ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ {119} إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتاً لِلّهِ حَنِيفاً وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ {120} شَاكِراً لِّأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ {121} وَآتَيْنَاهُ فِي الْدُّنْيَا حَسَنَةً وَإِنَّهُ فِي الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ {122} ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفاً وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ {123} إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ {124} ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ {125} وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُواْ بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِّلصَّابِرينَ {126} وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللّهِ وَلاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلاَ تَكُ فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ {127} إِنَّ اللّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّالَّذِينَ هُم مُّحْسِنُونَ {128} سورة النحل (16) ص

Sonra şüphesiz Rabbin, cahillik sebebiyle kötülük yapan, sonra da bunun ardından tevbe edip durumunu düzeltenleri (bağışlayacaktır). Çünkü onlar tevbe ettikten sonra Rabbin elbet çok bağışlayan, pek esirgeyendir. (119) İbrahim, gerçekten Hakk`a yönelen, Allah`a itaat eden bir önder idi; Allah`a ortak koşanlardan değildi. (120) Allah`ın nimetlerine şükrediciydi. Çünkü Allah, onu seçmiş ve doğru yola iletmişti. (121) Ona dünyada güzellik verdik. Muhakkak ki o, ahirette de salihlerdendir. (122) Sonra da sana: "Doğru yola yönelerek İbrahim`in dinine uy! O müşriklerden değildi" diye vahyettik. (123) Cumartesi tatili, ancak onda ihtilaf edenlere (farz) kılınmıştı. Kıyamet günü Rabbin, muhakkak onların ihtilafa düştükleri şey hakkında aralarında hüküm verecektir. (124) (Resûlüm!) Sen, Rabbinin yoluna hikmet ve güzel öğütle çağır ve onlarla en güzel şekilde mücadele et! Rabbin, kendi yolundan sapanları en iyi bilendir ve O, hidayete erenleri de çok iyi bilir. (125) Eğer ceza verecekseniz, size yapılan işkencenin misliyle ceza verin. Ama sabrederseniz, elbette o, sabredenler için daha hayırlıdır. (126) Sabret! Senin sabrın da ancak Allah`ın yardımı iledir. Onlardan dolayı kederlenme; kurmakta oldukları tuzaktan kaygı duyma! (127) Çünkü Allah, (kötülükten) sakınanlar ve güzel amel edenlerle beraberdir. / (128)

Alsdann wird dein Herr gegen die, die in Unwissenheit Böses tun und es danach bereuen und sich bessern -, wahrlich, (ihnen gegenüber) wird dein Herr hernach Allverzeihend, Barmherzig sein. (119) Wahrlich, Abraham war ein Vorbild: (er war) gehorsam gegen Allah, lauter im Glauben, und er gehörte nicht zu den Götzendienern; (120) er war dankbar für Seine Wohltaten; Er erwählte ihn und leitete ihn auf den geraden Weg. (121) Und Wir gewährten ihm Gutes in dieser Welt, und im Jenseits wird er sicherlich unter den Rechtschaffenen sein. (122) "Alsdann haben Wir dir offenbart: ""Folge dem Weg Abrahams, des Lauteren im Glauben, der nicht zu den Götzendienern gehörte."" (123) "Der Sabbat wurde denen auferlegt, die über ihn uneins waren; und dein Herr wird gewiß am Tage der Auferstehung zwischen ihnen über das richten, worüber sie uneins waren. (124) Rufe zum Weg deines Herrn mit Weisheit und schöner Ermahnung auf, und streite mit ihnen auf die beste Art. Wahrlich, dein Herr weiß am besten, wer von Seinem Wege abgeirrt ist; und Er kennt jene am besten, die rechtgeleitet sind. (125) Und wenn ihr bestraft, dann bestraft in dem Maße, wie euch Unrecht zugefügt wurde; wollt ihr es aber geduldig ertragen, dann ist das wahrlich das Beste für die Geduldigen; (126) und harre in Geduld aus; deine Geduld aber kommt nur von Allah. Und sei weder traurig über sie, noch beunruhigt wegen ihrer Ränke. (127) Wahrlich, Allah ist mit denen, die gottesfürchtig sind und Gutes tun. (128)

