سورة الجن (72) ص 571
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآناً عَجَباً {1} يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَداً {2} وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَداً {3} وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطاً {4} وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِباً {5} وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً {6} وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً {7} وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاء فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَشُهُباً {8} وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَاباً رَّصَداً {9} وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً {10} وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِكَ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَداً {11} وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَباً {12} وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْساً وَلَا رَهَقاً {13} سورة الجن (72) ص

Rahman ve rahîm olan Allah'ın adıyla (1) (Resûlüm!) De ki: Cinlerden bir topluluğun (benim okuduğum Kur`an`ı) dinleyip de şöyle söyledikleri bana vahyolunmuştur: Gerçekten biz, doğru yola ileten hârikulâde güzel bir Kur`an dinledik de ona iman ettik. (Artık) kimseyi Rabbimize asla ortak koşmayacağız. (1) (2) (Resûlüm!) De ki: Cinlerden bir topluluğun (benim okuduğum Kur`an`ı) dinleyip de şöyle söyledikleri bana vahyolunmuştur: Gerçekten biz, doğru yola ileten hârikulâde güzel bir Kur`an dinledik de ona iman ettik. (Artık) kimseyi Rabbimize asla ortak koşmayacağız. (2) Hakikat şu ki, Rabbimizin şânı çok yücedir. O, ne eş ne de çocuk edinmiştir. (3) Doğrusu bizim beyinsiz olanımız (İblis veya azgın cinler), Allah hakkında pek aşırı yalanlar uyduruyormuş. (4) Halbuki biz, gerek insanlar gerekse cinler Allah hakkında asla yalan söylemezler, sanmıştık. (5) Şu da gerçek ki, insanlardan bazı kimseler, cinlerden bazı kimselere sığınırlardı da, onların taşkınlıklarını arttırırlardı. (6) Onlar da sizin sandığınız gibi, Allah`ın hiç kimseyi tekrar diriltmeyeceğini sanmışlardı. (7) Doğrusu biz (cinler), göğü yokladık, fakat onu sert bekçilerle, alev huzmeleriyle doldurulmuş bulduk. (8) Halbuki, (daha önce) biz onun bazı kısımlarında (haber) dinlemek için oturacak yerler (bulup) oturuyorduk; fakat şimdi kim dinlemek isterse, kendisini gözetleyen bir alev huzmesi buluyor. (9) Bilmiyoruz, yeryüzündekilere kötülük mü murat edildi, yoksa Rableri onlara bir hayır mı diledi? (10) Gerçekten biz, - kimimiz salih kişiler, kimimiz ise bunlardan aşağıda olmak üzere - türlü türlü yollar tutmuştuk. (11) (Artık) şu gerçeği şüphesiz anladık ki, biz yeryüzünde bulunsak da Allah`ı âciz bırakamayacağız, başka yere kaçmakla da elinden kurtulamayacağız. (12) Doğrusu biz, o hidayeti (Kur`an`ı) işitince ona iman ettik. Kim Rabbine iman ederse, artık (ecrinin) ne bir eksikliğe uğratılmasından ne de haksızlık edilmesinden korkar. (13)

