إِنَّ وَلِـِّۧىَ ٱللَّهُ ٱلَّذِى نَزَّلَ ٱلۡكِتَـٰبَ‌ۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّـٰلِحِينَ (١٩٦) وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَڪُمۡ وَلَآ أَنفُسَہُمۡ يَنصُرُونَ (١٩٧) وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْ‌ۖ وَتَرَٮٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ (١٩٨) خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَـٰهِلِينَ (١٩٩) وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَـٰنِ نَزۡغٌ۬ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِ‌ۚ إِنَّهُ ۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (٢٠٠) إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّہُمۡ طَـٰٓٮِٕفٌ۬ مِّنَ ٱلشَّيۡطَـٰنِ تَذَڪَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ (٢٠١) وَإِخۡوَٲنُهُمۡ يَمُدُّونَہُمۡ فِى ٱلۡغَىِّ ثُمَّ لَا يُقۡصِرُونَ (٢٠٢) وَإِذَا لَمۡ تَأۡتِهِم بِـَٔايَةٍ۬ قَالُواْ لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَا‌ۚ قُلۡ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰٓ إِلَىَّ مِن رَّبِّى‌ۚ هَـٰذَا بَصَآٮِٕرُ مِن رَّبِّڪُمۡ وَهُدً۬ى وَرَحۡمَةٌ۬ لِّقَوۡمٍ۬ يُؤۡمِنُونَ (٢٠٣) وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُ ۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ (٢٠٤) وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِى نَفۡسِكَ تَضَرُّعً۬ا وَخِيفَةً۬ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأَصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَـٰفِلِينَ (٢٠٥) إِنَّ ٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيُسَبِّحُونَهُ ۥ وَلَهُ ۥ يَسۡجُدُونَ ۩ (٢٠٦)

Al-Araf Şüphesiz ki, benim koruyanım Kitab`ı indiren Allah`tır. Ve O bütün salih kullarını görüp gözetir. (196) Allah`ın dışında taptıklarınızın ne size yardıma güçleri yeter ne de kendilerine yardım edebilirler. (197) Onları doğru yola çağırmış olsanız işitmezler. Ve onları sana bakar görürsün, oysa onlar görmezler. (198) (Resûlüm!) Sen af yolunu tut, iyiliği emret ve cahillerden yüz çevir. (199) Eğer şeytanın fitlemesi seni dürterse hemen Allah`a sığın. Çünkü O, işitendir, bilendir. (200) Takvâya erenler var ya, onlara şeytan tarafından bir vesvese dokunduğunda (Allah`ın emir ve yasaklarını) hatırlayıp hemen gerçeği görürler. (201) (Şeytanların) dostlarına gelince, şeytanlar onları azgınlığa sürüklerler. Sonra da yakalarını bırakmazlar. (202) Onlara bir mucize getirmediğin zaman, (ötekiler gibi) onu da derleyip getirseydin ya! derler. De ki: Ben ancak Rabbimden bana vahyolunana uyarım. Bu (Kur`an), Rabbinizden gelen basiretlerdir (kalp gözlerini açan beyanlardır); inanan bir kavim için hidayet ve rahmettir. (203) Kur`an okunduğu zaman onu dinleyin ve susun ki size merhamet edilsin. (204) Kendi kendine, yalvararak ve ürpererek, yüksek olmayan bir sesle sabah akşam Rabbini an. Gafillerden olma. (205) Kuşkusuz Rabbin katındakiler O`na kulluk etmekten kibirlenmezler, O`nu tesbih eder ve yalnız O`na secde ederler. / (206)

