وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقاً غَلِيظاً {7} لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَاباً أَلِيماً {8} يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحاً وَجُنُوداً لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيراً {9} إِذْ جَاؤُوكُم مِّن فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَإِذْ زَاغَتْ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا {10} هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالاً شَدِيداً {11} وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً {12} وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَاراً {13} وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيراً {14} وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُولاً {15} سورة الأحزاب (33) ص

Hani biz peygamberlerden söz almıştık; senden, Nuh`tan, İbrahim`den, Musa`dan ve Meryem oğlu İsa`dan da. (Evet) biz onlardan pek sağlam bir söz aldık. (7) Allah bu sözü doğruları, doğruluklarıyla sorumlu kılmak için aldı. Kafirler için de çok acıklı bir azap hazırladı. (8) Ey iman edenler! Allah`ın size olan nimetini hatırlayın; hani size ordular saldırmıştı da, biz onlara karşı bir rüzgâr ve sizin görmediğiniz ordular göndermiştik. Allah ne yaptığınızı çok iyi görmekteydi. (9) Onlar hem yukarınızdan hem aşağı tarafınızdan (vadinin üstünden ve alt yanından) üzerinize yürüdükleri zaman; gözler yıldığı, yürekler gırtlağa geldiği ve siz Allah hakkında türlü türlü şeyler düşündüğünüz zaman; (10) İşte orada iman sahipleri imtihandan geçirilmiş ve şiddetli bir sarsıntıya uğratılmışlardı. (11) Ve o zaman, münafıklar ile kalplerinde hastalık (iman zayıflığı) bulunanlar: Meğer Allah ve Resûlü bize sadece kuru vaatlerde bulunmuşlar! diyorlardı. (12) Onlardan bir gurup da demişti ki: Ey Yesribliler (Medineliler)! Artık sizin için durmanın sırası değil, haydi dönün! İçlerinden bir kısmı ise: Gerçekten evlerimiz emniyette değil, diyerek Peygamber`den izin istiyordu; oysa evleri tehlikede değildi, sadece kaçmayı arzuluyorlardı. (13) Medine`nin her yanından üzerlerine saldırılsaydı da, o zaman savaşmaları istenseydi, şüphesiz hemen savaşa katılırlar ve evlerinde pek eğlenmezlerdi. (14) Andolsun ki daha önce onlar, sırt çevirip kaçmayacaklarına dair Allah`a söz vermişlerdi. Allah`a verilen söz mesuliyeti gerektirir! (15)

Und dann gingen Wir mit den Propheten den Bund ein und mit dir und mit Noah und Abraham und Moses und mit Jesus, dem Sohn der Maria. Und Wir gingen mit ihnen einen gewaltigen Bund ein, (7) auf daß Er die Wahrhaftigen nach ihrer Wahrhaftigkeit befrage. Und für die Ungläubigen hat Er eine schmerzliche Strafe bereitet. (8) O ihr, die ihr glaubt! Gedenkt der Gnade Allahs gegen euch, als Heerscharen gegen euch heranrückten; und Wir sandten gegen sie einen Wind und Heerscharen, die ihr nicht gesehen hattet. Und Allah sieht, was ihr tut. (9) Als sie von oben und von unten her über euch kamen, und als die Augen rollten und die Herzen in die Kehle stiegen und ihr verschiedene Gedanken über Allah hegtet (10) : damals wurden die Gläubigen geprüft, und sie wurden in heftigem Maße erschüttert. (11) "Und da sagten die Heuchler und die, in deren Herzen Krankheit war: ""Allah und Sein Gesandter haben uns nur Trug verheißen."" (12) ""Und als dann sagte eine Gruppe von ihnen: ""O ihr Leute von Yathrib, ihr könnt (ihnen) nicht standhalten, darum kehrt zurück."" Und ein Teil von ihnen bat den Propheten um Erlaubnis und sagte: ""Unsere Wohnungen sind schutzlos."" Und sie waren nicht schutzlos. Sie wollten eben nur fliehen. (13) "Und wenn der Zutritt gegen sie von allen Seiten her erzwungen würde, und wenn sie dann aufgefordert würden, (vom Islam) abzufallen, wären sie darauf eingegangen und hätten dabei wenig gezögert. (14) Und sie hatten doch in Wahrheit zuvor mit Allah den Bund geschlossen, daß sie nicht den Rücken zur Flucht wenden würden. Und über den Bund mit Allah muß Rechenschaft abgelegt werden. (15)

