وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ {23} قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ وَإِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلَى هُدًى أَوْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ {24} قُل لَّا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ {25} قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ {26} قُلْ أَرُونِي الَّذِينَ أَلْحَقْتُم بِهِ شُرَكَاء كَلَّا بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ {27} وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيراً وَنَذِيراً وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ {28} وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ {29} قُل لَّكُم مِّيعَادُ يَوْمٍ لَّا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ {30} وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ {31} سورة سبأ (34) ص

Allah`ın huzurunda, kendisinin izin verdiği kimselerden başkasının şefaati fayda vermez. Nihayet onların yüreklerinden korku giderilince: Rabbiniz ne buyurdu? derler. Onlar da: Hak olanı buyurdu, derler. O, yücedir, büyüktür. (23) (Resûlüm!) De ki: Göklerden ve yerden size rızık veren kimdir? De ki: Allah! O halde biz veya siz, ikimizden biri, ya doğru yol üzerinde veya açık bir sapıklık içindedir. (24) De ki: Bizim işlediğimiz suçtan siz sorumlu değilsiniz; bize de sizin işlediğinizden sorulacak değil. (25) De ki: Rabbimiz hepimizi bir araya toplayacak, sonra aramızda hak ile hükmedecektir. O, en âdil hüküm veren, (her şeyi) hakkıyla bilendir. (26) De ki: O`na (Allah`a) kattığınız ortaklarınızı bana gösterin. Hayır! Bilakis, yegâne galip ve her şeyi hikmetle idare eden ancak Allah`tır. (27) Biz seni bütün insanlara ancak müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik; fakat insanların çoğu bunu bilmezler. (28) Eğer sözünüzde doğru iseniz bu vadettiğiniz (kıyamet) ne zaman kopacak? derler. (29) De ki: Size öyle bir gün vadedilmiştir ki, ondan ne bir saat geri kalabilirsiniz, ne de ileri geçebilirsiniz. (30) Kafir olanlar dediler ki: Biz hiçbir zaman bu Kur`an`a ve bundan önce gelen kitaplara inanmayacağız. Sen o zalimleri, Rablerinin huzurunda tutuklanmış, birbirlerine söz atarlarken bir görsen! Zayıf sayılanlar, büyüklük taslayanlara: Siz olmasaydınız, elbette biz inanan insanlar olurduk, derler. (31)

""Auch nützt bei Ihm keine Fürsprache, außer für den, bei dem Er es erlaubt, so daß, wenn der Schrecken aus ihren Seelen gewichen ist und sie sagen: ""Was hat euer Herr gesprochen?"" sie sagen werden: ""Die Wahrheit."" Und Er ist der Erhabene, der Große. (23) ""Sprich: ""Wer gibt euch Nahrung von den Himmeln und der Erde?"" Sprich: ""Allah. Entweder wir sind oder ihr seid auf dem rechten Weg oder in offenkundigem Irrtum."" (24) ""Sprich: ""Ihr sollt nicht nach unseren Sünden befragt werden, noch werden wir nach dem, was ihr tut, befragt werden."" (25) ""Sprich: ""Unser Herr wird uns alle zusammenbringen, dann wird Er zwischen uns in Gerechtigkeit richten; und Er ist der beste Richter, der Allwissende."" (26) ""Sprich: ""Zeigt mir jene, die ihr Ihm als Götter zur Seite gesetzt habt! Nichts! Er aber ist Allah, der Allmächtige, der Allweise."" (27) "Und Wir haben dich nur als Bringer froher Botschaft und Warner für alle Menschen entsandt; jedoch die meisten Menschen wissen es nicht. (28) "Und sie sagen: ""Wann wird dieses Versprechen erfüllt, wenn ihr wahrhaftig seid?"" (29) ""Sprich: ""Euch ist die Frist eines Tages festgesetzt, hinter der ihr weder eine Stunde zurückbleiben noch ihr vorausgehen könnt."" (30) ""Und jene, die ungläubig sind, sagen: ""Wir wollen keineswegs an diesen Qur`an glauben, noch an das, was vor ihm gewesen ist."" Und könntest du nur sehen, wie sich die Ungerechten wechselseitig die Schuld zuweisen, wenn sie vor ihren Herrn gestellt werden! Diejenigen, die unterdrückt waren, werden dann zu denen, die hochmütig waren, sagen: ""Wäret ihr nicht gewesen, wären wir ganz gewiß Gläubige geworden."" (31)

