وَقَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ لَوْ شَاء اللّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ نَّحْنُ وَلا آبَاؤُنَا وَلاَ حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ {35} وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللّهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ {36} إِن تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي مَن يُضِلُّ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ {37} وَأَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لاَ يَبْعَثُ اللّهُ مَن يَمُوتُ بَلَى وَعْداً عَلَيْهِ حَقّاً وَلـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ {38} لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَاذِبِينَ {39} إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ {40} وَالَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي اللّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ {41} الَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ {42} سورة النحل (16) ص

Ortak koşanlar dediler ki: "Allah dileseydi ne biz ne de babalarımız ondan başkasına tapardık. Onun emri olmadan hiçbir şeyi de haram kılmazdık." Onlardan öncekiler de böyle yapmışlardı. Peygamberlerin üzerine açık seçik tebliğden başka bir şey düşer mi! (35) Andolsun ki biz, "Allah`a kulluk edin ve Tâğut`tan sakının" diye (emretmeleri için) her ümmete bir peygamber gönderdik. Allah, onlardan bir kısmını doğru yola iletti. Onlardan bir kısmı da sapıklığı hak ettiler. Yeryüzünde gezin de görün, inkar edenlerin sonu nasıl olmuştur! (36) (Resûlüm!) Sen, onların hidayete ermelerine çok düşkünlük göstersen de bil ki Allah, saptırdığı kimseyi (dilemezse) hidayete erdirmez. Onların yardımcıları da yoktur. (37) Onlar: "Allah ölen bir kimseyi diriltmez" diye olanca güçleriyle Allah`a and içtiler. Aksine, bu O`nun bizzat kendisine karşı gerçek bir vadidir. Fakat insanların çoğu bilmez. (38) Hakkında ihtilaf ettikleri şeyi onlara açıklaması ve kafir olanların da kendilerinin yalancılar olduklarını bilmeleri için (Allah onları diriltecek). (39) Biz, bir şeyin olmasını istediğimiz zaman, ona (söyleyecek) sözümüz sadece "Ol" dememizdir. Hemen oluverir. (40) Zulme uğradıktan sonra Allah yolunda hicret edenlere gelince, onları dünyada güzel bir şekilde yerleştireceğiz. Eğer bilirlerse ahiretin mükâfatı elbette daha büyüktür. (41) (Onlar) sadece Rablerine tevekkül ederek sabredenlerdir. (42)

"Und die Götzendiener sagen: ""Hätte Allah es so gewollt, so hätten wir nichts außer Ihm angebetet, weder wir noch unsere Väter, noch hätten wir etwas ohne Seinen (Befehl) verboten."" Genauso taten schon jene vor ihnen. Jedoch, sind die Gesandten für irgend etwas außer für die deutliche Verkündigung verantwortlich? (35) ""Und in jedem Volk erweckten Wir einen Gesandten (,der da predigte): ""Dient Allah und meidet die Götzen."" Dann waren unter ihnen einige, die Allah leitete, und es waren unter ihnen einige, die das Schicksal des Irrtums erlitten. So reist auf der Erde umher und seht, wie das Ende der Leugner war! (36) "Wenn du für sie den rechten Weg begehrst, dann (wisse, daß) Allah nicht jenen den Weg weist, die (andere) irreführen; noch gibt es für sie Helfer. (37) Und sie schwören bei Allah ihre festen Eide, Allah werde jene nicht auferwecken, die sterben. Aber nein! Ihn bindet ein Versprechen, das Ihm obliegt - jedoch die meisten Menschen wissen es nicht. (38) Er wird ihnen das klar machen, worüber sie uneins waren, damit jene, die ungläubig sind, wissen, daß sie Lügner sind. (39) "Unser Wort, das Wir für eine Sache sprechen, wenn Wir sie wollen, ist nur: ""Sei!"" und sie ist. (40) "Und denjenigen, die um Allahs willen ausgewandert sind, nachdem sie unterdrückt worden waren, werden Wir sicherlich eine schöne Wohnstatt in der Welt geben; und wahrlich, der Lohn des Jenseits ist (noch) größer, wenn sie es nur wüßten; (41) (es sind) diejenigen, die geduldig geblieben sind und auf ihren Herrn vertrauen. (42)

And those who joined others in worship with Allâh say: "If Allâh had so willed, neither we nor our fathers would have worshipped aught but Him, nor would we have forbidden anything without (Command from) Him." So did those before them. Then! Are the Messengers charged with anything but to convey clearly the Message? (35) And verily, We have sent among every Ummah (community, nation) a Messenger (proclaiming): "Worship Allâh (Alone), and avoid (or keep away from) Tâghût[] (all false deities, etc. i.e. do not worship Tâghût besides Allâh)." Then of them were some whom Allâh guided and of them were some upon whom the straying was justified. So travel through the land and see what was the end of those who denied (the truth). (36) If you (O Muhammad SAW) covet for their guidance[], then verily Allâh guides not those whom He makes to go astray (or none can guide him whom Allâh sends astray). And they will have no helpers. (37) And they swear by Allâh their strongest oaths, that Allâh will not raise up him who dies. Yes, (He will raise them up), a promise (binding) upon Him in truth, but most of mankind know not. (38) In order that He may make manifest to them the truth of that wherein they differ, and that those who disbelieved (in Resurrection, and in the Oneness of Allâh) may know that they were liars. (39) Verily! Our Word unto a thing when We intend it, is only that We say unto it: "Be!" and it is. (40) And as for those who emigrated for the Cause of Allâh, after they had been wronged, We will certainly give them goodly residence in this world, but indeed the reward of the Hereafter will be greater, if they but knew! (41) (They are) those who remained patient (in this world for Allâh's sake), and put their trust in their Lord (Allâh Alone). (42)

