وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِّسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَـذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُّبِينٌ {103} إِنَّ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللّهِ لاَ يَهْدِيهِمُ اللّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ {104} إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَأُوْلـئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ {105} مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَـكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ {106} ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّواْ الْحَيَاةَ الْدُّنْيَا عَلَى الآخِرَةِ وَأَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ {107} أُولَـئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَـئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ {108} لاَ جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرونَ {109} ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِن بَعْدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَاهَدُواْ وَصَبَرُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ {110} سورة النحل (16) ص

Şüphesiz biz onların: "Kur`an`ı ona ancak bir insan öğretiyor" dediklerini biliyoruz. Kendisine nisbet ettikleri şahsın dili yabancıdır. Halbuki bu (Kur`an) apaçık bir Arapçadır. (103) Allah`ın âyetlerine inanmayanlar yok mu, kuşkusuz Allah onları doğru yola iletmez ve onlar için elem verici bir azap vardır. (104) Allah`ın âyetlerine inanmayanlar, ancak yalan uydurur. İşte onlar, yalancıların kendileridir. (105) Kim iman ettikten sonra Allah`ı inkar ederse -kalbi iman ile dolu olduğu halde (inkara) zorlanan başka- fakat kim kalbini kafirliğe açarsa, işte Allah`ın gazabı bunlaradır; onlar için büyük bir azap vardır. (106) Bu (azap), onların dünya hayatını ahirete tercih etmelerinden ve Allah`ın kafirler topluluğunu hidayete erdirmemesinden ötürüdür. (107) İşte onlar Allah`ın, kalplerini, kulaklarını ve gözlerini mühürlediği kimselerdir. Ve onlar gafillerin kendileridir. (108) Hiç şüphesiz onlar ahirette ziyana uğrayanların ta kendileridir. (109) Sonra şüphesiz Rabbin, eziyet edildikten sonra hicret edip, ardından da sabrederek cihad edenlerin yardımcısıdır. Bütün bunlardan sonra Rabbin elbette çok bağışlayan, pek esirgeyendir. (110)

"Und Wir wissen wahrlich, daß sie sagen, wer ihn lehrt, sei nur ein Mensch. Die Sprache dessen jedoch, auf den sie hinweisen, ist eine fremde, während dies hier eine deutliche arabische Sprache ist. (103) Denen, die nun nicht an die Zeichen Allahs glauben, wird Allah nicht den Weg weisen, und ihnen wird eine schmerzliche Strafe zuteil sein. (104) Wahrlich, es sind ja nur jene, die nicht an die Zeichen Allahs glauben, die da Falsches erdichten; und sie allein sind die Lügner. (105) Wer Allah verleugnet, nachdem er geglaubt hat - den allein ausgenommen, der (dazu) gezwungen wird, während sein Herz im Glauben Frieden findet -, auf jenen aber, die ihre Brust dem Unglauben öffnen, lastet Allahs Zorn; und ihnen wird eine strenge Strafe zuteil sein. (106) Dies (ist so), weil sie das Leben des Diesseits dem des Jenseits vorgezogen haben, und weil Allah das Volk der Ungläubigen nicht leitet. (107) Sie sind es, auf deren Herzen und Ohren und Augen Allah ein Siegel gesetzt hat. Und sie sind die Achtlosen. (108) Zweifellos sind sie es, die im Jenseits die Verlierenden sein werden. (109) Alsdann wird dein Herr denen gegenüber, die auswanderten, nachdem sie verfolgt worden waren, und dann kämpften und geduldig blieben - siehe, (ihnen gegenüber) wird dein Herr hernach gewiß Allverzeihend, Barmherzig sein. (110)

