Elmalılı 19:96 - İman edip, salih amel işleyenler var ya, Rahmân (olan Allah) onları (gönüllere) sevdirecektir.
Elmalılı 19:97 - (Ey Muhammed!) Biz Kur'ân'ı senin dilin üzere kolaylaştırdık ki, onunla Allah'tan korkup sakınanları müjdeleyesin, inat edenleri de korkutasın.
Elmalılı 19:98 - Hem onlardan önce nice nesilleri helak ettik. (Şimdi) onlardan hiçbirini görüyor musun, yahud onların hafif bir sesini işitiyor musun?
Elmalılı 20:1 - Tâ, Hâ,
Elmalılı 20:2 - Ey Muhammed! Kur'ân'ı sana sıkıntıya düşesin diye indirmedik.
Elmalılı 20:3 - Ancak Allah'tan korkan kimse için bir öğüt olarak (indirdik.)
Elmalılı 20:4 - Yeri ve yüce gökleri yaratanın katından yavaş yavaş bir indirilişle (onu) indirdik.
Elmalılı 20:5 - O Rahmân (kudret ve hakimiyyetiyle) Arş'a hakim oldu.
Elmalılı 20:6 - Bütün göklerde olanlar, bütün yerdekiler, bu ikisinin arasında ve toprağın altıda bulunanlar O'nundur.
Elmalılı 20:7 - Sen (Allah'a ettiğin dua ve zikirle) sesini yükseltirsen (bilki Allah bundan mustağnîdir.). Çünkü O şüphesiz gizliyi de, gizlinin gizlisini de bilir.
Elmalılı 20:8 - Allah O'dur ki, kendisinden başka hiçbir ilâh yoktur. En güzel isimler O'nundur.
Elmalılı 20:9 - (Habîbim!) Musa'nın (başından geçen hayat) hikayesi sana geldi mi?
Elmalılı 20:10 - Hani o bir ateş görmüştü de, ailesine: "Yerinizde durun, benim gözüme bir ateş ilişti, belki size bir kor getiririm, yahut ateşin yanında bir yol gösterici bulurum" demişti.
Elmalılı 20:11 - Ateşe vardığı zaman şöyle çağrıldı: "Ey Musa!
Elmalılı 20:12 - "Ben şüphesiz senin Rabbinim. Hemen ayakkabılarını çıkar, çünkü sen kutsal bir vadi olan Tuvâ'dasın."