فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ {70} قَالُواْ وَأَقْبَلُواْ عَلَيْهِم مَّاذَا تَفْقِدُونَ {71} قَالُواْ نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَن جَاء بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَاْ بِهِ زَعِيمٌ {72} قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ {73} قَالُواْ فَمَا جَزَآؤُهُ إِن كُنتُمْ كَاذِبِينَ {74} قَالُواْ جَزَآؤُهُ مَن وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ {75} فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاء أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاء أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مِّن نَّشَاء وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ {76} قَالُواْ إِن يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَّهُ مِن قَبْلُ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنتُمْ شَرٌّ مَّكَاناً وَاللّهُ أَعْلَمْ بِمَا تَصِفُونَ {77} قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَباً شَيْخاً كَبِيراً فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ {78} سورة يوسف (12) ص

Yusuf (Yusuf) onların yükünü hazırladığı zaman maşrabayı kardeşinin yükü içine koydu! (Kafile hareket ettikten) sonra bir tellal: Ey kafile! Siz hırsızsınız! diye seslendi. (70) (Yusuf`un kardeşleri) onlara dönerek: Ne arıyorsunuz? dediler. (71) Kralın su kabını arıyoruz; onu getirene bir deve yükü (bahşiş) var dediler. (İçlerinden biri:) Ben buna kefilim, dedi. (72) Allah`a andolsun ki, bizim yeryüzünde fesat çıkarmak için gelmediğimizi siz de biliyorsunuz. Biz hırsız da değiliz, dediler. (73) (Yusuf`un adamları) dediler ki: Peki, siz yalancıysanız bunun cezası nedir? (74) "Onun cezası, kayıp eşya, kimin yükünde bulunursa işte o (şahsa el koymak) onun cezasıdır. Biz zalimleri böyle cezalandırırız" dediler. (75) Bunun üzerine Yusuf, kardeşinin yükünden önce onların yüklerini (aramaya) başladı. Sonra da onu, kardeşinin yükünden çıkarttı. İşte biz Yusuf`a böyle bir tedbir öğrettik, yoksa kralın kanununa göre kardeşini tutamayacaktı. Ancak Allah`ın dilemesi hariç. Biz kimi dilersek onu derecelerle yükseltiriz. Zira her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen birisi vardır. (76) (Kardeşleri) dediler ki: "Eğer o çaldıysa, daha önce onun bir kardeşi de çalmıştı. "Yusuf bunu içinde sakladı, onlara açmadı. (Kendi kendine) dedi ki: Siz daha kötü durumdasınız! Allah, sizin anlattığınızı çok iyi bilir. (77) Dediler ki: Ey aziz! Gerçekten onun çok yaşlı bir babası var. Onun yerine bizim birimizi alıkoy. Zira biz seni, iyilik edenlerden görüyoruz. (78)

Yusuf ""Als er sie dann mit ihrem Bedarf ausgerüstet hatte, steckte er den Trinkbecher (des Königs) in die Satteltaschen seines Bruders. Dann gab ein Ausrufer bekannt: ""O ihr Kamelführer, ihr seid wahrhaftig Diebe."" (70) ""Sie sagten, indem sie sich zu ihnen wandten: ""Was vermißt ihr?"" (71) ""Jene sagten: ""Wir vermissen den Maßbecher des Königs, und wer ihn wiederbringt, soll eine Kamellast erhalten, ich bürge dafür."" (72) ""Sie sagten: ""Bei Allah, ihr wisset doch, daß wir nicht gekommen sind, um Unheil im Land zu stiften, und wir sind keine Diebe."" (73) ""Sie sagten: ""Was soll dann die Strafe dafür sein, wenn ihr Lügner seid?"" (74) ""Sie sagten: ""Die Strafe dafür sei: Der, in dessen Satteltaschen er (der Becher) gefunden wird, soll selbst das Entgelt dafür sein. So belohnen wir die Übeltäter."" (75) "Da begann er ihre Säcke vor dem Sack seines Bruders (zu durchsuchen); dann zog er ihn aus dem Sack seines Bruders hervor. So richteten Wir es für Yusuf ein; er hätte seinen Bruder nach dem Gesetz des Königs nicht aufhalten können, es sei denn, Allah hätte es so gewollt. Wir erhöhen um Rangstufen, wen Wir wollen; und über jedem, der Wissen hat, ist der Eine, Der noch mehr weiß. (76) "Sie sagten: ""Hat er gestohlen, so hat zuvor schon sein Bruder Diebstahl begangen."" Jedoch Yusuf hielt es in seinem Herzen geheim und offenbarte es ihnen nicht. Er sagte: ""Ihr (scheint) in der Tat übler (als das) zu sein; und Allah weiß am besten, was ihr behauptet."" (77) ""Sie sagten: ""O Al-`Aziz, er hat einen greisen Vater, so nimm einen von uns statt seiner an; denn wir sehen, du gehörst zu denen, die Gutes tun."" (78)

