وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ {41} تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ {42} لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ {43} فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ {44} فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ {45} النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوّاً وَعَشِيّاً وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ {46} وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعاً فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا نَصِيباً مِّنَ النَّارِ {47} قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ {48} وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْماً مِّنَ الْعَذَابِ {49} سورة غافر (40) ص

Ey kavmim! Nedir bu hal? Ben sizi kurtuluşa çağırıyorum, siz beni ateşe çağırıyorsunuz. (41) Siz beni, Allah`ı inkar etmeye ve hiç tanımadığım nesneleri O`na ortak koşmaya çağırıyorsunuz. Ben ise sizi, azîz ve çok bağışlayan Allah`a davet ediyorum. (42) Gerçek şu ki, sizin beni davet ettiğiniz şeyin dünyada da ahirette de davete değer bir tarafı yoktur. Dönüşümüz Allah`adır, aşırı gidenler de ateş ehlinin kendileridir. (43) Size söylediklerimi yakında hatırlayacaksınız. Ben işimi Allah`a havale ediyorum. Şüphesiz Allah, kullarını çok iyi görendir. (44) Nihayet Allah, onların kurdukları tuzakların kötülüklerinden bu zâtı korudu, Firavun`un kavmini ise kötü azap kuşatıverdi. (45) Onlar sabah akşam o ateşe sokulurlar. Kıyametin kopacağı gün de: Firavun ailesini azabın en çetinine sokun, (denilecek)! (46) (Kafirler) ateşin içinde birbirleriyle çekişirlerken zayıf olanlar, o büyüklük taslayanlara: Biz size uymuştuk. Şimdi ateşin birazını bizden savabilir misiniz? derler. (47) O büyüklük taslayanlar ise: Doğrusu hepimiz bunun içindeyiz. Şüphe yok ki Allah kulları arasında vereceği hükmü verdi, derler. (48) Ateşte bulunanlar cehennem bekçilerine: Rabbinize dua edin, bizden, bir gün olsun azabı hafifletsin! diyecekler. (49)

O mein Volk, was ist an mir, daß ich euch zum Heil aufrufe, während ihr mich zum Feuer ruft? (41) Ihr ruft mich auf, Allah zu verleugnen und Ihm Götter zur Seite zu stellen, von denen ich keine Kenntnis habe. Ich aber rufe euch zu dem Erhabenen, dem Vergebungsreichen. (42) (Es besteht) kein Zweifel, daß das, wozu ihr mich ruft, keinen Anspruch in dieser Welt oder im Jenseits besitzt; und wir werden zu Allah heimkehren, und die Übertreter werden Bewohner des Feuers sein. (43) "Bald werdet ihr an das denken, was ich zu euch sage. Und ich lege meine Sache Allah zur Entscheidung vor; denn Allah durchschaut die Menschen."" (44) "So schützte ihn Allah vor den Übeln dessen, was sie planten; und eine schlimme Strafe ereilte die Leute Pharaos (45) ": (das) Feuer - sie sind ihm morgens und abends ausgesetzt. Und am Tage, wenn die Stunde kommen wird(, da wird gesprochen werden): ""Laßt Pharaos Leute die strengste Strafe antreten."" (46) ""Wenn sie miteinander im Feuer streiten, werden die Schwachen zu den Hochmütigen sagen: ""Wir waren ja eure Anhänger; werdet ihr uns deshalb nicht einen Teil des Feuers abnehmen?"" (47) ""Jene, die hochmütig waren, werden sagen: ""Wir sind alle darin. Allah hat nun zwischen den Menschen gerichtet."" (48) ""Und die im Feuer werden zu den Wächtern der Dschahannam sagen: ""Bittet euren Herrn, daß Er uns einen Tag von der Strafe erlasse."" (49)

"And O my people! How is it that I call you to salvation while you call me to the Fire! (41) "You invite me to disbelieve in Allâh (and in His Oneness), and to join partners in worship with Him of which I have no knowledge, and I invite you to the All-Mighty, the Oft-Forgiving! (42) "No doubt you call me to (worship) one who cannot grant (me) my request (or respond to my invocation) in this world or in the Hereafter. And our return will be to Allâh, and Al-Musrifûn (i.e. polytheists and arrogants, those who commit great sins, the transgressors of Allâh's set limits)! they shall be the dwellers of the Fire! (43) "And you will remember what I am telling you, and my affair I leave it to Allâh. Verily, Allâh is the All-Seer of (His) slaves." (44) So Allâh saved him from the evils that they plotted (against him), while an evil torment encompassed Fir'aun's (Pharaoh) people. (45) The Fire; they are exposed to it, morning and afternoon, and on the Day when the Hour will be established (it will be said to the angels): "Cause Fir'aun's (Pharaoh) people to enter the severest torment!" (46) And, when they will dispute in the Fire, the weak will say to those who were arrogant;"Verily! We followed you, can you then take from us some portion of the Fire?" (47) Those who were arrogant will say: "We are all (together) in this (Fire)! Verily Allâh has judged between (His) slaves!" (48) And those in the Fire will say to the keepers (angels) of Hell: "Call upon your Lord to lighten for us the torment for a day!" (49)

