فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ {48} فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ {49} كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ {50} فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ {51} بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفاً مُّنَشَّرَةً {52} كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ {53} كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ {54} فَمَن شَاء ذَكَرَهُ {55} وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ {56} سورة المدّثر (74) ص

سورة القيامة (75) ص 576
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ {1} وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ {2} أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ {3} بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ {4} بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ {5} يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ {6} فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ {7} وَخَسَفَ الْقَمَرُ {8} وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ {9} يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ {10} كَلَّا لَا وَزَرَ {11} إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ {12} يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ {13} بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ {14} وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ {15} لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ {16} إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ {17} فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ {18} ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ {19} سورة القيامة (75) ص

Artık şefaatçilerin şefaati onlara fayda vermez. (48) (49) Böyle iken onlara ne oluyor ki, âdeta arslandan ürküp kaçan yaban eşekleri gibi (hâla) öğütten yüz çeviriyorlar? (49) (50) Böyle iken onlara ne oluyor ki, âdeta arslandan ürküp kaçan yaban eşekleri gibi (hâla) öğütten yüz çeviriyorlar? (50) (51) Böyle iken onlara ne oluyor ki, âdeta arslandan ürküp kaçan yaban eşekleri gibi (hâla) öğütten yüz çeviriyorlar? (51) Daha doğrusu onlardan her biri, kendisine, (önünde) açılmış sahifeler (ilâhî vahiy) verilmesini istiyor. (52) Hayır! Aslında onlar ahiretten korkmuyorlar. (53) Asla (düşündükleri gibi değil)! Bilsinler ki bu, gerçekten bir ikazdır! (54) Dileyen ondan (düşünüp) öğüt alır. (55) Bununla beraber, Allah dilemeksizin onlar öğüt alamazlar. Sakınılmaya lâyık olan da O`dur, mağfiret sahibi de O`dur. / (56)

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla Kıyamet gününe yemin ederim. (1) Kendini kınayan (pişmanlık duyan) nefse yemin ederim (diriltilip hesaba çekileceksiniz). (2) İnsan, kendisinin kemiklerini biraraya toplayamayacağımızı mı sanır? (3) Evet, bizim, onun parmak uçlarını bile aynen eski haline getirmeye gücümüz yeter. (4) Fakat insan önündekini (kıyameti) yalanlamak ister. (5) "Kıyamet günü ne zamanmış?" diye sorar. (6) (7) İşte, göz kamaştığı, ay tutulduğu, güneşle ay biraraya getirildiği zaman! (7) (8) İşte, göz kamaştığı, ay tutulduğu, güneşle ay biraraya getirildiği zaman! (8) (9) İşte, göz kamaştığı, ay tutulduğu, güneşle ay biraraya getirildiği zaman! (9) O gün insan, "Kaçacak yer neresi!" diyecektir. (10) Hayır, hayır! (Kaçıp) sığınacak yer yoktur! (11) O gün varıp durulacak yer, sadece Rabbinin huzurudur. (12) O gün insana, ileri götürdüğü ve geri bıraktığı ne varsa bildirilir. (13) Artık insan, kendi kendinin şahididir. (14) İsterse özürlerini sayıp döksün. (15) (Resûlüm!) Onu (vahyi) çarçabuk almak için dilini kımıldatma. (16) Şüphesiz onu, toplamak (senin kalbine yerleştirmek) ve onu okutmak bize aittir. (17) O halde, biz onu okuduğumuz zaman, sen onun okunuşunu takip et. (18) Sonra şüphen olmasın ki, onu açıklamak da bize aittir. (19)