The worshippers of false gods say: "If Allah had so willed, we should not have worshipped aught but Him― neither we nor our fathers― nor should we have prescribed prohibitions other than His." So did those who went before them. But what is the mission of messengers but to preach the Clear Message? (35) For We assuredly sent amongst every People a messenger, (with the Command) "Serve Allah, and eschew Evil": of the people were some whom Allah guided, and some on whom Error became inevitably (established). So travel through the earth, and see what was the end of those who denied (the Truth). (36) If thou art anxious for their guidance, yet Allah guideth not such as He leaves to stray, and there is none to help them. (37) They swear their strongest oaths by Allah, that Allah will not raise up those who die: Nay but it is a promise (binding) on Him in truth: but most among mankind realise it not. (38) (They must be raised up), in order that He may manifest to them the Truth of that wherein they differ, and that the rejecters of Truth may realize that they had indeed (surrendered to) Falsehood. (39) For to anything which We have willed, We but say the Word, "Be" and it is. (40) To those who leave their homes in the cause of Allah, after suffering oppression― We will assuredly give a goodly home in this world: but truly the reward of the Hereafter will be greater if they only realize (this)! (41) (They are) those who persevere in patience, and put their trust on their Lord. (42)

Et les associateurs dirent: «Si Allah avait voulu, nous n’aurions pas adoré quoi que ce soit en dehors de Lui, ni nous ni nos ancêtres; et nous n’aurions rien interdit qu’Il n’ait interdit Lui-même». Ainsi agissaient les gens avant eux. N’incombe-t-il aux messagers sinon de transmettre le message en toute clarté? (35) Nous avons envoyé dans chaque communauté un Messager, [pour leur dire]: «Adorez Allah et écartez-vous du Ṭāğūt»(1). Alors Allah en guida certains, mais il y en eut qui ont été destinés à l’égarement. Parcourez donc la terre, et regardez quelle fut la fin de ceux qui traitaient [Nos messagers] de menteurs. (36) Même si tu désirais ardemment qu’ils soient guidés... [Sache] qu’Allah ne guide pas ceux qui s’égarent. Et ils n’auront pas de secoureurs. (37) Et ils jurent par Allah en prononçant leurs serments les plus solennels: «Allah ne ressuscitera pas celui qui meurt». Bien au contraire! C’est une promesse véritable [de Sa part], mais la plupart des gens ne le savent pas. (38) (Il les ressuscitera) afin qu’Il leur expose clairement ce en quoi ils divergeaient, et pour que ceux qui ont mécru sachent qu’ils ont été des menteurs. (39) Quand Nous voulons une chose, Notre seule parole est: «Sois». Et, elle est. (40) Et ceux qui, pour (la cause d’) Allah, ont émigré après avoir subi des injustices, Nous les installerons dans une situation agréable dans la vie d’ici-bas. Et le salaire de la vie dernière sera plus grand encore s’ils savaient. (41) Eux qui ont enduré et placé leur confiance en leur Seigneur. (42)

Dan berkatalah orang-orang musyrik: "Jika Allah menghendaki, niscaya kami tidak akan menyembah sesuatu apapun selain Dia, baik kami maupun bapak-bapak kami, dan tidak pula kami mengharamkan sesuatupun tanpa [izin] -Nya". Demikianlah yang diperbuat orang-orang sebelum mereka; maka tidak ada kewajiban atas para rasul, selain dari menyampaikan [amanat Allah] dengan terang. (35) Dan sesungguhnya Kami telah mengutus rasul pada tiap-tiap umat [untuk menyerukan]: "Sembahlah Allah [saja], dan jauhilah Thaghut [1] itu", maka di antara umat itu ada orang-orang yang diberi petunjuk oleh Allah dan ada pula di antaranya orang-orang yang telah pasti kesesatan baginya [2] Maka berjalanlah kamu di muka bumi dan perhatikanlah bagaimana kesudahan orang-orang yang mendustakan [rasul-rasul]. (36) Jika kamu sangat mengharapkan agar mereka dapat petunjuk, maka sesungguhnya Allah tiada memberi petunjuk kepada orang yang disesatkan-Nya, dan sekali-kali mereka tiada mempunyai penolong. (37) Mereka bersumpah dengan nama Allah dengan sumpahnya yang sungguh-sungguh: "Allah tidak akan membangkitkan orang yang mati". [Tidak demikian], bahkan [pasti Allah akan membangkitkannya], sebagai suatu janji yang benar dari Allah, akan tetapi kebanyakan manusia tiada mengetahui. (38) agar Allah menjelaskan kepada mereka apa yang mereka perselisihkan itu, dan agar orang-orang kafir itu mengetahui bahwasanya mereka adalah orang-orang yang berdusta. (39) Sesungguhnya perkataan Kami terhadap sesuatu apabila Kami menghendakinya, Kami hanya mengatakan kepadanya: "Kun [jadilah]", maka jadilah ia. (40) Dan orang-orang yang berhijrah karena Allah sesudah mereka dianiaya, pasti Kami akan memberikan tempat yang bagus kepada mereka di dunia. Dan sesungguhnya pahala di akhirat adalah lebih besar, kalau mereka mengetahui, (41) [yaitu] orang-orang yang sabar dan hanya kepada Tuhan saja mereka bertawakkal. (42)