Al-Araf "Wahrlich, mein Beschützer ist Allah, Der das Buch herabgesandt hat. Und Er beschützt die Rechtschaffenen. (196) "Die aber, die ihr statt Ihm anruft, vermögen euch nicht zu helfen, noch können sie sich selber helfen."" (197) "Und wenn ihr sie zum rechten Weg ruft, so hören sie (euch) nicht. Und du siehst sie nach dir schauen, doch sie sehen nicht. (198) Übe Nachsicht, gebiete das Rechte und wende dich von den Unwissenden ab. (199) Und wenn du zu einer bösen Tat vom Satan aufgestachelt worden bist, dann nimm deine Zuflucht bei Allah; wahrlich, Er ist Allhörend, Allwissend. (200) Wahrlich, diejenigen, die dann gottesfürchtig sind, wenn eine Anwandlung Satans sie überkommt, und sich dann ermahnen lassen - siehe, gleich sehen sie (ihren klaren Weg) wieder. (201) Aber ihre (heidnischen) Brüder treiben sie dazu, im Irrtum fortzufahren, und dann lassen sie (darin) nicht nach. (202) "Wenn du ihnen kein Zeichen bringst, sagen sie: ""Warum erfindest du es nicht?"" Sprich: ""Ich folge nur dem, was mir von meinem Herrn offenbart wurde. Dies sind sichtbare Beweise von eurem Herrn und eine Führung und Barmherzigkeit für gläubige Leute."" (203) "Und wenn der Qur`an verlesen wird, so hört zu und schweigt in Aufmerksamkeit, auf daß ihr Erbarmen finden möget. (204) Und gedenke deines Herrn in deinem Herzen in Demut und Furcht, und mit Worten - jedoch nicht zu laut - des Morgens und des Abends; und sei nicht einer der Unachtsamen. (205) Wahrlich, diejenigen, die bei deinem Herrn sind, sind nicht zu hochmütig dazu, Ihm zu dienen; sie lobpreisen Ihn und werfen sich vor Ihm nieder. (206)

Al-Araf "Verily, my Walî (Protector, Supporter, and Helper, etc.) is Allâh Who has revealed the Book (the Qur'ân), and He protects (supports and helps) the righteous. (196) "And those whom you call upon besides Him (Allâh) cannot help you nor can they help themselves." (197) And if you call them to guidance, they hear not and you will see them looking at you, yet they see not. (198) Show forgiveness, enjoin what is good, and turn away from the foolish (i.e. don't punish them). (199) And if an evil whisper comes to you from Shaitân (Satan) then seek refuge with Allâh. Verily, He is All-Hearer, All-Knower. (200) Verily, those who are Al-Muttaqûn (the pious - see V.2:2), when an evil thought comes to them from Shaitân (Satan), they remember (Allâh), and (indeed) they then see (aright). (201) But (as for) their brothers (the devils) they (i.e. the devils) plunge them deeper into error, and they never stop short. (202) And if you do not bring them a miracle [according to their (i.e. Quraish-pagans') proposal], they say: "Why have you not brought it?"[] Say: "I but follow what is revealed to me from my Lord. This (the Qur'ân) is nothing but evidences from your Lord, and a guidance and a mercy for a people who believe." (203) So, when the Qur'ân is recited, listen to it, and be silent that you may receive mercy. [i.e. during the compulsory congregational prayers when the Imâm (of a mosque) is leading the prayer (except Sûrat Al-Fâtihah), and also when he is delivering the Friday-prayer Khutbah]. [Tafsir At-Tabari] (204) And remember your Lord within yourself, humbly and with fear without loudness in words in the mornings, and in the afternoons and be not of those who are neglectful.[] (205) Surely, those who are with your Lord (angels) are never too proud to perform acts of worship to Him, but they glorify His Praise and prostrate before Him. (206)

Al-Araf "For my protector is Allah, Who revealed the Book, (from time to time) and He will choose and befriend the righteous. (196) "But those ye call upon besides Him, are unable to help you, and indeed to help themselves." (197) If thou callest them to guidance, they hear not. Thou wilt see them looking at thee, but they see not. (198) Hold to forgiveness; command what is right; but turn away from the ignorant. (199) If a suggestion from satan assail thy (mind), seek refuge with Allah; for He heareth and knoweth (all things). (200) Those who fear Allah, when a thought of evil from satan assaults them, bring Allah to remembrance, when lo! they see (aright)! (201) But their brethren (the evil ones) plunge them deeper into error, and never relax (their efforts). (202) If thou bring them not a revelation they say: "Why hast thou not got it together?" Say: "I but follow what is revealed to me from my Lord: this is (nothing but) lights from your Lord, and Guidance and Mercy, for any who have faith." (203) When the Qur'an is read, listen to it with attention, and hold your peace: that ye may receive Mercy. (204) And do thou (O reader!) bring thy Lord to remembrance in thy (very) soul, with humility and in reverence, without loudness in words, in the mornings and evenings; and be not thou of those who are unheedful. (205) Those who are near to thy Lord, disdain not to do Him worship: they celebrate His praises and bow down before Him. (206)

