وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ {21} وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ {22} وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ {23} وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ {24} إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ {25} أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ أَفَلَا يَسْمَعُونَ {26} أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاء إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنفُسُهُمْ أَفَلَا يُبْصِرُونَ {27} وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْفَتْحُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ {28} قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ {29} فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانتَظِرْ إِنَّهُم مُّنتَظِرُونَ {30} سورة السجدة (32) ص 416

En büyük azaptan önce, onlara mutlaka en yakın azaptan tattıracağız; olur ki (imana) dönerler. (21) Kendisine Rabbinin âyetleri hatırlatıldıktan sonra onlardan yüz çevirenden daha zalim kim olabilir! Muhakkak ki biz, günahkârlara, lâyık oldukları cezayı veririz. (22) Andolsun biz Musa`ya Kitap verdik, - (Resûlüm!) Sen ona kavuşacağından şüphe etme - ve onu İsrailoğullarına hidayet rehberi kıldık. (23) Sabrettikleri ve âyetlerimize kesinlikle inandıkları zaman, onların içinden, buyruğumuzla doğru yola ileten rehberler tayin etmiştik. (24) Muhakkak ki Rabbin, ihtilaf etmekte oldukları şeyler hakkında kıyamet günü onların aralarında hükmedecektir. (25) Halen yurtlarında gezip dolaştıkları kendilerinden önceki nice nesilleri helâk edişimiz onları doğru yola sevketmedi mi? Bunlarda elbette ibretler vardır. Hâla kulak vermezler mi? (26) Kupkuru yerlere suyu ulaştırdığımızı, onunla gerek hayvanlarının gerekse kendilerinin yiyegeldikleri ekini çıkarmakta olduğumuzu da görmediler mi? Hâla da göremeyecekler mi? (27) Eğer doğru söylüyorsanız, bu fetih (ve hüküm) günü hani ne zaman? derler. (28) De ki: Fetih (ve hüküm) gününde inkarcılara (o gün ettikleri) imanları fayda vermeyecek ve kendilerine mühlet de tanınmayacaktır! (29) Artık sen onları bırak ve bekle. Zaten onlar da beklemektedirler. / (30)

"Und wahrlich, Wir werden sie vor der größeren Strafe von der diesseitigen Strafe kosten lassen, damit sie sich vielleicht doch noch bekehren. (21) Und wer ist ungerechter als jener, der an die Zeichen seines Herrn gemahnt wird und sich dann doch von ihnen abwendet? Wahrlich, Wir werden Uns an den Sündern rächen. (22) Und wahrlich, Wir gaben Moses das Buch - zweifle deshalb nicht daran, daß auch du es bekommst, und Wir machten es zu einer Führung für die Kinder Israels. (23) Und Wir erweckten Führer aus ihrer Mitte, die (das Volk) nach Unserem Gebot leiteten, weil sie geduldig waren und fest an Unsere Zeichen glaubten. (24) Wahrlich, dein Herr ist es, Der zwischen ihnen am Tage der Auferstehung über das richten wird, worüber sie uneinig waren. (25) Ist ihnen nicht klar, wie viele Geschlechter Wir schon vor ihnen vernichtet haben, in deren Wohnstätten sie nun wandeln? Hierin liegen wahrlich Zeichen. Wollen sie also nicht hören? (26) Haben sie denn nicht gesehen, daß Wir das Wasser auf das dürre Land treiben und dadurch Gewächs hervorbringen, an dem ihr Vieh und auch sie selber sich laben? Wollen sie also nicht sehen? (27) "Und sie sagen: ""Wann wird dieser Sieg kommen, wenn ihr die Wahrheit redet?"" (28) ""Sprich: ""Am Tage des Sieges wird den Ungläubigen ihr Glaube nichts nutzen, noch werden sie Aufschub erlangen."" (29) "So wende dich denn von ihnen ab und warte; auch sie warten. (30)

And verily, We will make them taste of the near torment (i.e. the torment in the life of this world, i.e. disasters, calamities, etc.) prior to the supreme torment (in the Hereafter), in order that they may (repent and) return (i.e. accept Islâm). (21) And who does more wrong than he who is reminded of the Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) of his Lord, then turns aside therefrom? Verily, We shall exact retribution from the Mujrimûn (criminals, disbelievers, polytheists, sinners, etc.) (22) And indeed We gave Mûsa (Moses) the Scripture [the Taurât (Torah)]. So be not you in doubt of meeting him [i.e.when you met Mûsa (Moses) during the night of Al¬Isra' and Al¬Mi'râj[] over the heavens]. And We made it [the Taurât (Torah)] a guide to the Children of Israel (23) And We made from among them (Children of Israel), leaders, giving guidance under Our Command, when they were patient and used to believe with certainty in Our Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) (24) Verily, your Lord will judge between them on the Day of Resurrection, concerning that wherein they used to differ (25) Is it not a guidance for them, how many generations We have destroyed before them in whose dwellings they do walk about? Verily, therein indeed are signs. Would they not then listen? (26) Have they not seen how We drive water to the dry land that has no any vegetation, and therewith bring forth crops providing food for their cattle and themselves? Will they not then see? (27) They say: "When will this Fath (Decision) be (between us and you, i.e. the Day of Resurrection), if you are telling the truth?" (28) Say: "On the Day of Al¬Fath (Decision), no profit will it be to those who disbelieve if they (then) believe! Nor will they be granted a respite." (29) So turn aside from them (O Muhammad SAW) and await, verily they (too) are awaiting (30)