And indeed We know that they (polytheists and pagans) say: "It is only a human being who teaches him (Muhammad SAW)." The tongue of the man they refer to is foreign, while this (the Qur'ân) is a clear Arabic tongue. (103) Verily! Those who believe not in the Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) of Allâh, Allâh will not guide them and theirs will be a painful torment (104) It is only those who believe not in the Ayât (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) of Allâh, who fabricate falsehood, and it is they who are liars (105) Whoever disbelieved in Allâh after his belief, except him who is forced thereto and whose heart is at rest with Faith, but such as open their breasts to disbelief, on them is wrath from Allâh, and theirs will be a great torment. (106) That is because they loved and preferred the life of this world over that of the Hereafter. And Allâh guides not the people who disbelieve. (107) They are those upon whose hearts, hearing (ears) and sight (eyes) Allâh has set a seal. And they are the heedless! (108) No doubt, in the Hereafter, they will be the losers. (109) Then, verily! Your Lord for those who emigrated after they had been put to trials and thereafter strove hard and fought (for the Cause of Allâh) and were patient, verily, your Lord afterward is, Oft-Forgiving, Most Merciful. (110)

We know indeed that they say "It is a man that teaches him." The tongue of him they wickedly point to is notably foreign, while this is Arabic pure and clear. (103) Those who believe not in the Signs of Allah Allah will not guide them, and theirs will be a grievous Penalty. (104) It is those who believe not in the Signs of Allah, that forge falsehood: it is they who lie! (105) Anyone who, after accepting faith in Allah, utters unbelief― except under compulsion, his heart remaining firm in Faith― but such as open their breast to unbelief― on them is Wrath from Allah, and theirs will be a dreadful Penalty. (106) This because they love the life of this world better than the Hereafter: and Allah will not guide those who reject Faith. (107) Those are they whose hearts, ears, and eyes, Allah has sealed up and they take no heed. (108) Without doubt, in the Hereafter they will perish. (109) But verily thy Lord― to those who leave their homes after trials and persecutions― and who thereafter strive and fight for the Faith and patiently persevere― thy Lord after all this is Oft-Forgiving, Most Merciful. (110)

Et Nous savons parfaitement qu’ils disent: «Ce n’est qu’un être humain qui lui enseigne(1) (le Coran)». Or, la langue de celui auquel ils font allusion est étrangère [non arabe], et celle-ci est une langue arabe bien claire. (103) Ceux qui ne croient pas aux versets d’Allah, Allah ne les guide pas. Et ils ont un châtiment douloureux. (104) Seuls forgent le mensonge ceux qui ne croient pas aux versets d’Allah; et tels sont les menteurs. (105) Quiconque a renié Allah après avoir cru... - sauf celui qui y a été contraint alors que son cœur demeure plein de la sérénité de la foi - mais ceux qui ouvrent délibérément leur cœur à la mécréance, ceux-là ont sur eux une colère d’Allah et ils ont un châtiment terrible. (106) Il en est ainsi, parce qu’ils ont aimé la vie présente plus que l’au-delà. Et Allah, vraiment, ne guide pas les gens mécréants. (107) Voilà ceux dont Allah a scellé les cœurs, l’ouïe, et les yeux. Ce sont eux les insouciants. (108) Et nul doute que dans l’au-delà, ils seront les perdants. (109) Quant à ceux qui ont émigré après avoir subi des épreuves, puis ont lutté et ont enduré, ton Seigneur après cela, est certes Pardonneur et Miséricordieux. (110)

Dan sesungguhnya Kami mengetahui bahwa mereka berkata: "Sesungguhnya Al Qur’an itu diajarkan oleh seorang manusia kepadanya [Muhammad]". Padahal bahasa orang yang mereka tuduhkan [bahwa] Muhammad belajar kepadanya bahasa Ajam [1], sedang Al Qur’an adalah dalam bahasa Arab yang terang. (103) Sesungguhnya orang-orang yang tidak beriman kepada ayat-ayat Allah [Al Qur’an] Allah tidak akan memberi petunjuk kepada mereka dan bagi mereka azab yang pedih. (104) Sesungguhnya yang mengada-adakan kebohongan, hanyalah orang-orang yang tidak beriman kepada ayat-ayat Allah, dan mereka itulah orang-orang pendusta. (105) Barangsiapa yang kafir kepada Allah sesudah dia beriman [dia mendapat kemurkaan Allah], kecuali orang yang dipaksa kafir padahal hatinya tetap tenang dalam beriman [dia tidak berdosa], akan tetapi orang yang melapangkan dadanya untuk kekafiran, maka kemurkaan Allah menimpanya dan baginya azab yang besar. (106) Yang demikian itu disebabkan karena sesungguhnya mereka mencintai kehidupan di dunia lebih dari akhirat, dan bahwasanya Allah tiada memberi petunjuk kepada kaum yang kafir. (107) Mereka itulah orang-orang yang hati, pendengaran dan penglihatannya telah dikunci mati oleh Allah dan mereka itulah orang-orang yang lalai. (108) Pastilah bahwa mereka di akhirat nanti adalah orang-orang yang merugi. (109) Dan sesungguhnya Tuhanmu [pelindung] bagi orang-orang yang berhijrah sesudah menderita cobaan, kemudian mereka berjihad dan sabar; sesungguhnya Tuhanmu sesudah itu benar-benar Maha Pengampun lagi Maha Penyayang. (110)