Intercession with Him profits not, except for him whom He permits. So much so that when fear is banished from their (angels') hearts, they (angels) say: "What is it that your Lord has said?" They say: "The truth. And He is the Most High, the Most Great." (23) Say (O Muhammad SAW to polytheists, pagans) "Who gives you provision from the heavens and the earth?" Say: "Allâh, And verily, (either) we or you are rightly guided or in plain error." (24) Say (O Muhammad SAW to polytheists, pagans) "You will not be asked about our sins, nor shall we be asked of what you do." (25) Say: "Our Lord will assemble us all together (on the Day of Resurrection), then He will judge between us with truth. And He is the Just judge, the All-Knower of the true state of affairs." (Tafsir Ibn Kathir) (26) Say (O Muhammad SAW to polytheists and pagans): "Show me those whom you have joined with Him as partners. Nay (there are not at all any partners with Him)! But He is Allâh (Alone), the All¬Mighty, the All¬Wise." (27) And We have not sent you (O Muhammad SAW) except as a giver of glad tidings and a warner to all mankind, but most of men know not[] (28) And they say: "When is this promise (i.e. the Day of Resurrection) if you are truthful?" (29) Say (O Muhammad SAW): "The appointment to you is for a Day, which you cannot put back for an hour (or a moment) nor put forward." (30) And those who disbelieve say: "We believe not in this Qur'ân nor in that which was before it," but if you could see when the Zâlimûn (polytheists and wrong¬doers) will be made to stand before their Lord, how they will cast the (blaming) word one to another! Those who were deemed weak will say to those who were arrogant: "Had it not been for you, we should certainly have been believers!" (31)

"No intercession can avail in His Presence, except for those for whom He has granted permission. So far (is this the case) that when terror is removed from their hearts (at the Day of Judgement, then) will they say `What is it that your Lord commanded?' They will say `That which is true and just; and He is the Most High, Most Great.' " (23) Say: "Who gives you sustenance, from the heavens and the earth?" Say: "It is Allah, and certain it is that either we or ye are on right guidance or in manifest error!" (24) Say: "Ye shall not be questioned as to our sins, nor shall we be questioned as to what ye do." (25) Say: "Our Lord will gather us together and will in the end decide the matter between us (and you) in truth and justice: and He is the One to decide, the One Who knows all." (26) Say: "Show me those whom ye have joined with Him as partners: by no means (can ye). Nay He is Allah, the Exalted in Power, the Wise." (27) We have not sent thee but as a (Messenger) to men, giving them Glad tidings, and warning them (against sin), but most men understand not. (28) They say: "When will this promise (come to pass) if ye are telling the truth?" (29) Say: "The appointment to you is for a Day, which ye cannot put back for an hour nor put forward." (30) The Unbelievers say: "We shall neither believe in this scripture nor in (any) that (came) before it." Couldst thou but see when the wrong-doers will be made to stand before their Lord, throwing back the word (of blame) on one another! Those who had been despised will say to the arrogant ones: "Had it not been for you, we should certainly have been believers!" (31)

L’intercession auprès de Lui ne profite qu’à celui en faveur duquel Il la permet. Quand ensuite la frayeur se sera éloignée de leurs cœurs, ils(1) diront: «Qu’a dit votre Seigneur?» Ils répondront: «La Vérité; C’est Lui le Sublime, le Grand». (23) Dis: «Qui vous nourrit du ciel et de la terre?» Dis: «Allah. C’est nous ou bien vous qui sommes sur une bonne voie, ou dans un égarement manifeste». (24) Dis: «Vous ne serez pas interrogés sur les crimes que nous avons commis, et nous ne serons pas interrogés sur ce que vous faites». (25) Dis: «Notre Seigneur nous réunira, puis Il tranchera entre nous, avec la vérité, car c’est Lui le Grand Juge, l’Omniscient». (26) Dis: «Montrez-moi ceux que vous Lui avez donnés comme associés. Eh bien, non! C’est plutôt Lui, Allah, le Puissant, le Sage». (27) Et Nous ne t’avons envoyé qu’en tant qu’annonciateur et avertisseur pour toute l’humanité. Mais la plupart des gens ne savent pas. (28) Et ils disent: «A quand cette promesse, si vous êtes véridiques?» (29) Dis: «Le rendez-vous est pour un jour que vous ne saurez retarder d’une heure, ni avancer!» (30) Et ceux qui avaient mécru dirent: «Jamais nous ne croirons à ce Coran ni à ce qui l’a précédé». Et si tu pouvais voir quand les injustes seront debout devant leur Seigneur, se renvoyant la parole les uns aux autres! Ceux que l’on considérait comme faibles diront à ceux qui s’enorgueillissaient: «Sans vous, nous aurions certes été croyants». (31)

