فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظاً ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ {12} فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ {13} إِذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ {14} فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ {15} فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لَا يُنصَرُونَ {16} وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ {17} وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ {18} وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاء اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ {19} حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ {20} سورة فصلت (41) ص

Böylece onları, iki günde yedi gök olarak yarattı ve her göğe görevini vahyetti. Ve biz, yakın semâyı kandillerle donattık, bozulmaktan da koruduk. İşte bu, azîz, alîm Allah`ın takdiridir. (12) Eğer onlar yüz çevirirlerse de ki: İşte sizi Âd ve Semûd`un başına gelen kasırgaya benzer bir kasırgaya karşı uyarıyorum! (13) Peygamberler onlara önlerinden ve arkalarından gelerek: Allah`tan başkasına kulluk etmeyin, dedikleri zaman, "Rabbimiz dileseydi elbette melekler indirirdi. Onun için biz sizinle gönderilen şeyleri inkar ediyoruz" demişlerdi. (14) Âd kavmine gelince, yeryüzünde haksız yere büyüklük tasladılar ve: Bizden daha kuvvetli kim var? dediler. Onlar kendilerini yaratan Allah`ın, onlardan daha kuvvetli olduğunu görmediler mi? Onlar bizim âyetlerimizi (mucizelerimizi) inkar ediyorlardı. (15) Bundan dolayı biz de onlara dünya hayatında zillet azâbını tattırmak için o uğursuz günlerde soğuk bir rüzgâr gönderdik. Ahiret azabı elbette daha çok rüsvay edicidir. Onlara yardım da edilmez. (16) Semûd`a gelince onlara doğru yolu gösterdik, ama onlar körlüğü doğru yola tercih ettiler, Böylece yapmakta oldukları kötülükler yüzünden alçaltıcı azabın yıldırımı onları çarptı. (17) İnananları kurtardık. Onlar (Allah`tan) korkuyorlardı. (18) Allah`ın düşmanları, ateşe sürülmek üzere toplandıkları gün, hepsi bir araya getirilirler. (19) Nihayet oraya geldikleri zaman kulakları, gözleri ve derileri, işledikleri şeye karşı onların aleyhine şahitlik edecektir. (20)

"So vollendete Er sie als sieben Himmel in zwei Tagen, und jedem Himmel wies Er seine Aufgabe zu. Und Wir schmückten den untersten Himmel mit Leuchten, (welche auch) zum Schutz (dienen). Das ist die Schöpfung des Erhabenen, des Allwissenden. (12) "Doch wenn sie sich abkehren, so sprich: ""Ich habe euch vor einem Blitzschlag wie dem Blitzschlag der `Ad und Thamud gewarnt."" (13) ""Als ihre Gesandten zu ihnen kamen von vorn und von hinten (und sagten): ""Dient keinem außer Allah."" Da sagten sie: ""Hätte unser Herr es gewollt, hätte Er zweifellos Engel herabgesandt. So lehnen wir das ab, womit ihr gesandt worden seid."" (14) ""Was nun die `Ad anbelangt, so betrugen sie sich ohne Recht hochmütig auf Erden und sagten: ""Wer hat mehr Macht als wir?"" Konnten sie denn nicht sehen, daß Allah, Der sie erschuf, mächtiger ist als sie? Jedoch sie fuhren fort, Unsere Zeichen zu leugnen. (15) "Darum sandten Wir gegen sie einen eiskalten Wind mehrere unheilvolle Tage hindurch, auf daß Wir sie die Strafe der Schmach in diesem Leben kosten ließen. Und die Strafe des Jenseits wird gewiß noch schmählicher sein, und es wird ihnen nicht geholfen werden. (16) Und was die Thamud anbelangt, so wiesen Wir ihnen den Weg, sie aber zogen die Blindheit dem rechten Weg vor; darum erfaßte sie die blitzschlagartige Strafe der Erniedrigung um dessentwillen, was sie begangen hatten. (17) Und Wir erretteten jene, die glaubten und gottesfürchtig waren. (18) Und an dem Tage, wo die Feinde Allahs allesamt vor dem Feuer versammelt werden, da werden sie in Gruppen geteilt, (19) bis daß, wenn sie es erreichen, ihre Ohren und ihre Augen und ihre Haut Zeugnis gegen sie von dem ablegen, was sie zu tun pflegten. (20)

