pues? (110) Dijeron: Retenedlos a él y a su hermano y envía reclutadores por las ciudades (111) que te traigan a todos los magos expertos. (112) Y vinieron los magos de Firaún diciendo: ¿Seremos recompensados si somos los vencedores? (113) Dijo: Sí, y estaréis entre los próximos a mí. (114) Dijeron: ¡Musa! Arroja tú o lo haremos nosotros. (115) Dijo: Arrojad vosotros. Y al hacerlo, hechizaron los ojos de la gente, los llenaron de miedo y produjeron una magia prodigiosa. (116) Pero inspiramos a Musa: ¡Arroja tu vara! Y se tragó lo que habían falseado. (117) Así prevaleció la verdad y se desvaneció lo que habían hecho. (118) Allí fueron vencidos y quedaron empequeñecidos. (119) Entonces los magos cayeron postrados. (120)