AL-A‘RAF Certes mon Maître, c’est Allah qui a fait descendre le Livre (le Coran). C’est Lui qui se charge (de la protection) des vertueux. (196) Et ceux que vous invoquez en dehors de Lui ne sont capables ni de vous secourir, ni de se secourir eux-mêmes.» (197) Et si tu les appelles vers le chemin droit, ils n’entendent pas. Tu les vois qui te regardent, (mais) ils ne voient pas. (198) Accepte ce qu’on t’offre de raisonnable(1), commande ce qui est convenable et éloigne-toi des ignorants. (199) Et si jamais le Diable t’incite à faire le mal, cherche refuge auprès d’Allah. Car Il entend, et sait tout. (200) Ceux qui pratiquent la piété, lorsqu’une suggestion du Diable les touche se rappellent [du châtiment d’Allah]: et les voilà devenus clairvoyants. (201) (Quant aux méchants), leurs partenaires diaboliques les enfoncent dans l’aberration, puis ils ne cessent (de s’enfoncer). (202) Quand tu ne leur apportes pas de miracle, ils disent: «Pourquoi ne l’inventes-tu pas?» Dis: «Je ne fais que suivre ce qui m’est révélé de mon Seigneur. Ces [versets coraniques] sont des preuves illuminantes venant de votre Seigneur, un guide et une grâce pour des gens qui croient. (203) Et quand on récite le Coran, prêtez-lui l’oreille attentivement et observez le silence, afin que vous obteniez la miséricorde (d’Allah). (204) Et invoque ton Seigneur en toi-même, en humilité et crainte, à mi-voix, le matin et le soir, et ne sois pas du nombre des insouciants. (205) Ceux qui sont auprès de ton Seigneur [les anges] ne dédaignent pas de L’adorer. Ils Le glorifient et se prosternent devant Lui(2). (206)

TEMPAT TERTINGGI Sesungguhnya pelindungku ialah Allah yang telah menurunkan Al Kitab [Al Qur’an] dan Dia melindungi orang-orang yang saleh. (196) Dan berhala-berhala yang kamu seru selain Allah tidaklah sanggup menolongmu, bahkan tidak dapat menolong dirinya sendiri." (197) Dan jika kamu sekalian menyeru [berberhala-berhala] untuk memberi petunjuk, niscaya berhala-berhala itu tidak dapat mendengarnya. Dan kamu melihat berhala-berhala itu memandang kepadamu padahal ia tidak melihat. (198) Jadilah engkau pema’af dan suruhlah orang mengerjakan yang ma’ruf, serta berpalinglah daripada orang-orang yang bodoh. (199) Dan jika kamu ditimpa sesuatu godaan syaitan, maka berlindunglah kepada Allah[1]. Sesungguhnya Allah Maha Mendengar lagi Maha Mengetahui. (200) Sesungguhnya orang-orang yang bertakwa bila mereka ditimpa was-was dari syaitan, mereka ingat kepada Allah, maka ketika itu juga mereka melihat kesalahan-kesalahannya. (201) Dan teman-teman mereka [orang-orang kafir dan fasik] membantu syaitan-syaitan dalam menyesatkan dan mereka tidak henti-hentinya [menyesatkan]. (202) Dan apabila kamu tidak membawa suatu ayat Al Qur’an kepada mereka, mereka berkata: "Mengapa tidak kamu buat sendiri ayat itu?" Katakanlah: "Sesungguhnya aku hanya mengikut apa yang diwahyukan dari Tuhanku kepadaku. Al Qur’an ini adalah bukti-bukti yang nyata dari Tuhanmu, petunjuk dan rahmat bagi orang-orang yang beriman. (203) Dan apabila dibacakan Al Qur’an, maka dengarkanlah baik-baik, dan perhatikanlah dengan tenang agar kamu mendapat rahmat [2]. (204) Dan sebutlah [nama] Tuhanmu dalam hatimu dengan merendahkan diri dan rasa takut, dan dengan tidak mengeraskan suara, di waktu pagi dan petang, dan janganlah kamu termasuk orang-orang yang lalai. (205) Sesungguhnya malaikat-malaikat yang ada di sisi Tuhanmu tidaklah merasa enggan menyembah Allah dan mereka mentasbihkan-Nya dan hanya kepada-Nyalah mereka bersujud. [3] (206)