Dan demi sesungguhnya Kami mengetahui, bahawa mereka yang musyrik itu berkata: Sebenarnya dia diajar oleh seorang manusia. (Padahal) bahasa orang yang mereka sandarkan tuduhan kepadanya itu ialah bahasa asing, sedang Al-Quran ini berbahasa Arab yang fasih nyata. (103) Sesungguhnya orang-orang yang tidak beriman kepada ayat-ayat Allah, Allah tidak akan memberi hidayat petunjuk kepada mereka dan mereka pula beroleh azab yang tidak terperi sakitnya. (104) Sebenarnya yang tergamak berdusta itu hanyalah orang-orang yang tidak beriman kepada ayat-ayat Allah dan mereka itu ialah orang-orang yang bertabiat berdusta. (105) Sesiapa yang kufur kepada Allah sesudah dia beriman (maka baginya kemurkaan dan azab dari Allah), kecuali orang yang dipaksa (melakukan kufur) sedang hatinya tenang tenteram dengan iman; akan tetapi sesiapa yang terbuka hatinya menerima kufur maka atas mereka tertimpa kemurkaan dari Allah dan mereka pula beroleh azab yang besar. (106) (Kekufuran mereka) yang demikian, ialah kerana mereka lebih mengutamakan kehidupan dunia daripada hari akhirat dan kerana Allah tidak memberi hidayat petunjuk yang menyampaikan kaum yang kufur ingkar (kepada kebahagiaan di akhirat). (107) Mereka itulah orang-orang yang telah dimeteraikan Allah Taala hati mereka dan pendengaran mereka serta penglihatan mereka dan merekalah orang-orang yang lalai. (108) Tidak syak lagi, bahawa mereka ialah orang-orang yang rugi pada hari akhirat kelak. (109) Kemudian, sesungguhnya Tuhanmu (memberikan pertolongan) kepada orang-orang yang telah berhijrah sesudah mereka difitnahkan (oleh kaum musyrik), kemudian mereka berjihad serta bersabar; sesungguhnya Tuhanmu sesudah mereka menderita dan bersabar dalam perjuangan adalah Maha Pengampun, lagi Maha Mengasihani. (110)

Ya sabemos que dicen: En realidad es un ser humano el que le enseña. La lengua de aquel a quien se refieren no es árabe mientras que ésta es una lengua árabe clara*. (103) Es cierto que a los que no creen en los signos de Allah, Allah no los guiará y tendrán un doloroso castigo. (104) Sólo los que no creen en los signos de Allah inventan mentiras. Ellos son los mentirosos. (105) Quien reniegue de Allah después de haber creído, salvo que haya sido coaccionado mientras su corazón permanezca tranquilo en la creencia, y abra su pecho a la incredulidad... La cólera de Allah caerá sobre ellos y tendrán un enorme castigo. (106) Eso es porque ellos habrán preferido la vida del mundo a la Última y porque Allah no guía a la gente incrédula. (107) Esos son a los que Allah les ha sellado el corazón, el oído y la vista y son los indiferentes. (108) No hay ninguna duda de que ellos en la Última Vida serán los perdedores. (109) Y luego, es cierto que tu Señor, con los que hayan emigrado tras haber sido perseguidos y después hayan luchado y hayan tenido paciencia... Tu Señor, después de todo eso, es realmente Perdonador y Compasivo. (110)