وَإِذۡ نَجَّيۡنَـٰڪُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡ‌ۚ وَفِى ذَٲلِكُم بَلَآءٌ۬ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٌ۬ (٤٩) وَإِذۡ فَرَقۡنَا بِكُمُ ٱلۡبَحۡرَ فَأَنجَيۡنَـٰڪُمۡ وَأَغۡرَقۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ (٥٠) وَإِذۡ وَٲعَدۡنَا مُوسَىٰٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةً۬ ثُمَّ ٱتَّخَذۡتُمُ ٱلۡعِجۡلَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَنتُمۡ ظَـٰلِمُونَ (٥١) ثُمَّ عَفَوۡنَا عَنكُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٲلِكَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ (٥٢) وَإِذۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَـٰبَ وَٱلۡفُرۡقَانَ لَعَلَّكُمۡ تَہۡتَدُونَ (٥٣) وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَـٰقَوۡمِ إِنَّكُمۡ ظَلَمۡتُمۡ أَنفُسَڪُم بِٱتِّخَاذِكُمُ ٱلۡعِجۡلَ فَتُوبُوٓاْ إِلَىٰ بَارِٮِٕكُمۡ فَٱقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ ذَٲلِكُمۡ خَيۡرٌ۬ لَّكُمۡ عِندَ بَارِٮِٕكُمۡ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ‌ۚ إِنَّهُ ۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ (٥٤) وَإِذۡ قُلۡتُمۡ يَـٰمُوسَىٰ لَن نُّؤۡمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى ٱللَّهَ جَهۡرَةً۬ فَأَخَذَتۡكُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ (٥٥) ثُمَّ بَعَثۡنَـٰكُم مِّنۢ بَعۡدِ مَوۡتِكُمۡ لَعَلَّڪُمۡ تَشۡكُرُونَ (٥٦) وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡڪُمُ ٱلۡغَمَامَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰ‌ۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَـٰتِ مَا رَزَقۡنَـٰكُمۡ‌ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ (٥٧)

Hatırlayın ki, sizi, Firavun taraftarlarından kurtardık. Çünkü onlar size azabın en kötüsünü reva görüyorlar, yeni doğan erkek çocuklarınızı kesiyorlar, (fenalık için) kızlarınızı hayatta bırakıyorlardı. Aslında o size reva görülenlerde Rabbinizden büyük bir imtihan vardı. (49) Bir zamanlar biz sizin için denizi yardık, sizi kurtardık, Firavun`un taraftarlarını da siz bakıp dururken denizde boğduk. (50) Musa`ya kırk gece (vahyetmek üzere) söz vermiştik. Sonra haksızlık ederek buzağıyı (tanrı) edindiniz. (51) O davranışlarınızdan sonra (akıllanıp) şükredersiniz diye sizi affettik. (52) Doğru yolu bulasınız diye Musa`ya Kitab`ı ve hak ile bâtılı ayıran hükümleri verdik. (53) Musa kavmine demişti ki: Ey kavmim! Şüphesiz siz, buzağıyı (tanrı) edinmekle kendinize kötülük ettiniz. Onun için yaradanınıza tevbe edin de nefislerinizi (kötü duygularınızı) öldürün. Öyle yapmanız yaratıcınızın katında sizin için daha iyidir. Böylece Allah tevbenizi kabul etmiş olur. Çünkü acıyıp tevbeleri kabul eden ancak O`dur. (54) Bir zamanlar: Ey Musa! Biz Allah`ı açıkça görmedikçe asla sana inanmayız, demiştiniz de bakıp durur olduğunuz halde hemen sizi yıldırım çarpmıştı. (55) Sonra ölümünüzün ardından sizi dirilttik ki şükredesiniz. (56) Ve sizi bulutla gölgeledik, size kudret helvası ve bıldırcın gönderdik ve "Verdiğimiz güzel nimetlerden yeyiniz" (dedik). Hakikatte onlar bize değil sadece kendilerine kötülük ediyorlardı. (57)