And indeed We will make them taste of the Penalty of this (life) prior to the supreme Penalty in order that they may (repent and) return. (21) And who does more wrong than one to whom are recited the Signs of his Lord, and who then turns away therefrom? Verily from those who transgress We shall exact (Due) Retribution. (22) We did indeed aforetime give the Book to Moses: be not then in doubt of its reaching (thee): and We made it a guide to the Children of Israel. (23) And We appointed, from among them, Leaders, giving guidance under Our command, so long as they persevered with patience and continued to have faith in Our Signs. (24) Verily thy Lord will judge between them on the Day of Judgement, in the matters wherein they differ (among themselves). (25) Does it not teach them a lesson, how many generations We destroyed before them, in whose dwellings they (now) go to and fro? Verily in that are Signs: do they not then listen? (26) And do they not see that We do drive Rain to parched soil (bare of herbage), and produce therewith crops, providing food for their cattle and themselves? Have they not the vision? (27) They say: "When will this decision be, if ye are telling the truth?" (28) Say: "On the Day of Decision, no profit will it be to Unbelievers if they (then) believe! Nor will they be granted a respite." (29) So turn away from them and wait: they too are waiting. (30)

Nous leur ferons certainement goûter au châtiment ici-bas, avant le grand châtiment afin qu’ils retournent (vers le chemin droit)! (21) Qui est plus injuste que celui à qui les versets d’Allah sont rappelés et qui ensuite s’en détourne? Nous nous vengerons certes des criminels. (22) Nous avons effectivement donné à Moïse le Livre - ne sois donc pas en doute sur ta rencontre avec lui(1) -, et l’avons assigné comme guide aux Enfants d’Israël. (23) Et Nous avons désigné parmi eux des dirigeants qui guidaient (les gens) par Notre ordre aussi longtemps qu’ils enduraient et croyaient fermement en Nos versets. (24) Ton Seigneur, c’est Lui qui décidera entre eux, au Jour de la Résurrection, de ce sur quoi ils divergeaient. (25) N’est-ce pas pour eux une indication le fait qu’avant eux, Nous ayons fait périr tant de générations dans les maisons desquelles ils marchent? Il y a en cela des preuves! N’écouteront-ils donc pas? (26) N’ont-ils pas vu que Nous poussons l’eau vers un sol aride, qu’ensuite Nous en faisons sortir une culture que consomment leurs bestiaux et eux-mêmes? Ne voient-ils donc pas,? (27) Et ils disent: «A quand cette victoire, si vous êtes véridiques?» (28) Dis: «Le jour de la Victoire,(2) il sera inutile aux infidèles de croire! Et aucun délai ne leur sera donné». (29) Eloigne-toi d’eux et attends. Eux aussi demeurent dans l’attente. (30)

Dan sesungguhnya Kami merasakan kepada mereka sebahagian azab yang dekat [di dunia] sebelum azab yang lebih besar [di akhirat]; mudah-mudahan mereka kembali [ke jalan yang benar]. (21) Dan siapakah yang lebih zalim daripada orang yang telah diperingatkan dengan ayat-ayat Tuhannya, kemudian ia berpaling daripadanya? Sesungguhnya Kami akan memberikan pembalasan kepada orang-orang yang berdosa. (22) Dan sesungguhnya telah Kami berikan kepada Musa Al Kitab [Taurat], maka janganlah kamu [Muhammad] ragu-ragu menerima [Al Qur’an itu] dan Kami jadikan Al Kitab [Taurat] itu petunjuk bagi Bani Israil [1]. (23) Dan Kami jadikan di antara mereka itu pemimpin-pemimpin yang memberi petunjuk dengan perintah Kami ketika mereka sabar [2]. Dan adalah mereka meyakini ayat-ayat Kami. (24) Sesungguhnya Tuhanmu Dialah yang memberikan keputusan di antara mereka pada Hari Kiamat tentang apa yang selalu mereka perselisihkan padanya. (25) Dan apakah tidak menjadi petunjuk bagi mereka, berapa banyak umat-umat sebelum mereka yang telah Kami binasakan sedangkan mereka sendiri berjalan di tempat-tempat kediaman mereka itu. Sesungguhnya pada yang demikian itu terdapat tanda-tanda [kekuasaan Tuhan]. Maka apakah mereka tidak mendengarkan [memperhatikan]? (26) Dan apakah mereka tidak memperhatikan, bahwasanya Kami menghalau [awan yang mengandung] air ke bumi yang tandus, lalu Kami tumbuhkan dengan air hujan itu tanam-tanaman yang daripadanya [dapat] makan binatang-binatang ternak mereka dan mereka sendiri. Maka apakah mereka tidak memperhatikan? (27) Dan mereka bertanya: "Bilakah kemenangan itu [datang] jika kamu memang orang-orang yang benar?" (28) Katakanlah: "Pada hari kemenangan [3] itu tidak berguna bagi orang-orang kafir iman mereka dan tidak [pula] mereka diberi tangguh." (29) Maka berpalinglah kamu dari mereka dan tunggulah, sesungguhnya mereka [juga] menunggu [4] (30)