"Darum wird ihnen die Fürsprache der Fürsprecher nichts nützen. (48) Was ist ihnen denn, daß sie sich von der Ermahnung abwenden, (49) als wären sie erschreckte Wildesel, (50) die vor einem Löwen fliehen? (51) Nein, jeder von ihnen wünscht, es möchten ihm offene Tafeln der Offenbarung gegeben werden. (52) Nein! Wahrlich, sie fürchten nicht das Jenseits. (53) Nein! Wahrlich, dies ist eine Ermahnung. (54) So möge, wer da will, ihrer gedenken. (55) Und sie werden sich nicht ermahnen lassen, bis es Allah so will. Er ist der Ehrfurcht und der Vergebung Würdig. (56)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! Nein! Ich schwöre beim Tag der Auferstehung; (1) und (abermals) nein! Ich schwöre bei jeder reumütigen Seele. (2) Meint der Mensch etwa, daß Wir seine Gebeine nicht sammeln werden? (3) Aber ja, Wir sind wohl imstande, seine Finger gleichmäßig zu formen. (4) Doch der Mensch wünscht sich, Sündhaftigkeit vorauszuschicken. (5) "Er fragt: ""Wann wird der Tag der Auferstehung sein?"" (6) "Dann, wenn das Auge geblendet ist (7) und der Mond sich verfinstert (8) und die Sonne und der Mond miteinander vereinigt werden. (9) "An jenem Tage wird der Mensch sagen: ""Wohin (könnte ich) nun fliehen?"" (10) "Nein! Es gibt keine Zuflucht! (11) (Nur) bei deinem Herrn wird an jenem Tage die Endstation sein. (12) Verkündet wird dem Menschen an jenem Tage, was er vorausgeschickt und was er zurückgelassen hat. (13) Nein, der Mensch ist Zeuge gegen sich selber, (14) auch wenn er seine Entschuldigungen vorbringt. (15) Bewege deine Zunge nicht mit ihm (dem Qur`an), um dich damit zu übereilen. (16) Uns obliegt seine Sammlung und seine Verlesung. (17) Darum folge seiner Verlesung, wenn Wir ihn verlesen lassen. (18) Dann obliegt Uns, seine Bedeutung darzulegen. (19)

So no intercession of intercessors will be of any use to them (48) Then what is wrong with them (i.e. the polythesists the disbelievers) that they turn away from (receiving) admonition? (49) As if they were (frightened) wild donkeys. (50) Fleeing from a hunter, or a lion, or a beast of prey. (51) Nay, everyone of them desires that he should be given pages spread out (coming from Allâh with a writing that Islâm is the right religion, and Muhammad SAW has come with the truth from Allâh the Lord of the heavens and earth). (52) Nay! But they fear not the Hereafter (from Allâh's punishment). (53) Nay, verily, this (Qur'ân) is an admonition. (54) So whosoever will (let him read it), and receive admonition (from it)! (55) And they will not receive admonition unless Allâh wills; He (Allâh) is the One, deserving that mankind should be afraid of, and should be dutiful to Him, and should not take any Ilâh (God) along with Him, and He is the One Who forgives (sins). (56)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful I swear by the Day of Resurrection; (1) And I swear by the self-reproaching person (a believer). (2) Does man (a disbeliever) think that We shall not assemble his bones? (3) Yes, We are Able to put together in perfect order the tips of his fingers.[] (4) Nay! (Man denies Resurrection and Reckoning. So he) desires to continue committing sins. (5) He asks: "When will be this Day of Resurrection?" (6) So, when the sight shall be dazed, (7) And the moon will be eclipsed, (8) And the sun and moon will be joined together (by going one into the other or folded up or deprived of their light).[] (9) On that Day man will say: "Where (is the refuge) to flee?" (10) No! There is no refuge! (11) Unto your Lord (Alone) will be the place of rest that Day. (12) On that Day man will be informed of what he sent forward (of his evil or good deeds), and what he left behind (of his good or evil traditions). (13) Nay! Man will be a witness against himself [as his body parts (skin, hands, legs, etc.) will speak about his deeds]. (14) Though he may put forth his excuses (to cover his evil deeds). (15) Move not your tongue concerning (the Qur'ân, O Muhammad SAW) to make haste therewith. (16) It is for Us to collect it and to give you (O Muhammad SAW) the ability to recite it (the Qur'ân), (17) And when We have recited it to you [O Muhammad SAW through Jibril (Gabriel)], then follow you its (the Qur'ân's) recital. (18) Then it is for Us (Allâh) to make it clear (to you). (19)