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen! "Sprich: ""Es wurde mir offenbart, daß eine Schar der Dschinn zuhörte und dann sagte: »Wahrlich, wir haben einen wunderbaren Qur`an gehört," (1) der zur Rechtschaffenheit leitet; so haben wir an ihn geglaubt, und wir werden unserem Herrn nie jemanden zur Seite stellen. (2) Und (wir haben gehört,) daß unser Herr - Erhaben ist Er - Sich weder Gattin noch Sohn genommen hat, (3) und daß die Toren unter uns abscheuliche Lügen über Allah zu äußern pflegten. (4) Und wir hatten angenommen, daß weder Menschen noch Dschinn je eine Lüge über Allah sprechen würden, (5) und daß freilich einige Leute von den Menschen bei einigen Leuten der Dschinn Schutz zu suchen pflegten, so daß sie letztere in ihrer Schlechtigkeit bestärkten, (6) und daß sie freilich dachten, ebenso wie ihr denkt, Allah würde nie einen (Propheten) erwecken. (7) Und wir suchten den Himmel, doch wir fanden ihn mit starken Wächtern und (schießenden) Sternschnuppen erfüllt. (8) Und wir pflegten auf einigen seiner Sitze zu sitzen, um zu lauschen. Wer aber jetzt lauscht, der findet einen schießenden Stern für sich auf der Lauer. (9) Und wir wissen nicht, ob (etwas) Böses für diejenigen beabsichtigt ist, die auf Erden sind, oder ob ihnen der Herr (etwas) Gutes zukommen lassen will. (10) Und manche unter uns sind solche, die rechtschaffen (handeln), und manche unter uns sind weit davon entfernt; wir sind Sekten, die verschiedene Wege gehen. (11) Und wir wissen, daß wir auf keine Weise Allah auf Erden zuschanden machen können, noch können wir Ihm durch Flucht entrinnen. (12) Und als wir aber von der Rechtleitung vernahmen, da glaubten wir an sie. Und der, der an seinen Herrn glaubt, fürchtet weder Einbuße noch Unrecht. (13)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Say (O Muhammad SAW): "It has been revealed to me that a group (from three to ten in number) of jinn[] listened (to this Qur'ân). They said: 'Verily! We have heard a wonderful Recitation (this Qur'ân)! (1) 'It guides to the Right Path, and we have believed therein, and we shall never join (in worship) anything with our Lord (Allâh). (2) 'And He, exalted is the Majesty of our Lord, has taken neither a wife, nor a son (or offspring or children).[] (3) 'And that the foolish among us [i.e. Iblîs (Satan) or the polytheists amongst the jinn] used to utter against Allâh that which was an enormity is falsehood. (4) 'And verily, we thought that men and jinn would not utter a lie against Allâh. (5) 'And verily, there were men among mankind who took shelter with the males among the jinn, but they (jinn) increased them (mankind) in sin and transgression. (6) 'And they thought as you thought, that Allâh will not send any Messenger (to mankind or jinn). (7) 'And we have sought to reach the heaven; but found it filled with stern guards and flaming fires. (8) 'And verily, we used to sit there in stations, to (steal) a hearing, but any who listens now will find a flaming fire watching him in ambush. (9) 'And we know not whether evil is intended for those on earth, or whether their Lord intends for them a Right Path. (10) 'There are among us some that are righteous, and some the contrary; we are groups each having a different ways (religious sects). (11) 'And we think that we cannot escape (the punishment of) Allâh in the earth, nor can we escape Him by flight. (12) 'And indeed when we heard the Guidance (this Qur'ân), we believed therein (Islâmic Monotheism), and whosoever believes in his Lord shall have no fear, either of a decrease in the reward of his good deeds or an increase in punishment for his sins. (13)

In the name of Allah, the Beneficent, the Merciful Say: It has been revealed to me that a company of Jinns listened (to the Qur'an). They said `We have really heard a wonderful Recital! (1) It gives guidance to the Right, and we have believed therein: We shall not join (in worship) any (gods) with our Lord. (2) `And exalted is the Majesty of our Lord: He has taken neither a wife nor a son. (3) `There were some foolish ones among us, who used to utter extravagant lies against Allah; (4) `But we do think that no man or spirit should say aught that is untrue against Allah. (5) `True, there were persons among mankind who took shelter with persons among the Jinns, but they increased them in folly. (6) `And they (came to) think as ye thought that Allah would not raise up anyone (to Judgment). (7) `And we pried into the secrets of heaven; but we found it filled with stern guards and flaming fires. (8) `We used, indeed, to sit there in (hidden) stations, to (steal) a hearing; but any who listens now will find a flaming fire watching him in ambush. (9) `And we understand not whether ill is intended to those on earth on whether their Lord (really) intends to guide them to right conduct. (10) `There are among us some that are righteous, and some the contrary: we follow divergent paths. (11) `But we think that we can by no means frustrate Allah throughout the earth, nor can we frustrate Him by flight. (12) `And as for us, since we have listened to the Guidance, we have accepted it: and any who believes in his Lord has no fear, either of a short (account) or of any injustice. (13)