"And O my People! how (strange) it is for me to call you to Salvation while ye call me to the Fire! (41) "Ye do call upon me to blaspheme against Allah, and to join with Him Partners of whom I have no knowledge; and I call you to the Exalted in Power, Who forgives again and again!" (42) "Without doubt ye do call me to one who is not fit to be called to, whether in this world, or in the Hereafter; our Return will be to Allah; and the Transgressors will be Companions of the Fire! (43) "Soon will ye remember what I say to you (now) My (own) affair I commit to Allah: for Allah (ever) watches over His Servants." (44) Then Allah saved him from (every) evil that they plotted (against him), but the brunt of the Penalty encompassed on all sides the People of Pharaoh. (45) In front of the Fire will they be brought, morning and evening: and (the Sentence will be) on the Day that Judgment will be established: "Cast ye the People of Pharaoh into the severest Penalty!" (46) Behold, they will dispute with each other in the Fire! The weak ones (who followed) will say to those who had been arrogant "We but followed you: can ye then take (on yourselves) from us some share of the Fire?" (47) Those who had been arrogant will say: "We are all in this (Fire)! Truly, Allah has judged between (His) Servants!" (48) Those in the Fire will say to the Keepers of Hell: "Pray to your Lord to lighten us the Penalty for a Day (at least)!" (49)

Ô mon peuple, mais qu’ai-je à vous appeler au salut, alors que vous m’appelez au Feu? (41) Vous m’invitez à nier Allah et à Lui donner des associés dont je n’ai aucun savoir, alors que je vous appelle au Tout Puissant, au Grand Pardonneur. (42) Nul doute que ce à quoi vous m’appelez ne peut exaucer une invocation ni ici-bas ni dans l’au-delà. C’est vers Allah qu’est notre retour, et les outranciers sont eux les gens du Feu. (43) Bientôt vous vous rappellerez ce que je vous dis; et je confie mon sort à Allah. Allah est, certes, Clairvoyant sur les serviteurs. (44) Allah donc le protégea des méfaits de leurs ruses, alors que le pire châtiment cerna les gens de Pharaon: (45) le Feu, auquel ils sont exposés matin et soir(1). Et le jour où l’Heure arrivera (il sera dit): «Faites entrer les gens de Pharaon au plus dur du châtiment». (46) Et quand ils se disputeront dans le Feu, les faibles diront à ceux qui s’enflaient d’orgueil: «Nous vous avions suivis: pourriez-vous nous préserver d’une partie du feu?» (47) Et ceux qui s’enflaient d’orgueil diront: «En vérité, nous y voilà tous». Allah a déjà rendu son jugement entre les serviteurs. (48) Et ceux qui seront dans le Feu diront aux gardiens de l’Enfer: «Priez votre Seigneur de nous alléger un jour de [notre] supplice». (49)

Hai kaumku, bagaimanakah kamu, aku menyeru kamu kepada keselamatan, tetapi kamu menyeru aku ke neraka? (41) [Kenapa] kamu menyeruku supaya kafir kepada Allah dan mempersekutukan-Nya dengan apa yang tidak kuketahui padahal aku menyeru kamu [beriman] kepada Yang Maha Perkasa lagi Maha Pengampun? (42) Sudah pasti bahwa apa yang kamu seru supaya aku [beriman] kepadanya tidak dapat memperkenankan seruan apapun baik di dunia maupun di akhirat [1]. Dan sesungguhnya kita kembali kepada Allah dan sesungguhnya orang-orang yang melampaui batas, mereka itulah penghuni neraka. (43) Kelak kamu akan ingat kepada apa yang kukatakan kepada kamu. Dan aku menyerahkan urusanku kepada Allah. Sesungguhnya Allah Maha Melihat akan hamba-hamba-Nya". (44) Maka Allah memeliharanya dari kejahatan tipu daya mereka, dan Fir’aun beserta kaumnya dikepung oleh azab yang amat buruk. (45) Kepada mereka dinampakkan neraka pada pagi dan petang [2], dan pada hari terjadinya Kiamat. [Dikatakan kepada malaikat]: "Masukkanlah Fir’aun dan kaumnya ke dalam azab yang sangat keras". (46) Dan [ingatlah], ketika mereka berbantah-bantah dalam neraka, maka orang-orang yang lemah berkata kepada orang-orang yang menyombongkan diri: "Sesungguhnya kami adalah pengikut-pengikutmu, maka dapatkah kamu menghindarkan dari kami sebahagian azab api neraka?" (47) Orang-orang yang menyombongkan diri menjawab: "Sesungguhnya kita semua sama-sama dalam neraka karena sesungguhnya Allah telah menetapkan keputusan antara hamba-hamba-[Nya]". (48) Dan orang-orang yang berada dalam neraka berkata kepada penjaga-penjaga neraka Jahannam: "Mohonkanlah kepada Tuhanmu supaya Dia meringankan azab dari kami barang sehari". (49)