Yusuf So when he had furnished them forth with their provisions, he put the (golden) bowl into his brother's bag, Then a crier cried: "O you (in) the caravan! Surely, you are thieves!" (70) They, turning towards them, said: "What is it that you have lost?" (71) They said: "We have lost the (golden) bowl of the king and for him who produces it is (the reward of) a camel load; I will be bound by it." (72) They said: "By Allâh! Indeed you know that we came not to make mischief in the land, and we are no thieves!" (73) They [Yûsuf's (Joseph) men] said: "What then shall be the penalty of him, if you are (proved to be) liars." (74) They [Yûsuf's (Joseph) brothers] said: "His penalty should be that he, in whose bag it is found, should be held for the punishment (of the crime). Thus we punish the Zâlimûn (wrong-doers)!" (75) So he [Yûsuf (Joseph)] began (the search) in their bags before the bag of his brother. Then he brought it out of his brother's bag. Thus did We plan for Yûsuf (Joseph). He could not take his brother by the law of the king (as a slave), except that Allâh willed it. (So Allâh made the brothers to bind themselves with their way of "punishment, i.e. enslaving of a thief.") We raise to degrees whom We will, but over all those endowed with knowledge is the All-Knowing (Allâh) (76) They [(Yûsuf's (Joseph) brothers] said: "If he steals, there was a brother of his [Yûsuf (Joseph)] who did steal before (him)." But these things did Yûsuf (Joseph) keep in himself, revealing not the secrets to them. He said (within himself): "You are in worst case, and Allâh is the Best Knower of that which you discribe!" (77) They said: "O ruler of the land! Verily, he has an old father (who will grieve for him); so take one of us in his place. Indeed we think that you are one of the Muhsinûn (good-doers - see foot note of V.2:112)." (78)

Yusuf At length when he had furnished them forth with provisions (suitable) for them, he put the drinking cup into his brother's saddlebag. Then shouted out a Crier: "O ye (in) the Caravan! Behold! ye are thieves, without doubt!" (70) They said; turning towards them: "What is it that ye miss?" (71) They said: "We miss the great beaker of the king; for him who produces, it is (the reward of) a camel-load; I will be bound by it." (72) (The brothers) said: "By Allah! well ye know that we came not to make mischief in the land, and we are no thieves!" (73) (The Egyptians) said: "What then shall be the penalty of this, if ye are (proved) to have lied?" (74) They said: "The penalty should be that he in whose saddle bag it is found, should be held (as bondman) to atone for the (crime). Thus it is we punish the wrongdoers!" (75) So he began (the search) with their baggage, before (he came to) the baggage of his brother: at length He brought it out of his brother's baggage. Thus did We plan for Joseph. He could not take his brother by the law of the king except that Allah willed it (so). We raise to degrees (of wisdom) whom We please: but over all endued with knowledge is One, the All-Knowing. (76) They said: "If he steals, there was a brother of his who did steal before (him)." But these things did Joseph keep locked in his heart, revealing not the secrets to them. he (simply) said (to himself): "Ye are the worse situated; and Allah knoweth best the truth of what ye assert!" (77) They said: "O exalted one! Behold! he has a father, aged and venerable, (who will grieve for him): so take one of us in his place: for we see that thou art (gracious) in doing good." (78)

