وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَؤُلَاء إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ {40} قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ {41} فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعاً وَلَا ضَرّاً وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ {42} وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ {43} وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ {44} وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ {45} قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ {46} قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ {47} قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ {48} سورة سبأ (34) ص

O gün Allah, onların hepsini toplayacak; sonra meleklere: Size tapanlar bunlar mıydı? diyecek. (40) (Melekler de:) Sen yücesin, bizim dostumuz onlar değil, sensin. Belki onlar cinlere tapıyorlardı. Çoğu onlara inanmıştı, diyecekler. (41) Bugün birbirinize ne fayda, ne de zarar vermeye gücünüz yeter. Biz zalim olanlara, yalanlamakta olduğunuz ateş azabını tadın! diyeceğiz. (42) Onlara apaçık âyetlerimiz okunduğu zaman demişlerdi ki: Bu, sizi babalarınızın taptığı (putlardan) çevirmek isteyen bir adamdan başkası değildir. Ve yine bu (Kur`an) da uydurulmuş bir yalandan başka bir şey değildir, dediler. Hak kendilerine geldiğinde onu inkar edenler de: Bu, apaçık bir büyüden başka bir şey değildir, dediler. (43) Halbuki biz onlara okuyacakları kitaplar vermediğimiz gibi senden önce onlara bir uyarıcı (peygamber) de göndermemiştik. (44) Onlardan öncekiler de (peygamberlerini) inkar etmişlerdi. Bunlar, öncekilere verdiklerimizin onda birine erişmemişlerdi. (Böyle iken), peygamberimi yalanladılar; ama benim karşılık olarak verdiğim azap nasıl olmuştu! (45) (Resûlüm! Onlara) de ki: Size bir tek öğüt vereceğim: Allah için ikişer ikişer ve teker teker ayağa kalkın, sonra da düşünün! Arkadaşınızda (peygamberde) hiçbir delilik yoktur! O ancak şiddetli bir azap gelip çatmadan evvel sizi uyaran bir peygamberdir. (46) De ki: Ben sizden bir ücret istemişsem, o sizin olsun. Ücretim yalnız Allah`a aittir. O, her şeye şahittir. (47) De ki: Kuşkusuz, Rabbim gerçeği ortaya koyar. Çünkü O, gaybı çok iyi bilendir. (48)

""Und am Tage, wo Er sie alle versammeln (und) dann zu den Engeln sprechen wird: ""Sind diese es, die euch dienten?"" (40) ""werden sie sagen: ""Preis (sei) Dir! Dich haben Wir zum Beschützer, nicht sie. Nein, sie dienten den Dschinn; an sie haben die meisten von ihnen geglaubt."" (41) """"So sollt ihr heute einander weder nützen noch schaden können."" Und zu denen, die frevelten, werden Wir sprechen: ""Kostet die Strafe des Feuers, das ihr zu leugnen pflegtet."" (42) ""Und wenn ihnen Unsere deutlichen Verse verlesen werden, sagen sie: ""Dieser ist nichts weiter als ein Mann, der euch von dem abwenden möchte, was eure Väter verehrten."" Und sie sagen: ""Dieser (Qur`an) ist nichts (anderes) als eine erdichtete Lüge."" Und diejenigen, die ungläubig sind, sagen von der Wahrheit, wenn sie zu ihnen kommt: ""Das ist nichts als eine offenkundige Zauberei."" (43) "Und Wir gaben ihnen keine Bücher, die sie (hätten) studieren (können), noch sandten Wir ihnen einen Warner vor dir. (44) Jene, die vor ihnen waren, leugneten ebenfalls - und diese haben nicht den zehnten Teil von dem erreicht, was Wir jenen gegeben hatten -, und sie bezichtigten Meine Gesandten der Lüge. Doch wie war (die Folge davon,) daß sie Mich verleugneten! (45) "Sprich: ""Ich mahne euch nur an eines: daß ihr euch ernsthaft mit Allahs Sache - zu zweit oder einzeln - befaßt und dann nachdenken sollt. Es ist in eurem Gefährten (dem Propheten) keine Besessenheit; er ist für euch nur ein Warner vor einer bevorstehenden strengen Strafe."" (46) ""Sprich: ""Ich habe von euch keinen Lohn verlangt; denn dieser (Lohn) kommt euch zugute. Mein Lohn ist allein bei Allah; und Er ist der Zeuge aller Dinge. (47) ""Sprich: "" Wahrlich, mein Herr, der Kenner des Verborgenen, schleudert (euch) die Wahrheit entgegen."" (48)