And (remember) when We took from the Prophets their covenant, and from you (O Muhammad SAW), and from Nûh (Noah), Ibrâhim (Abraham), Mûsa (Moses), and 'Īsā (Jesus), son of Maryam (Mary). We took from them a strong covenant.[] (7) That He may ask the truthful (Allâh's Messengers and His Prophets) about their truth (i.e. the conveyance of Allâh's Message that which they were charged with). And He has prepared for the disbelievers a painful torment (Hell-fire). (8) O you who believe! Remember Allâh's Favour to you, when there came against you hosts, and We sent against them a wind and forces that you saw not [i.e. troops of angels during the battle of Al¬Ahzâb (the Confederates)]. And Allâh is Ever All¬Seer of what you do. (9) When they came upon you from above you and from below you, and when the eyes grew wild and the hearts reached to the throats, and you were harbouring doubts about Allâh. (10) There, the believers were tried and shaken with a mighty shaking. (11) And when the hypocrites and those in whose hearts is a disease (of doubts) said: "Allâh and His Messenger (SAW) promised us nothing but delusion!" (12) And when a party of them said: "O people of Yathrib (Al¬Madinah)! There is no stand (possible) for you (against the enemy attack!) Therefore go back!" And a band of them ask for permission of the Prophet ( SAW) saying: "Truly, our homes lie open (to the enemy)." And they lay not open. They but wished to flee. (13) And if the enemy had entered from all sides (of the city), and they had been exhorted to Al¬Fitnah (i.e. to renegade from Islâm to polytheism) they would surely have committed it and would have hesitated thereupon but little. (14) And indeed they had already made a covenant with Allâh not to turn their backs, and a covenant with Allâh must be answered for. (15)

And remember We took from the Prophets their Covenant: and from thee: from Noah, Abraham, Moses, and Jesus, the son of Mary: We took from them a solemn Covenant: (7) That (Allah) may question the (Custodians) of Truth concerning the Truth they (were charged with): and He has prepared for the Unbelievers a grievous Penalty. (8) O ye who believe! Remember the Grace of Allah, (bestowed) on you, when there came down on you hosts (to overwhelm you); but We sent against them a hurricane and force that ye saw not. But Allah sees (clearly) all that ye do. (9) Behold! they came on you from above you and from below you, and behold the eyes became dim and the hearts gaped up to the throats, and ye imagined various (vain) thoughts about Allah! (10) In that situation were the Believers tried: they were shaken as by a tremendous shaking. (11) And behold! The Hypocrites and those in whose hearts is a disease (even) say: "Allah and His Messenger promised us nothing but delusion!" (12) Behold! a party among them said: "Ye men of Yathrib! Ye cannot stand (the attack)! Therefore go back!" and a band of them ask for leave of the Prophet, saying "Truly our houses are bare and exposed", though they were not exposed: they intended nothing but to run away. (13) And if an entry had been effected to them from the sides of the (City), and they had been incited to sedition they would certainly have brought it to pass, with none but a brief delay! (14) And yet they had already covenanted with Allah not to turn their backs, and a covenant with Allah must (surely) be answered for. (15)