Then, verily! Your Lord— for those who do evil (commit sins and are disobedient to Allâh) in ignorance and afterward repent and do righteous deeds, verily, your Lord thereafter, (to such) is Oft-Forgiving, Most Merciful. (119) Verily, Ibrâhim (Abraham) was an Ummah (a leader having all the good righteous qualities), or a nation, obedient to Allâh, Hanif (i.e. to worship none but Allâh), and he was not one of those who were Al-Mushrikûn (polytheists, idolaters, disbelievers in the Oneness of Allâh, and those who joined partners with Allâh). (120) (He was) thankful for His (Allâh's) Favours. He (Allâh) chose him (as an intimate friend) and guided him to a Straight Path (Islâmic Monotheism, neither Judaism nor Christianity[]). (121) And We gave him good in this world, and in the Hereafter he shall be of the righteous. (122) Then, We have sent revelation to you (O Muhammad SAW saying): "Follow the religion of Ibrâhim (Abraham) Hanif (Islâmic Monotheism[] - to worship none but Allâh) and he was not of the Mushrikûn (polytheists, idolaters, disbelievers). (123) The Sabbath was only prescribed for those who differed concerning it, and verily, your Lord will judge between them on the Day of Resurrection about that wherein they used to differ (124) Invite (mankind, O Muhammad SAW) to the Way of your Lord (i.e. Islâm) with wisdom (i.e. with the Divine Revelation and the Qur'ân) and fair preaching, and argue with them in a way that is better. Truly, your Lord knows best who has gone astray from His Path, and He is the Best Aware of those who are guided. (125) And if you punish (your enemy, O you believers in the Oneness of Allâh), then punish them with the like of that with which you were afflicted. But if you endure patiently, verily, it is better for As-Sâbirun (the patient)[]. (126) And endure you patiently (O Muhammad SAW), your patience is not but from Allâh. And grieve not over them (polytheists and pagans), and be not distressed because of what they plot. (127) Truly, Allâh is with those who fear Him (keep their duty unto Him)[], and those who are Muhsinûn (good-doers, - see the footnote of V.9:120). (128)

But verily thy Lord― to those who do wrong in ignorance, but who thereafter repent and make amends thy Lord after all this, is Oft-Forgiving, Most Merciful. (119) Abraham was indeed a model Devoutly obedient to Allah, (and) true in faith, and he joined not gods with Allah: (120) He showed his gratitude for the favours of Allah Who chose him and guided him to a straight way. (121) And We gave him Good in this world, and he will be, in the Hereafter, in the ranks of the righteous. (122) So We have taught thee the inspired (message), "Follow the ways of Abraham the True in faith, and he joined not gods with Allah." (123) The Sabbath was only made (strict) To those who disagreed (as to its observance); but Allah will judge between them on the Day of Judgment as to their differences. (124) Invite (all) to the way of thy Lord with wisdom and beautiful preaching; and argue with them in ways that are best and most gracious: for thy Lord knoweth, best who have strayed from His Path, and who receive guidance. (125) And if ye do catch them out, catch them out no worse than they catch you out: but if ye show patience, that is indeed the best (course) for those who are patient. (126) And do thou be patient, for thy patience is but from Allah; nor grieve over them: and distress not thyself because of their plots. (127) For Allah is with those who restrain themselves and those who do good. (128)