Then will no intercession of (any) intercessors profit them. (48) Then what is the matter with them that they turn away from admonition?― (49) As if they were affrighted asses, (50) Fleeing from a lion! (51) Forsooth, each one of them wants to be given scrolls (of revelation) spread out! (52) By no means! But they fear not the Hereafter. (53) Nay this surely is an admonition: (54) Let any who will keep it in remembrance! (55) But none will keep it in remembrance except as Allah wills: He is the Lord of Righteousness, and the Lord of Forgiveness. (56)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful I do call to witness the Resurrection Day; (1) And I do call to witness the self-reproaching spirit; (Eschew Evil). (2) Does man think that We cannot assemble his bones? (3) Nay, We are able to put together in perfect order the very tips of his fingers. (4) But man wishes to do wrong (even) in the time in front of him. (5) He questions: "When is the Day of Resurrection?" (6) At length, when the Sight is dazed, (7) And the moon is buried in darkness. (8) And the sun and moon are joined together― (9) That Day will Man say "Where is the refuge?" (10) By no means! no place of safety! (11) Before thy Lord (alone), that Day will be the place of rest. (12) That Day will man be told (all) that he put forward, and all that he put back. (13) Nay, man will be evidence against himself. (14) Even though he were to put up his excuses. (15) Move not thy tongue concerning the (Qur'an) to make haste therewith. (16) It is for Us to collect it and to promulgate it: (17) But when We have promulgated it, follow thou its recital (as promulgated): (18) Nay more, it is for Us to explain it (and make it clear): (19)

Ne leur profitera point donc, l’intercession des intercesseurs. (48) Qu’ont-ils à se détourner du Rappel? (49) Ils sont comme des onagres épouvantés, (50) s’enfuyant devant un lion. (51) Chacun d’eux voudrait plutôt qu’on lui apporte des feuilles tout étalées. (52) Ah! Non! C’est plutôt qu’ils ne craignent pas l’au-delà. (53) Ah! Non! Ceci est vraiment un Rappel. (54) Quiconque veut, qu’il se le rappelle. (55) Mais ils ne se rappelleront que si Allah veut. C’est Lui qui est Le plus digne d’être craint; et c’est Lui qui détient le pardon. (56)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Non!... Je jure par le Jour de la Résurrection! (1) Mais non!, Je jure par l’âme qui ne cesse de se blâmer(2). (2) L’homme, pense-t-il que Nous ne réunirons jamais ses os? (3) Mais si! Nous sommes Capable de remettre à leur place les extrémités de ses doigts(3). (4) L’homme voudrait plutôt continuer à vivre en libertin. (5) Il interroge: «A quand, le Jour de la Résurrection?» (6) Lorsque la vue sera éblouie, (7) et que la lune s’éclipsera, (8) et que le soleil et la lune seront réunis, (9) l’homme, ce jour-là, dira: «Où fuir?» (10) Non! Point de refuge! (11) Vers ton Seigneur sera, ce jour-là, le retour. (12) L’homme sera informé ce jour-là de ce qu’il aura avancé et de ce qu’il aura remis à plus tard. (13) Mais l’homme sera un témoin perspicace contre lui-même, (14) quand même il présenterait ses excuses. (15) Ne remue pas ta langue pour hâter sa récitation:(4) (16) Son rassemblement (dans ton cœur et sa fixation dans ta mémoire) Nous incombent, ainsi que la façon de le réciter(5). (17) Quand donc Nous le récitons(6), suis sa récitation. (18) A Nous, ensuite incombera son explication. (19)