Lorsque Nous prîmes des prophètes leur engagement, de même que de toi, de Noé, d’Abraham, de Moïse, et de Jésus fils de Marie: et Nous avons pris d’eux un engagement solennel, (7) afin [qu’Allah] interroge les véridiques sur leur sincérité. Et Il a préparé aux infidèles un châtiment douloureux. (8) Ô vous qui croyez! Rappelez-vous le bienfait d’Allah sur vous, quand des troupes vous sont venues et que Nous avons envoyé contre elles un vent et des troupes que vous n’avez pas vues. Allah demeure Clairvoyant sur ce que vous faites(1). (9) Quand ils vous vinrent d’en haut et d’en bas [de toutes parts], et que les regards étaient troublés, et les cœurs remontaient aux gorges, et vous faisiez sur Allah toutes sortes de suppositions... (10) Les croyants furent alors éprouvés et secoués d’une dure secousse. (11) Et quand les hypocrites et ceux qui ont la maladie [le doute] au cœur disaient: «Allah et Son messager ne nous ont promis que tromperie». (12) De même, un groupe d’entre eux dit: «Gens de Ya²rib(2)! Ne demeurez pas ici. Retournez [chez vous]». Un groupe d’entre eux demande au Prophète la permission de partir en disant: «Nos demeures sont sans protection», alors qu’elles ne l’étaient pas: ils ne voulaient que s’enfuir. (13) Et si une percée avait été faite sur eux par les flancs de la ville et qu’ensuite on leur avait demandé de renier leur foi, ils auraient accepté certes, et n’auraient guère tardé, (14) tandis qu’auparavant ils avaient pris l’engagement envers Allah qu’ils ne tourneraient pas le dos. Et il sera demandé compte de tout engagement vis-à-vis d’Allah. (15)

Dan [ingatlah] ketika Kami mengambil perjanjian dari nabi-nabi dan dari kamu [sendiri], dari Nuh, Ibrahim, Musa dan ’Isa putera Maryam, dan Kami telah mengambil dari mereka perjanjian yang teguh [1], (7) agar Dia menanyakan kepada orang-orang yang benar tentang kebenaran mereka [2] dan Dia menyediakan bagi orang-orang kafir siksa yang pedih. (8) Hai orang-orang yang beriman, ingatlah akan ni’mat Allah [yang telah dikaruniakan] kepadamu ketika datang kepadamu tentara-tentara, lalu Kami kirimkan kepada mereka angin taupan dan tentara yang tidak dapat kamu melihatnya [3]. Dan adalah Allah Maha Melihat akan apa yang kamu kerjakan. (9) [Yaitu] ketika mereka datang kepadamu dari atas dan dari bawahmu, dan ketika tidak tetap lagi penglihatan [mu] dan hatimu naik menyesak sampai ke tenggorokan [4] dan kamu menyangka terhadap Allah dengan bermacam-macam purbasangka. (10) Di situlah diuji orang-orang mu’min dan digoncangkan [hatinya] dengan goncangan yang sangat. (11) Dan [ingatlah] ketika orang-orang munafik dan orang-orang yang berpenyakit dalam hatinya berkata: "Allah dan Rasul-Nya tidak menjanjikan kepada kami melainkan tipu daya". (12) Dan [ingatlah] ketika segolongan di antara mereka berkata: "Hai penduduk Yatsrib [Madinah], tidak ada tempat bagimu, maka kembalilah kamu". Dan sebahagian dari mereka minta izin kepada Nabi [untuk kembali pulang] dengan berkata: "Sesungguhnya rumah-rumah kami terbuka [tidak ada penjaga]". Dan rumah-rumah itu sekali-kali tidak terbuka, mereka tidak lain hanyalah hendak lari. (13) Kalau [Yatsrib] diserang dari segala penjuru, kemudian diminta kepada mereka supaya murtad, niscaya mereka mengerjakannya; dan mereka tiada akan menunda untuk murtad [5] itu melainkan dalam waktu yang singkat. (14) Dan sesungguhnya mereka sebelum itu telah berjanji kepada Allah: "Mereka tidak akan berbalik ke belakang [mundur]". Dan adalah perjanjian dengan Allah akan diminta pertanggungjawabannya. (15)