Dan berkatalah orang-orang kafir musyrik: Kalaulah Allah menghendaki, tentulah kami tidak menyembah selain daripadanya sesuatupun, (tidak) kami dan tidak juga datuk nenek kami dan tentulah kami tidak mengharamkan sesuatu pun dengan ketiadaan perintahnya. Demikianlah juga yang telah dilakukan oleh orang-orang yang terdahulu daripada mereka. (Apa yang mereka katakan itu adalah salah semata-mata) kerana bukankah Rasul-rasul semuanya tidak bertanggungjawab selain daripada menyampaikan (kehendak dan hukum Allah) dengan cara yang jelas nyata? (35) Dan sesungguhnya Kami telah mengutus dalam kalangan tiap-tiap umat seorang Rasul (dengan memerintahkannya menyeru mereka): Hendaklah kamu menyembah Allah dan jauhilah taghut. Maka di antara mereka (yang menerima seruan Rasul itu), ada yang diberi hidayat petunjuk oleh Allah dan ada pula yang berhak ditimpa kesesatan. Oleh itu mengembaralah kamu di bumi, kemudian lihatlah bagaimana buruknya kesudahan umat-umat yang mendustakan Rasul-rasulnya. (36) Jika engkau (wahai Muhammad) terlalu tamak (inginkan) mereka beroleh hidayat petunjuk, maka sesungguhnya Allah tidak memberi hidayat petunjuk kepada orang-orang yang berhak disesatkanNya dan tiadalah bagi mereka sesiapapun yang dapat memberikan pertolongan. (37) Dan mereka bersumpah dengan nama Allah dengan bersungguh-sungguh (sambil berkata): Allah tidak akan membangkitkan semula orang-orang yang telah mati. (Itu tidak benar), bahkan janji Allah (membangkitkan orang-orang yang telah mati) tetap benar; tetapi kebanyakan manusia tidak mengetahui. (38) (Allah menghidupkan semula orang-orang yang mati) untuk menerangkan kepada mereka apa yang mereka berselisihan padanya dan supaya orang-orang kafir mengetahui bahawa mereka adalah orang-orang yang berdusta. (39) Sesungguhnya perkataan Kami kepada sesuatu apabila Kami kehendaki, hanyalah Kami berkata kepadanya: Jadilah engkau!, maka menjadilah ia. (40) Dan orang-orang yang berhijrah kerana Allah, sesudah mereka dianiaya (ditindas oleh musuh-musuh Islam), Kami akan menempatkan mereka di dunia ini pada tempatnya yang baik dan sesungguhnya pahala (amal mereka yang baik itu) lebih besar di akhirat kelak, kalaulah mereka mengetahui. (41) (Mereka itu ialah) orang-orang yang bersabar (menanggung kezaliman) dan berserah diri kepada Tuhannya. (42)

Dirán los que fueron asociadores: Si Allah hubiera querido no habríamos adorado nada aparte de Él, ni nosotros ni nuestros padres, ni tampoco hubiéramos hecho nada ilícito prescindiendo de Él. Así es como actuaron quienes les precedieron.¿Y qué otra cosa corresponde a los mensajeros sino transmitir con claridad? (35) Hemos enviado un mensajero a cada comunidad: "Adorad a Allah y apartaos de los Tagut."*Y hubo entre ellos a quien Allah guió, pero hubo en quien se hizo realidad el extravío.Recorred pues la tierra y ved cómo acabaron los que negaron la verdad. (36) Si te empeñas en guiarlos...Realmente Allah no guía a quién extravía y no tienen quien les auxilie. (37) Y juran por Allah con juramentos solemnes: Allah no resucitará a quien haya muerto. Al contrario, es una promesa que se ha impuesto, sin embargo la mayor parte de los hombres no saben. (38) Para hacerles claro aquello en lo que discrepaban y para que los incrédulos sepan que mentían. (39) Ciertamente cuando queremos que algo sea, simplemente le decimos: Sé, y es. (40) A los que emigraron por Allah después de haber sido tratados injustamente les prepararemos en esta vida una hermosa recompensa, y la recompensa de la Última es mejor, si supieran. (41) Ellos son los que tienen paciencia y se confían en su Señor. (42)