And (remember) the Day when He will gather them all together, then He will say to the angels: "Was it you that these people used to worship?" (40) They (the angels) will say: "Glorified are You! You are our Walî (Lord) instead of them. Nay, but they used to worship the jinn; most of them were believers in them." (41) So Today (i.e. the Day of Resurrection), none of you can profit or harm one another. And We shall say to those who did wrong [i.e. worshipped others (like angels, jinn, prophets, saints, righteous persons) along with Allâh]: "Taste the torment of the Fire which you used to belie.[] (42) And when Our Clear Verses are recited to them, they say: "This (Muhammad SAW) is naught but a man who wishes to hinder you from that which your fathers used to worship." And they say: "This (the Quran) is nothing but an invented lie." And those who disbelieve say of the truth when it has come to them (i.e. Prophet Muhammad SAW when Allâh sent him as a Messenger with proofs, evidences, verses of this Quran, lessons, signs, etc.): "This is nothing but evident magic!" (43) And We had not given them Scriptures which they could study, nor sent to them before you (O Muhammad SAW) any warner (Messenger) (44) And those before them belied; these have not received even a tenth of what We had granted to those (of old); yet they belied My Messengers, Then how (terrible) was My denial (punishment)! (45) Say (to them O Muhammad SAW): "I exhort you to one (thing) only: that you stand up for Allâh's sake in pairs and singly, and reflect (within yourselves the life history of the Prophet (SAW): there is no madness in your companion (Muhammad SAW), He is only a warner to you in face of a severe torment." (46) Say (O Muhammad SAW): "Whatever wage I might have asked of you is yours. My wage is from Allâh only. and He is a Witness over all things." (47) Say (O Muhammad SAW): "Verily! my Lord sends down (Revelation and makes apparent) the truth (i.e. this Revelation that had come to me), the All¬Knower of the Ghaib (unseen). (48)

One Day He will gather them all together, and say to the angels "Was it you that these men used to worship?" (40) They will say "Glory to Thee! Our (tie) is with Thee― as Protector― not with them. Nay, but they worshipped the Jinns: most of them believed in them." (41) So on that Day no power shall they have over each other, for profit or harm: and We shall say to the wrong-doers "Taste ye the penalty of the Fire― the which ye were wont to deny!" (42) When Our Clear Signs are rehearsed to them they say "This is only a man who wishes to hinder you from the (worship) which your fathers practised." And they say "This is only a falsehood invented!" And the Unbelievers say of the Truth when it comes to them "This is nothing but evident magic!" (43) But We had not given them Books which they could study, nor sent messengers to them before thee as Warners. (44) And their predecessors rejected (the Truth); these have not received a tenth of what We had granted to those: yet when they rejected my messengers how (terrible) was My rejection (of them)! (45) Say: "I do admonish you on one point: that ye do stand up before Allah--(it may be) in pairs, or (it may be) singly, and reflect (within yourselves): your Companion is not possessed: he is no less than a Warner to you in face of a terrible Penalty." (46) Say: "No reward do I ask of you: it is (all) in your interest: my reward is only due from Allah: and He is Witness to all things." (47) Say: "Verily my Lord doth cast the (mantle of) Truth (over His servants)― He that has full knowledge of (all) that is hidden." (48)

Et un jour Il les rassemblera tous. Puis Il dira aux Anges: «Est-ce vous que ces gens-là adoraient?» (40) Ils diront: «Gloire à Toi! Tu es notre Allié en dehors d’eux. Ils adoraient plutôt les djinns, en qui la plupart d’entre eux croyaient. (41) Ce jour-là donc, vous n’aurez aucun moyen pour profiter ou nuire les uns aux autres, tandis que Nous dirons aux injustes: «Goûtez au châtiment du Feu que vous traitiez de mensonge». (42) Et quand Nos versets édifiants leur sont récités, ils disent: Ce n’est là qu’un homme qui veut vous repousser de ce que vos ancêtres adoraient». Et ils disent: «Ceci (Le Coran) n’est qu’un mensonge inventé». Et ceux qui ne croient pas disent de la Vérité quand elle leur vient: «Ce n’est là qu’une magie évidente!» (43) [Pourtant] Nous ne leur avons pas donné de livres à étudier. Et Nous ne leur avons envoyé avant toi aucun avertisseur. (44) Ceux d’avant eux avaient [aussi] démenti (leurs messagers). [Les Mecquois] n’ont pas atteint le dixième de ce que Nous leur avons donné [en force et en richesse]. Ils traitaient Mes Messagers de menteurs. Et quelle réprobation fut la mienne! (45) Dis: «Je vous exhorte seulement à une chose: que pour Allah vous vous leviez, par deux ou isolément, et qu’ensuite vous réfléchissiez. Votre compagnon (Muḥammad) n’est nullement possédé: il n’est pour vous qu’un avertisseur annonçant un dur châtiment». (46) Dis: «Ce que je vous demande comme salaire, c’est pour vous-mêmes. Car mon salaire n’incombe qu’à Allah. Il est Témoin de toute chose». (47) Dis: «Certes, mon Seigneur lance la Vérité, [à Ses messagers], Il est le Parfait Connaisseur des inconnaissables» (48)