Und denkt daran, daß Wir euch vor den Leuten des Pharao retteten, die euch schlimme Pein zufügten, indem sie eure Söhne abschlachteten und eure Frauen am Leben ließen. Darin lag eine schwere Prüfung von eurem Herrn. (49) Und denkt daran, daß Wir für euch das Meer teilten und euch retteten, während Wir die Leute des Pharao vor euren Augen ertrinken ließen. (50) Und denkt daran, daß Wir Uns mit Moses vierzig Nächte verabredeten, als ihr dann hinter seinem Rücken das Kalb nahmt und damit Unrecht begingt. (51) Alsdann vergaben Wir euch, auf daß ihr dankbar sein möget. (52) Und denkt daran, daß Wir Moses das Buch gaben, sowie die Unterscheidung, auf daß ihr rechtgeleitet werden möget. (53) "Und da sagte Moses zu seinen Leuten: ""O meine Leute! Ihr habt auf euch selbst eine schwere Schuld geladen, indem ihr euch das Kalb nahmt; so kehrt reumütig zu eurem Schöpfer zurück und tötet selbst eure Schuldigen. Dies ist für euch besser bei eurem Schöpfer."" Alsdann vergab Er euch; wahrlich, Er ist der Allvergebende, der Barmherzige. (54) ""Und als ihr sagtet: ""O Moses! Wir werden dir gewiß nicht glauben, bis wir Allah unverhüllt sehen"", da traf euch der Blitzschlag, während ihr zuschautet. (55) "Dann erweckten Wir euch wieder nach eurem Tode, auf daß ihr dankbar sein möget, (56) "und Wir ließen die Wolken über euch Schatten werfen und sandten euch Manna und Wachteln herab: ""Esset von den guten Dingen, die Wir euch gegeben haben."" Und sie schadeten Uns nicht; vielmehr schadeten sie sich selbst. (57)

And (remember) when We delivered you from Fir'aun's (Pharaoh) people, who were afflicting you with a horrible torment, killing your sons and sparing your women, and therein was a mighty trial from your Lord. (49) And (remember) when We separated the sea for you and saved you and drowned Fir'aun's (Pharaoh) people while you were looking (at them, when the sea-water covered them). (50) And (remember) when We appointed for Mûsa (Moses) forty nights, and (in his absence) you took the calf (for worship), and you were Zâlimûn (polytheists and wrong-doers,) (51) Then after that We forgave you so that you might be grateful. (52) And (remember) when We gave Mûsa (Moses) the Scripture [the Taurât (Torah)] and the criterion (of right and wrong) so that you may be guided aright. (53) And (remember) when Mûsa (Moses) said to his people: "O my people! Verily, you have wronged yourselves by worshipping the calf. So turn in repentance to your Creator and kill yourselves (the innocent kill the wrongdoers among you), that will be better for you with your Creator." Then He accepted your repentance. Truly, He is the One Who accepts repentance, the Most Merciful. (54) And (remember) when you said: "O Mûsa (Moses)! We shall never believe in you till we see Allâh plainly." But you were seized with a thunderbolt (lightning) while you were looking. (55) Then We raised you up after your death, so that you might be grateful. (56) And We shaded you with clouds and sent down on you Al-Manna [] and the quails, (saying): "Eat of the good lawful things We have provided for you," (but they rebelled). And they did not wrong Us but they wronged themselves. (57)

And remember, We delivered you from the people of Pharaoh: they set you hard tasks and punishments slaughtered your sons and let your womenfolk live; therein was a tremendous trial from your Lord. (49) And remember We divided the sea for you and saved you and drowned Pharaoh's people within your very sight. (50) And remember We appointed forty nights for Moses and in his absence you took the calf (for worship) and ye did grievous wrong. (51) Even then We did forgive you; there was a chance for you to be grateful. (52) And remember We gave Moses the Scripture and the criterion (between right and wrong) there was a chance for you to be guided aright. (53) And remember Moses said to his people: "O my people! Ye have indeed wronged yourselves by your worship of the calf so turn (in repentance) to your Maker and slay yourselves (the wrong-doers); that will be better for you in the sight of your Maker." Then He turned toward you (in forgiveness); for He is Oft-returning Most Merciful. (54) And remember ye said: "O Moses! we shall never believe in thee until we see Allah manifestly" but ye were dazed by thunder and lightning even as ye looked on. (55) Then We raised you up after your death; ye had the chance to be grateful. (56) And We gave You the shade of clouds and sent down to you manna and quails saying: "Eat of the good things We have provided for you"; (but they rebelled); to Us they did no harm but they harmed their own souls. (57)