Al-Araf Sesungguhnya pelindungku ialah Allah yang telah menurunkan kitab (Al-Quran), dan Dialah jua Yang Menolong dan Memelihara orang-orang yang berbuat kebaikan (196) Dan benda-benda yang kamu sembah selain Allah, tidak akan dapat menolong kamu, bahkan tidak dapat menolong dirinya sendiri. (197) Dan jika kamu menyeru benda-benda (yang kamu sembah) itu untuk mendapat petunjuk (daripadanya), mereka tidak dapat mendengarnya dan engkau nampak benda-benda itu memandangmu padahal mereka tidak melihat. (198) Terimalah apa yang mudah engkau lakukan dan suruhlah dengan perkara yang baik, serta berpalinglah (jangan dihiraukan) orang-orang yang jahil (yang degil dengan kejahilannya). (199) Dan jika engkau dihasut oleh sesuatu hasutan dari Syaitan, maka mintalah perlindungan kepada Allah, sesungguhnya Allah Maha Mendengar, lagi Maha Mengetahui. (200) Sesungguhnya orang-orang yang bertakwa, apabila mereka disentuh oleh sesuatu imbasan hasutan dari Syaitan, mereka ingat (kepada ajaran Allah) maka dengan itu mereka nampak (jalan yang benar). (201) Sedang saudara (pengikut) Syaitan-syaitan, dibantu oleh Syaitan-syaitan itu dalam melakukan kesesatan, kemudian mereka tidak berhenti-henti (melakukan perbuatan yang sesat lagi menyesatkan itu). (202) Dan apabila engkau (wahai Muhammad) tidak membawa kepada mereka sesuatu ayat Al-Quran (sebagaimana yang mereka kehendaki), berkatalah mereka (secara mengejek): Mengapa engkau tidak bersusah payah membuat sendiri akan ayat itu? Katakanlah: Sesungguhnya aku hanya menurut apa yang diwahyukan kepadaku dari Tuhanku. Al-Quran ini ialah panduan-panduan yang membuka hati dari Tuhan kamu dan petunjuk serta menjadi rahmat bagi orang-orang yang beriman. (203) Dan apabila Al-Quran itu dibacakan, maka dengarlah akan dia serta diamlah (dengan sebulat-bulat ingatan untuk mendengarnya), supaya kamu beroleh rahmat. (204) Dan sebutlah serta ingatlah akan Tuhanmu dalam hatimu, dengan merendah diri serta dengan perasaan takut (melanggar perintahnya) dan dengan tidak pula menyaringkan suara, pada waktu pagi dan petang dan janganlah engkau menjadi dari orang-orang yang lalai. (205) Sesungguhnya mereka (malaikat) yang ada di sisi Tuhanmu tidak bersikap angkuh (ingkar) daripada beribadat kepadaNya dan mereka pula bertasbih bagiNya dan kepadaNyalah jua mereka sujud. (206)

SURA AL-'ARAF En verdad mi Protector es Allah, Quien hizo que descendiera el Libro.Y Él es Quien se cuida de los justos. (196) Y ésos que invocáis fuera de Él no pueden auxiliaros a vosotros ni pueden auxiliarse a sí mismos. (197) Y si los llamáis a la guía no escuchan. Y los ves que te miran, pero no ven. (198) ¡Adopta la indulgencia como conducta, ordena lo reconocido y apártate de los ignorantes! (199) Y si te solivianta una incitación del Shaytán, busca refugio en Allah, es cierto que Él es Quien oye y Quien sabe. (200) En verdad los que tienen temor (de Allah), cuando una instigación del Shaytán los tienta, recuerdan y entonces ven con claridad. (201) Pero a sus hermanos los mantienen* en el error sin descuido. (202) Y cuando no les traes ningún signo dicen: ¿Por qué no se te ha ocurrido ninguno? Di: Sólo sigo lo que procedente de mi Señor se me inspira. Estas son evidencias de vuestro Señor, guía y misericordia para gente que cree. (203) Y mientras el Corán se esté recitando, prestad atención y callad, tal vez obtengáis misericordia. (204) Y recuerda a tu Señor en ti mismo, humilde, con temor de Él y sin subir la voz, al comenzar y al terminar el día. Y no seas de los negligentes. (205) Es verdad que los que están junto a tu Señor no sienten ninguna soberbia que les impida adorarle; Le glorifican y se postran ante Él. (206)