Then He completed and finished from their creation (as) seven heavens in two Days and He made in each heaven its affair. And We adorned the nearest (lowest) heaven with lamps (stars)[] to be an adornment as well as to guard (from the devils by using them as missiles against the devils). Such is the Decree of Him the All-Mighty, the All-Knower. (12) But if they turn away, then say (O Muhammad SAW): "I have warned you of a Sâ'iqah (a destructive awful cry, torment, hit, a thunderbolt) like the Sâ'iqah which overtook 'Ad and Thamûd (people)." (13) When the Messengers came to them, from before them and behind them (saying): "Worship none but Allâh" They said: "If our Lord had so willed, He would surely have sent down the angels. So indeed we disbelieve in that with which you have been sent." (14) As for 'Ad, they were arrogant in the land without right, and they said: "Who is mightier than us in strength?" See they not that Allâh, Who created them was mightier in strength than them. And they used to deny Our Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, revelations)! (15) So We sent upon them furious wind in days of evil omen (for them) that We might give them a taste of disgracing torment in this present worldly life, but surely the torment of the Hereafter will be more disgracing, and they will never be helped. (16) And as for Thamûd, We showed and made clear to them the Path of Truth (Islâmic Monotheism) through Our Messenger, (i.e. showed them the way of success), but they preferred blindness to guidance, so the Sâ'iqah (a destructive awful cry, torment, hit, a thunderbolt) of disgracing torment seized them, because of what they used to earn. (17) And We saved those who believed and used to fear Allâh, keep their duty to Him and avoid evil. (18) And (remember) the Day that the enemies of Allâh will be gathered to the Fire, then they will be driven [(to the fire), former ones being withheld till their later ones will join them]. (19) Till, when they reach it (Hell-fire), their hearing (ears) and their eyes, and their skins will testify against them as to what they used to do. (20)

So He completed them as seven firmaments in two Days, and He assigned to each heaven its duty and command. And We adorned the lower heaven with lights, and (provided it) with guard. Such is the Decree of (Him) the Exalted in Might, Full of knowledge. (12) But if they turn away, say thou: "I have warned you of a stunning Punishment (as of thunder and lightning) like that which (overtook) the `Ad and the Thamud!" (13) Behold, the messengers came to them, from before them and behind them (preaching): "Serve none but Allah." They said "If our Lord had so pleased, He would certainly have sent down angels (to preach): now we reject your mission (altogether)." (14) Now the `Ad behaved arrogantly through the land, against (all) truth and reason, and said: "Who is superior to us in strength?" What! Did they not see that Allah, Who created them, was superior to them in strength? But they continued to reject Our Signs! (15) So We sent against them a furious Wind through days of disaster, that We might give them a taste of a Penalty of humiliation in this Life; but the Penalty of the Hereafter will be more humiliating still: and they will find no help. (16) As to the Thamud, We gave them guidance, but they preferred blindness (of heart) to Guidance; so the stunning Punishment of humiliation seized them, because of what they had earned. (17) But We delivered those who believed and practiced righteousness. (18) The Day that the enemies of Allah will be gathered together to the Fire they will be marched in ranks. (19) At length, when they reach the (Fire), their hearing, their sight, and their skins will bear witness against them, as to (all) their deeds. (20)