Dan tiadalah berguna syafa’at di sisi Allah melainkan bagi orang yang telah diizinkan-Nya memperoleh syafa’at itu, sehingga apabila telah dihilangkan ketakutan dari hati mereka, mereka berkata: "Apakah yang telah difirmankan oleh Tuhanmu?" Mereka menjawab: "[Perkataan] yang benar", dan Dia-lah Yang Maha Tinggi lagi Maha Besar [1]. (23) Katakanlah: "Siapakah yang memberi rezki kepadamu dari langit dan dari bumi?" Katakanlah: "Allah", dan sesungguhnya kami atau kamu [orang-orang musyrik], pasti berada dalam kebenaran atau dalam kesesatan yang nyata. (24) Katakanlah: "Kamu tidak akan ditanya [bertanggung jawab] tentang dosa yang kami perbuat dan kami tidak akan ditanya [pula] tentang apa yang kamu perbuat". (25) Katakanlah: "Tuhan kita akan mengumpulkan kita semua, kemudian Dia memberi keputusan antara kita dengan benar. Dan Dia-lah Maha Pemberi keputusan lagi Maha Mengetahui". (26) Katakanlah: "Perlihatkanlah kepadaku sembahan-sembahan yang kamu hubungkan dengan Dia sebagai sekutu-sekutu [Nya], sekali-kali tidak mungkin! Sebenarnya Dia-lah Allah Yang Maha Perkasa lagi Maha Bijaksana". (27) Dan Kami tidak mengutus kamu, melainkan kepada umat manusia seluruhnya sebagai pembawa berita gembira dan sebagai pemberi peringatan, tetapi kebanyakan manusia tiada mengetahui. (28) Dan mereka berkata: "Kapankah [datangnya] janji ini, jika kamu adalah orang-orang yang benar?". (29) Katakanlah: "Bagimu ada hari yang telah dijanjikan [hari kiamat] yang tiada dapat kamu minta mundur daripadanya barang sesaatpun dan tidak [pula] kamu dapat meminta supaya diajukan". (30) Dan orang-orang kafir berkata: "Kami sekali-kali tidak akan beriman kepada Al Qur’an ini dan tidak [pula] kepada Kitab yang sebelumnya". Dan [alangkah hebatnya] kalau kamu lihat ketika orang-orang yang zalim itu dihadapkan kepada Tuhannya, sebahagian dari mereka menghadapkan perkataan kepada sebagian yang lain; orang-orang yang dianggap lemah berkata kepada orang-orang yang menyombongkan diri: "Kalau tidaklah karena kamu tentulah kami menjadi orang-orang yang beriman". (31)