Dan demi sesungguhnya, Kami akan merasakan mereka sedikit dari azab dunia sebelum azab yang besar (di akhirat kelak), supaya mereka rujuk kembali bertaubat. (21) Dan tidaklah ada yang lebih zalim daripada orang yang diberi ingat dengan ayat-ayat Tuhannya, kemudian dia berpaling daripadanya (dan tetap mengingkarinya). Sesungguhnya Kami tetap membalas orang-orang yang berdosa (apa lagi orang-orang yang lebih zalim). (22) Dan demi sesungguhnya! Kami telah memberi kepada Nabi Musa Kitab Taurat (sebagaimana Kami berikan Al-Quran kepadamu wahai Muhammad), maka janganlah engkau ragu-ragu menyambut dan menerimanya dan Kami jadikan Kitab Taurat itu hidayat petunjuk bagi kaum Bani Israil. (23) Dan Kami jadikan dari kalangan mereka beberapa pemimpin, yang membimbing kaum masing-masing kepada hukum agama Kami, selama mereka bersikap sabar (dalam menjalankan tugas itu) serta mereka tetap yakin akan ayat-ayat keterangan Kami. (24) (Pertentangan di antara satu golongan dengan yang lain itu) sesungguhnya Tuhanmu sahajalah yang akan memutuskan hukumNya di antara mereka pada hari kiamat, mengenai apa yang mereka berselisihan padanya. (25) Dan belumkah lagi ternyata kepada mereka (yang kafir itu): Bahawa Kami telah binasakan berapa banyak dari kaum-kaum yang kufur ingkar dahulu daripada mereka, padahal mereka sekarang berulang-alik melalui tempat-tempat tinggal kaum-kaum itu? Sesungguhnya kebinasaan kaum-kaum itu mengandungi keterangan-keterangan (untuk mengambil iktibar); oleh itu tidakkah mereka mahu mendengar (dan insaf)? (26) Dan tidakkah mereka (yang tidak mahu taat dan bersyukur) itu melihat bahawasanya Kami mengarahkan turunnya hujan ke bumi yang kering kontang, lalu Kami tumbuhkan dengan air hujan itu tanaman-tanaman, yang daripadanya dimakan oleh binatang-binatang ternak mereka dan mereka sendiri? Maka mengapa mereka tidak mahu memerhati (semuanya itu supaya taat dan bersyukur)? (27) Dan mereka bertanya: Bilakah datangnya hari pembukaan bicara yang dikatakan itu jika betul kamu orang-orang yang benar? (28) Katakanlah (wahai Muhammad): (Tidak perlu diketahui masa datangnya tetapi mesti dipercayai bahawa) pada hari pembukaan bicara itu, tidak ada gunanya lagi kepada orang-orang kafir kiranya mereka hendak beriman dan mereka pula tidak akan diberi tempoh (berbuat demikian). (29) Oleh itu, janganlah engkau hiraukan mereka dan tunggulah (kesudahan mereka), sesungguhnya mereka pun menunggu (kesudahanmu). (30)

Y además del castigo mayor les haremos probar el castigo más inmediato por si pudieran volverse atrás. (21) ¿Y quién es más injusto que aquél al que se le mencionan los signos de su Señor y se aparta de ellos? Es cierto que nos vengaremos de los que hagan el mal. (22) Es verdad que le dimos el Libro a Musa, no tengas ninguna duda del encuentro con Nosotros; y lo hicimos un guía para los hijos de Israel. (23) E hicimos de algunos de ellos dirigentes que guiaban según Nuestro mandato, mientras eran pacientes y tenían certeza de Nuestros signos. (24) Tu Señor resolverá entre ellos el Día del Levantamiento acerca de lo que discrepaban. (25) ¿Es que no les sirven de guía todas las generaciones anteriores a ellos que hemos destruido? Caminan por donde vivían.Realmente en eso hay signos.¿No prestarán atención? (26) ¿Acaso no ven que llevamos el agua a una tierra seca y gracias a ella, hacemos que broten semillas de las que come su ganado y ellos mismos? ¿Es que no van a ver? (27) Y dicen: ¿Cuándo tendrá lugar la victoria si es verdad lo que decís? (28) Di: El día de la victoria, de nada les servirá a los que se negaron a creer que crean ni se les dará un tiempo de espera. (29) Apártate de ellos y espera, que su caso es sólo cuestión de tiempo.* (30)