Il décréta d’en faire sept cieux en deux jours et révéla à chaque ciel sa fonction(1). Et Nous avons décoré le ciel le plus proche de lampes [étoiles] et l’avons protégé. Tel est l’Ordre établi par le Puissant, l’Omniscient. (12) S’ils s’en détournent, alors dis-leur; «Je vous ai avertis d’une foudre semblable à celle qui frappa les ‘Aad et les Ṯamūd». (13) Quand les Messagers leur étaient venus, de devant eux et par derrière(2), [leur disant]: «N’adorez qu’Allah», ils dirent: «Si notre Seigneur avait voulu, Il aurait certainement fait descendre des Anges. Nous ne croyons donc pas [au message] avec lequel vous avez été envoyés». (14) Quant aux ‘Aad, ils s’enflèrent d’orgueil sur terre injustement et dirent: «Qui est plus fort que nous?» Quoi! N’ont-ils pas vu qu’en vérité Allah qui les a créés est plus fort qu’eux? Et ils reniaient Nos signes. (15) Nous déchaînâmes contre eux un vent violent et glacial en des jours néfastes, afin de leur faire goûter le châtiment de l’ignominie dans la vie présente. Le châtiment de l’au-delà cependant est plus ignominieux encore, et ils ne seront pas secourus. (16) Et quant aux Ṯamūd, Nous les guidâmes; mais ils ont préféré l’aveuglement à la guidée. C’est alors qu’ils furent saisis par la foudre du supplice le plus humiliant pour ce qu’ils avaient acquis. (17) Et Nous sauvâmes ceux qui croyaient et craignaient Allah. (18) Et le jour où les ennemis d’Allah seront rassemblés en masse vers le Feu... Puis on les poussera [dans sa direction]. (19) Alors, quand ils y seront, leur ouïe, leurs yeux et leurs peaux témoigneront contre eux de ce qu’ils œuvraient. (20)

Maka Dia menjadikannya tujuh langit dalam dua hari dan Dia mewahyukan pada tiap-tiap langit urusannya. Dan Kami hiasi langit yang dekat dengan bintang-bintang yang cemerlang dan Kami memeliharanya dengan sebaik-baiknya. Demikianlah ketentuan Yang Maha Perkasa lagi Maha Mengetahui. (12) Jika mereka berpaling maka katakanlah: "Aku telah memperingatkan kamu dengan petir, seperti petir yang menimpa kaum ’Aad dan kaum Tsamud". (13) Ketika rasul-rasul datang kepada mereka dari depan dan dari belakang mereka [1] [dengan menyerukan]: "Janganlah kamu menyembah selain Allah". Mereka menjawab: "Kalau Tuhan kami menghendaki tentu Dia akan menurunkan malaikat-malaikat-Nya, maka sesungguhnya kami kafir kepada wahyu yang kamu diutus membawanya. (14) Adapun kaum Aad maka mereka menyombongkan diri di muka bumi tanpa alasan yang benar dan berkata: "Siapakah yang lebih besar kekuatannya dari kami?" Dan apakah mereka itu tidak memperhatikan bahwa Allah yang menciptakan mereka adalah lebih besar kekuatan-Nya dari mereka? Dan adalah mereka mengingkari tanda-tanda [kekuatan] Kami. (15) Maka Kami meniupkan angin yang amat gemuruh kepada mereka dalam beberapa hari yang sial, karena Kami hendak merasakan kepada mereka itu siksaan yang menghinakan dalam kehidupan dunia. Dan sesungguhnya siksaan akhirat lebih menghinakan sedang mereka tidak diberi pertolongan. (16) Dan adapun kaum Tsamud maka mereka telah Kami beri petunjuk tetapi mereka lebih menyukai buta [kesesatan] dari petunjuk itu, maka mereka disambar petir azab yang menghinakan disebabkan apa yang telah mereka kerjakan. (17) Dan Kami selamatkan orang-orang yang beriman dan mereka adalah orang-orang yang bertakwa. (18) Dan [ingatlah] hari [ketika] musuh-musuh Allah digiring ke dalam neraka lalu mereka dikumpulkan [semuanya]. (19) Sehingga apabila mereka sampai ke neraka, pendengaran, penglihatan dan kulit mereka menjadi saksi terhadap mereka tentang apa yang telah mereka kerjakan. (20)