JOSEPH Puis, quand il leur eut fourni leurs provisions, il mit la coupe dans le sac de son frère. Ensuite un crieur annonça: «Caravaniers! vous êtes des voleurs». (70) Ils se retournèrent en disant: «Qu’avez-vous perdu?» (71) Ils répondirent: «Nous cherchons la grande coupe du roi. La charge d’un chameau à qui l’apportera et j’en suis garant». (72) «Par Allah, dirent-ils, vous savez certes que nous ne sommes pas venus pour semer la corruption sur le territoire et que nous ne sommes pas des voleurs». (73) - Quelle sera donc la sanction si vous êtes des menteurs? (dirent-ils). (74) Ils dirent: «La sanction infligée à celui dont les bagages de qui la coupe sera retrouvée est: [qu’il soit livré] lui-même [à titre d’esclave à la victime du vol]. C’est ainsi que nous punissons les malfaiteurs». (75) [Joseph] commença par les sacs des autres avant celui de son frère; puis il la fit sortir du sac de son frère. Ainsi suggérâmes-Nous cet artifice à Joseph. Car il ne pouvait pas se saisir de son frère, selon la justice(1) du roi, à moins qu’Allah ne l’eût voulu. Nous élevons en rang qui Nous voulons. Et au-dessus de tout homme détenant la science il y a un savant [plus docte que lui]. (76) Ils dirent: «S’il a commis un vol, un frère à lui auparavant a volé aussi.» Mais Joseph tint sa pensée secrète, et ne la leur dévoila pas. Il dit [en lui même]: «Votre position est bien pire encore! Et Allah connaît mieux ce que vous décrivez.» (77) - Ils dirent. «Ô Al-‘Azize, il a un père très vieux; saisis-toi donc de l’un de nous, à sa place. Nous voyons que tu es vraiment du nombre des gens bienfaisants». (78)

YUSUF Maka tatkala telah disiapkan untuk mereka bahan makanan mereka, Yusuf memasukkan piala [tempat minum] ke dalam karung saudaranya. Kemudian berteriaklah seseorang yang menyerukan: "Hai kafilah, sesungguhnya kamu adalah orang-orang yang mencuri". (70) Mereka menjawab, sambil menghadap kepada penyeru-penyeru itu: "Barang apakah yang hilang dari kamu?" (71) Penyeru-penyeru itu berkata: "Kami kehilangan piala raja, dan siapa yang dapat mengembalikannya akan memperoleh bahan makanan [seberat] beban unta, dan aku menjamin terhadapnya". (72) Saudara-saudara Yusuf menjawab: "Demi Allah sesungguhnya kamu mengetahui bahwa kami datang bukan untuk membuat kerusakan di negeri [ini] dan kami bukanlah para pencuri". (73) Mereka berkata: "Tetapi apa balasannya jika kamu betul-betul pendusta?". (74) Mereka menjawab: "Balasannya, ialah pada siapa diketemukan [barang yang hilang] dalam karungnya, maka dia sendirilah balasannya [1] [tebusannya]. Demikianlah Kami memberi pembalasan kepada orang-orang yang zalim." (75) Maka mulailah Yusuf [memeriksa] karung-karung mereka sebelum [memeriksa] karung saudaranya sendiri, kemudian dia mengeluarkan piala raja itu dari karung saudaranya. Demikianlah Kami atur untuk [mencapai maksud] Yusuf. Tiadalah patut Yusuf menghukum saudaranya menurut undang-undang raja, kecuali Allah menghendakinya. Kami tinggikan derajat orang yang Kami kehendaki: dan di atas tiap-tiap orang yang berpengetahuan itu ada lagi Yang Maha Mengetahui. (76) Mereka berkata: "Jika ia mencuri, maka sesungguhnya telah pernah mencuri pula saudaranya sebelum itu". Maka Yusuf menyembunyikan kejengkelan itu pada dirinya dan tidak menampakkannya kepada mereka. Dia berkata [dalam hatinya]: "Kamu lebih buruk kedudukanmu [sifat-sifatmu] dan Allah Maha Mengetahui apa yang kamu terangkan itu". (77) Mereka berkata: "Wahai Al Aziz, sesungguhnya ia mempunyai ayah yang sudah lanjut usianya, lantaran itu ambillah salah seorang di antara kami sebagai gantinya, sesungguhnya kami melihat kamu termasuk orang-orang yang berbuat baik". (78)