Et [rappelez-vous] lorsque Nous vous avons délivrés des gens de Pharaon; qui vous infligeaient le pire châtiment: en égorgeant vos fils et épargnant vos femmes. C’était là une grande épreuve de la part de votre Seigneur. (49) Et [rappelez-vous] lorsque Nous avons fendu la mer pour vous donner passage!... Nous vous avons donc délivrés, et noyé les gens de Pharaon, tandis que vous regardiez. (50) Et [rappelez-vous] lorsque Nous donnâmes rendez-vous à Moïse pendant quarante nuits!... Puis en son absence vous avez pris le Veau pour idole alors que vous étiez injustes (à l’égard de vous-mêmes en adorant autre qu’Allah). (51) Mais en dépit de cela Nous vous pardonnâmes, afin que vous reconnaissiez (Nos bienfaits à votre égard). (52) Et [rappelez-vous] lorsque Nous avons donné à Moïse le Livre et le Discernement(1) afin que vous soyez guidés. (53) Et [rappelez-vous] lorsque Moïse dit à son peuple: «Ô mon peuple, certes vous vous êtes fait du tort à vous-mêmes en prenant le Veau pour idole. Revenez donc à votre Créateur; puis, tuez donc les coupables vous-mêmes: ce serait mieux pour vous, auprès de votre Créateur!»... C’est ainsi qu’Il agréa votre repentir; car c’est Lui, certes, l’Accueillant au repentir, le Miséricordieux! (54) Et [rappelez-vous] lorsque vous dites: «Ô Moïse, nous ne te croirons qu’après avoir vu Allah clairement»!... Alors la foudre vous saisit tandis que vous regardiez. (55) Puis Nous vous ressuscitâmes après votre mort afin que vous soyez reconnaissants. (56) Et Nous vous couvrîmes de l’ombre d’un nuage; et fîmes descendre sur vous la manne et les cailles: - «Mangez des délices que Nous vous avons attribués!» - Ce n’est pas à Nous qu’ils firent du tort, mais ils se firent tort à eux-mêmes (57)

Dan [ingatlah] ketika Kami selamatkan kamu dari [Fir’aun] dan pengikut-pengikutnya; mereka menimpakan kepadamu siksaan yang seberat-beratnya, mereka menyembelih anak-anakmu yang laki-laki dan membiarkan hidup anak-anakmu yang perempuan. Dan pada yang demikian itu terdapat cobaan-cobaan yang besar dari Tuhanmu. (49) Dan [ingatlah], ketika Kami belah laut untukmu, lalu Kami selamatkan kamu dan Kami tenggelamkan [Fir’aun] dan pengikut-pengikutnya sedang kamu sendiri menyaksikan [1]. (50) Dan [ingatlah], ketika Kami berjanji kepada Musa [memberikan Taurat, sesudah] empat puluh malam, lalu kamu menjadikan anak lembu [2] [sembahanmu] sepeninggalnya dan kamu adalah orang-orang yang zalim. (51) Kemudian sesudah itu Kami ma’afkan kesalahanmu, agar kamu bersyukur. (52) Dan [ingatlah], ketika Kami berikan kepada Musa Al Kitab [Taurat] dan keterangan yang membedakan antara yang benar dan yang salah, agar kamu mendapat petunjuk. (53) Dan [ingatlah], ketika Musa berkata kepada kaumnya: "Hai kaumku, sesungguhnya kamu telah menganiaya dirimu sendiri karena kamu telah menjadikan anak lembu [sembahanmu], maka bertaubatlah kepada Tuhan yang menjadikan kamu dan bunuhlah dirimu [3]. Hal itu adalah lebih baik bagimu pada sisi Tuhan yang menjadikan kamu; maka Allah akan menerima taubatmu. Sesungguhnya Dialah Yang Maha Penerima taubat lagi Maha Penyayang." (54) Dan [ingatlah], ketika kamu berkata: "Hai Musa, kami tidak akan beriman kepadamu sebelum kami melihat Allah dengan terang", [4] karena itu kamu disambar halilintar, sedang kamu menyaksikannya [5]. (55) Setelah itu Kami bangkitkan kamu sesudah kamu mati[6], supaya kamu bersyukur. (56) Dan Kami naungi kamu dengan awan, dan Kami turunkan kepadamu "manna" dan "salwa" [7]. Makanlah dari makanan yang baik-baik yang telah Kami berikan kepadamu. Dan tidaklah mereka menganiaya Kami, akan tetapi merekalah yang menganiaya diri mereka sendiri. (57)