Dan [ingatlah] hari [yang di waktu itu] Allah mengumpulkan mereka semuanya kemudian Allah berfirman kepada malaikat: "Apakah mereka ini dahulu menyembah kamu?". (40) Malaikat-malaikat itu menjawab: "Maha Suci Engkau. Engkaulah pelindung kami, bukan mereka: bahkan mereka telah menyembah jin [1]; kebanyakan mereka beriman kepada jin itu". (41) Maka pada hari ini sebahagian kamu tidak berkuasa [untuk memberikan] kemanfa’atan dan tidak pula kemudharatan kepada sebahagian yang lain. Dan Kami katakan kepada orang-orang yang zalim: "Rasakanlah olehmu azab neraka yang dahulunya kamu dustakan itu". (42) Dan apabila dibacakan kepada mereka ayat-ayat Kami yang terang, mereka berkata: "Orang ini tiada lain hanyalah seorang laki-laki yang ingin menghalangi kamu dari apa yang disembah oleh bapak-bapakmu", dan mereka berkata: "[Al Qur’an] ini tidak lain hanyalah kebohongan yang diada-adakan saja". Dan orang-orang kafir berkata terhadap kebenaran tatkala kebenaran itu datang kepada mereka: "Ini tidak lain hanyalah sihir yang nyata". (43) Dan Kami tidak pernah memberikan kepada mereka kitab-kitab yang mereka baca dan sekali-kali tidak pernah [pula] mengutus kepada mereka sebelum kamu seorang pemberi peringatanpun. (44) Dan orang-orang yang sebelum mereka telah mendustakan sedang orang-orang kafir Mekah itu belum sampai menerima sepersepuluh dari apa [2] yang telah Kami berikan kepada orang-orang dahulu itu lalu mereka mendustakan rasul-rasul-Ku. Maka alangkah hebatnya akibat kemurkaan-Ku. (45) Katakanlah: "Sesungguhnya aku hendak memperingatkan kepadamu suatu hal saja, yaitu supaya kamu menghadap Allah [dengan ikhlas] berdua-dua atau sendiri-sendiri; kemudian kamu pikirkan [tentang Muhammad] tidak ada penyakit gila sedikitpun pada kawanmu itu. Dia tidak lain hanyalah pemberi peringatan bagi kamu sebelum [menghadapi] azab yang keras [3]. (46) Katakanlah: "Upah apapun yang aku minta kepadamu, maka itu untuk kamu. Upahku hanyalah dari Allah, dan Dia Maha Mengetahui segala sesuatu" [4]. (47) Katakanlah: "Sesungguhnya Tuhanku mewahyukan kebenaran. Dia Maha Mengetahui segala yang ghaib". (48)