Yusuf Maka ketika dia membekalkan mereka dengan bekalan makan (yang mencukupi keperluan) mereka, lalu dia meletakkan bejana minuman raja di kenderaan saudaranya (Bunyamin), kemudian menyeru seorang penyeru:" Wahai orang-orang kafilah ini, sesungguhnya kamu adalah pencuri ". (70) Mereka bertanya sambil mengadap ke arah orang-orang menteri yang menuduh itu: "Apa benda kamu yang kehilangan?" (71) Orang-orang menteri menjawab: "Kami kehilangan cupak raja. Dan sesiapa yang memulangkannya akan diberi (benda-benda makanan) sebanyak muatan seekor unta, dan akulah yang menjamin pemberian itu". (72) Mereka berkata: "Demi Allah! Sesungguhnya kamu sedia mengetahui bahawa kedatangan kami bukanlah untuk berbuat kerosakan di bumi (Mesir ini), dan kami pula bukanlah pencuri". (73) (Orang-orang menteri) bertanya: "Maka apa balasan pencuri itu, jika kamu berdusta?" (74) Mereka menjawab: "Balasannya: Sesiapa yang didapati benda itu di kenderaannya, maka dia lah sendiri yang menjadi balasannya. Demikianlah kami membalas orang-orang yang zalim". (75) Maka Yusuf pun mulailah memeriksa tempat-tempat barang mereka sebelum memeriksa tempat barang saudara kandungnya (Bunyamin) kemudian dia mengeluarkan benda yang hilang itu dari tempat simpanan barang saudara kandungnya. Demikianlah Kami jayakan rancangan untuk (menyampaikan hajat) Yusuf. Tidaklah dia akan dapat mengambil saudara kandungnya menurut undang-undang raja, kecuali jika dikehendaki oleh Allah. (Dengan ilmu pengetahuan), Kami tinggikan pangkat kedudukan sesiapa yang Kami kehendaki dan tiap-tiap orang yang berilmu pengetahuan, ada lagi di atasnya yang lebih mengetahui, (76) Mereka berkata:" Kalau dia mencuri, maka (tidaklah pelik), kerana sesungguhnya saudara kandungnya pernah juga mencuri dahulu. (Mendengar kata-kata yang menyinggung itu) maka Yusuf pun menyembunyikan perasaannya, dan tidak menyatakannya kepada mereka, sambil berkata (dalam hati): "Kamulah yang lebih buruk keadaannya dan Allah Maha Mengetahui akan apa yang kamu katakan itu". (77) Merekapun merayu dengan berkata: "Wahai datuk menteri! Sesungguhnya dia (Bunyamin), mempunyai bapa yang sudah tua, lagi berpangkat. Oleh itu, ambillah salah seorang di antara kami sebagai gantinya; sesungguhnya kami memandangmu dari orang-orang yang sentiasa berbudi". (78)

SURA DE YUSUF Y al abastecerles las provisiones puso una copa en la alforja de su hermano. Luego alguien exclamó: ¡Caravaneros, sois unos ladrones! (70) Dijeron volviéndose a ellos: ¿Qué habéis perdido? (71) Dijeron: Hemos perdido la copa del rey. Quien la encuentre tendrá la carga de un camello, lo garantizo. (72) Dijeron: ¡Por Allah! Sabéis perfectamente que no hemos venido a traer corrupción en la tierra ni somos ladrones. (73) Dijeron: Y si estáis mintiendo, ¿qué castigo os damos? (74) Contestaron: Que el castigo de aquel en cuyas alforjas se encuentre sea su propia persona. Así pagamos a los injustos. (75) Y comenzó por las alforjas de ellos antes que por la de su hermano para después sacar las alforjas de su hermano.Así fue como le enseñamos a Yusuf el ardid del que se sirvió.No podía prender a su hermano según la ley* del rey, a menos que Allah quisiera.Elevamos en grados a quien queremos, y por encima de todo poseedor de conocimiento hay un Conocedor. (76) Dijeron: Si ha robado, ya robó antes un hermano suyo.Y Yusuf, sin mostrárselo a ellos, dijo para sí mismo: Vosotros estáis en peor situación y Allah conoce lo que atribuís. (77) Dijeron: ¡Mi aziz!, él tiene un padre muy anciano, toma en su lugar a uno de nosotros, ciertamente vemos que eres de los que hacen el bien. (78)