Dan wahai kaumku! Apa halnya aku dengan kamu? Aku mengajak kamu kepada keselamatan dan kamu pula mengajakku ke Neraka? (41) Kamu mengajakku supaya aku kufur (tidak percayakan keesaan) Allah dan mempersekutukanNya dengan apa yang aku tidak mempunyai pengetahuan mengenainya, padahal aku mengajak kamu beriman kepada Allah Yang Maha Kuasa, lagi Maha Pengampun? (42) Tidak syak lagi, bahawa makhluk-makhluk yang kamu ajak aku menyembahnya itu tidak dapat menyahut sebarang seruan (atau memberikan sebarang pertolongan) samada di dunia atau di akhirat dan sesungguhnya tempat kembali kita semua ialah kepada Allah dan sebenarnya orang-orang yang melampau kejahatannya itu, merekalah ahli Neraka. (43) (Kiranya kamu tetap berdegil sekarang) maka kamu sudah tentu akan mengetahui kebenaran apa yang aku katakan kepada kamu dan aku sentiasa menyerahkan urusanku bulat-bulat kepada Allah (untuk memeliharaku); sesungguhnya Allah Maha Melihat akan keadaan hamba-hambaNya. (44) (Dengan keikhlasannya dan penyerahan dirinya kepada Allah) maka dia diselamatkan oleh Allah dari angkara tipu daya mereka dan Firaun bersama-sama kaumnya ditimpa azab seksa yang seburuk-buruknya, (45) Mereka didedahkan kepada bahang api Neraka pada waktu pagi dan petang (semasa mereka berada dalam alam Barzakh) dan pada hari berlakunya kiamat (diperintahkan kepada malaikat): Masukkanlah Firaun dan pengikut-pengikutnya ke dalam azab seksa api Neraka yang seberat-beratnya! (46) Dan (ingatkanlah perkara yang berlaku) semasa orang-orang yang kafir dan yang menderhaka berbantah-bantahan dalam Neraka, iaitu orang-orang yang lemah (yang menjadi pengikut) berkata kepada pemimpin-pemimpinnya yang sombong takbur: Sesungguhnya kami telah menjadi pengikut-pengikut kamu, maka dapatkah kamu menolak dari kami sebahagian daripada azab Neraka ini? (47) Orang-orang yang sombong angkuh itu menjawab: Sebenarnya kita semua menderita bersama-sama dalam Neraka (tidak ada jalan untuk kita melepaskan diri), kerana sesungguhnya Allah telah menetapkan hukumanNya di antara sekalian hambaNya (48) Dan berkatalah pula orang-orang yang ada dalam Neraka kepada malaikat-malaikat penjaga Neraka Jahanam: Pohonkanlah kepada Tuhan kamu, supaya Dia meringankan sedikit azab seksa dari kami, barang sehari. (49)

¡Gente mía! ¿Cómo puede ser que yo os esté llamando a la salvación mientras que vosotros me estáis llamando al Fuego? (41) ¿Me llamáis a que reniegue de Allah y Le asocie aquello de lo que no tengo conocimiento, mientras que yo os llamo al Poderoso, al Perdonador? (42) No hay duda de que aquello a lo que me llamáis no puede responder a lo que se le pida, ni en esta vida ni en la Última, y a Allah hemos de retornar. Y los que vayan más allá de los límites serán los compañeros del Fuego. (43) Os acordaréis de lo que digo. Confío mi asunto a Allah, es cierto que Allah ve a los siervos. (44) Allah lo libró de las maldades que tramaron y cayó sobre la gente de Firaún el peor castigo. (45) El Fuego, al que serán expuestos mañana y tarde. Y el día que llegue la Hora*: ¡Haced que la gente de Firaún entre en el más duro de los castigos! (46) Y cuando en el Fuego se hagan reproches unos a otros, dirán los débiles a los que fueron soberbios: Fuimos vuestros seguidores: ¿Podéis quitarnos algo del Fuego? (47) Dirán los que habían sido soberbios: Todos estamos en él, Allah ha juzgado ya entre los siervos. (48) Y dirán los que están en el Fuego a los encargados de Yahannam: ¡Pedid a vuestro Señor que nos alivie un día del tormento! (49)