Dan (ingatkanlah) masa Allah menghimpunkan mereka semua (pada hari kiamat), kemudian Dia bertanya kepada malaikat: Adakah orang-orang ini, (kamu setujui) menyembah kamu dahulu? (40) Malaikat menjawab: Maha Suci Engkau (dari adanya sebarang sekutu denganMu). Engkaulah (yang kami hubungi sebagai Pemimpin dan) Pelindung kami bukan mereka. (Tidak ada hubungan dari pihak kami dengan mereka mengenai penyembahan mereka kepada kami), bahkan mereka adalah menyembah Jin Syaitan; kebanyakan mereka pula percaya kepada Jin Syaitan itu (sebagai sekutu Tuhan yang dipuja dan dipatuhi). (41) Maka pada hari ini, masing-masing di antara kamu tidak berkuasa memberi sebarang manfaat kepada kawannya dan tidak pula dapat menolak sesuatu bahaya daripadanya; dan Kami katakan kepada orang-orang yang zalim (yang berlaku syirik) itu: Rasalah azab Neraka yang kamu dahulu mendustakannya. (42) Dan apabila dibacakan kepada mereka ayat-ayat keterangan Kami yang jelas nyata, berkatalah mereka (sesama sendiri): Orang ini (Muhammad) tidak lain hanyalah seorang lelaki yang hendak menghalang kamu daripada menyembah apa yang telah disembah oleh datuk nenek kamu dan mereka berkata lagi: (Al-Quran) ini tidak lain hanyalah kata-kata dusta yang direka-reka dan berkatalah orang-orang yang kafir terhadap kebenaran ketika datangnya kepada mereka: Ini tidak lain hanyalah sihir yang terang nyata. (43) Dan (tidak ada sebarang alasan bagi dakwaan mereka, kerana) Kami tidak pernah memberi kepada mereka Kitab-kitab untuk mereka membaca dan mengkajinya dan Kami juga tidak pernah mengutus kepada mereka sebelummu (wahai Muhammad) seseorang Rasul pemberi amaran (melarang mereka menerima ajaranmu). (44) Dan (ketahuilah bahawa) umat-umat yang terdahulu sebelum mereka telah juga mendustakan (Rasul-rasulnya), sedang mereka (yang mendustakanmu) itu tidak mencapai satu persepuluh (dari kekayaan, kepandaian dan kekuatan) yang Kami beri kepada umat-umat yang terdahulu itu; setelah umat-umat itu mendustakan Rasul-rasulKu (mereka pun dibinasakan). Dengan yang demikian perhatikanlah bagaimana buruknya akibat kemurkaanKu (menimpa mereka). (45) Katakanlah (wahai Muhammad): Aku hanyalah mengajar dan menasihati kamu dengan satu perkara sahaja, iaitu: Hendaklah kamu bersungguh-sungguh berusaha mencari kebenaran kerana Allah semata-mata, samada dengan cara berdua (dengan orang lain) atau seorang diri; kemudian hendaklah kamu berfikir sematang-matangnya (untuk mengetahui salah benarnya ajaranKu). Sebenarnya tidak ada pada (Muhammad) yang menjadi sahabat kamu sebarang penyakit gila (sebagaimana yang dituduh); dia hanyalah seorang Rasul pemberi amaran kepada kamu, sebelum kamu ditimpa azab yang berat (di akhirat). (46) Katakanlah (wahai Muhammad): Apa jua yang aku harap kamu berikan kepadaku sebagai upah maka faedahnya tetap terpulang kepada kamu; balasan yang menjadi upahku yang sebenar hanyalah dari Allah dan Dia sentiasa Memerhati serta Menyaksikan tiap-tiap sesuatu. (47) Katakanlah lagi: Sesungguhnya TuhanKu, menurunkan wahyu (kepada Nabi-nabi pilihanNya) dengan perkara yang benar; Dia sentiasa Mengetahui akan segala perkara yang ghaib. (48)

El día en que los reunamos a todos y luego les digamos a los ángeles: ¿Era a vosotros a quienes éstos adoraban? (40) Dirán: Gloria a Ti, Tú eres nuestro Protector, no ellos. Por el contrario adoraban a los genios y la mayoría tenían fe en ellos. (41) Y hoy no podéis ni perjudicaros ni beneficiaros unos a otros. Diremos a los que hayan sido injustos: ¡Gustad el castigo del Fuego cuya realidad negabais! (42) Y cuando se les recitan Nuestros signos claros, dicen: ¿Quién es éste mas que un hombre que quiere apartaros de lo que vuestros padres adoraban?Y dicen: Esto no es mas que una mentira inventada.Y dicen los que se han negado a creer en la verdad cuando les ha llegado: Esto no es mas que pura magia. (43) Y sin embargo antes de ti no les hemos dado ningún libro del que poder aprender ni les hemos enviado ningún advertidor. (44) Los que hubo antes de ellos negaron la verdad y ellos no han llegado a tener ni la décima parte de lo que les dimos a aquéllos. Desmintieron a Mis mensajeros, y cómo fue Mi reprobación. (45) Di: Sólo os exhorto a una cosa: Que os lo propongáis por Allah, en pares o de uno en uno, y reflexionéis: Vuestro compañero no es un poseso sino que es alguien que viene a advertiros de un terrible castigo. (46) Di: Lo que os pueda pedir como recompensa que sea para vosotros, pues mi recompensa sólo incumbe a Allah y Él es Testigo de todas las cosas. (47) Di: Es cierto que mi Señor impone la verdad, Él tiene perfecto conocimiento de las cosas que no están a la vista. (48)