Maka tidak berguna lagi bagi mereka syafa’at dari orang-orang yang memberikan syafa’at. (48) Maka mengapa mereka [orang-orang kafir] berpaling dari peringatan [Allah]?", (49) seakan-akan mereka itu keledai liar yang lari terkejut, (50) lari daripada singa. (51) Bahkan tiap-tiap orang dari mereka berkehendak supaya diberikan kepadanya lembaran-lembaran yang terbuka. (52) Sekali-kali tidak. Sebenarnya mereka tidak takut kepada negeri akhirat. (53) Sekali-kali tidak demikian halnya. Sesungguhnya Al Qur’an itu adalah peringatan. (54) Maka barangsiapa menghendaki, niscaya dia mengambil pelajaran daripadanya [Al Qur’an]. (55) Dan mereka tidak akan mengambil pelajaran daripadanya kecuali [jika] Allah menghendakinya. Dia [Allah] adalah Tuhan Yang patut [kita] bertakwa kepada-Nya dan berhak memberi ampun. (56)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Aku bersumpah dengan hari kiamat, (1) dan aku bersumpah dengan jiwa yang amat menyesali [dirinya sendiri] [1]. (2) Apakah manusia mengira, bahwa kami tidak akan mengumpulkan [kembali] tulang belulangnya? (3) Bukan demikian, sebenarnya Kami kuasa menyusun [kembali] jari jemarinya dengan sempurna. (4) Bahkan manusia itu hendak membuat ma’siat terus menerus. (5) Ia bertanya: "Bilakah hari kiamat itu?" (6) Maka apabila mata terbelalak [ketakutan], (7) dan apabila bulan telah hilang cahayanya, (8) dan matahari dan bulan dikumpulkan, (9) pada hari itu manusia berkata: "Ke mana tempat lari?" (10) Sekali-kali tidak! Tidak ada tempat berlindung! (11) Hanya kepada Tuhanmu sajalah pada hari itu tempat kembali. (12) Pada hari itu diberitakan kepada manusia apa yang telah dikerjakannya dan apa yang dilalaikannya. (13) Bahkan manusia itu menjadi saksi atas dirinya sendiri [2], (14) meskipun dia mengemukakan alasan-alasannya. (15) Janganlah kamu gerakkan lidahmu untuk [membaca] Al Qur’an karena hendak cepat-cepat [menguasai] nya [3]. (16) Sesungguhnya atas tanggungan Kami-lah mengumpulkannya [di dadamu] dan [membuatmu pandai] membacanya. (17) Apabila Kami telah selesai membacakannya maka ikutilah bacaannya itu. (18) Kemudian, sesungguhnya atas tanggungan Kami-lah penjelasannya. (19)