Au nom d’Allah, le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux Dis: «Il m’a été révélé(2) qu’un groupe de djinns prêtèrent l’oreille, puis dirent: «Nous avons certes entendu une Lecture [le Coran] merveilleuse, (1) qui guide vers la droiture. Nous y avons cru, et nous n’associerons jamais personne à notre Seigneur. (2) En vérité notre Seigneur - que Sa grandeur soit exaltée - ne S’est donné ni compagne, ni enfant! (3) Notre insensé [Iblis] disait des extravagances contre Allah. (4) Et nous pensions que ni les humains ni les djinns ne sauraient jamais proférer de mensonge contre Allah. (5) Or, il y avait parmi les humains, des mâles qui cherchaient protection auprès des mâles parmi les djinns mais cela ne fit qu’accroître leur détresse. (6) Et ils avaient pensé comme vous avez pensé qu’Allah ne ressusciterait jamais personne. (7) Nous avions frôlé le ciel et nous l’avions trouvé plein d’une forte garde et de bolides. (8) Nous y prenions place pour écouter. Mais quiconque prête l’oreille maintenant, trouve contre lui un bolide aux aguets. (9) Nous ne savons pas si on veut du mal aux habitants de la terre ou si leur Seigneur veut les mettre sur le droit chemin. (10) Il y a parmi nous des vertueux et [d’autres] qui le sont moins: nous étions divisés en différentes sectes. (11) Nous pensions bien que nous ne saurions jamais réduire Allah à l’impuissance sur la terre et que nous ne saurions jamais le réduire à l’impuissance en nous enfuyant. (12) Et lorsque nous avons entendu le guide [le Coran], nous y avons cru, et quiconque croit en son Seigneur ne craint alors ni diminution de récompense ni oppression. (13)

Dengan menyebut nama Allah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang Katakanlah [hai Muhammad]: "Telah diwahyukan kepadaku bahwasanya: sekumpulan jin telah mendengarkan [Al Qur’an], lalu mereka berkata: "Sesungguhnya kami telah mendengarkan Al Qur’an yang menakjubkan, (1) [yang] memberi petunjuk kepada jalan yang benar, lalu kami beriman kepadanya. Dan kami sekali-kali tidak akan mempersekutukan seorangpun dengan Tuhan kami, (2) dan bahwasanya Maha Tinggi kebesaran Tuhan kami, Dia tidak beristeri dan tidak [pula] beranak. (3) Dan bahwasanya: orang yang kurang akal daripada kami dahulu selalu mengatakan [perkataan] yang melampaui batas terhadap Allah [1], (4) dan sesungguhnya kami mengira, bahwa manusia dan jin sekali-kali tidak akan mengatakan perkataan yang dusta terhadap Allah. (5) Dan bahwasanya ada beberapa orang laki-laki di antara manusia meminta perlindungan [2] kepada beberapa laki-laki di antara jin, maka jin-jin itu menambah bagi mereka dosa dan kesalahan. (6) Dan sesungguhnya mereka [jin] menyangka sebagaimana persangkaan kamu [orang-orang kafir Mekah], bahwa Allah sekali-kali tidak akan membangkitkan seorang [rasul]pun, (7) dan sesungguhnya kami telah mencoba mengetahui [rahasia] langit, maka kami mendapatinya penuh dengan penjagaan yang kuat dan panah-panah api, (8) dan sesungguhnya kami dahulu dapat menduduki beberapa tempat di langit itu untuk mendengar-dengarkan [berita-beritanya]. Tetapi sekarang [3] barangsiapa yang [mencoba] mendengar-dengarkan [seperti itu] tentu akan menjumpai panah api yang mengintai [untuk membakarnya]. (9) Dan sesungguhnya kami tidak mengetahui [dengan adanya penjagaan itu] apakah keburukan yang dikehendaki bagi orang yang di bumi ataukah Tuhan mereka menghendaki kebaikan bagi mereka. (10) Dan sesungguhnya di antara kami ada orang-orang yang saleh dan di antara kami ada [pula] yang tidak demikian halnya. Adalah kami menempuh jalan yang berbeda-beda. (11) Dan sesungguhnya kami mengetahui, bahwa kami sekali-kali tidak akan dapat melepaskan diri [dari kekuasaan] Allah di muka bumi dan sekali-kali tidak [pula] dapat melepaskan diri [daripada] Nya dengan lari. (12) Dan sesungguhnya kami tatkala mendengar petunjuk [Al Qur’an], kami beriman kepadanya. Barangsiapa beriman kepada Tuhannya, maka ia tidak takut akan pengurangan pahala dan tidak [takut pula] akan penambahan dosa dan kesalahan. (13)