(Teruslah bertakwa kepada Kami) dan (ingatlah) ketika Kami mengambil dari Nabi-nabi (umumnya): Perjanjian setia mereka dan (khasnya) dari engkau sendiri (wahai Muhammad) dan dari Nabi Nuh dan Nabi Ibrahim dan Nabi Musa serta Nabi Isa Ibni Mariam dan Kami telah mengambil dari mereka: Perjanjian setia yang teguh (bagi menyempurnakan apa yang ditugaskan kepada mereka). (7) (Tuhan berbuat demikian) supaya Dia menyoal orang-orang yang benar beriman tentang kebenaran iman mereka (untuk menyempurnakan balasan baik mereka) dan (sebaliknya) Dia telah menyediakan bagi orang-orang yang kafir, azab seksa yang tidak terperi sakitnya. (8) Wahai orang-orang yang beriman, kenangkanlah nikmat Allah yang dilimpahkanNya kepada kamu. Semasa kamu didatangi tentera (Al-Ahzaab), lalu Kami hantarkan kepada mereka angin ribut (yang kencang) serta angkatan tentera (dari malaikat) yang kamu tidak dapat melihatnya dan (ingatlah) Allah sentiasa melihat apa yang kamu lakukan. (9) Masa itu ialah masa tentera musuh datang melanggar kamu dari sebelah hulu dan dari sebelah hilir (tempat pertahanan) kamu dan masa itu ialah masa pemandangan mata kamu tidak berketentuan arah (kerana gempar dan bingung) serta hati pun resah gelisah (kerana cemas takut) dan kamu masing-masing pula menyangka terhadap Allah dengan berbagai-bagai sangkaan. (10) Pada saat itulah diuji orang-orang yang beriman dan digoncangkan perasaan dan pendiriannya dengan goncangan yang amat dahsyat. (11) Dan lagi masa itu ialah masa orang-orang munafik dan orang-orang yang tidak sihat dan tidak kuat iman dalam hatinya berkata: Allah dan RasulNya tidak menjanjikan kepada kita melainkan perkara yang memperdayakan sahaja. (12) Dan juga masa itu ialah masa segolongan di antara mereka berkata: Wahai penduduk Yathrib, tempat ini bukan tempat bagi kamu (untuk berjuang di sini), oleh itu baliklah dan sebahagian dari mereka pula meminta izin kepada Nabi (hendak balik) sambil berkata: Sesungguhnya rumah-rumah kami memerlukan perlindungan, pada hal dia tidak memerlukan perlindungan. Mereka hanya bertujuan hendak melarikan diri (dari berjuang menegakkan Islam). (13) Dan kalaulah tempat-tempat kediaman mereka itu diserang oleh musuh dari segala penjurunya, kemudian mereka diajak berpaling tadah menentang Islam, sudah tentu mereka akan melakukannya dan mereka tidak bertangguh lagi tentang itu melainkan sebentar sahaja. (14) Pada hal sesungguhnya mereka telahpun mengikat janji dengan Allah sebelum itu, iaitu mereka tidak akan berpaling undur (dari medan perang yang mereka hadiri). Dan (ingatlah) janji setia dengan Allah itu akan ditanya kelak (tentang penyempurnaannya). (15)

Y cuando hicimos que los profetas aceptaran su compromiso.El tuyo, el de Nuh, el de Ibrahim, el de Musa y el de Isa, hijo de Maryam. Les hicimos aceptar un compromiso firme. (7) Para que los veraces respondieran de su veracidad.Para los incrédulos ha preparado un doloroso castigo. (8) ¡Vosotros que creéis! Recordad la gracia de Allah con vosotros cuando vino a vosotros un ejército y mandamos contra ellos un viento y ejércitos que no veíais.*Allah ve lo que hacéis. (9) Cuando os vinieron desde arriba y desde abajo y los ojos se salían de las órbitas, los corazones llegaban hasta la garganta y hacíais suposiciones sobre Allah. (10) Allí los creyentes fueron puestos a prueba y temblaron intensamente. (11) Cuando los hipócritas y aquéllos en cuyos corazones hay una enfermedad decían: Lo que Allah y Su mensajero nos han prometido es un engaño. (12) Y cuando un grupo de ellos dijo: ¡Gente de Yazrib* no tenéis donde estableceros, volveos!Hubo algunos que pidieron dispensa al Profeta diciendo: Nuestras casas están desnudas*. Pero no estaban desnudas, sino que querían huir. (13) Si les hubieran entrado por los flancos y a continuación les hubieran pedido que renegaran de su creencia, lo habrían hecho sin demasiado reparo. (14) Y sin embargo antes habían pactado con Allah que no volverían la espalda. El compromiso con Allah puede ser exigido. (15)