Puis ton Seigneur envers ceux qui ont commis le mal par ignorance, et se sont par la suite repentis et ont amélioré leur conduite, ton Seigneur, après cela est certes Pardonneur et Miséricordieux. (119) Abraham était un guide (’Umma) parfait(1). Il était soumis à Allah, voué exclusivement à Lui et il n’était point du nombre des associateurs. (120) Il était reconnaissant pour Ses bienfaits et Allah l’avait élu et guidé vers un droit chemin. (121) Nous lui avons donné une belle part ici-bas. Et il sera certes dans l’au-delà du nombre des gens de bien. (122) Puis Nous t’avons révélé: «Suis la religion d’Abraham qui était voué exclusivement à Allah et n’était point du nombre des associateurs». (123) Le Sabbat n’a été imposé qu’à ceux qui divergeaient à son sujet. Au Jour de la Résurrection, ton Seigneur jugera certainement au sujet de ce dont ils divergeaient. (124) Par la sagesse et la bonne exhortation appelle (les gens) au sentier de ton Seigneur. Et discute avec eux de la meilleure façon. Car c’est ton Seigneur qui connaît le mieux celui qui s’égare de Son sentier et c’est Lui qui connaît le mieux ceux qui sont bien guidés. (125) Et si vous punissez, infligez [à l’agresseur] une punition égale au tort qu’il vous a fait. Et si vous endurez... cela est certes meilleur pour les endurants(2). (126) Endure! Ton endurance [ne viendra] qu’avec (l’aide) d’Allah. Ne t’afflige pas pour eux. Et ne sois pas angoissé à cause de leurs complots. (127) Certes, Allah est avec ceux qui [L’] ont craint avec piété et ceux qui sont bienfaisants. (128)

Kemudian, sesungguhnya Tuhanmu [mengampuni] bagi orang-orang yang mengerjakan kesalahan karena kebodohannya, kemudian mereka bertaubat sesudah itu dan memperbaiki [dirinya]; sesungguhnya Tuhanmu sesudah itu benar-benar Maha Pengampun lagi Maha Penyayang. (119) Sesungguhnya Ibrahim adalah seorang imam yang dapat dijadikan teladan lagi patuh kepada Allah dan hanif. [1] Dan sekali-kali bukanlah dia termasuk orang-orang yang mempersekutukan [Tuhan], (120) [lagi] yang mensyukuri ni’mat-ni’mat Allah, Allah telah memilihnya dan menunjukinya kepada jalan yang lurus. (121) Dan Kami berikan kepadanya kebaikan di dunia. Dan sesungguhnya dia di akhirat benar-benar termasuk orang-orang yang saleh. (122) Kemudian Kami wahyukan kepadamu [Muhammad]: "Ikutilah agama Ibrahim seorang yang hanif." dan bukanlah dia termasuk orang-orang yang mempersekutukan Tuhan. (123) Sesungguhnya diwajibkan [menghormati] [2] hari Sabtu atas orang-orang [Yahudi] yang berselisih padanya. Dan sesungguhnya Tuhanmu benar-benar akan memberi putusan di antara mereka di hari kiamat terhadap apa yang telah mereka perselisihkan itu. (124) Serulah [manusia] kepada jalan Tuhanmu dengan hikmah [3] dan pelajaran yang baik dan bantahlah mereka dengan cara yang baik. Sesungguhnya Tuhanmu Dialah yang lebih mengetahui tentang siapa yang tersesat dari jalan-Nya dan Dialah yang lebih mengetahui orang-orang yang mendapat petunjuk. (125) Dan jika kamu memberikan balasan, maka balaslah dengan balasan yang sama dengan siksaan yang ditimpakan kepadamu. [4] Akan tetapi jika kamu bersabar, sesungguhnya itulah yang lebih baik bagi orang-orang yang sabar. (126) Bersabarlah [hai Muhammad] dan tiadalah kesabaranmu itu melainkan dengan pertolongan Allah dan janganlah kamu bersedih hati terhadap [kekafiran] mereka dan janganlah kamu bersempit dada terhadap apa yang mereka tipu dayakan. (127) Sesungguhnya Allah beserta orang-orang yang bertakwa dan orang-orang yang berbuat kebaikan. (128)