Lalu Dia menjadikannya tujuh langit, dalam dua masa dan Dia memberitahu kepada tiap-tiap langit akan urusan dan keperluannya masing-masing dan Kami hiasi langit yang dekat (pada pandangan mata penduduk bumi) dengan bintang-bintang yang bersinar cemerlang serta memelihara langit itu dengan sebaik-baiknya. Demikianlah ketentuan Allah Yang Maha Kuasa, lagi Maha Mengetahui. (12) Oleh itu, kalau mereka (yang musyrik) berpaling (daripada mengesakan Allah dan menurut jalan yang lurus), maka katakanlah (wahai Muhammad): Aku memberi amaran kepada kamu dengan (azab yang dahsyat, iaitu) petir, seperti petir yang telah menyambar kaum Aad dan kaum Thamud! (13) (Mereka ditimpa azab itu) kerana semasa mereka didatangi Rasul-rasul (memberikan berbagai penjelasan) mengenai keadaan hidup mereka di dunia dan di akhirat (sambil melarang mereka): Janganlah kamu menyembah melainkan Allah, mereka menjawab: Jika Tuhan kami hendak (mengutus Rasul-rasul) tentulah Dia akan menurunkan malaikat; oleh itu sesungguhnya kami kufur ingkar akan apa yang (kamu katakan): Kamu diutus membawanya! (14) Adapun kaum Aad, maka mereka berlaku sombong takbur di muka bumi dengan tiada sebarang alasan yang benar, serta berkata: Siapakah yang lebih kuat dari kami? Dan (mengapa mereka bersikap demikian?) Tidakkah mereka memerhatikan bahawa Allah yang menciptakan mereka (dari tiada kepada ada) adalah lebih besar kekuatanNya dari mereka? Dan sememangnya mereka sengaja mengingkari tanda-tanda kekuatan Kami (sedang mereka sedia mengetahuinya). (15) Lalu Kami hantarkan kepada mereka angin ribut yang kencang dalam beberapa hari yang nahas malang, kerana Kami hendak merasakan mereka azab seksa yang menghina dalam kehidupan dunia dan sesungguhnya azab seksa hari akhirat lebih besar kehinaannya; sedang mereka tidak diberikan pertolongan (menghindarkan azab itu). (16) Adapun kaum Thamud, maka Kami beri petunjuk kepadanya, lalu mereka mengutamakan kesesatan dari hidayat petunjuk lantas mereka disambar oleh petir azab yang menghina dengan sebab apa yang mereka telah lakukan. (17) Dan Kami selamatkan orang-orang yang beriman serta mereka tetap bertakwa. (18) Dan (ingatlah) hari dihimpun musuh-musuh Allah untuk dibawa ke Neraka, lalu mereka dijaga serta diatur keadaan dan perjalanannya masing-masing. (19) Sehingga apabila mereka sampai ke Neraka, (maka) pendengaran dan penglihatan serta kulit-kulit badan mereka menjadi saksi terhadap mereka, mengenai apa yang mereka telah kerjakan. (20)

Y en dos días lo culminó en siete cielos, a cada uno de los cuales Le inspiró su cometido. Hemos embellecido el cielo de este mundo con lámparas y protección; ese es el decreto del Poderoso, el Conocedor. (12) Pero si se apartan, di: Os he advertido de caer fulminados como cayeron los Ad y los Zamud. (13) Cuando antes y después, les llegaron mensajeros diciendo: ¡Adorad únicamente a Allah! Dijeron: Si nuestro Señor quisiera, haría bajar ángeles; así pues nosotros nos negamos a creer en aquello con lo que habéis sido enviados. (14) Los Ad fueron soberbios en la tierra sin razón, dijeron: ¿Quién tiene más poderío que nosotros? ¿Es que no veían que Allah, que los había creado, tenía más fuerza y poder que ellos?Negaron sistemáticamente Nuestros signos. (15) Entonces enviamos contra ellos un viento gélido a lo largo de días fatales para que probaran así el castigo de la humillación en esta vida.Sin embargo el castigo de la Última será más humillante y nadie los auxiliará. (16) Y a los Zamud les dimos la guía, pero ellos prefirieron la ceguera a la guía y los sorprendimos con un castigo fulminante e infame a causa de lo que se habían buscado. (17) Y salvamos a los que creían y temían (a su Señor). (18) El día en que reunamos a los enemigos de Allah de cara al fuego, se les conducirá como al ganado. (19) Y cuando lleguen a él, sus oídos, vista y piel atestiguarán contra ellos por lo que hicieron. (20)