Dan tidak berfaedah syafaat di sisi Allah kecuali bagi orang yang telah diizinkan Allah, (maka orang-orang yang hendak memohon syafaat terpaksa menunggu izin itu dengan penuh perasaan takut dan bimbang) sehingga apabila dihapuskan Allah perasaan takut dari hati mereka (dengan pemberian izin itu) bersukarialah mereka dengan bertanya-tanyaan sesama sendiri: Apakah yang telah dititahkan oleh Tuhan kamu? Sebahagian di antara mereka menjawab: Tuhan telah menitahkan kebenaran; dan Dialah jua Yang Maha Tinggi keadaanNya, lagi Maha Besar kekuasaanNya. (23) Bertanyalah (wahai Muhammad kepada orang-orang musyrik itu): Siapakah yang memberi rezeki kepada kamu dari langit dan bumi? Terangkanlah jawabnya: Ialah Allah dan sesungguhnya (tiap-tiap satu golongan), samada golongan kami ahli tauhid atau golongan kamu ahli syirik (tidak sunyi daripada salah satu dari dua keadaan): Keadaan tetapnya di atas hidayat petunjuk atau tenggelamnya dalam kesesatan yang jelas nyata. (24) (Oleh itu) katakanlah (wahai Muhammad): Kamu tidak akan bertanggungjawab tentang kesalahan yang kami lakukan dan kami pula tidak akan bertanggungjawab tentang apa yang kamu kerjakan. (25) Katakanlah lagi: Tuhan kita akan menghimpunkan Kita semua (pada hari kiamat), kemudian Dia akan menyelesaikan perselisihan yang ada di antara kita dengan penyelesaian yang benar dan Dialah jua Hakim yang seadil-adilnya, lagi Yang Maha Mengetahui segala-galanya. (26) Katakanlah lagi: Tunjukkanlah kepadaku sifat-sifat ketuhanan yang ada pada makhluk-makhluk yang kamu hubungkan dengan Allah sebagai sekutu-sekutuNya. Tidak ada pada sesuatu makhluk pun sifat-sifat itu, bahkan yang mempunyai sifat-sifat ketuhanan ialah Allah Yang Maha Kuasa, lagi Maha Bijaksana. (27) Dan tiadalah Kami mengutusmu (wahai Muhammad) melainkan untuk umat manusia seluruhnya, sebagai Rasul pembawa berita gembira (kepada orang-orang yang beriman) dan pemberi amaran (kepada orang-orang yang ingkar); akan tetapi kebanyakan manusia tidak mengetahui (hakikat itu). (28) Dan mereka (yang ingkar) bertanya: Bilakah berlakunya azab yang telah dijanjikan itu, jika betul kamu orang-orang yang benar? (29) Jawablah (wahai Muhammad): Untuk kamu disediakan satu hari yang kamu tidak dapat melambatkannya sesaat pun dan tidak pula kamu dapat menyegerakannya. (30) Dan orang-orang yang kafir berkata: Kami tidak akan beriman sama sekali kepada Al-Quran ini dan tidak juga kepada Kitab-kitab agama yang terdahulu daripadanya. Dan (sungguh ngeri) kalau engkau melihat ketika orang-orang yang zalim itu dibawa berdiri di hadapan Tuhan mereka (untuk dihisab), masing-masing tuduh menuduh antara satu dengan yang lain. Orang-orang yang tertindas berkata kepada orang-orang yang sombong takbur (yang menjadi ketuanya): Kalaulah tidak kerana kamu (menindas dan memperdayakan kami), tentulah kami sudah menjadi orang yang beriman. (31)

No habrá intercesión que valga ante Él excepto la de quien Él autorice. Y cuando el miedo se haya ido de sus corazones y se digan: ¿Qué dice vuestro Señor? Dirán: La verdad. Y Él es el Excelso, el Grande.* (23) Di: ¿Quién os da la provisión desde los cielos y la tierra?Di: Allah. Y necesariamente uno de los dos, o nosotros o vosotros, está guiado; mientras que los otros están en un claro extravío. (24) Di: No se os preguntará sobre lo que nos hayamos ganado ni a nosotros se nos preguntará por lo que hayáis hecho.* (25) Di: Nuestro Señor nos reunirá y luego juzgará entre vosotros con la verdad, Él es el Juez clarificador, el Conocedor. (26) Di: Mostradme aquéllos asociados que habéis atribuido. Pero no, Él es el Inigualable, el Sabio. (27) Y no te hemos enviado sino como anunciador de buenas noticias y advertidor para todos los hombres; sin embargo la mayor parte de los hombres no sabe. (28) Y dicen: ¿Cuándo se cumplirá esta promesa si es verdad lo que decís? (29) Di: Tenéis una cita un día del que no podréis retrasar o adelantar una sola hora. (30) Y dicen los que se niegan a creer: No creeremos en esta Recitación ni en lo que había antes. Pero si pudieran ver los injustos cuando estén de pie ante su Señor haciéndose mutuos reproches. Dirán los que se dejaron llevar a los que fueron soberbios: De no haber sido por vosotros habríamos sido creyentes. (31)