Kemudian, sesungguhnya Tuhanmu terhadap orang-orang yang melakukan kejahatan dengan sebab kejahilan, kemudian mereka bertaubat sesudah itu serta memperbaiki amalannya, sesungguhnya Tuhanmu sesudah (mereka bertaubat) itu, adalah Maha Pengampun, lagi Maha Mengasihani. (119) Sesungguhnya Nabi Ibrahim adalah merupakan satu umat (walaupun dia seorang diri); dia takut bulat-bulat kepada Allah, lagi berdiri teguh di atas dasar tauhid dan dia tidak pernah menjadi dari orang-orang yang musyrik. (120) Dia sentiasa bersyukur akan nikmat-nikmat Allah. Allah telah memilihnya (menjadi Nabi) dan memberi hidayat petunjuk kepadanya ke jalan yang lurus. (121) Dan Kami telah memberikan kepadanya kebaikan di dunia dan sesungguhnya dia pada hari akhirat adalah dari orang-orang yang soleh. (122) Kemudian Kami wahyukan kepadamu (wahai Muhammad): Hendaklah engkau menurut agama Nabi Ibrahim, yang berdiri teguh di atas jalan yang benar dan tiadalah dia dari orang-orang musyrik. (123) Sesungguhnya hari Sabtu itu dijadikan (Hari kelepasan yang wajib dihormati) atas orang-orang (Yahudi) yang telah berselisihan padanya dan sesungguhnya Tuhanmu akan menghukum di antara mereka pada hari kiamat, tentang apa yang mereka telah berselisihan padanya. (124) Serulah ke jalan Tuhanmu (wahai Muhammad) dengan hikmat kebijaksanaan dan nasihat pengajaran yang baik dan berbahaslah dengan mereka (yang engkau serukan itu) dengan cara yang lebih baik; sesungguhnya Tuhanmu Dialah jua yang lebih mengetahui akan orang yang sesat dari jalanNya dan Dialah jua yang lebih mengetahui akan orang-orang yang mendapat hidayat petunjuk. (125) Dan jika kamu membalas kejahatan (pihak lawan), maka hendaklah kamu membalas dengan kejahatan yang sama seperti yang telah ditimpakan kepada kamu dan jika kamu bersabar, (maka) sesungguhnya yang demikian itu adalah lebih baik bagi orang-orang yang sabar. (126) Dan bersabarlah (wahai Muhammad terhadap perbuatan dan telatah golongan yang ingkar itu) dan tiadalah berhasil kesabaranmu melainkan dengan (memohon pertolongan) Allah dan janganlah engkau berdukacita terhadap kedegilan mereka, dan janganlah engkau bersempit dada disebabkan tipu daya yang mereka lakukan. (127) Sesungguhnya Allah berserta orang-orang yang bertakwa dan orang-orang yang berusaha memperbaiki amalannya. (128)

Luego, con aquellos que hayan hecho el mal por ignorancia, tu Señor es Perdonador, Compasivo. (119) Es cierto que Ibrahim reunía en sí todo lo bueno*, era obediente a Allah y tenía una tendencia innata hacia la verdadera creencia* sin haber sido nunca uno de los que asocian). (120) Agradecido con Sus dones, Él lo escogió y lo guió a un camino recto. (121) Y le dimos en esta vida favor y ciertamente en la Última estará con los justos. (122) Luego te inspiramos a ti para que siguieras la forma de Adoración de Ibrahim como hanif sin ser de los que asocian. (123) Realmente el sábado se les impuso a los que discrepaban sobre él y de cierto que tu Señor juzgará entre ellos el Día del Levantamiento sobre aquello en lo que discrepaban. (124) Llama al camino de tu Señor por medio de la Sabiduría, la buena exhortación y convenciéndolos de la mejor manera, verdaderamente tu Señor conoce a quien se extravía de Su camino y conoce a los guiados.* (125) Y si castigáis, hacedlo en la misma medida en que fuisteis dañados, pero si tenéis paciencia, esto es mejor para los que la tienen*. (126) Y sé paciente pues tu paciencia no es sino por Allah. Y no te entristezcas por ellos ni estés en estrechez por lo que traman. (127) Es cierto que Allah está con los que Le temen y con los que hacen el bien. (128)