Maka tidak akan berguna kepada mereka sebarang syafaat pertolongan (kalaulah ditakdirkan ada) sesiapa yang boleh memberikan syafaat itu. (48) (Kalau demikianlah halnya orang-orang yang bersalah), maka mengapa mereka berpaling lari dari peringatan (Al-Quran) ? (49) Seolah-olah mereka sekawan keldai liar yang lari, (50) Melarikan diri (ketakutan) dari singa! (51) (Mereka tidak merasa cukup dengan peringatan itu) bahkan tiap-tiap seorang di antaranya mahu supaya diberi kepadanya lembaran surat yang terbuka (yang diturunkan dari langit untuk dibaca oleh mereka sendiri). (52) Sebenarnya! (Bukan kerana kemahuan mereka tidak berhasil), bahkan mereka (tidak percaya dan) tidak takut akan hari akhirat. (53) Ketahuilah! Sesungguhnya Al-Quran itu adalah satu peringatan (yang sangat besar pengajarannya); (54) Oleh itu sesiapa yang mahu (beringat) dapatlah dia mengambil peringatan daripadanya. (55) Dan (dalam pada itu) tiadalah mereka dapat beringat melainkan jika dikehendaki Allah; Dialah Tuhan yang berhak dipatuhi perintahNya dan Dialah jua yang berhak memberi keampunan (kepada orang-orang yang beriman dan taat). / (56)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Aku bersumpah dengan hari kiamat; (1) Dan Aku bersumpah dengan "Nafsul Lawwaamah" (bahawa kamu akan dibangkitkan sesudah mati)! (2) Patutkah manusia (yang kafir) menyangka bahawa Kami tidak akan dapat mengumpulkan tulang-tulangnya (dan menghidupkannya semula)? (3) Bukan sebagaimana yang disangka itu, bahkan Kami berkuasa menyusun (dengan sempurnanya segala tulang) jarinya, (tulang yang lebih halus dari yang lain). (4) (Kebenaran itu bukan tidak ada buktinya), bahkan manusia (yang ingkar) sentiasa suka hendak meneruskan perbuatan kufur dan maksiat (di sepanjang hayatnya, sehingga dia tidak mengakui adanya hari kiamat). (5) Dia bertanya (secara mengejek): Bilakah datangnya hari kiamat itu? (6) Maka (jawabnya: Hari kiamat akan datang) apabila pemandangan menjadi terpendar-pendar (kerana gerun takut), (7) Dan bulan hilang cahayanya, (8) Dan matahari serta bulan dihimpunkan bersama, (9) (Maka) pada hari itu, berkatalah manusia (yang ingkarkan hari kiamat): Ke manakah hendak melarikan diri? (10) Tak usahlah bertanya demikian! Tidak ada lagi tempat perlindungan! (11) Pada hari itu, kepada Tuhanmulah sahaja terserahnya ketetapan segala perkara. (12) Pada hari itu, manusia diberitahu akan apa yang dia telah lakukan dan apa yang dia telah tinggalkan. (13) Bahkan manusia itu, (anggotanya) menjadi saksi terhadap dirinya sendiri, (14) Walaupun dia memberikan alasan-alasannya (untuk membela diri). (15) Janganlah engkau (wahai Muhammad) Kerana hendakkan cepat menghafaz Quran yang diturunkan kepadamu menggerakkan lidahmu membacanya (sebelum selesai dibacakan kepadamu). (16) Sesungguhnya Kamilah yang berkuasa mengumpulkan Al-Quran itu (dalam dadamu) dan menetapkan bacaannya (pada lidahmu); (17) Oleh itu, apabila Kami telah menyempurnakan bacaannya (kepadamu, dengan perantaraan Jibril), maka bacalah menurut bacaannya itu; (18) Kemudian, sesungguhnya kepada Kamilah terserah urusan menjelaskan kandungannya (yang memerlukan penjelasan). (19)

No les servirá de nada la intercesión de ningún intercesor. (48) ¿Qué les pasa que se apartan de aquello que les hace recordar (49) como si fueran asnos espantados (50) que huyen de un león? (51) Sin embargo cada uno de sus hombres querría que les trajeras páginas abiertas*. (52) Pero no es eso, es que no tienen temor de la Otra Vida. (53) Realmente es un Recuerdo. (54) Y quien quiera recordará. (55) Pero no recordaréis, excepto que Allah quiera; Él es el Digno de ser temido y el Digno de perdonar*. (56)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo ¡Juro por el Día del Levantamiento! (1) ¡Y juro por el alma que se reprocha*! (2) ¿Es que piensa el hombre que no vamos a recomponer sus huesos? (3) Muy al contrario. Fuimos capaces de conformar sus falanges. (4) Sin embargo el hombre quiere negar lo que tiene delante. (5) Pregunta: ¿Cuándo será el Día del Levantamiento? (6) Sin embargo cuando la vista se quede aturdida (7) Y la luna se eclipse (8) y sol y luna sean fundidos, (9) ese día el hombre dirá: ¿Por dónde se puede escapar? (10) ¡Pero no! No habrá donde esconderse. (11) Ese día todos irán a parar hacia tu Señor. (12) Y el hombre será informado de lo que adelantó y de lo que atrasó. (13) Y eso será una evidencia contra sí mismo a su pesar, (14) aun dando rienda suelta a su pretextos. (15) No muevas tu lengua para ir más deprisa*. (16) Realmente a Nosotros nos corresponde reunirlo y que sea recitado. (17) De manera que cuando lo recitemos sigue la Recitación. (18) Luego a Nos, nos corresponde hacerlo claro. (19)