Dan (kenangkanlah) ketika Kami selamatkan kamu dari Firaun dan orang-orangnya, yang sentiasa menyeksa kamu dengan seksa yang seburuk-buruknya; mereka menyembelih anak-anak lelaki kamu dan membiarkan hidup anak-anak perempuan kamu; sedang kejadian yang demikian itu mengandungi bala bencana dan cubaan yang besar dari Tuhan kamu. (49) Dan (kenangkanlah) ketika kami belahkan laut (Merah) untuk kamu lalui (kerana melarikan diri dari angkara Firaun), maka Kami selamatkan kamu dan Kami tenggelamkan Firaun bersama-sama tenteranya, sedang kamu semua menyaksikannya. (50) Dan (kenangkanlah) ketika kami berjanji kepada Nabi Musa (untuk memberi Taurat kepadanya sesudah dia bersiap selama) empat puluh malam. Kemudian, setelah dia pergi, kamu menyembah (patung) anak lembu dan kamu sebenarnya orang-orang yang zalim (terhadap diri sendiri). (51) Kemudian sesudah itu kami maafkan kesalahan kamu, supaya kamu bersyukur. (52) Dan (kenangkanlah) ketika Kami turunkan kepada Nabi Musa Kitab (Taurat) dan keterangan-keterangan (yang terkandung di dalamnya, yang membezakan antara yang benar dengan yang salah), supaya kamu mendapat petunjuk. (53) Dan (kenangkanlah) ketika Nabi Musa berkata kepada kaumnya: Wahai kaumku! Sesungguhnya kamu telah menganiaya diri kamu sendiri dengan sebab kamu menyembah patung anak lembu itu, maka bertaubatlah kamu kepada Allah yang menjadikan kamu iaitu bunuhlah diri kamu. Yang demikian itu lebih baik bagi kamu di sisi Allah yang menjadikan kamu, supaya Allah menerima taubat kamu itu. Sesungguhnya Dialah Yang Maha Pengampun (Penerima taubat), lagi Maha Mengasihani. (54) Dan (kenangkanlah) ketika kamu berkata: Wahai Musa! Kami tidak akan beriman kepadamu sehingga kami dapat melihat Allah dengan terang (dengan mata kepala kami). Maka kerana itu kamu disambar petir, sedang kamu semua melihatnya. (55) Kemudian Kami bangkitkan kamu sesudah kamu mati (atau pengsan dari sambaran petir itu), supaya kamu bersyukur. (56) Dan Kami telah menaungi kamu dengan awan (dari panas matahari di padang pasir) dan Kami turunkan kepada kamu "Manna" dan "Salwa", (serta Kami berfirman): Makanlah dari makanan-makanan yang baik yang Kami telah kurniakan kepada kamu dan tidaklah mereka menganiaya Kami (sebab mereka kufurkan nikmat itu), tetapi sebenarnya mereka adalah menganiaya diri sendiri. (57)

Y (recordad) cuando os salvamos de la gente de Firaún que os causaban un horrible castigo, degollando a vuestros hijos varones y dejando con vida a vuestras mujeres. Ahí teníais una enorme prueba que os ponía vuestro Señor. (49) Y cuando, por vosotros, hicimos que el mar se abriera en dos y os salvamos, ahogando a las gentes de Firaún ante vuestros propios ojos. (50) Y cuando emplazamos a Musa durante cuarenta noches y durante su ausencia, tomásteis el becerro* y fuisteis injustos. (51) Luego, a pesar de lo que habíais hecho, os perdonamos para que pudierais agradecer. (52) Y cuando dimos el Libro a Musa y el discernimiento para que os pudierais guiar. (53) Cuando Musa dijo a sus gentes: ¡Pueblo mío! Habéis sido injustos con vosotros mismos habiendo tomado el becerro; volveos a vuestro Creador y que unos den muerte a los otros*, eso es lo mejor para vosotros ante vuestro Creador.Él os ha aceptado de nuevo, porque Él es el que se vuelve en favor de Sus siervos, el Compasivo. (54) Y cuando dijisteis: ¡Musa! No creeremos en ti hasta que no veamos a Allah abiertamente.El rayo os fulminó mientras mirabais. (55) Luego, después de muertos, os devolvimos a la vida para que pudierais agradecer (56) Y os cubrimos con la sombra de la nube e hicimos que bajaran el maná y las codornices: ¡Comed de las cosas buenas con las que os sustentamos! Y no Nos perjudicaron, sino que fueron ellos los perjudicados. (57)