Dengan nama Allah, Yang Maha Pemurah, lagi Maha Mengasihani Katakanlah (wahai Muhammad): Telah diwahyukan kepadaku, bahawa sesungguhnya: Satu rombongan jin telah mendengar (Al-Quran yang aku bacakan), lalu mereka (menyampaikan hal itu kepada kaumnya dengan) berkata: Sesungguhnya kami telah mendengar Al-Quran (sebuah Kitab Suci) yang susunannya dan kandungannya sungguh menakjubkan! (1) Kitab yang memberi panduan ke jalan yang betul, lalu kami beriman kepadanya, dan kami tidak sekali-kali akan mempersekutukan sesuatu makhluk dengan Tuhan kami. (2) Dan (ketahuilah wahai kaum kami!) Bahawa sesungguhnya: Tertinggilah kebesaran dan keagungan Tuhan kita daripada beristeri atau beranak. (3) Dan (dengan ajaran Al-Quran nyatalah) bahawa sesungguhnya: (Ketua) yang kurang akal pertimbangannya dari kalangan kita telah mengatakan terhadap Allah kata-kata yang melampaui kebenaran; (4) Dan bahawa sesungguhnya (nyatalah kesalahan) kita menyangka bahawa manusia dan jin tidak sekali-kali akan berani mengatakan sesuatu yang dusta terhadap Allah. (5) Dan bahawa sesungguhnya adalah (amat salah perbuatan) beberapa orang dari manusia, menjaga dan melindungi dirinya dengan meminta pertolongan kepada ketua-ketua golongan jin, kerana dengan permintaan itu mereka menjadikan golongan jin bertambah sombong dan jahat. (6) Dan bahawa sesungguhnya (tidaklah benar) manusia menyangka sebagaimana yang kamu sangka, bahawa Allah tidak sekali-kali mengutuskan sebarang Rasul (atau tidak akan membangkitkan manusia pada hari kiamat). (7) Dan bahawa sesungguhnya kami telah berusaha mencari berita langit, lalu kami dapati langit itu penuh dengan pengawal-pengawal yang sangat kuat kawalannya, dan (dengan rejaman-rejaman) api yang menyala. (8) Padahal sesungguhnya kami dahulu biasa menduduki tempat-tempat (perhentian) di langit untuk mendengar (percakapan penduduknya); maka sekarang sesiapa yang cuba mendengar, akan mendapati api yang menyala yang menunggu merejamnya. (9) Dan bahawa sesungguhnya kami tidak mengetahui adakah (dengan adanya kawalan langit yang demikian) hendak menimpakan bala bencana kepada penduduk bumi, atau pun Tuhan mereka hendak melimpahkan kebaikan kepada mereka? (10) Dan bahawa sesungguhnya (memang maklum) ada di antara kita golongan yang baik keadaannya dan ada di antara kita yang lain dari itu; kita masing-masing adalah menurut jalan dan cara yang berlainan. (11) Dan bahawa sesungguhnya kita (sekarang) mengetahui, bahawa kita tidak sekali-kali akan dapat melepaskan diri dari balasan Allah (walau di mana sahaja kita berada) di bumi dan kita juga tidak sekali-kali akan dapat melarikan diri dari balasanNya (walau ke langit sekalipun). (12) Dan bahawa sesungguhnya kami, ketika mendengar petunjuk (Al-Quran), kami beriman kepadanya (dengan tidak bertangguh lagi); kerana sesiapa yang beriman kepada Tuhannya, maka tidaklah dia akan merasa bimbang menanggung kerugian (mengenai amalnya yang baik) dan juga tidak akan ditimpakan sebarang kesusahan. (13)

En el nombre de Allah, el Misericordioso, el Compasivo Di: Se me ha inspirado que unos genios han escuchado y han dicho: Hemos oído una Recitación maravillosa (1) que conduce a la guía recta, así que hemos creído en ella y no asociamos a ningún otro con nuestro Señor. (2) Y en verdad que Él, ensalzada sea la majestad de nuestro Señor, no ha tomado ni compañera ni hijo. (3) Sino que nuestro necio* decía una enorme mentira contra Allah. (4) Cuando pensábamos que ni los hombres ni los genios eran capaces de decir mentiras contra Allah. (5) Y algunos hombres de los humanos buscaban refugio en hombres de los genios con lo cual no hacían sino aumentarles su osadía en el mal. (6) Y pensaron, como pensasteis, que Allah no levantaría a nadie*. (7) Quisimos acceder al cielo pero lo encontramos lleno de una fuerte vigilancia y de estrellas fugaces. (8) Solíamos tomar posiciones en él para escuchar, pero ahora quien intenta escuchar encuentra una estrella fugaz que lo persigue. (9) Y no sabemos si se quiere mal para quien hay en la tierra o si su Señor quiere guiarlos. (10) Entre nosotros los hay que son rectos y los hay que no lo son; somos caminos distintos. (11) Supimos que no podríamos escapar de Allah en la tierra y que tampoco podríamos salir huyendo (12) Y realmente cuando oímos la guía, creímos en ella.Quien crea en su Señor, no tendrá que temer ni menoscabo ni opresión. (13)